Pomiary katastralne wykłady do 05

8.02.2012 POMIARY KATASTRALNE

„Geodezja katastralna” R. Malina, K. Kowalczyk

„Podziały nieruchomości” Bojar

„Rozgraniczanie nieruchomości – teoria i praktyka z orzecznictwem sądowym i administracyjnym”

„Granice nieruchomości i sposoby ich ustalania” Felcenloben

ISTOTA I SPECYFIKA POMIARÓW KATASTRALNYCH

Pomiary katastralne są ukierunkowane na sporządzanie dokumentacji niezbędnej dla potrzeb katastru /egib/ i w bezpośredniej kolejności, na potrzeby związane z ujawnianiem danych o nieruchomościach w księgach wieczystych.

Specyfiką pomiarów katastralnych jest ich silne uwarunkowanie prawne, wynikające z potrzeby jednoznacznego określenia stanu prawnego nieruchomości będącej przedmiotem prac katastralnych.

Zakres przedmiotowy pomiarów katastralnych:

Zakres przedmiotowy pomiarów katastralnych koncentruje się wokół geometrii obiektów katastralnych oraz granic nieruchomości i dotyczy problematyki:

W pomiarach katastralnych wyróżnia się dwa skojarzone ze sobą i równie ważne rodzaje działań organów administracji oraz geodety. Są to procedury oraz technologie.

Procedura to ciąg czynności administracyjno-prawnych niezbędnych do skutecznego zrealizowania roboty. (znajomość prawa – a tak naprawdę umiejętność jego omijania)

Technologia to ciąg czynności natury technicznej, a więc zebranie i analiza materiałów źródłowych, pomiary terenowe, kameralne opracowanie wyników, sporządzanie operatu z pomiaru i przekazanie do ośrodka DGK oraz przekazanie dokumentów zleceniodawcy.

Zmiany geometrii nieruchomości są skutkiem postępowań administracyjnych i sądowych oraz prac geodezyjnych i kartograficznych /pomiarów katastralnych/ w szczególności dotyczących:

Podstawy prawne pomiarów katastralnych – wszelkiego rodzaju ustawy, kodeksy itp.

Podstawy merytoryczne – G-5, G-4, O-3 i inne.

ĆWICZENIE 1 INWENTARYZACJA POWYKONAWCZA BUDYNKU Z ZAGOSPODAROWANIEM DZIAŁKI

Inwentaryzacja powykonawcza budynku z elementami przestrzennego zagospodarowania działki należy do grup asortymentowych:

Geodezyjna Inwentaryzacja powykonawcza w świetle Rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 21.02.1995 w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie.

§ 20. Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna, sporządzona w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, powinna zawierać dane umożliwiające wniesienie zmian na mapę zasadniczą, do ewidencji gruntów i budynków oraz do ewidencji sieci uzbrojenia terenu.

§ 21. Wykonawca prac geodezyjnych przekazuje:

  1. do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej oryginał dokumentacji, o której mowa w § 20, w formie i zakresie przewidzianym odrębnymi przepisami,

  2. kierownikowi budowy kopię mapy powstałej w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej.

Dokumentacja geodezyjna sporządzona w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, podlegająca przekazaniu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, powinna zawierać:

  1. szkice polowe i dzienniki obserwacyjne (miary kontrolne!!!)

  2. kopię mapy ewidencyjnej oraz kopię mapy zasadniczej (jeżeli jest taka mapa prowadzona), na której przedstawione zostaną budynki objęte geodezyjną inwentaryzacją powykonawczą oraz granice zmienionych użytków gruntowych w granicach działki budowlanej

  3. wykazy współrzędnych:

    • punktów załamania konturów inwentaryzowanych budynków

    • punktów złamania zmienionych konturów użytków gruntowych

  4. wykaz zmian opisowych danych ewidencyjnych dotyczących działki, określające w szczególności pola powierzchni zmienionych użytków gruntowych

  5. wykaz zmian opisowych danych dotyczących inwentaryzowanych budynków, w przypadku nowo wybudowanych budynków – arkusz danych ewidencyjnych budynków

  6. sprawozdanie techniczne zawierające podstawowe informacje o wykonawcy wykonanej pracy, jej zakresie, zastosowanych metodach pomiarowych oraz wykorzystywanych dokumentach, w tym sygnaturę pozwolenia na budowę.

Gdy była powierzchnia działki nie ewidencyjna (do 1 a), a zmierzyliśmy do 1m2 i nie było żadnego rozgraniczenia, podziału itp. to trzeba zrobić klauzulę że nie było zmian granic.

Geodeta nie może tyczyć bez pozwolenia na budowę!

Format danych przekazywanych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego:

Dane uzyskane w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, niezbędne do aktualizacji operatu ewidencyjnego, mapy zasadniczej oraz geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu mogą byś przekazane w formie dokumentów elektronicznych w formacie SWDE lub innym uzgodnionym z ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.

SKŁAD OPERATU GEODEZYJNEJ INWENTARYZACJI:

  1. CZĘŚĆ A – dla ODGK

Protokół przekazania, sprawozdanie techniczne, zgłoszenie pracy i odpowiedź ośrodka, dzienniki pomiarowe, obliczenia współrzędnych, szkice osnów, szkic polowy, mapa wywiady terenowego z naniesionymi zmianami, obliczenia powierzchni konturów użytków, wykaz współrzędnych konturów,

  1. CZĘŚĆ B – dla EGiB

    • Szkic polowy z wykazem współrzędnych (na odwrocie)

    • Wykaz współrzędnych punktów dot. budynków oraz konturów użytków

    • Obliczenia powierzchni konturów obrysu budynków i konturów użytków gruntowych

    • Kopia mapy zawierająca treść będącą przedmiotem inwentaryzacji w skali mapy ewidencyjnej (wraz z granicami przedmiotowej działki)

    • Dla inwentaryzowanych budynków i użytków gruntowych należy dołączyć:

      • Zgłoszenie zmiany danych ewidencyjnych (wzór nr 27 G-5)

      • Arkusz danych ewidencyjnych budynków (wzór nr 24 G-5)

      • Wykaz zmian danych ewidencyjnych /gruntowych/

Podpisy współwłaścicieli MUSZĄ być zgodne!

Te dokumenty stanowią podstawę dokonania zmian.

  1. CZĘŚĆ C – dla Zleceniodawcy

    • Odbitki w liczbie ustalonej z zamawiającym (najczęściej 3 egzemplarze) mapy z naniesionymi obiektami inwentaryzacji

    • Wykaz zmian danych ewidencyjnych (dla inwentaryzacji budynku).

15.02.2012 POMIARY KATASTRALNE

Kataster – pełniejszy niż ewidencja, zawiera inf. o wartości nieruchomości

Dokumenty, jakie wypełnia się przy inwentaryzacji powykonawczej:

Bardzo ważne jest posiadanie wszystkich podpisów!

Instrukcja G-5 – kody funkcji użytkowych budynków.

BUDYNEK

  1. Wg prawa budowlanego – obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych i posiadający fundamenty i dach

  2. Wg instrukcji G-5 – jest obiektem przestrzennym obszarowym z enklawami, którego atrybuty i relacje z innymi obiektami bazy danych określono w ust. 19 aneksu nr 2 do instrukcji. Geometrię budynku na mapie mogą tworzyć obszary jednospójne lub niejedno spójne ograniczone zbiorem łamanych uogólnionych przyziemia.

Do konturu budynku nie są włączane:

W przypadku budynków połączonych ze sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe), każdy z segmentów jest oddzielony od innych segmentów ścian przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy ściany przeciwpoż. nie ma, budynki uważa się za odrębne, gdy mają odrębne wejścia, są wyposażone w odrębne instalacje i są oddzielnie wykorzystywane. Granica między takimi budynkami biegnie przez środek szczeliny dylatacyjnej, chyba że w postępowaniu rozgraniczeniowym ustalono inaczej.

Instrukcja G-5 jest nieobowiązująca, ponieważ nie został opublikowany cały jej tekst. Ale zaleca się stosowanie do niej.

Budynek niemieszkalny to taki, w którym więcej niż 50% powierzchni użytkowej jest wykorzystywane na potrzeby inne niż mieszkalne.

Pole powierzchni zabudowy określa się na podstawie:

Kondygnacje naziemne budynku to części budynku położone między jednym a drugim stropem, bądź między fundamentem a najniższym stropem, które znajdują się w całości lub przewyższającej części powyżej poziomu terenu; do kondygnacji naziemnych zalicza się również sutereny i poddasza użytkowe.

Suterena zawiera pomieszczenia użytkowe, w których poziom podłogi znajduje się poniżej terenu, a jedna ściana z oknami na głębokości nie większej niż 0,9m w stosunku do przyległego terenu.

Poddasze użytkowe to część budynku powyżej najwyższego stropu, zawierająca pomieszczenia przystosowane do przebywania w nich ludzi.

Liczbę kondygnacji w bazie danych ewidencyjnych określa się jako liczbę całkowitą 1, 2, 3,… n a w przypadku z poddaszem użytkowym jako liczbę 1.5, 2.5, … n.5

Na edytowanych mapach ewidencyjnych informację o liczbie kondygnacji wyraża się za pomocą liczb naturalnych, traktując poddasze użytkowe jako pełną kondygnację.

ZMIANA SPOSOBU UŻYTKOWANIA DZIAŁKI

Odrolnienie – uzyskanie zgody właściwego organu (starosta) w drodze decyzji na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, która następuje na wniosek wójta w związku z opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wyłączenie gruntu z produkcji rolnej – rozpoczęcie innego niż rolnicze lub leśne użytkowania gruntów, zgodnie ze stanem faktycznym, a nie tylko na skutek wydanej decyzji. Wyłączenie następuje z dniem faktycznego rozpoczęcia innego użytkowania (nie ma znaczenia dzień, w którym decyzja stała się ostateczne). Geodeta wykazuje, kiedy nastąpiło wyłączenie

Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych przewiduje przeznaczanie na cele nierolne i nieleśne przede wszystkim grunty oznaczone w ewidencji gruntów jako nieużytki lub przy ich braku inne grunty o najniższej przydatności rolniczej.

Art. 7 pkt. 4 ustawy przewiduje przed uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego uzyskanie zgody:

Ustawa z 19.12.2008 o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych pozbawiła z dniem 01.01.2009 użytki rolne wszystkich klas bonitacyjnych w granicach miast ochrony przewidzianej dla gruntów rolnych oraz udostępniono te grunty dla celów inwestycyjnych. W obszarach wiejskich spod jej ochrony wydzielono grunty klas IV, V, VI.

Zezwolenie na wyłączenie gruntu z produkcji rolnej wydawane jest w trybie Kodeksu Postępowania Administracyjnego.

Plan zagospodarowania działki (jeden z załączników do wniosku) powinien określać grunt podlegający wyłączeniu z produkcji rolnej. Przy określaniu terenu przeznaczonego do wyłączenia należy uwzględnić fakt, iż w rozumieniu ustawy z dnia 3 lutego 1995 o ochronie gruntów rolnych i leśnych; gruntami rolnymi są m.in. grunty określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne tj. m.in. grunty orne, którymi są grunty poddane stałej uprawie mechanicznej mającej na celu produkcję ziemiopłodów rolniczych lub ogrodniczych.

Do terenów mieszkalnych zalicza się grunty niewykorzystane do produkcji rolnicze zajęte pod budynki mieszkalne urządzenia funkcjonalne związana z budynkami mieszkalnymi tj. podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe, place gier i zabaw itp. a także ogródki przydomowe.

W związku z powyższym grunt określony w planie zagospodarowania podlegający wyłączeniu z produkcji rolnej powinien być obszarem zwartym o granicach w miarę regularnych zawierający w sobie grunty zajęte pod w/w tereny.

Wyłączenie gruntu z produkcji rolniczej następuje wyłącznie na wniosek inwestora, który z takim wnioskiem winien wystąpić jeszcze przed uzyskaniem pozwolenia na budowę. Na inwestorze ciążą określone w decyzji obowiązki, w szczególności opłaty: jednorazowa należność i opłaty roczne z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolniczej.

Z opłat zwolnione są grunty rolne wyłączone z produkcji na cele budownictwa mieszkaniowego:

„Po co studiujecie? Żeby zarabiać pieniądze po studiach! Chyba, że ktoś studiuje dla idei. To akademia sztuk pięknych czeka.”

Rozpoczęcie procesu inwestycyjnego związanego z procedurą wyłączenia gruntów z produkcji rolnej jest podstawą do zmiany formy naliczenia formy opodatkowania z podatku rolnego na podatek od nieruchomości.

Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie określa daty faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji, ustawa prawo budowlane definiuje rozpoczęcie budowy jako podjęcie prac przygotowawczych na terenie budowy.

Za prace przygotowawcze uważa się:

Rozpoczęcie prac zapisywane jest w dzienniku budowy, zgłaszane powiatowemu inspektorowi nadzoru budowlanego, jest podstawą do zgłoszenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków.

Obowiązkiem inwestora jest zawiadomienie organu nadzoru budowlanego o zamierzonym terminie rozpoczęcia budowy na 7 dni przed terminem rozpoczęcia prac.

Obowiązkiem właściciela nieruchomości jest zgłoszenie zmian właściwemu staroście w terminie 30 dni od dnia zaistnienia zmian.

Obowiązkiem geodety jest sporządzanie dokumentacji umożliwiającej wprowadzenie zmian w ewidencji w zakresie granic użytków, a w szczególności użytków Bp – zurbanizowane tereny niezabudowane.

Dokumentacja geodezyjna zawiera (oprócz części pomiarowej):

22.02.2012

II prowadzący: dr inż. Małgorzata Akińcza, Katedra Gospodarki Przestrzennej, pok. 302; opiekun roku; na jej ćwiczeniach przynajmniej jedna kartkówka; od czasu do czasu puszcza listy na wykładach do własnej wiadomości; dopuszcza ściągi autorskie (pisane ręcznie!)

Pomiary katastralne – pomiary mające na celu zmiany w katastrze; zasady ustalania przebiegu granic nieruchomości.

GEODEZJA KATASTRALNA

to segment nauki i praktyki geodezyjnej, zajmujący się opisem czynności geodezyjno-administracyjnych związanych z obsługą podstawowych procedur z zakresu gospodarki nieruchomościami przy wykorzystaniu wiedzy z zakresu prawa rzeczowego i administracyjnego, planowania przestrzennego, ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości) i geodezji.

Efektem geodezyjnej obsługi wspomnianych procedur są zmiany stanów ewidencyjnych i stanów prawnych nieruchomości a także wzbogacenie informacji o terenie, umożliwiające efektywny obrót nieruchomościami.

GRANICA

Linia oddzielająca obiekt powierzchniowy od otoczenia. Jest linią łamaną zamkniętą, składającą się ze skończonej liczby linii i odcinków granicznych.

Odcinek graniczny nieruchomości – odcinek wyznaczony przez dwa najbliższe punkty załamania granicy.

Działkę, granicę wiązać od razu z zasięgiem określonego prawa!

3 stany:

TEREN EG (B i L) KW

Geodeta musi połączyć wszystkie informacje, jeśli się nie zgadzają – prostuje sytuację. To zawód zaufania publicznego.

Granice działki (istotny przestrzenny atrybut działki ewidencyjnej):

Przebieg granic działek powinien być wyznaczany z najwyższą dokładnością, a punkty graniczne trwale stabilizowane na gruncie.

Od stopnia dokładności ich wyznaczenia uzależniona jest dokładność określenia zasięgu prawa własności. Przebieg granic działek powinien być wyznaczany z najwyższą dokładnością, a punkty graniczne trwale stabilizowane na gruncie.

Dane działki ewidencyjnej:

Położenie: jednostka, obszar, działka, adres

Powierzchnia (1m2)

Powierzchnia użytków gruntowych na działce (1m2)

Granice działki

Właściciel

Rodzaje granic w polskim systemie ewidencji gruntów:

GRANICE PRAWNE

Granica ustalona wg stanu prawnego nieruchomości – to sytuacyjnie jednoznacznie określona granica, ustalona w toku:

Według rozporządzenia dokumentami określającymi stan prawny nieruchomości są:

Dokumentami określającymi położenie punktów granicznych i przebieg granic nieruchomości są:

29.02.2012 POMIARY KATASTRALNE

Rozporządzenie w sprawie rozgraniczania nieruchomości:

Dokumenty geodezyjne zawierające dane liczbowe do określenia położenia punktów i przebiegu linii granicznych:

Przebieg granic nieruchomości jest określany przy pomocy współrzędnych punktów granicznych w państwowym systemie odniesień przestrzennych.

Wymienione rodzaje dokumentów stanowią podstawę ustalania przebiegu granic nieruchomości pod warunkiem, że zostały przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego – kartograficznego.

W przypadku dokumentów nie znajdujących się w zasobie, mogą one stanowić podstawę ustalania przebiegu granic nieruchomości, jeżeli:

Granice ustalone wg stanu prawnego nieruchomości określają na gruncie zasięg prawa własności w stosunku do sąsiadujących ze sobą nieruchomości.

Księgi wieczyste a także inne dokumenty określające stan prawny nieruchomości (akty notarialne, orzeczenia sądowe, decyzje administracyjne) nie zawierają danych określających położenie punktów granicznych.

Przebieg linii granicznych w terenie określa się przez położenie punktów granicznych.

Znak graniczny

Fizyczny znak wykonany z trwałego materiału i umieszczony z określoną dokładnością w punkcie granicznym lub trwały element zagospodarowania terenu (np. narożnik budynku, słupek ogrodzenia trwałego) znajdujący się w tym punkcie

Punkt graniczny

Punkt o charakterze matematycznym, określający miejsce załamania się granic nieruchomości i wyznaczający poszczególne odcinki (linie) graniczne, czyli teoretycznie przebieg granicy nieruchomości.

Odcinek graniczny

Linia zawarta pomiędzy dwoma najbliższymi punktami granicznymi, punktami załamania granic.

Do tymczasowego utrwalenia położenia punktu granicznego w terenie, czyli tzw. markowania, wykorzystuje się najczęściej paliki drewniane, a niekiedy metalowe bolce.

Stabilizacja polega na utrwaleniu punktu granicznego poprzez umieszczenie w nim znaku granicznego lub jednoznaczne oznaczenie jego położenia na istniejącym trwałym elemencie zagospodarowania terenu, wytworzonym na granicy nieruchomości.

Zasady stabilizacji (utrwalania) granic:

  1. Punkty załamania granic należy stabilizować trwałymi znakami naziemnymi (słupki betonowe, kamienie ciosane) i znakami podziemnymi (rurki drenarskie, butelki, cegły, płyty betonowe)

  2. W terenie zainwestowanym, o utwardzonej nawierzchni dopuszcza się stabilizację jednopunktową w postaci np. rurek, bolców żelaznych, metalowych lub betonowych słupków ogrodzeniowych

  3. Na terenach podmokłych, bagiennych możliwe jest utrwalenie punktów granicznych odpowiednio impregnowanymi palami drewnianymi.

  4. W terenie falistym znaki graniczne powinny być umieszczane w odległościach zapewniających wzajemną widoczność znaków sąsiednich

  5. Przy długich odcinkach granicznych (>400m) znaki graniczne należy rozmieszczać w punktach wzajemnie widocznych, odległych od siebie nie więcej niż 200m

  6. W przypadku granic naturalnych i nieregularnych (cieki wodne, lasy) można znaki graniczne lokalizować w wybranych, głównych punktach załamania tych granic, z jednoczesnym określeniem na szkicu miar ortogonalnych (lub biegunowych) umożliwiających obliczenie położenia pozostałych, niestabilizowanych punktów granicznych.

W wyniku utrwalania przebiegu granic powstaje odpowiednia dokumentacja geodezyjna, która jednoznacznie określa położenie danej granicy względem osnowy geodezyjnej i szczegółów terenowych oraz pozwala na jej późniejsze prawidłowe odtworzenie.

Tak ustalona granica nabiera charakteru prawnego dopiero po wydaniu przez właściwy organ ostatecznej decyzji (lub prawomocnego orzeczenia sądu) zatwierdzającej jej przebieg.

Zasadą jest, że granice ustalone wg stanu prawnego danej nieruchomości są określane tylko 1 raz.

W razie braku dokumentacji wymienionej powyżej lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, albo nie odpowiadają obowiązującym standardom technicznym, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku terenowych pomiarów geodezyjnych lub fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu granic na gruncie.

ZASADNICZE METODY POZYSKIWANIA DANYCH O PRZEBIEGU GRANIC DZIAŁKI EWIDENCYJNEJ

  1. Metoda bezpośrednia

Jako najbardziej odpowiednia, wykorzystuje bezpośredni, terenowy, sytuacyjny pomiar z wykorzystaniem punktów osnowy geodezyjnej, obecnie najczęściej realizowana z zastosowaniem metody biegunowej i prowadząca do określenia położenia punktów granicznych z dużą dokładnością.

  1. Metoda fotogrametryczna

Równie wartościowa szczególnie na terenach rolnych i leśnych, oparta na źródłowych materiałach fotogrametrycznych, uzyskanych na podstawie wykonanych i przetworzonych zdjęć lotniczych. Jej dokładność jest jednak mniejsza niż metody bezpośredniej i wynosi ok. 20 cm

  1. Metoda kartometryczna (kartograficzna)

Wykorzystująca technikę digitalizacji lub skanowania, jest metodą polegającą na wykorzystaniu istniejących (pierworysów) map ewidencyjnych (lub katastralnych) w postaci analogowej, z których pozyskane dane są niskiej jakości, bo obarczone błędami „przetworzonego produktu graficznego”

Metoda najszybsza i najtańsza, dopuszczana tylko chwilowo, a zalecana szczególnie do pozyskiwania danych przestrzennych dotyczących granic użytków i konturów klasyfikacyjnych

Procedury ustalania przebiegu granic wg stanu prawnego nieruchomości występują przy:

  1. Wznawianiu przebiegu granic prawnych nieruchomości

  2. Rozgraniczaniu nieruchomości

  3. Scalaniu i podziale nieruchomości (zurb.)

  4. Scalaniu i wymianie gruntów (rolnych)

14.03.2012 POMIARY KATASTRALNE

GEODEZYJNE PROCEDURY OKREŚLANIA PRZEBIEGU GRANIC NIERUCHOMOŚCI:

Wznawianie granic ustalonych wg stanu prawnego nieruchomości

Wznowienie przebiegu granic ustalonych wg stanu prawnego nieruchomości => wznowienie granic => wznowienie znaków granicznych => przesunięte, uszkodzone lub zniszczone znaki graniczne, ustalone uprzednio (wg stanu prawnego nieruchomości) mogą być wznowione bez przeprowadzania postępowania rozgraniczeniowego

Wznowienie granicy nieruchomości (znaków granicznych) nie stanowi procedury postępowania administracyjnego. Odbywa się bez organu administracji, wyłącznie w drodze umowy zlecenie zawartej między właścicielem a geodetą. Jako czynność faktyczna nie wywołuje żadnych skutków prawnych dla stanu prawnego granic nieruchomości. Ustawa prawo geodezyjne i kartograficzne nie określa skutków wznowienia znaków granicznych. Jest to procedura techniczna granicy prawnej w przypadku, gdy:

Wznowienie przebiegu granicy polega na przywróceniu położenia punktów granicznych zgodnie ze stanem wynikającym z dokumentacji geodezyjnej, posiadającej moc dowodową przy ustalaniu granic wg stanu prawnego nieruchomości. Jeżeli w trakcie wznowienia znaków granicznych wyniknie spór, co do ich położenie, stronom przysługuje prawo wystąpienie na drogę sądową w celu jego rozstrzygnięcia.

Spór graniczny zawsze wyklucza możliwość wznowienia znaków granicznych!

Warunkami koniecznymi dla przeprowadzenia wznowienie przebiegu granic jest:

W trybie wznowienia przebiegu granic geodeta nie może podejmować czynności zmierzających do określenia położenia znaków granicznych w innym miejscu niż ich pierwotne położenie, nawet gdyby między zainteresowanymi stronami nie było sporu co do ustalenia przebiegu granic.

Wznowienie znaków granicznych jest uzależnione od łącznego spełnienia dwóch warunków:

Czynności wznowienia znaku granicznego lub wyznaczenia punktu granicznego prowadzone w trybie art. 39. ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne mają na celu odtworzenie na gruncie pierwotnego położenia tego znaku lub punktu na podstawie dokumentacji określającej jego położenie.

Wznowienie znaków granicznych (przebiegu granic) następuje w sytuacji, gdy granice nieruchomości mają charakter prawny (granice wg stanu prawnego nieruchomości) i nie ma sporu co do ich przebiegu.

Istnienie sporu granicznego wyklucza możliwość wznowienia znaków bez wcześniejszego przeprowadzenia rozgraniczenia.

W przypadku, gdyby wznowienie znaków granicznych zostało zakończone nierozstrzygniętym sporem granicznym stronie nie przysługuje prawo złożenia wniosku o wszczęcie postępowania rozgraniczeniowego w trybie administracyjnym, lecz tylko na drodze sądowego postępowania procesowego.

WZNAWIANIE GRANIC USTALONYCH WG STANU PRAWNEGO NIERUCHOMOŚCI:

KATALOG CZYNNOŚCI (wzorzec postępowania geodety uprawnionego) przy wykonywaniu prac związanych ze wznowieniem znaków granicznych (wg Felcenlobena):

  1. zgłoszenie pracy do powiatowego ODGK

  2. przeprowadzenie analizy zgromadzonej dokumentacji posiadającej moc dowodową pod kątem możliwości jej wykorzystania do wznowienia znaków granicznych

  3. w przypadku braku osnowy pierwotnej, stanowiącej podstawę wcześniejszego pomiaru granic, przeprowadzenie niezbędnych pomiarów terenowych umożliwiających obliczenie współrzędnych wyznaczanych punktów granicznych w układzie osnowy istniejącej (przetworzenie danych z pomiaru pierwotnego)

  4. w razie braku powyższej (3) możliwości, przeprowadzenie transformacji współrzędnych wyznaczanych punktów granicznych w układzie osnowy pierwotnej na ukł. osnowy istniejącej z wykorzystaniem odpowiedniej liczby punktów wspólnych

  5. zawiadomienie wszystkich stron o czynności wznowienia znaków granicznych

  6. przeprowadzenie w terenie czynność wznowienia położenia znaków granicznych (wyznaczenia punktów)

  7. dokonanie pomiarów kontrolnych wyznaczonych punktów oraz przeprowadzenie analizy uzyskanych wyników w odniesieniu do danych z pomiaru pierwotnego (np. czołówki, miary kontrolne do trwałych szczegółów sytuacyjnych). Uzyskane wyniki powinny stanowić podstawę określenia poziomu wiarygodności danych wykorzystanych w procedurze wznawiania położenia punktów granicznych

  8. jeżeli w toku czynności wznowienia znaków granicznych powstał spór co do ich położenia poinformowanie stron, że w zaistniałej sytuacji mogą one wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie sprawy w trybie procesowym

  9. jeżeli w toku prac geodezyjnych związanych ze wznowieniem znaków granicznych okaże się, że nie jest możliwe ich wznowienie (odtworzenie) „w tych samych miejscach” geodeta powinien powiadomić strony o potrzebie złożenia stosownego wniosku o rozgraniczenie nieruchomości

  10. sporządzenie protokołu, w którym geodeta powinien w szczególności zamieść informację o odszukaniu znaków granicznych, potwierdzającą jednoznaczne i prawidłowe wznowienie położenia punktów granicznych

  11. dokonanie pomiaru wznowionych znaków i wyznaczonych punktów granicznych z wykorzystaniem osnowy geod. spełniającej aktualne kryteria dokładnościowe, określone w instr. G-4i obliczenie ich współrzędnych

  12. analiza porównawcza obliczonych na podstawie nowego pomiaru współrzędnych punktów granicznych w ich zestawieniu ze współrzędnymi punktów otrzymanych z zasobu geod., w przypadku stwierdzenia, że dopuszczalne różnice współrzędnych punktów granicznych w układzie osnowy pierwotnej i nowej są przekroczone (Δl>0,15m), należy ujawnić obliczone współrzędne w bazie danych ewidencyjnych w miejsce dotychczasowych

  13. przekazanie powstałej dokumentacji w formie operatu do zasobu geod. i kart.

Punkt graniczny jest wyznaczony z należytą starannością, jeżeli czynności wyznaczenia zostały wykonane w oparciu o te same punkty poziomej osnowy geodezyjnej, która wykorzystana była do pomiaru pierwotnego oraz przy wykorzystaniu danych obserwacyjnych, pozyskanych w czasie pomiaru pierwotnego, w tym miar kontrolnych. W przypadku braku możliwości odtworzenia „pierwotnej osnowy geodezyjnej” do wyznaczenia punktów granicznych może być wykorzystana osnowa istniejąca, po uprzednim dokonaniu przez geodetę czynności mających na celu dostosowanie dokładności współrzędnych wznawianych znaków granicznych lub wyznaczanych punktów granicznych w stosunku do osnowy aktualnej.

Na zarysie pomiarowym znajdują się szkice osnowy, pomierzone kierunki i odległości.


21.03.2012 POMIARY KATASTRALNE

WYZNACZANIE PRZEBIEGU GRANIC DZIAŁEK UJAWNIONYCH UPRZEDNIO

W EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW

Ustalenie położenia punktów granicznych jest też możliwe w przypadku granic ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków, a dla podkreślenia odmienności charakteru tej procedury określane jest mianem wyznaczania punktów granicznych.

Wyznaczanie punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków

Wyznaczanie przebiegu granic

(Art. 39 ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne)

Dotyczy granic funkcjonujących w ewidencji gruntów i budynków (zaliczonych do granic ewidencyjnych) i posiadających jedynie charakter „rejestrowy”.

Aktem wykonawczym w zakresie czynności wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków jest rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków, które w rozdziale 2, $35 (dotyczącym zasad zakładania ewidencji gruntów i budynków), określa źródła danych ewidencyjnych, niezbędnych do założenia ewidencji:

Istnieje możliwość wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków (art. 39 okt 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne) jeżeli tylko:

Natomiast w sytuacji:

  1. Braku dokumentacji geodezyjnej, będącej podstawą określenia przebiegu granic działek ewidencyjnych

  2. Braku wiarygodności danych zawartych w dokumentach

  3. Gdy dane nie odpowiadają obowiązującym standardom technicznym

dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku terenowych pomiarów geodezyjnych lub fotogrametrycznych, poprzedzonych ustaleniem przebiegu tych granic na gruncie.

Szczegółowe zasady ustalania przebiegu granic

(art. 38 Rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków)

  1. Właściwe i terminowe zawiadomienia stron; wezwanie do stawienia się na gruncie, doręczone ze zwrotnym poświadczeniem odbioru, nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem (w trybie art. 32 pgik – przepisów o rozgraniczaniu nieruchomości)

  2. Ustalenie przebiegu granic na gruncie przez uprawnionego geodetę w oparciu o zgodne oświadczenia woli zawiadomionych i obecnych osób złożone do protokołu granicznego

  3. Oznaczenie na gruncie ustalanych punktów granicznych przez wykonawcę w sposób umożliwiający ich pomiar (np. markowanie). Trwała stabilizacja może nastąpić z inicjatywy i na koszt zainteresowanych stron.

  4. Zachowanie wzoru protokołu ustalenia przebiegu granic działek do celów ewidencji gruntów i budynków (załącznik nr 3 do w/w Rozporządzenia)

W przypadku, kiedy:

Wtedy

Przebieg granic działek ewidencyjnych może być ustalony przez geodetę w wynik terenowych pomiarów na gruncie.

Zgodne oświadczenia woli uprawnionych osób, które brały udział w tym postępowaniu powinny się znaleźć we właściwym protokole granicznym.

Gdyby podczas ustalania przebiegu granic działek ewidencyjnych wynikł

spór graniczny,

a mimo to jedna z zainteresowanych stron złożyła wniosek

w sprawie aktualizacji operatu ewidencyjnego

to właściwy organ (starosta) powinien przeprowadzić postępowanie administracyjne (art. 105 kpa), jednocześnie informując zainteresowanych, że żądanie to nie może być zrealizowane przed organem prowadzącym ewidencję gruntów i budynków, bowiem organ ten nie jest powołany do rozstrzygania sporu granicznego. Informacja powinna zawierać także wskazanie stronom, w jakim trybie i jakich sytuacjach mogą dochodzić swoich racji w postępowaniu administracyjnym lub bezpośrednio przed sądem.

Po przeprowadzeniu procedury wyznaczania przebiegu granic ewidencyjnych działki

nadal pozostaną one prawnie nie ustalone

Samo wyznaczenie i okazanie tych granic nie może i nie zmienia zasadniczego ich charakteru i nadal pozostaną granicami ujawnionymi uprzednio w ewidencji gruntów według stanu faktycznego.

Wyznaczenie wskazuje tylko doraźnie położenie i przebieg linii granicznych dotychczas przyjętych w operacie ewidencji gruntów i budynków.

PROBLEMATYKA PRZYJMOWANIA GRANIC NIERUCHOMOŚCI W PROCEDURACH PODZIAŁOWYCH

Przyjęcie granic to szczególny tryb stosowany wyłącznie w trzech procedurach dotyczących podziałów nieruchomości:

Nie jest to czynność odpowiadająca ustalaniu przebiegu granic (w rozumieniu ustawy Prawo geod. i kart)

Pojęcia:

Przyjęcie granic nieruchomości

i

Ustalenie granic nieruchomości

nie mogą być utożsamiane!

W ramach postępowania podziałowego geodeta nie ustala przebiegu granic zewnętrznych działki, lecz tylko je przyjmuje.

Przed dokonaniem podziału geodezyjnego działki (nieruchomości) jej granice powinny być ewidencyjnie określone oraz nie powinny być przedmiotem sporu granicznego!

Granice przyjmuje się

według istniejącego stanu prawnego nieruchomości

a jeżeli stanu takiego nie można stwierdzić, to

według stanu ujawnionego w katastrze nieruchomości (egib)

Za granicę nieruchomości przyjętą według stanu ujawnionego (uprzednio) w ewidencji gruntów i budynków należy rozumieć granicę ustaloną i pomierzoną przy zakładaniu ewidencji gruntów i budynków (granica według stanu faktycznego) a sprawdzoną w terenie w obecności zainteresowanych stron bezpośrednio przed podziałem.

Przyjęcie granic:

Zawsze obowiązuje pierwszeństwo przyjmowania granic ustalonych według stanu prawnego nieruchomości wobec granicy tej nieruchomości ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków,

Dopiero, gdy brak jest granic ewidencyjnych ustalonych według stanu prawnego nieruchomości do jej podziału przyjmowane są pozostałe granice, ujawnione uprzednio w egib (zawsze według stanu faktycznego), obowiązkowo poprzedzone zawiadomieniem przez geodetę wszystkich stron uprawnionych podziałem stron.

W praktyce geodezyjnej przyjęcie granic polega na:

  1. Zachowaniu ustawowej formy pisemnego zawiadomienia (za zwrotnym potwierdzeniem odbioru) właścicieli sąsiednich działek o czynnościach przejęcia granic, co najmniej na 7 dni przed wyznaczonym terminem

  2. Okazaniu im granic prawnych lub (i) ewidencyjnych

  3. Ich zaaprobowaniu poprzez złożenie podpisów zainteresowanych stron we właściwym protokole granicznym

Przy czynnościach przyjęcia granic ustalonych wg stanu prawnego nieruchomości podlegającej podziałowi, nie ma potrzeby (obowiązku) zawiadamiania zainteresowanych stron, jeżeli ich przyjęcie nastąpiło w wyniku badania księgi wieczystej lub innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości.

Brak obowiązku uzyskania podpisów zainteresowanych stron w protokole przyjęcia granic wg stanu prawnego nieruchomości może być uzasadniony tylko w przypadku, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

  1. Dla podlegającej podziałowi nieruchomości istnieje księga wieczysta lub inne dokumenty określające prawa do tej nieruchomości

  2. Położenie punktów granicznych i przebieg granic nieruchomości na gruncie zostały wcześniej ustalone we właściwym trybie (administracyjnym lub sądowym) i prawidłowo udokumentowane

  3. Dane określające położenie punktów granicznych (w odpowiednim układzie odniesienia i określone z wymaganą dokładnością) znajdują się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym

  4. W trakcie wywiadu terenowego odszukano wszystkie znaki graniczne a dokonany pomiar kontrolny potwierdził ich położenie zgodnie z danymi pozyskanymi z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W przypadku czynności przyjęcia granic wg stanu prawnego dzielonej nieruchomości

Odmowa złożenia podpisu przez którąkolwiek ze stron, poza właścicielem, nie wstrzymuje dalszych czynności podziałowych!

W przypadku braku akceptacji przebiegu granicy poprzez:

następuje uniemożliwienie przeprowadzenia podziału nieruchomości a sporny odcinek granicy staje się przedmiotem odrębnego postępowania rozgraniczeniowego, albo sądowego.

Tylko podpisanie protokołu przyjęcia granic ewidencyjnych przez wszystkich właścicieli sąsiadujących nieruchomości jest warunkiem skutecznego dokonania podziału geodezyjnego i ewidencyjnego działki.

28.03.2012 POMIARY KATASTRALNE

PROBLEMATYKA PRZYJMOWANIA GRANIC NIERUCHOMOŚCI W PROCEDURACH PODZIAŁOWYCH

Przyjęcie granic to szczególny tryb stosowany wyłącznie w trzech procedurach dotyczących podziałów nieruchomości:

Nie jest to czynność odpowiadająca ustalaniu przebiegu granic (w rozumieniu ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne)

Pojęcia przyjęcie granic nieruchomości i ustalenie granic nieruchomości nie mogą być utożsamiane!!!

W ramach postępowania podziałowego geodeta nie ustala przebiegu granic zewnętrznych działki, lecz tylko je przyjmuje.

Przed dokonaniem podziału geodezyjnego działki (nieruchomości) jej granice powinny być ewidencyjnie określone oraz nie powinny być przedmiotem sporu granicznego!

Granice przyjmuje się według istniejącego stanu prawnego nieruchomości, a jeżeli stanu takiego nie można stwierdzić, to według stanu ujawnionego w katastrze nieruchomości (egib)

Za granicę nieruchomości przyjętą wg stanu ujawnionego (uprzednio) w egib należy rozumieć granicę ustaloną i pomierzoną przy zakładaniu egib (granica wg stanu faktycznego), a sprawdzoną w terenie w obecności zainteresowanych stron bezpośrednio przed podziałem.

Przyjęcie granic:

Zawsze obowiązuje pierwszeństwo przyjmowania granic ustalonych wg stanu prawnego nieruchomości wobec granicy tej nieruchomości ujawnionych uprzednio w egib.

Dopiero, gdy brak jest granic ewidencyjnych ustalonych wg stanu prawnego nieruchomości do jej podziału przyjmowane są pozostałe granice, ujawnione uprzednio w egib (wg stanu faktycznego), obowiązkowo poprzedzone zawiadomieniem przez geodetę wszystkich uprawnionych podziałem stron.

W praktyce geodezyjnej przyjęcie granic polega na:

  1. Zachowaniu ustawowej formy pisemnego zawiadomienia (za zwrotnym potwierdzeniem odbioru) właścicieli sąsiednich działek o czynnościach przyjęcia granic, co najmniej na 7 dni przed wyznaczonym terminem

  2. Okazaniu im granic prawnych lub (i) ewidencyjnych

  3. Ich zaaprobowaniu poprzez złożenie podpisów zainteresowanych stron we właściwym protokole granicznym.

Przy czynnościach przyjęcia granic ustalonych wg stanu prawnego nieruchomości podlegającej podziałowi, nie ma potrzeby (obowiązku) zawiadamiania zainteresowanych stron, jeżeli ich przyjęcie nastąpiło w wyniku badania księgi wieczystej lub innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości.

Brak obowiązku uzyskania podpisów zainteresowanych stron w protokole przyjęcia granic wg stanu prawnego nieruchomości może być uzasadniony tylko w przypadku, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

  1. Dla podlegającej podziałowi nieruchomości istnieje księga wieczysta lub inne dokumenty określające prawa do tej nieruchomości

  2. Położenie punktów granicznych i przebieg granic nieruchomości na gruncie zostały wcześniej ustalone we właściwym trybie (administracyjnym lub sądowym) i prawidłowo udokumentowane

  3. Dane określające położenie punktów granicznych (w odpowiednim układzie odniesienia i określone z wymaganą dokładnością) znajdują się w państwowym zasobie geod. i kart.

  4. W trakcie wywiadu terenowego odszukano wszystkie znaki graniczne a dokonany pomiar kontrolny potwierdził ich położenie zgodne z danymi pozyskanymi z państwowego zasobu geod. i kart.

W przypadku czynności przyjęcia granic wg stanu prawnego dzielonej nieruchomości odmowa złożenia podpisu przez którąkolwiek ze stron, poza właścicielem, nie wstrzymuje dalszych czynności podziałowych!

W przypadku braku akceptacji przebiegu granicy, poprzez:

Następuje (…)

Instrukcja G-5 EgiB stwierdza, że:

1) „W razie sporu granicznego, ujawnionego w trakcie przyjmowania granic nieruchomości przy opracowywaniu projektu podziału nieruchomości, gdy:

to

Dane dotyczące przebiegu granic działek ewid. należy pozyskać w wyniku terenowych pomiarów geodezyjnych”

Czynności związane z podziałem nieruchomości ulegają zawieszeniu do czasu rozstrzygnięcia przez starostę postępowania w sprawie ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych w oparciu o dokumentację opracowaną przez wykonawcę projektu podziału.

2) „ w wypadku, gdy operat ewidencyjny zawiera wiarygodne i standardowe dane o przebiegu granic nieruchomości podlegającej podziałowi, to spór graniczny ujawniony w procesie przyjmowania granic tej nieruchomości nie stanowi przeszkody do kontynuowania prac związanych z opracowaniem projektu podziału nieruchomości, chyba że:

  1. na wniosek zainteresowanych stron wszczęte zostanie postępowanie rozgraniczeniowe dotyczące spornych granic

  2. właściciel nieruchomości podlegającej podziałowi zdecyduje o przerwaniu prac.

Każdy przypadek sporu granicznego, ujawnionego w trakcie przyjmowania granic nieruchomości, powinien być odnotowany w protokole przyjęcia granic, a w przypadku opracowywania mapy z projektem podziału nieruchomości, również na tej mapie.

W trybie postępowania podziałowego nie można przeprowadzać rozgraniczenia nieruchomości!!!

Przyjmowanie granic w procedurze podziału nieruchomości gdzie celem jest wydzielenie działki o powierzchni do 33% powierzchni działki podlegającej podziałowi

W tym przypadku czynności przyjęcia granic (odpowiednio wg ich stanu prawnego lub na podstawie danych ujawnionych uprzednio w egib) odnoszą się tylko do tych odcinków granicznych działki, do których dochodzą projektowane granice wydzielanej działki.

GEODEZYJNE PODZIAŁY NIERUCHOMOŚCI

W rozumieniu ustawy o gosp. nier.

Podstawowe akty prawne dotyczące podziału nieruchomości:

Celem podziału geodezyjnego (fizycznego) określonej działki gruntu (nieruchomości gruntowej) jest ewidencyjne wyodrębnienie przynajmniej dwóch albo większej liczby działek bez zmiany ich dotychczasowego właściciela (użytkownika wieczystego), aby mogły w przyszłości, po ich prawnym zbyciu innym osobom, stanowić odrębne nieruchomości gruntowe.

Podziałowi geodezyjnemu podlegają tylko nieruchomości gruntowe i budynkowe.

Podział nieruchomości to podział fizyczny nieruchomości (wg Hycnera) polegający na wykonaniu geodezyjnej procedury rzeczywistego rozdzielenia w terenie działki pierwotnej na części i składa się z dwóch odrębnych procedur – geodezyjnej i prawnej

Procedura geodezyjna podziału to fizyczne rozdzielenie działki ewidencyjnej (nieruchomości gruntowej) na części, poprzez ustalenie granic podziału oraz sporządzenie stosownej dokumentacji w formie operatu technicznego, zawierającego:

Poza trybem sądowym istnieją dwa, alternatywne tryby dokonywania podziału geod, (fizycznego) działki, określające sposób postępowania przy dokonywaniu podziału nieruchomości:

  1. Tryb administracyjny – na mocy decyzji administracyjnej wójta, burmistrza lub prezydenta miasta lub starosty albo wojewody, zatwierdzającej opracowany w ramach dokumentacji geodezyjnej projekt podziału nieruchomości (np. wg przepisów ustawy o gosp. nier., ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych)

  2. Tryb podziału nieruchomości rolnych i leśnych (tzw. „rolny”) – poza regulacjami ustawy o gosp. nier., tylko na podstawie dokumentacji geodezyjnej i projektu podziału nieruchomości rolnej (leśnej), bez zatwierdzania decyzją administracyjną wójta, burmistrza lub prezydenta

OGÓLNA KLASYFIKACJA PROCEDUR PODZIAŁOWYCH

Konsekwencją skutecznie przeprowadzonego podziału geodezyjnego działki, bez względu na tryb jego realizacji, jest zawsze podział ewidencyjny działki.

Podział ewidencyjny działki (nieruchomości) następuje wskutek aktualizacji operatu ewidencyjnego poprzez wprowadzenie zmian do bazy danych ewid. z geodezyjnego operatu działki.

Podział ewidencyjny działki polega na wprowadzeniu (w określonej jednostce rejestrowej gruntowej danego obrębu ewidencyjnego) przez organ prowadzący EGiB zmian przedmiotowych w działce podlegającej podziałowi. Zmiany te polegają na ujawnieniu dwu lub większej liczby wydzielonych geodezyjnie działek ewidencyjnych oznaczonych odrębnymi, nowymi numerami, z określonym przebiegiem ich granic, charakterem i powierzchnią użytków gruntowych oraz klas bonitacyjnych.

Wprowadzane zmiany przedmiotowe (opisowe i przestrzenne), będące wynikiem dokonanego podziału geodezyjnego działki, powinny być udokumentowane:

  1. Protokołem badania KW nieruchomości podlegającej podziałowi

  2. Ostateczna decyzją administracyjną zatwierdzającą podział nieruchomości zurbanizowanej lub zgłoszeniem zmian danych ewid. działki przy podziale nieruchomości rolnej lub leśnej wraz z projektem jej podziału

  3. Wykazem synchronizacyjnym zmian danych ewid. działki (niekiedy)

  4. Wykazem zmian danych ewid. działki podlegającej podziałowi

  5. Wykazem współrzędnych punktów granicznych i punktów załamań konturów użytków i klas bonitacyjnych (tzw. klaso użytków) w pliku tekstowym

  6. Szkicem rozmieszczenia i rozliczenia użytków gruntowych i klaso użytków w nowo wydzielonych działkach

  7. Mapą uzupełniającą w treści i skali mapy ewid. z uwidocznioną ewentualną zmiana konfiguracji dzielonej działki spowodowanej przyjęciem granic i wykazem synchronizacyjnym, znajdującym się w zasobie użytkowym operatu technicznego podziału geodezyjnego, przyjętym do państwowego zasobu geod. i kart.

OGÓLNE ZASADY PROJEKTOWANIA DZIAŁEK EWIDENCYJNYCH

Podziały nieruchomości Ład przestrzenny

Przeprowadzane podziały nieruchomości gruntowych stanowią jeden z wielu elementów kształtujących ład przestrzenny. Zgodnie z ust. o pl. I zagosp. Przestrz., jest to takie kształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe i kompozycyjno-estetyczne.

Kształt i wielkość wydzielanych działek jest istotny w przypadku podziałów nieruchomości rolnych, leśnych i zurbanizowanych.

04.04.2012 POMIARY KATASTRALNE

Bez względu na możliwy (tzn. zgodny z przepisami) tryb przeprowadzenia podziału geodezyjnego działki zawsze, zarówno w trybie adm. jak i w trybie rolnym obowiązują wstępne warunki dot. możliwości takiego podziału:

  1. Wola przeprowadzenia podziału wyrażona przez strony upoważnione do wnioskowania

  2. Uregulowany stan prawny nieruchomości, utożsamiany z istnieniem KW i zgodnością jej zapisów ze stanem ewid. oraz z rzeczywistym stanem prawnym

  3. Określone przeznaczenie nieruchomości (w planie zagosp. przestrz. gminy lub w decyzji o warunkach zabudowy) albo sposób wykorzystywania nieruchomości (wg stanu w egib)

  4. Zapewniony, nie tylko w sposób formalny, ale i realny dostęp projektowanych działek do drogi publicznej (bezpośredni lub pośredni)

  5. Granice nieruchomości stanowiącej przedmiot podziału nie powinny być przedmiotem sporu

Przy dokonywaniu z urzędu podziału nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym bezwzględnie obowiązuje:

  1. Podanie do publicznej wiadomości o zamiarze podziału

Informację o zamiarze dokonania podziału nieruchomości W/B/Pm podaje do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości oraz na stronach internetowych urzędu gminy, a także przez ogłoszenie w prasie o zasięgu ogólnopolskim

  1. Wszczęcie postępowania po upływie dwu miesięcy

Jeżeli w terminie 2. miesięcy od dnia ogłoszenia nie zgłoszą się osoby, którym przysługują prawa rzeczowe do nieruchomości, można wszcząć postępowanie w sprawie podziału nieruchomości

  1. Wydanie decyzji zatwierdzającej podział

Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w pkt. 2, W/B/Pm może wydać decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości

  1. Ogłoszenie decyzji zatwierdzającej podział

Decyzja podlega ogłoszeniu w sposób określony w art. 49 KPA

NIERUCHOMOŚĆ O NIEUREGULOWANYM STANIE PRAWNYM

Nieruchomość, dla której ze względu na brak KW lub innych dokumentów nie można ustalić, komu przysługują do niej prawa rzeczowe.

Strony uprawnione do wnioskowania o podział nieruchomości:

Z wnioskiem o podział nieruchomości może wystąpić tylko osoba dysponująca tytułem własności lub użytkowania wieczystego.

Osoba niebędąca właścicielem lub UW nie może być stroną postępowania podziałowego, czyli nie może skutecznie w nim uczestniczyć ani przeciwdziałać zatwierdzeniu projektu podziału. Właściciele nieruchomości tacy, jak Skarb Państwa, j. s. t. nie mogą skutecznie sprzeciwiać się woli użytkownika wieczystego dokonania podziału takich nieruchomości.

Jeżeli nieruchomość jest przedmiotem współwłasności lub współużytkowania wieczystego, podziału nieruchomości można dokonać w toku postępowania administracyjnego tylko na wspólny i zgodny wniosek wszystkich współwłaścicieli lub wszystkich współużytkowników wieczystych. W przypadku braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały stanowią co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzekając będzie miał na uwadze cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli. Nie dotyczy to podziałów, o których orzeka sąd.

REGULACJA STANU PRAWNEGO A PODZIAŁ NIERUCHOMOŚCI

W przypadku stwierdzenia rozbieżności między stanem prawnym ujawnionym w KW a faktycznym stanem prawnym (np. brak postępowania spadkowego) lub ze stanem ujawnionym w egib należy przede wszystkim przeprowadzić regulację stanu prawnego nieruchomości i dopiero później je podział, nie odwrotnie!

W odróżnieniu od podziału nieruchomości rolnych (lub leśnych) sposób podziału nieruchomości w trybie UGN wymaga (poza przewidzianymi w ustawie wyjątkami dot. podziałów uproszczonych) opracowania geodezyjnego projektu podziału nieruchomości gruntowej zgodnie z ustaleniami zawartymi we wstępnym projekcie podziału, pozytywnie zaopiniowanym postanowieniem W/B/Pm.

Przystępując do projektowania działek, w szczególności na terenach zurbanizowanych niezabudowanych (Bp) geodeta musi zapewnić możliwość zagospodarowania wydzielonych działek, zgodnie z ustaleniami planu miejscowego lub, w przypadku jego braku, z ustaleniami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

25.04.2012 POMIARY KATASTRALNE

PRZEPISY ODRĘBNE

Znowelizowana w 2007 r. ustawa o gosp. nier. nie określa w sposób szczegółowy, o jakie przepisy odrębne chodzi.

Przyjmuje się, że s a to przepisy takich ustaw, jak np.:

Wymienienie wszystkich aktów jest niemożliwe, chodzi o wszelkie akty normatywne, powszechnie obowiązujące, które mogą dotyczyć nieruchomości podlegającej podziałowi, a więc także akty prawa miejscowego stanowione przez organy administracji rządowej, np. rozporządzenia wojewody.

Ponadto z dniem 11 lipca 2003 (z dniem wejścia w życie ustawy z 27.03.2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku planu miejscowego decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu mogą być wydawane tylko w celach:

  1. Ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego

  2. Zmiany zagospodarowania terenu poprzez budowę obiektów budowlanych lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części

W przypadku a) wydawane są decyzje o ustaleniu lokalizacji celu publicznego.

W przypadku b) decyzje o warunkach zabudowy dotyczące inwestycji niepublicznych.

Nie jest możliwe wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wyłącznie w celu ustalenia zasad podziału nieruchomości!!!

Ustawowymi przesłankami, warunkującymi możliwość dokonania podziału działki zurbanizowanej w trybie administracyjnym, są:

PODSUMOWANIE

Racjonalne gospodarowanie przestrzenią wymaga, aby sposób podziału nieruchomości gruntowych nie był dowolny i uzależniony wyłącznie od woli właściciela, lecz podlegał regulacjom prawnym mającym na celu kształtowanie ładu przestrzennego.

Opiniowanie wstępnego projektu podziału nieruchomości

Zgodność proponowanego podziału nieruchomości z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego opiniuje w formie postanowienia wójt/burmistrz/prezydent wg przepisów KPA.

Zgodność ta powinna dotyczyć zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu.

Postanowienie jest opinią w sprawie, która nie rozstrzyga jej istoty.

Postanowienie powinno określić (potwierdzić) zgodność, lub ewentualnie wskazać na niezgodność projektowanego podziału z ustaleniami planu miejscowego.

Na tym etapie postępowania strona nie ponosi kosztów podziału nieruchomości a na negatywne postanowienie organu I instancji przysługuje jej prawo wniesienia zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.

Czynności w trybie administracyjnym- etap I podziału nieruchomości

Na etapie opiniowania zgodności projektowanego podziału właściciel (użytkownik wieczysty), składa do wójta wniosek o podział nieruchomości, do którego załącza:

Pozwolenie wydane przez wojewódzkiego konserwatora zabytków na podstawie ustawy o ochronie dóbr kultury jest decyzją administracyjną, która powinna zapaść w odrębnym postępowaniu, poprzedzającym postępowanie o podział nieruchomości podlegającej konserwatorskiej ochronie

Wstępny projekt podziału właściciel nieruchomości może opracować samodzielnie w sposób uproszczony, albo przy współudziale geodety, rysując kolorem czerwonym ogólną koncepcję podziału nieruchomości na udostępnionej wnioskodawcy, przez właściwy ODGK, mapie zasadniczej (lub katastralnej) do celów opiniodawczych.

Wstępny projekt podziału nieruchomości powinien zawierać:

Elementem wstępnego projektu podziału nieruchomości może być niekiedy graficzne przedstawienie propozycji ustanowienia służebności gruntowej dla zapewnienia dostępu nowoprojektowanej działki do drogi publicznej.

Taką propozycję wskazuje się w formie opisowej we wniosku oraz linią czerwoną na mapie ze wstępnym projektem podziału a nie we właściwym projekcie podziału nieruchomości.

09.05.2012 POMIARY KATASTRALNE

PODZIAŁY UPROSZCZONE

Od tych wymagań wyjątek stanowią przypadki, tzw. podziałów uproszczonych (Art. 95 UGN)

Nie wykonuje się wstępnego projektu podziału i nie wydaje się postanowienia o możliwości i sposobie podziału nieruchomości przy tzw. podziałach uproszczonych,

Niezależnie od faktu istnienia bądź braku planu miejscowego lub w przypadku braku takiego planu, niezależnie od wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Dotyczy to:

bez wydawania decyzji administracyjnej o podziale a tylko na podstawie opracowanej mapy do celów prawnych (mapy podziałowej)

Nieruchomości wykorzystywane na cele rolne i leśne to nieruchomości wykazane w katastrze nieruchomości jako użytki rolne albo grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, a także, wchodzące w skład nieruchomości rolnych użytki kopalne, nieużytki i drogi, jeżeli tylko nie ustalono dla nich warunków zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 92 ust. 2 UGN)

Nieruchomość leśna to nieruchomość, która przy wykorzystaniu uwarunkowań przyrodniczych jest wykorzystywana bądź przeznaczona dla prowadzenia gospodarki leśnej (rozumianej zgodnie z art. 6 pkt. 1.1 ustawy o lasach)

Krócej

Nieruchomość leśna to nieruchomość (grupa użytków gruntowych) określona w ewidencji gruntów i budynków jako grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione.

Użytki rolne (gr. rolne):

Las to grunt: (Art. 3 ustawa o lasach)

  1. O zwartej powierzchni, co najmniej 0.10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony:

  1. Przeznaczony do produkcji leśnej lub

  2. Stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego lub

  3. Wpisany do rejestru zabytków

  1. Związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

Nieruchomość leśną mogą stanowić:

  1. Grunty leśne, to grunty, które obejmują:

  1. Grunty pod uprawami leśnymi (roślinność leśna w wieku do 10 lat)

  2. Inne nieruchomości (np. zabudowane) związane z gospodarką leśną.

Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych

Celem podziału nieruchomości rolnych i leśnych

powinno być tworzenie korzystniejszych warunków do rolniczego (leśnego) gospodarowania poprzez zmianę struktury obszarowej gospodarstw rolnych oraz racjonalne kształtowanie ich przestrzeni produkcyjnej (tzw. rozłogów).

W zasadzie podział działek gruntów położonych na terenach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne (a w przypadku braku takiego planu wykorzystywanych w ten sposób wg stanu ujawnionego w ewidencji gruntów) jest normowany przepisami ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz rozporządzeniem w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Nie ma potrzeby prowadzenia postępowania administracyjnego w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami, poza wspomnianymi sytuacjami wyjątkowymi, wynikającymi z przepisów tej ustawy.

Teoretycznie pod względem geometrycznym taki podział można dokonać w dowolny sposób, byle był zgodny z oczekiwaniem zleceniodawcy, zachowując jedynie wymóg minimalnej powierzchni 0.30 ha

Jednak sposób podziału nieruchomości rolnej powinien być, przy doradczym współudziale geodety, świadomy i przemyślany.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
teoria literatury wyklady do" 05 2011 2
wykład Kaczałka, Geodezja, Pomiary katastralne, Wyklady
Wykład 3, Geodezja, Pomiary katastralne, Wyklady
Część 2 - Notatki, Geodezja, Pomiary katastralne, Wyklady
Pomiary katastralne - wykład 1, Geodezja, Pomiary katastralne, Wyklady
Pomiary katastralne - wykład 1-2, Geodezja, Pomiary katastralne, Wyklady
wykłady8, Geodezja, Pomiary katastralne, Wyklady
wykłady - część akińczy, Geodezja, Pomiary katastralne, Wyklady
WSTĘP DO JEZYKOZNAWSTWA OGÓLNEGO, WYKŁAD, XI, 4 05 11
strategie rozwi±zywania konfliktu uzupełenienie do wykładu 5 z dnia[1] 05 2008
Ekonomika ochrony srodowiska WYKLAD14.03.05, administracja, II ROK, III Semestr, rok I
WSTĘP DO JĘZYKOZNAWSTWA OGÓLNEGO, WYKŁAD, XII, 05 11
Zarz±dzanie czasem uzupełnienie do wykładu z dnia[1] 05 2008
KLASYFIKACJA PRZYRZADÓW POMIAROWYCH I WZORCÓW MIAR DO POMIARU DŁUGOŚCI, PWR Politechnika Wrocławska,
WSTĘP DO JĘZYKOZNAWSTWA OGÓLNEGO, WYKŁAD XIII, 05 11
wykłady do 06 05
Szkol Wykład do Or
Podstawy zarządzania wykład rozdział 05

więcej podobnych podstron