Podstawy logopedii

Ćwiczenia 1, 07.10.13

Logopedia – logos. mowa, słowo – wychowanie, kształtowanie mowy, czuwanie nad jej rozwojem, doskonalenie, korygowanie nieprawidłowości; paideia – wychowanie

Logopedia (Styczek) – jest nauką o kształtowaniu się mowy, usuwaniu wad oraz nauczaniu mowy w wypadku jej braku.

Logopedia (Demelowa) – nauka, która tłumaczy odstępstwa od normy w rozwoju mowy, zajmuje się etiologią i patogenezą zaburzeń mowy, ich rozpoznawaniem (diagnostyka logopedyczna), zapobieganiem (profilaktyka logopedyczna), a także usuwaniem wad i zaburzeń mowy (terapia logopedyczna).

Logopedia (Grabias) – nauka o biologicznych uwarunkowaniach mowy (języka i zaburzeń językowych).

Logopedia (Kaczmarek) – samodzielna dyscyplina naukowa, gdyż ma swój przedmiot (mowę).

Grabias – jego zdaniem przedmiotem logopedii nie jest mowa, a zaburzenia mowy. Logopedia nie jest nauką o komunikacji językowej w ogóle lecz raczej dyscypliną zajmującą się zaburzeniami mowy i profilaktyką.

Polska logopedia opiera się na 3 koncpecjach:

1. Medyczna(paramedyczna) – logopedia jako dział medycyny, proliaktyka, korekcja (Grabias)

2. Pedagogiczna – dział pedagogiki specjalnej (Demelowa)

3. Holistyczna – nauka samodzielna, badanie mowy we wszystkich aspektach (Kaczmarek)

Przedmiot badań logopedii

- zagadnienia dotyczące mowy i procesu porozumiewania się (Kaczmarek)

- problematyka zaburzeń mowy, sposoby zapobiegania patologii