TOROWANIE CHODU W KONCEPCJI PNF
Analiza chodu w koncepcji PNF odbywa sir na podstawie badań dr Jacqueline Peny, Badaczka ta od lat 50. ubiegłego wieku prowadzi szczegółowe obserwację chodu w Klinice Rancho LosAmigos w Kalifornii.
W 1968 roku w klinice powstało „laboratorium" chodu, w którym prze badano chód osób z różnymi jednostkami chorobowymi, takimi jak: dziecięce porażenie mózgowe, hemiplegia, uraz rdzenia kręgowego, polio, zwyrodnienie stawów, dystrofia mięśniowa.
Nazwy poszczególnych faz chodu są różnie tłumaczone w literaturze polskojęzycznej. W poniższym artykule zostaną użyte nazwy angielskie i propozycja ich tłumaczenia używana podczas kursów PNF. Na rysunku i. przedstawiono fazy występujące podczas jednego cyklu chodu. Opis cyklu chodu rozpoczyna się zwyczajowo od fazy Inilial Conlact (IC) - kontaktu pięty z podłożem. Cykl chodu trwa od fazy IC kończyny dolnej do fazy IC tej samej kończyny. Cykl chodu można podzielić na okres (ang. period) podporu i przenoszenia, które trwają odpowiednio 60% i 40%. Koncepcja PNF proponuje torowanie chodu do przodu, do tyłu, do boku, krokami skrzyżnymi oraz chodzenie po schodach. W każdym 2 wymienionych rodzajów chodu, podkreślana jest praca tułowia. Utrzymywany stabilnie! tułów, właściwe napięcie mięśni brzucha i grzbietu, pozwalają na prawidłową pracę kończyn dolnych. Dlatego ćwicząc chód metodą PNF, bodziemy zwracać uwagę na prawidłowe ustawienie miednicy i korygowaniej jej w tyło- lub przodopochylenie, w zależności od potrzeb pacjenta. Fazy chodu można przygotować w rożnych pozycjach, w tym niższych, zachowuje odpowiednie ustawienie kątowe w stawach oraz starając się odtworzyć podobną aktywność mięśniową. Przygotowanie pacjenta do siania i później chodzenia, jest także elementem koncepcji PNF.
Uczymy pacjenta wysuwać się i wsuwać się na krzesło, czyli tzw. scooting w przód i w tył
Pokazujemy dobre ustawienie stóp, mają one być wsunięte za kolana.
Trenujemy wstawanie i siadanie z utrzymaniem osiowości kończyny dolnej.
Zwracamy uwagę, na kontrolę ekscentryczną mięśni podczas siadania.
Uczymy prawidłowej postawy w pozycji stojącej.
Wskazówki do torowania chodu w przód:
Chwyt - nasada dłoni oparta od góry na grzebieniu kości biodrowej.
Opór i aproksymacja skierowane są w kierunku pięt pacjenta.
Terapeuta stoi w diagonalnej, po stronie nogi podporowej pacjenta.
Z każdym krokiem pacjenta w przód, terapeuta robi krok do tyłu i zmienia diagonalna.
Należy pacjentowi zostawić odpowiednio dużą przestrzeń z przodu, nie stać za blisko, aby nie blokować jego ruchów naszym ciałem.