A
Interpreter – program komputerowy, który analizuje kod źródłowy programu, a przeanalizowane fragmenty wykonuje. Dzieje się tak inaczej niż w procesie kompilacji, podczas którego nie wykonuje się wejściowego programu (kodu źródłowego), lecz tłumaczy go do wykonywalnego kodu maszynowego lub kodu pośredniego, który jest następnie zapisywany do pliku w celu późniejszego wykonania.
Kompilator (ang. compiler) to program służący do automatycznego tłumaczenia kodu napisanego w jednym języku (języku źródłowym) na równoważny kod w innym języku (języku wynikowym) [1]. Proces ten nazywany jest kompilacją. W informatyce pojęciem kompilatora określa się najczęściej program do tłumaczenia kodu źródłowego w języku programowania na język maszynowy. Niektóre z nich tłumaczą najpierw do języka asemblera, a ten na język maszynowy jest tłumaczony przez asembler.
Programowanie strukturalne to paradygmat programowania zalecający hierarchiczne dzielenie kodu na bloki, z jednym punktem wejścia i jednym lub wieloma punktami wyjścia. Chodzi przede wszystkim o nieużywanie (lub ograniczenie) instrukcji skoku (goto). Dobrymi strukturami są np. instrukcja warunkowe (if, if...else), pętle (while, repeat), wyboru (case, ale nie switch z C i potomnych). Strukturalność zakłócają instrukcje typu: break, continue, switch (w C itp.), które jednak w niektórych przypadkach znacząco podnoszą czytelność kodu.
Programowanie obiektowe (ang. object-oriented programming) — paradygmat programowania, w którym programy definiuje się za pomocą obiektów — elementów łączących stan (czyli dane, nazywane najczęściej polami) i zachowanie (czyli procedury, tu: metody). Obiektowy program komputerowy wyrażony jest jako zbiór takich obiektów, komunikujących się pomiędzy sobą w celu wykonywania zadań.
Algorytm – w matematyce oraz informatyce skończony ciąg jasno zdefiniowanych czynności, koniecznych do wykonania pewnego rodzaju zadań. Algorytm ma przeprowadzić system z pewnego stanu początkowego do pożądanego stanu końcowego. Badaniem algorytmów zajmuje się algorytmika. Algorytm może zostaćzaimplementowany w postaci programu komputerowego lub dla innego urządzenia. Kiedy podczas tego procesu programista popełni błąd (ang. bug), może to doprowadzić do poważnych konsekwencji - np. błędy w implementacji algorytmów bezpieczeństwa mogą ułatwić popełnienie przestępstwa komputerowego.
Konsolidator (ang. linker) lub program konsolidujący to jeden z programów składowych kompilatora. Konsolidator w trakcie procesu konsolidacji łączy zadane pliki obiektowe i biblioteki statyczne tworząc w ten sposób plik wykonywalny. W systemach uniksowych jest to zazwyczaj program o nazwie ld.
Pusty typ danych (ang. void, void type), w informatyce to typ danych, którego zmienna niesie zerową informację, czyli, zgodnie z teorią informacji, matematyczna klasa wszystkich wartości zmiennych tego typu zawiera dokładnie jeden element. Wprowadzenie takiego typu do systemu typów języka programowania umożliwia pewne rodzaje uogólnień - nie trzeba rozróżniać funkcji, które zwracają wartość, od tych, które jej nie zwracają (czyli zwracają wartość typu pustego), oraz funkcji, które pobierają jakiś argument, od tych, które tego nie robią.
Referencja w informatyce to wartość, która zawiera informacje o położeniu innej wartości w pamięci lub na innym nośniku danych. W odróżnieniu od wskaźników, zarządzanie referencjami realizowane jest wyłącznie przez kompilator lub interpreter, a programista nie posiada żadnych informacji o konkretnym sposobie implementacji referencji.
Typy całkowitoliczbowe: INT (INTEGER) – 4 bajty, INT2 (SMALLINT) - 2 bajty, INT4 (INTEGER)- 4 bajty, INT8 (BIGINT) – 8 bajtów, SERIAL – 4 bajty, BIGSERIAL – 8 bajtów.
Podaj efekt wykonania polecenia system.out.println(10+0x10) WYNIK TO 26
Co sie stanie po wpisaniu
System.out.println/10.3/ WYNIK TO 3
&& iloczyn logiczny – zwraca wartość iloczynu logicznego wyrażeń x i y – niezerową, gdy oba wyrażenia są niezerowe, zerową w innych przypadkach || suma logiczna – zwraca wartość sumy logicznej wyrażeń x i y – zerową, gdy oba wyrażenia są zerowe, niezerową w innych przypadkach
PĘTLA FOR
public class Odczyt{
public static void main(String[] args){
for(int i=0; i<10; i++){
System.out.println("To jest pętla");
}
System.out.println("Koniec pętli");
}
}
B
STRING jest ciągiem znaków a CHAR jest pojedynczym znakiem.
i++ to postinkrementacja, a ++i to preinkrementacja.
Załóżmy, że i oraz j są typu int, i = 5. Polecenie:
j = i++;
Spowoduje, że j będzie równe 5, a i będzie równe 6. Polecenie:
j = ++i;
spowoduje, że j będzie równe 6 i i będzie równe 6.
Typ logiczny, typ boolowski (ang. boolean) – uporządkowany zbiór wartości logicznych, składający się z dokładnie dwóch elementów: prawda (true, 1, +) i fałsz (false, 0, -), wraz z towarzyszącymi im zdefiniowanymi operatorami standardowymi[1]. Nazwa pochodzi od angielskiego pioniera logiki, matematyka George'a Boole'a[1].
Konstruktor w programowaniu obiektowym to specjalna metoda danej klasy, wywoływana podczas tworzenia jej instancji. Zadaniem konstruktora jest zainicjowanie obiektu, a w niektórych językach programowania także utworzenie obiektu.
Destruktor - w obiektowych językach programowania specjalna metoda, wywoływana przez program przed usunięciem obiektu i niemal nigdy nie jest wywoływana wprost w kodzie używającym obiektu. Pod względem funkcjonalnym jest to przeciwieństwo konstruktora.
Klasa definiuje zarówno dane jak i algorytmy służące do ich przetwarzania. Dane są zapisywane w klasie w postaci pól (zmiennych lub stałych składowych), a algorytmy w postaci metod. Metodą jest wydzielony fragment programu, na ogół zawierający parametry, który może operować na ściśle określonych danych.
WYNIK 0x1.0p-3 to 0.125
public class Odczyt{
public static void main(String[] args){
int licznik = 0;
do{
System.out.println("To jest petla");
licznik++;
}
while(licznik<10);
System.out.println("Koniec pętli");
}
}