ZGŁĘBNIKOWANIE ŻOŁADKA
Cel
Karmienie przez zgłębnik wykonuje się u pacjentów, którzy nie mogą samodzielnie przyjmować pokarmów
Pobranie treści żołądkowej do badań diagnostycznych
Płukanie żołądka w przypadku zatruć
Odciągnięcie zalegającej zawartości żołądka
Podawanie leków
Wskazania
Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
Zatrucia pokarmowe
Zabiegi operacyjne na przewodzie pokarmowym
Brak apetytu
Algorytm
Sprawdź zlecenie.
Umyj ręce i załóż rękawiczki.
Przygotuj potrzebne akcesoria: rękawiczki, zgłębnik, miska nerkowata, Lignocaina, kubek z wodą, lignina, stetoskop, strzykawka, przylepiec.
Przygotuj pacjenta psychicznie ( poinformuj o celu i przebiegu zabiegu) i fizycznie ( pozycja półsiedząca z głową pochyloną do przodu).
Zabezpiecz ubranie i pościel pacjenta przed zabrudzeniem.
Wykonaj higienę jamy ustnej lub nosa.
Daj pacjentowi do ręki ligninę i miskę nerkowatą.
Umyj ręce i załóż nowe rękawiczki.
Określ długość wprowadzenia sondy ( około 45cm ). Od strony dołu nadbrzusznego przez ucho w stronę ust lub nosa.
Zamknij koniec zgłębnika.
Zwilż drugi koniec sondy Lignocainą.
Uchwyć zgłębnik w sposób na tzw. „ślimaczka”.
Poproś pacjenta aby otworzył usta, następnie przesuwaj koniec zgłębnika do gardła.
Gdy sonda znajdzie się w gardle, poproś pacjenta, aby pochylił głowę do przodu i wykonał odruch połknięcia (poprzez popijanie wody).
Jeśli zgłębnik umieszczamy przez nos, pamiętaj o tym, aby sonda była przesuwana najpierw ku górze, potem płasko ku tyłowi. W tym przypadku także zalecamy pacjentowi popijanie wody w trakcie kiedy sonda znajdzie opór.
Gdy zgłębnik został wprowadzony zgodnie z przyjętą długością, sprawdź jego prawidłowe położenie.
Wprowadź strzykawką około 10 ml powietrza, pamiętając o zaciśnięciu zgłębnika na przebiegu drenu w czasie otwarcia i połączenia strzykawki z sondą. Pamiętaj o wysłuchiwaniu szmerów nad żołądkiem za pomocą stetoskopu, które świadczą o prawidłowym miejscu zgłębnika.
Zabezpiecz sondę przed wysunięciem przylepiając przylepiec na skrzydle nosa.
Zgłębnik usuwamy w trakcie jak najdłuższego wydechu pacjenta, szybkim ale ostrożnym i zdecydowanym ruchem.