Wykład 28 luty 2013

System ochrony zdrowia w poszczególnych państwach jest zróżnicowany i zależy od:

- rozwoju ekonomicznego

- nauki

-techniki

- ustroju społeczno-politycznego

- tradycji i kultury

- aktualnej sytuacji demograficzno – epidemiologicznej.

System opieki zdrowotnej oparty jest na zasadach:

- powszechności i obowiązkowości

- solidaryzmu społecznego

- samorządności

- samofinansowania od 1 stycznia 1999

- gwarancji państwa dla ubezpieczonych

- prawa wolnego wyboru

Główni uczestnicy systemu zdrowotnego w państwie:

Podstawy prawne funkcjonowania systemu w PL:

- ustawa z dnia 15.04.2011 o działalności leczniczej

• Weszła w życie 1 lipca 2011

• Zastąpiła ustawę o zakładach opieki zdrowotnej z dnia 30.08.1991

• Zmieniła zapisy większości ustaw dotyczących funkcjonowania rynku świadczeń zdrowotnych

• Wymaga przygotowania przepisów wykonawczych

• Ustawa z dnia 6.02.1997 o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym PUZ weszła w życie w dniem 1.01.1999

• Ustawa z dnia 23.01.2003 o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ

• Ustawa z dnia 27.08.2004 o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (nowelizacja w 2010 jako ‘ustawa koszykowa’)

Podmiotami leczniczymi są:

• Przedsiębiorcy

• Samodzielne publiczne zakłady opeiki zdrowotnej

• Jednostki budżetowe w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez MON, ministra właściwego od spraw wewnętrznych, ministra sprawiedliwości lub szefa ABW

• Instytuty badawcze

• Fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia

System ochrony zdrowia powinny cechować:

1. Ukierunkowanie na potrzeby zdrowotne. Priorytetowe cele – polityka zdrowotna

2. Ciągłość i racjonalne dysponowanie zasobami na wszystkich poziomach opieki

3. Równy dostęp do świadczeń

4. Współdziałanie wszystkich sektorów opieki zdrowotnej na rynku (publicznego, prywatnego, pozarządowego)

5. Racjonalne zarządzanie systemem

6. Zabezpieczenie źródeł finansowania i uzasadniona alokacja środków

7. Bezpieczeństwo zdrowotne obywateli

System ochrony zdrowia przed 1.01.1999

• Służba zdrowia stanowiła specjalistyczny organ państwowy powołany do bezpośredniej realizacji zadań państwa w zakresie opieki profilaktyczno-leczniczej społeczeństwa

Cechy charakterystyczne służby zdrowia:

• Państwowa – integralna część struktury administracyjnej państwa finansowana z budżetu państwowego

• Powszechna – obejmuje opieką profilaktyczno-leczniczą całą ludność (uprawnienia do bezpłatnych świadczeń)

• Jednolita – wszystkie poziomy i instytucje służby zdrowia stanowią jednolitą całość organizacyjną i funkcjonalną (jednolite kierownictwo)

Krytyka służby zdrowia:

• Utrzymanie sektora publicznego w formie zakładów i jednostek budżetowych w oparciu o budżety historyczne (bez motywacji do racjonalnego dysponowania zasobami)

• Bez możliwości usankcjonowania instytucji prywatnych

• Świadczenia o bardzo niskiej jakości

• Niska efektywność wykorzystania ograniczonych zasobów systemu

• Sztywność wobec zmieniających się potrzeb i preferencji zdrowotnych ludności

• Pogłębiająca się nieskuteczność sektora ochrony zdrowia