2. Słuchanie opowiadania G. Szadkowskiej Jesień odwiedza świat.

Chodzi jesień po świecie i podziwia całą przyrodę. Odwiedza różne miejsca – lasy, pola,

łąki.

– Och, jaka jestem piękna i kolorowa. Ludzie mówią o mnie, że jestem złota. Patrzę

dookoła – rzeczywiście wszystko się mieni złotem. Drzewa zmieniają liście na żółtozłoty

kolor, klony mają liście brązowo-czerwone, jarzębina czerwone korale. W sadzie...

tam dopiero jest kolorowo! Wszystkie drzewa mają już dojrzałe owoce. Śliwy obrodziły

w fi oletowe śliwki, jabłonie w rumiane jabłka, a grusze w dorodne soczyste żółte gruszki.

Bardzo podoba mi się świat, malowany na jesienne kolory. Dziwię się, że w sadach

ludzie nie śpieszą się, żeby zebrać dorodne owoce. O! chyba się trochę pośpieszyłam,

widzę dzieci, jak zbierają jabłka, gruszki i śliwki. Wraz z nimi jest pan ogrodnik. Pokazuje,

jak należy zbierać te cudowne dary i jak wkładać je do kosza. W domach ludzie

zrobią z moich darów różne przetwory, dżemy, powidła, kompoty i soki. Będą mogli je

smakować przez całą zimę aż do wczesnej wiosny.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

– Kto maluje świat na złoty kolor?

– Dlaczego jesień nazywa się złotą?

– Jakie dary daje ludziom jesień?

– Jakie przetwory robią ludzie z owoców?

Opowieść ruchowa W sadzie (według G. Szadkowskiej).

• Mijanie.

Dzieci podzielone na dwa zespoły stają na dwóch końcach sali. Na umówiony sygnał

zmieniają pola i ustawiają się jak na początku.

• Drzewa na wietrze.

Dzieci stoją w rozsypce, w lekkim rozkroku, z ramionami wyciągniętymi do góry. Wykonują

rytmiczne kołysania w prawo i w lewo. Po kilku ruchach opuszczają ramiona.

Hasło: Wiatr wieje jest sygnałem do powtórzenia ćwiczenia.

• Znoszenie owoców do spiżarni.

Dzieci chodzą po sali i naśladują zrywanie owoców i wkładanie ich do kosza. Gdy

usłyszą rytm do marszu, dobierają się w pary i naśladują przenoszenie ciężkich koszy

z owocami do samochodu.

• Jedziemy na targ z owocami.

56

Dzieci parami tworzą zaprzęgi, które lekkim biegiem poruszają się po sali. Gdy dojadą

na miejsce, wypakowują kosze z owocami i jadą z powrotem (zamiana ról).

• Odpoczynek.

Dzieci leżą na dywanie, zamykają oczy i w powietrzu kreślą kształt koła obiema rękami

jednocześnie.

4. Zabawa dydaktyczna Zaczarowany woreczek.

Dziecko wkłada rękę do woreczka i określa, jaki owoc trzyma w ręku. Wcześniej dzieci

dotykały wszystkich owoców.

Zestaw zabaw ruchowych – nr III (według K. Wlaźnik).

• Ćwiczenie orientacyjno-porządkowe.

Dzieci w rozsypce biegają w dowolnych kierunkach sali, naśladując rowery, auta, konie.

Kiedy nauczyciel podniesie rękę w górę, wszystkie pojazdy zatrzymują się.

• Ćwiczenie ramion – Wahadło zegara.

Dzieci w klęku wykonują rytmiczne wymachy ramion w przód i w tył (ręce to wahadła).

• Ćwiczenie wyprostne Gumowa zabawka do napełniania powietrzem.

Dzieci stoją w rozsypce i naśladują świst wychodzącego powietrza z zabawki. Stopniowo

przechodzą do przysiadu podpartego z głową opuszczoną do dołu. Potem napełniają

zabawkę powietrzem, podnoszą się i stają prosto.

• Zabawa z elementem czworakowania Myśliwy i zające.

Zające skaczą po łące. Co chwilę zatrzymują się i stają słupka (przysiad, palce wskazujące

przy uszach), nadsłuchują. Na zawołanie nauczyciela: Myśliwy idzie! uciekają do domu.

W tym czasie nauczyciel rzuca w dzieci woreczkiem. Trafi one dziecko może zostać myśliwym.

• Marsz zwykły i we wspięciu na palce

Słuchanie wiersza D. Gellner Jesienna Wróżka, ilustrowanego serią obrazków.

– Gdy ugryzę czerwone jabłuszko, Przyjdzie wiatr na srebrnych nóżkach

to zostanę Jesienną Wróżką! powie – Jaka piękna Wróżka!

Na kucykach zamiast wstążek Nie pozna mnie tata,

jesień liście mi zawiąże. nie pozna mnie mama.

I naszyje na fartuszek A czy ja w lusterku

szlaczek małych, złotych gruszek. poznam siebie sama?

4. Rozmowa na temat wiersza.

– Kim zostanie dziewczynka po ugryzieniu czerwonego jabłuszka?

– Co będzie miała na kucykach zamiast wstążek?

– Co jesień naszyje jej na fartuszek?

– Czy rodzice poznają dziewczynkę? Dlaczego?

5. Kończenie zdania: Jesień jest… (lista atrybutów).

6. Spotkanie z żywiołem.

– Dzieci siedzą w trzech grupach:

• pierwsza grupa – dzieci otrzymują plastikowe butelki, naśladują odgłos wiatru, dmuchając

w nie,

• druga grupa – dzieci otrzymują foliowe torebki, gniotą je,

• trzecia grupa – dzieci otrzymują gazety, gniotą je.

– Dzieci słuchają odgłosów wytwarzanych przez kolegów z poszczególnych grup.

Słuchanie wiersza M. Czerkawskiej Kto powie?

Nauczyciel w trakcie recytacji ilustruje liczbę spadających owoców, zawieszając ich sylwety

na tablicy.

Przez sad idzie mały Maciuś, a tu pac – czerwone jabłko

śmieje się do słonka, rzuca mu jabłonka. (jedno jabłko)

Podniósł jabłko, idzie dalej, pac, pac, co to? Stara grusza

a wtem obok dróżki zrzuciła dwie gruszki. (dwie gruszki)

Podniósł Maciuś żółte gruszki, znów pac, pac, pac – trzy śliwki

bardzo jest szczęśliwy, spadły z gęstej śliwy. (trzy śliwki)

Niesie Maciuś jabłko, śliwki, Kto z was powie Maciusiowi,

gruszki, co się złocą. ile ma owoców?

2. Rozmowa na temat treści wiersza.

– Gdzie spacerował Maciuś?

– Ile Maciuś zebrał w sadzie jabłek? Ile śliwek? A ile gruszek?

– Ile miał razem owoców?

Zabawa orientacyjno-porządkowa Do swojego drzewa.

Dzieci otrzymują po jednej sylwecie owocu z każdego rodzaju (jabłka, śliwki, gruszki).

Nauczyciel rozwiesza duże sylwety drzew owocowych w sali (jabłoń, grusza, śliwa). Na

dźwięki bębenka dzieci biegają po sali. Na sygnał Do jabłoni – dzieci ustawiają się przy

drzewie, z którego spadło jabłko. Zabawę powtarzamy, za każdym razem dyskretnie

zamieniamy miejsce sylwet drzew i podajemy nazwę innego drzewa owocowego.

3. Zabawa dydaktyczna Ile owoców dała mama?

Dzieci otrzymują koperty z sylwetami owoców. Słuchają zadań mówionych przez nauczyciela

i układają przed sobą odpowiednią liczbę sylwet owoców.

Przykłady zadań:

• Mama dała Ali dwa jabłka i jedną gruszkę. Ile Ala miała owoców?

• Olek dostał od mamy dwa jabłka. Potem mama dała mu jeszcze dwa jabłka. Ile jabłek ma

teraz Olek?

• Zuzia ma trzy gruszki. Mama dała jej jeszcze jedną gruszkę. Ile gruszek ma Zuzia?

Marsz przy wybranej piosence.

Po czterech krokach marszu dzieci wykonują klaśnięcie dwa razy i maszerują dalej.

1. Powitanie dzieci. Dzieci siedzą w kręgu, nauczyciel mówi:

Witam wszystkie dzieci które lubią bawić się…

• zabawkami pluszowymi,

• lalkami szmacianymi,

• wózkiem z kącika lalek.

Dzieci, które czują się powitane, podnoszą się na chwilę.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiatr i liście.

Nauczyciel jest wiatrem. Gra na tamburynie, a wtedy dzieci – liście – poruszają się według

własnych pomysłów po sali. Gdy tamburyn milknie, liście opadają na dywan i leżą

w bezruchu do chwili, gdy znów zacznie grać instrument.

3. Ćwiczenia ruchowe wg kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona „Spacer do sadu”

· ćw. na przekraczanie linii środkowej – pajacyk, leniwe ósemki, kołyska

· ćwiczenia energetyzujące – picie wody, punkty na myślenie

Dzieci wybrały się do sadu, aby sprawdzić, czy owoce już dojrzały. Napiły się wody, żeby nie czuły pragnienia w trakcie spaceru (każde dziecko wypija po małym kubeczku nie gazowanej wody mineralnej). Gdy dzieci znalazły się w sadzie, patrzyły dokładnie czy owoce już dojrzały: patrzyły w lewo, w górę, w prawo, niżej, pokazując sobie wyciągniętą raczka, aby nic nie przeoczyć (w trakcie tego ćwiczenia dzieci wykonują leniwe ósemki). Wysoko na drzewie zobaczyły piękne, dojrzałe jabłka. Zaczęły podskakiwać aby je zerwać (ruchy naprzemienne – ręka prawa w górę i lewe kolano w górę, pajacyki). Nagle jabłko spadło z drzewa i kołysało się chwile na trawie (dzieci są jabłuszkami, które upadły, wykonują kołyskę). Dzieci podniosły jabłka, zjadły, a że bardzo im smakowały gładziły się po brzuszkach (punkty na myślenie).

4. Zabawa matematyczna „Owocowe rachunki”

· słuchanie wiersza B. Pająk „Kosz owoców”

Nad jesiennym barwnym sadem

wędrowało słonko złote

i pytało przedszkolaków:

- Kto na jabłko ma ochotę?

Dzieci lubią jeść owoce,

choć są jeszcze małe,

więc do sadu się wybrały

po jabłka dojrzałe.

Gdy 2 jabłka były w koszu

śliwa zaszumiała

i do kosza przedszkolakom

3 śliweczki dała.

Ciężki koszyk z owocami

dzieci niosły z sadu,

a tu grusza 1 gruszkę

zrzuciła im na dół.

· rozmowa na temat treści wiersza,

· „zrywanie” sylwet owoców z drzew i „wkładanie” do koszyka (narysowana pętla) wg treści utworu,

· przeliczanie poszczególnych owoców i dobieranie odpowiednich cyfr,

· określanie, których jest najwięcej, najmniej, o ile więcej, o ile mniej,

· przeliczanie owoców: ile jest razem, ile jest np. jabłek i gruszek, śliwek i jabłek itd.

5. Zabawa ruchowa „Sałatka owocowa”.

Dzieci stoją w kole. Losują wizytówkę z obrazkiem owocu. N. mówi np. „Robię sałatkę z jabłek i śliwek”, a dzieci mające takie owoce zamieniają się miejscami. Na hasło „Sałatka owocowa” zamieniają się miejscami wszystkie dzieci.

6. Ćwiczenia słuchowe wg glottodydaktyki Bronisława Rocławskiego „Jaki to owoc?”

· synteza sylabowa (składanie wyrazów z sylab): gru – szka, jabł – ko, śliw - ka

· synteza logotomowo – fonemowa (dzielimy wyraz na dwie części, „odcinamy” ostatnią głoskę – nie ma znaczenia czy jest to samogłoska czy spółgłoska): gruszk – a, śliwk – a, jabłk - o

· synteza fonemowo – logotomowa ( „odcinamy” pierwszą głoskę): j – abłko, g – ruszka,

ś – liwka.

7. Zabawa dydaktyczna „Owocowe rytmy”

· kontynuowanie podanego rytmu np. jabłko, gruszka, śliwka…; jabłko, jabłko, śliwka, śliwka, gruszka, gruszka … itp.

· przekładanie z jednej reprezentacji na drugą – wyklaskiwanie, wytupywanie, podskakiwanie,

· układanie przez dzieci własnych rytmów i dobieranie do nich ruchów.

8. Ćwiczenia oddechowe „Jesienny wietrzyk w sadzie” – dmuchanie na bibułkowe owoce zawieszone na nitkach.

9. Zabawa słowna „Tak czy nie”

N. mówi zdania, a dzieci odpowiadają tak, jeżeli zdanie jest prawdziwe lub nie, jeśli zdanie jest fałszywe. Przykłady zdań:

Gruszki rosną na śliwie

Jabłka są niebieskie

W sadzie rosną drzewa owocowe

Kompot gotuje się z owoców

Szarlotkę robi się z gruszek

... 1. Zabawa integracyjna „Powitanie”- dzieci poruszają się w rytm muzyki, na przerwę w muzyce witają się poszczególne części ciała ( ręce, stopy, kolana ,łokcie, ) .

Pogadanka na temat darów jesieni

Wspólne wyjaśnienie terminu „Dary jesieni’, swobodne wypowiedzi dzieci na temat tego jakie owoce, warzywa i rośliny są charakterystyczne dla pory roku jaką jest jesień. Uświadomienie dzieciom jakie zagrożenia płyną z samodzielnego zbierania i jedzenia grzybów.