IFP Wyk c5 82ady

Instrumenty finansowania przedsiębiorstw

Prof. Dr hab. Jerzy Węcławski

Wykład 1

21.01.2013

Treści programowe:

  1. Leasing jako forma finansowania działalności przedsiębiorstw

  2. Faktoring w krótkoterminowym finansowaniu przedsiębiorstw

  3. Forfaiting w finansowaniu transakcji handlowych

  4. Zastosowanie franchisingu do finansowania tworzenia i działalności przedsiębiorstw

  5. Sekurytyzacja aktywów jako instrument zmiany struktury aktywów przedsiębiorstwa.

Literatura zalecana:

  1. Leasing w przedsiębiorstwie, J. Grzywacz, M. Burżacka-Majcher, SGH, Warszawa 2007

  2. J. Czarecki: Factoring jako instrument finansowania działalności MSP , wyd. naukowe PWN, Warszawa 2006

  3. A. Tokaj-Krzewska: Forfaiting, Warszawa 1999

  4. M. Ziółkowska: Franczyza – nowoczesny model rozwoju biznesu, CeDeWu.pl, Warszawa 2010

  5. I.Kidacka: Finanse zintegrowane, Difin, Warszawa 2006

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ad 1. Leasing jako forma finansowania działalności przedsiębiorstw

Pojęcie leasingu

Wszystkie te instrumenty pochodzą z wyżej rozwiniętych gospodarek. Nazwy to sugerują. Pierwszy kryzys finansowy: VII w. p.n.e. [bzdura, kolega Węcława napisał tak w książce, ale nie było wtedy pieniądza – więc chuj].

Przesłanki rozwoju leasingu

Jednoczesne oddziaływanie dwóch tendencji:

  1. Postęp techniczny zmusza producentów do ciągłej wymiany starzejącego się aparatu wytwórczego.

  2. Trudności ze zbytem wyprodukowanych wyrobów w związku z ich znaczną podażą bądź wysokimi cenami. #

Wszystkie te rozwiązania (insturmenty finansowe: leasing itd.) powstają w praktyce gospodarczej. Dopiero po kilkunastu latach realnego funkcjonowania instrumentów ustawodawcy decydują się na uregulowanie działalności tych instrumentów. Ciągle te instrumenty się rozwijają, bo natrafiają na pewne bariery.

Te instrumenty o których mówimy są już od kilkudziesięciu lat na rynku, są więc dość rozwinięte.

Wszystkie instrumenty o których mówimy w Polsce pojawiły się dopiero od momentu transformacji gospodarczej. Główny rozwój: połowa, koniec lat 90. Są na tyle rozwinięte, że podlegają regulacjom normatywnym.

Klasyfikacje leasingu

  1. Kryterium podziału – liczba stron umowy:

    • Leasing bezpośredni (2 uczestnicy umowy: leasingobiorca i leasingodawca)

    • Leasing pośredni (występuje pośrednik który kupuje coś, a potem udostępnia innej osobie na podstawie umowy leasingowej)

    • Leasing lewarowany (wspierany)

  2. Kryterium podziału – charakter prawno-podatkowy umowy:

    • Leasing finansowy (kapitałowy)

    • Leasing operacyjny (bieżący)

  3. Kryterium podziału – sposób spłaty kapitału:

    • Leasing z pełną spłatą kapitału

    • Leasing z niepełną spłatą kapitału

  4. Kryterium podziału – przedmiot leasingu:

    • Leasing ruchomości (najczęściej spotykane)

    • Leasing nieruchomości

    • Leasing praw i wartości niematerialnych

    • Leasing personelu (przedsiębiorca woli wynająć pracowników niż zatrudniać na stałe umowy, bo nie jest pewien przyszłości)

  5. Kryterium podziału – dodatkowe nakłady i usługi towarzyszące:

    • Leasing czysty

    • Leasing pełny

    • Leasing suchy

    • Leasing mokry

Np. Przedsiębiorstwa transportowe mogą wynająć całą flotę łącznie z kierowcami

  1. Kryterium podziału – możliwość kontynuowania umowy:

    • Leasing odnawialny (rewolwingowy)

    • Leasing terminowy

  2. Kryterium podziału – korzyści podatkowe:

    • Leasing podatkowy (prawdziwy)

    • Leasing lombardowy

    • Leasing norweski

Umowa leasingu w Kodeksie Cywilnym

Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. (K.C. 2000r, art. 709 pkt. 17).

Przepisy Kodeksu Cywilnego ograniczają zakres przedmiotowy umowy leasingu do rzeczy materialnych, natomiast w ustawach podatkowych mogą to być także inne przedmioty, jak wartości niematerialne i prawne, nieruchomości gruntowe.

Cechy umowy leasingu

  1. Zawierana na czas oznaczony

  2. Finansujący przekazuje korzystającemu prawo do używania przedmiotu w zamian za stosowne wynagrodzenie określone w ratach pieniężnych; jest to zatem umowa odpłatna, w ramach której każda ze stron uzyskuje korzyści materialne

  3. Suma rat leasingowych jest co najmniej równa wartości przedmiotu leasingu.

  4. Umowa konsensualna – dochodzi do skutku w wyniku obustronnie zgodnego oświadczenia woli stron. #

Najistotniejsze postanowienia umowy leasingowej

  1. Określenie przedmiotu umowy z rozstrzygnięciem problemu odpowiedzialności za wady przedmiotu umowy i związane z tym szkody

  2. Ustalenie wysokości opłaty leasingowej z uwzględnieniem, iż składa się z raty kapitałowej i odsetek

  3. Czas trwania leasingu, w tym moment wydania przedmiotu umowy, termin zakończenia umowy, uwarunkowania związane z możliwością wypowiedzenia umowy

  4. Uwarunkowania dotyczące odpowiedzialności za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie umowy

  5. Ustalenia dotyczące możliwości nabycia przedmiotu umowy po upływie jej terminu – leasing z opcją zwrotu oraz leasing z opcją własnościową.

Leasing bezpośredni (z pierwszego podziału klasyfikacji leasingu – liczby stron umowy)

Finansujący ------przedmiot---- korzystający

Finasnujący raty pieniężne-- --- korzystający

Finansującym jest dostawca przedmiotu leasingu (producent bądź jego spółka zależna), który bezpośrednio oddaje go w leasing korzystającemu.

Cechy leasingu bezpośredniego

  1. Na pierwszym planie interes producenta zainteresowanego poszerzeniem zbytu

  2. Przeważa leasing finansowy związany z wynajmowaniem przedmiotów na dłuższe terminy (długi termin – definicja zależy od przedmiotu umowy)

  3. Często świadczone są dodatkowe usługi (np. ksero wraz z częściami zamiennymi i obsługą).

Wykład 2

28.02.2013 [leasing pośredni – schemat]

Leasing pośredni (2)

  1. W leasingu pośrednim finasnującym jest podmiot, który nabywa przedmiot od określonego zbywcy (np. producenta), a następnie przekazuje go w użytkowanie korzystającemu

  2. Stosowany jest przez firmy leasingowe niezależne od producenta

  3. Celem działalności finansującego jest przy leasingu pośrednim wyłącznie realizacja dochodu z tytułu wynajmu.

[leasing lewarowany – schemat]

Umowy leasingu w przepisach podatkowych

  1. Ustawa z dnia 15.02.1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 17 a)

  2. Ustawa z dnia 26.07.1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 23 a)

Przyjęta dla celów podatkowych umowa leasingu jest szersza od definicji zawartej w Kodeksie Cywilnym.

W przepisach podatkowych przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w Kodeksie Cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w umowie drugiej stronie, zwanej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Umowy leasingu w przepisach o rachunkowości

  1. W przepisach dotyczących rachunkowości leasing traktowany jest jako kategoria ekonomiczna, a nie szczególna forma prawna zdarzenia gospodarczego.

  2. W przepisach ustaw podatkowych nie ma określonego pojęcia leasingu ani umowy leasingu dla potrzeb rachunkowości finansowej, a jedynie nastąpiło odesłanie do Ustawy o rachunkowości i Międzynarodowych Standardów Rachunkowości.

  3. Zgodnie z MSR umową leasingu jest każda umowa, na mocy której w zamian za opłatę bądź serię opłat jedna ze stron przekazuje drugiej prawa do użytkowania danego składnika aktywów na określony okres.

  4. To, kto wykazuje przedmiot leasingu w aktywach bilansu, nie jest związane z prawem własności przedmiotu leasingu, lecz kontroli nad nim.

Finansujący jest zawsze właścicielem. Dla rachunkowców najważniejsze jest kto nim dysponuje (wykazanie w aktywach).

Leasing finansowy (1)

Zgodnie z Ustawą z dnia 29.09.1994 o rachunkowości (nowelizacja od 01.01.2002) przedmiot umowy leasingu może być zaliczony do aktywów korzystającego, jeśli umowa spełnia co najmniej jeden z natępujących warunków:

  1. Po zakończeniu okersu umownego, umowa przenosi własność przedmiotu na korzystającego.

  2. Umowa zawiera uprawnienie do nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu okresu leasingu, po cenie niższej od wartości rynkowej określonego przedmiotu.

  3. Okres, na jaki została zawarta umowa odpowiada w przeważającej części przewidywanemu okresowi ekonomicznej wartości pzedmiotu i jego użytkowości (co najmniej 75%).

  4. Wartość bieżąca wszystkich opłat leasingowych jests wyższa niż 90% wartości rynkowej przedmiotu.

  5. Umowa zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia z korzystającym następnej transakcji o oddanie w leasing tego samego przedmiotu albo przedłużenie dotychczasowego okresu umowy, na warunkach korzystniejszych od tych, które obowiązywały dotychczas, może to być inny sposób oddania w odpłatne użytkowanie niż leasing.

  6. Umowa przewiduje możliwość jej wypowiedzenia dla jednej ze stron, z zastrzeżeniem, że wszelkie straty finasnowe, jakie poniesie finansujący pokrywa z własnych środków korzystający.

  7. Przedmiot umowy został dostosowany do indywidualnych potrzeb korzystającego i zgodnie z zapisami w treści umowy.

Leasing finansowy (3)

  1. W leasingu finansowym korzystający wykazuje przedmiot jako składnik swoich aktywów

  2. Przedmiot podlega amortyzacji u korzystającego

  3. Kwota w jakiej został wykazany przedmiot leasingu stanowy zobowiązanie korzystającego wobec finansującego

  4. Finansujący nie wykazuje przedmiotu leasingu w swoich księgach, lecz należność leasingową od korzystającego spłacaną w ustalonych ratach.

  5. Zawarcie umowy leasingu finansowego jest w istocie zainwestowaniem środków pieniężnych przez finansującego.

Leasing operacyjny

  1. Krótkie z punktu widzenia okresu wynajmu do przeciętnego okresu użytkowania terminy umów.

  2. Prawo wypowiedzenia umowy z zachowaniem terminu wypowiedzenia.

  3. Przedmiotem wynajmu dobra, które mogą być użytkowane przez wielu kolejnych użytkowników.

  4. Przedmiot leasingu wykazywany jako składnik aktywów finasnującego i przez niego amortyzowany, raty leasingowe są dla niego w całości przychodem.

  5. Dla korzystającego raty leasingowe są w całości kosztem.

Leasing – podatek VAT

Z punktu widzenia Ustawy o podatku od towarów i usług z 2004 istotne znaczenie ma określenie czy w umowie leasingu mamy do czynienia z czynnością stanowiącą dostawę towaru, czy świadczenie usług. Ma to wpływ na określenie miejsca świadczenia oraz momentu powstania obowiązku podatkowego. Przedmiot leasingu zawsze obciążony stawką podatku 23%.

Leasing operacyjny jest postrzegany jako usługa, co oznacza, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości bądź części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności podanego w treści umowy bądź na fakturze. Podatek odprowadza finansujący.

Leasing finansowy jest postrzegany jako dostawa towaru, przez co rozumie sięprzeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, chociaż korzystający właścicielem przedmiotu leasingu nie jest.

Obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, a więc z chwilą wydania towaru. Podatek jest naliczany od razu od całej kwoty i u korzystającego uwzględniany jako naliczony.

Powyższy podział jest podstawowym.

Leasing operacyjny a finansowy – różnice prawno-podatkowe

Kryterium Leasing operacyjny Leasing finansowy
Cel umowy Używanie przedmiotu z ewentualną opcją zakupu Używanie przedmiotu z opcją zakupu
Okres trwania umowy Z reguły krótszy niż okres amortyzacji podatkowej, jednak nie może być krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji danego środka trwałego Bez ograniczeń prawnych co do długości trwania umowy, może być dobrowolnie ustalana, najczęściej zbliżona do okresu amortyzacji
Podatek dochodowy Odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący, natomiast czynsz leasingowy, opłaty wstępne i inne koszty są kosztami przychodu u leasingobiorcy. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, natomiast kosztem podatkowym u leasingobiorcy są odsetki od rat czynszu leasingowego.
Rachunkowość Przedmiot umowy jest środkiem trwałym finansującego. Przedmiot umowy jest środkiem trwałym korzystającego.
Podatek VAT Leasing traktowany jest jako usługa. Podatek VAT jest naliczany od każdej raty czynszu leasingowego. Podlega on odliczeniu przez korzystającego pod warunkiem korzystania z przedmiotu do prowadzenia działalności gospodarczej. Leasing traktowany jest jako dostawa towarów. Podatek VAT jest naliczany „z góry” w dniu wydania przedmiotu do użytkowania. Podlega on odliczeniu przez korzystającego pod warunkiem używania przedmiotu do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

(3) Leasing z punktu widzenia czasu trwania umowy leasingowej

(4) Leasing z punktu widzenia sposobu spłaty kapitału

  1. Leasing z pełną spłatą kapitału (inaczej: umowa z pełną amortyzacją)

    • Zazwyczaj leasing finansowy

    • Suma płatności uiszczonych przez korzystającego jest równa bądź przewyższa wszelkie nakłady poniesione na przedmiot umowy przez finansującego, koszty kredytowania oraz zysk (w ramach jednej transakcji finansującemu zwraca się cała inwestycja kapitałowa)

Odmiany umowy leasingu z pełną amortyzacją:

  1. Leasing z niepełną spłatą kapitału (umowa z częściową amortyzacją)

    • Zazwyczaj leasing operacyjny

    • Suma opłat pokrywa jedynie część nakładów poniesionych przez finansującego

    • Finansujący w celu odzyskania pełnych nakładów poniesionych na zakup dobra:

  1. Kontynuuje umowę leasingu z dotychczasowym korzystającym

  2. Zawiera kolejne umowy z innymi podimotami

  3. Sprzedaje przedmiot.

Typy umów leasingu z częściową amortyzacją:

  1. Z częściową amortyzacją i prawem leasingodawcy do złożenia oferty sprzedaży. Jeżeli strony nie zamierzają przedłużyć umowy, to leasingodawca może zaoferować leasingobiorcy kupno przedmiotu leasingu po ustalonej cenie, a leasingobiorca jest zobowiązany do kupna przedmiotu.

  2. Z częściową amortyzacją i prawem leasingobiorcy do udziału w nadwyżce. Po upływie okresu obowiązywania umowy przedmiot leasingu jest przez leasingodawcę sprzedawany w drodze przetargu.

  3. Rozwiązanie za wypowiedzeniem. Leasingodawca zapewnia leasingobiorcy prawo do wypowiedzenia umowy w określonym momencie, pod warunkiem, że ten zagwarantuje odzyskanie niezamortyzowanej części wartości przedmiotu leasingu.

Wykład 3

07.03.2013

Klasyfikacja leasingu z punktu widzenia korzyści w podatku dochodowym

  1. Leasing podatkowy – korzystający przy leasingu operacyjnym odlicza wszystkie wydatki związane z leasingiem w koszty uzyskania przychodu, przy leasingu finansowym tylko odsetki w ramach rat kapitałowo-odsetkowych. Ustawodawca nie określił jednak, jak dokonać podziału raty leasingowej na spłatę wartości początkowej i „nadwyżkę” podlegającą opodatkowaniu.

  2. Leasing lombardowy

    1. Wartość wpłaty początkowej wynosi 30-50% wartości przedmiotu

    2. Obniżone wymagania w stosunku do leasingobiorcy

    3. Prosta procedura zawarcia umowy

  3. Leasing norweski

    1. Opłata wstępna jest równa bądź zbliżona do sumy wszystkich opłat z tytułu zawartej umowy, a miesięczne czynsze leasingowe nie występują bądź mają symboliczną wartość.

    2. Możliwość odpisania calej kwoty leasingu w koszty uzyskania przychodu ograniczając podatek dochodowy

    3. W Polsce niedozwolony.

Klasyfikacja leasingu z punktu widzenia przedmiotu

  1. Leasing nieruchomości – wynajem nieruchomości gruntowych, budynków, urządzeń przemysłowych, obiektów handlowych, usługowych

  2. Leasing ruchomości – wynajmowanie przedmiotów, które mogą być wykorzystane ekonomicznie odrębnie (dobra inwestycyjne i konsumpcyjne)

  3. Leasing wartości niematerialnych i praw

  4. Leasing personelu – postawienie do dyspozycji pracowników na określony w umowie okres.

Leasing tenencyjny

Schemat transakcji leasingu tenencyjnego

Podział leasingu ze względu na charakter przedmiotu

  1. Leasing dóbr oznaczonych co do tożsamości, niekiedy jako leasing dóbr unikalnych, produkowanych niekiedy na specjalne zamówienie korzystającego. Po zakończeniu umowy tylko korzystający może w sposób opłacalny używać przedmiotu.

  2. Leasing blankietowy – dobra stanowiące przedmiot leasingu są określone tylko co do gatunku, z podaniem ich ogólnej wartości.

Leasing rewolwingowy

Leasing ruchomych dóbr inwestycyjnych może mieć charakter cykliczny – w czasie trwania umowy następuje wymiana w ustalonych terminach rzeczy na nowe.

Leasing personelu

Liczba pracowników tymczasowych w Polsce (w tys.)

2009: 379

2010: 440

2011: 490

2012?

[dynamiczny wzrost]

Statystyka leasingu personelu

Leasing konsumencki (prywatny)

Słaby rozwój w Polsce:

Nowe regulacje ustawowe

Od 01.07.2011r. nowe zasady rozliczania leasingu konsumenckiego:

Udział leasingu konsumenckiego w leasisngu nieruchomości

Polska – 1%

Zalety leasingu konsumenckiego na tle zakupu w oparciu o własne środki bądź innych form finansowania:

Klasyfikacja leasingu z punktu widzenia zakresu dodatkowych nakładów i usług

  1. Leasing pełny – nakłady na konserwacje, przeglądy, naprawy, remonty, ubezpieczenia, itp. Ponosi leasingodawca (np. samochody wraz z kierowcami)

  2. Leasing czysty – dodatkowe nakłady związane z eksploatacją ponosi leasingobiorca (korzystający)

  3. Leasing mokry – dodatkowe usługi świadczone przez leasingodawcę, np. wynajem pracowników, szkolenia w obsłudze

  4. Leasing suchy – bez dodatkowych usług ze strony leasingodawcy.

Leasing zwrotny

Supples leasing – odmiana leasingu zwrotnego – właściciel sprzedaje swoje środki trwałe firmie leasingowej, a następnie przejmuje je od niej w leasing, jednak nie korzysta z nich, lecz użycza ostatecznemu użytkownikowi.

Leasing w Europie

Wartość leasingu w mld zł

Łączna wartość: 30-31

Relacja aktywów oddanych w leasing do PKB

Udział leasingu nieruchomości w inwestycjach w Polsce (%)

Udział leasingu ruchomości w inwestycjach w polsce:

Znaczenie leasingu w finansowaniu inwestycji w nieruchomości:

Największa firma na rynku nieruchomości

Firma leasingowe Wartość udzielonego finansowania w mln zł Grupa kapitałowa w banku
Europejski Fundusz Leasingowy ? ?

Struktura rynku w leasingu

Struktura rynku nieruchomości:

Firmy leasingowe

Leasingobiorcy i umowy

Liczba leasingobioprców: 300 tys, w tym:

80% wartości umów przypada na leasing finansowy. Umowy najczęściej zawierane na 2-5 lat.

Średnia wartość umów: 110 tys.zł

Powszechnie wykorzystywano możliwość wykupu leasingowanych przedmiotów po zakończeniu umowy leasingu.

Umowy na rynku nieruchomości

Podmioty uczestniczące w leasingu

Leasing jest operacją handlową, na którą składa się wiele aktów prawnych i zdarzeń.

  1. Leasingobiorca (przedsiębiorstwa, instytucje, konsumenci)

  2. Leasingodawca (spółka zależna przedsiębiorstw, spółki zależne banków, niezależne firmy leasingowe)

  3. Podmiot dostarczający przedmiot umowy – producent, firma handlowa, dealer. Leasingodawca kupuje od niego przedmiot późniejszej umowy. Dostawca wybierany jest przez leasingobiorcę i na niego leasingodawca ceduje prawa zw. Z gwarancją bądź rękojmią.

  4. Banki – wspiera kapitałowo leasingodawcę, który musi nabywać wiele dóbr oddawanych w leasing, np. wykupując przyszłe należności z tyt. Zawartych umów leasingu.

  5. Zakłady ubezpieczeń – ubezpieczenie przedmiotu umowy na wypadek pożaru, kradzieży, zniszczenia jest istotne zwłaszcza dla leasingobiorcy, ponieważ uszkodzenie bądź utrata przedmiotu umowy nie zwalnia go z konieczności płacenia pozostałych rat leasingowych

Możliwości ubezpieczenia:

  1. Leasingodawca sam ubezpiecza przedmiot

  2. Leasingodawca ubezpiecza przedmiot i wlicza składkę w ratę leasingową

  1. Poręczyciele leasingobiorcy – w przypadku nie spełnienia przez klienta wymagań co do zdolności kredytowej konieczne jest włączenie podmiotu trzeciego zobowiązującego się do przejęcia długu leasingobiorcy w przypadku jego niewypłacalności.

Zalety leasingu

  1. Możliwość pełnego sfinansowania inwestycji w oparciu o środki obce przy braku innych źródeł kapitału

  2. Duża elastyczność finansowania ze względu na wielość rodzajów leasingu – przedmiotem umowy może być w zasadzie dowolny rodzaj dóbr, możliwość dostosowania umów do indywidualnych potrzeb.

  3. Zwiększenie płynności środków obrotowych przedsiębiorstwa – przeznaczenie zwolnionej części kapitału obrotowego na inne cele.

  4. Możliwość uzyskania finansowania bez dodatkowych zabezpieczeń.

  5. Krótkoterminowe umowy leasingowe umożliwiają szybkie dostosowanie do postępu techniczno-ekonomicznego.

  6. Raty leasingowe stanowią jasną podstawę do kalkulacji kosztów.

  7. Korzyści podatkowe – wydatki związane z leasingiem zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów.

  8. Możliwość korzystania z usług dodatkowych.

Wady leasingu

  1. Relatywnie wysokie koszty bieżące.

  2. Dotkliwe skutki nieterminowego regulowania przez korzystającego rat leasingowych, do rozwiązania umowy włącznie.

  3. Brak możliwości rezygnacji z wynajmu przedmiotu w okresie podstawowym – ryzyko zmian sytuacji rynkowej, technicznego zestarzenia przedmiotu.

  4. Brak możliwości dokonania zmian technicznych przedmiotu, miejsca jego lokalizacji.

  5. W przypadku utraty leasingowanej rzeczy istnieje obowiązek zapłaty kolejnych rat.

  6. Możliwość wystąpienia niejasności prawnych odnoszących się do leasingu.

Wykład 4

14.03.2013

Faktoring

Geneza faktoringu

Pojęcie faktoringu

Konwencja Ottawska

Konwencja UNIDROIT o faktoringu międzynarodowym i międzynarodowym leasingu finansowym z maja 1988 r.

W konferencji uczesniczyło 55 państw, ale tylko 14 stało się sygnatariuszami.

Faktoring - polega na nabyciu przez faktora od dostawcy jego wierzytelności i zobowiązaniu się przez faktora do świadczenia na rzecz dostawcy co najmniej dwóch spośród następujących czynności:

Struktura światowego faktoringu (%)

Udział faktoringu w PKB (%)

Rynek faktoringu w Polsce – w mld zł

Ilościowa charakterystyka obrotów firm faktoringowych

Wyszczególnienie 2010 2011 2012
Liczba klientów 3210 4100 4700
Liczba dłużników 41600 81653 89200
Liczba sfinansowanych faktur 3,2 mln 3,7 mln 3,8 mln

Firmy korzystające z faktoringu

Firmy o obrotach z faktorem:

Podstawy prawne faktoringu

Charakter transakcji faktoringowej

Opodatkowanie transakcji faktoringowej

Uczestnicy transakcji faktoringowej – faktorant

Uczestnicy transakcji faktoringowej – faktor

  1. Banki (19) – udział w obrotach: 40%

  2. Firmy niebankowe (20) – udział w obrotach: 60%

    1. Należące do grup kapitałowych (11)

    2. Zależne od banków (8)

    3. Jednostka dominująca (1)

Wśród firm niebankowych w 14 większościowe udziały kapitału krajowego, a w 6 zagranicznego.

Najwięksi faktorzy w 2012 r.

Wartość wykupionych wierzytelności:

Silna koncentracja na rynku: na 5 największych podmiotów świadczących usługi faktoringowe przypadło 56% obrotów, przy czym największa firma miała 16% udziału w rynku.

Uczestnicy transakcji faktoringowej – dłużnik faktoringowy

Funkcje faktoringu

  1. Funkcja finansująca – finansowanie działalności przedsiębiorstwa w drodze zaliczkowania przez firmy faktoringowe zakupionych od klientów faktur

  2. Funkcja gwarancyjna – firmy faktoringowe przejmują od klientów ryzyko niezrealizowania wierzytelności (del credere)

  3. Funkcja usługowa – firma faktoringowa bierze na siebie czynności związane ze ściąganiem wierzytelności oraz oferuje szereg usług dodatkowych.

Przebieg postępowania faktoringowego – faza wstępna

  1. Badanie przez firmę faktoringową wiarygodności kredytowej klienta faktoringowego

    • Zdolność do podejmowania czynności prawnych

    • Sytuacja finansowa

    • Informacje o odbiorcach i współpracy między nimi

  2. Badanie zdolności płatniczej i sytuacji majątkowej dłużnika faktoringowego

  3. Zawarcie umowy faktoringowej.

Przebieg postępowania faktoringowego – faza zasadnicza

  1. Przekazanie przez klienta firmie faktoringowej odpowiednich dokumentów: umów handlowych, potwierdzenia zobowiązań przez dłużnika, faktur

  2. Przeprowadzenie przez faktora analizy wypłacalności dłużnika i podjęcie decyzji o nabyciu faktur oraz limicie kwoty przejmowanych wierzytelności

  3. Zaliczkowanie w ramach przyjętych limitów zakupionych faktur w wysokości 80-90% wierzytelności

  4. Skorzystanie przez klienta z zaliczki w dogodnym dla niego momencie

  5. Skorzystanie przez klienta faktoringowego z pozostałych 10-20% po dokonaniu pełnej płatności przez dłużnika.

Dodatkowe usługi związane z faktoringiem

(konwencja UNIDROIT o faktoringu międzynarodowym i międzynarodowym leasingu finansowym z 1988 r.)

Wykład 5

21.03.2013

Czynniki kalkulacji kosztów faktoringu

  1. Koszty pozyskania pieniądza na sfinansowanie należności

  2. Ryzyko związane ze standingiem finansowym faktoranta i jego odbiorców

  3. Dodatkowe ryzyko związane z długością terminu płatności

  4. Koszty przygotowania umowy

  5. Koszty obsługi transakcji (monitorowanie, windykacja, itd.)

  6. Koszty dodatkowych usług świadczonych na rzecz faktoranta.

Koszty faktoringu

W większości banków i firm faktoringowych występują 3 pozycje kosztowe:

  1. Opłaty

  2. Prowizje

  3. Odsetki

Koszty faktoringu – opłaty

Opłata przygotowawcza płatna jest raz do roku – w praktyce wynosi 0,1% – 2%.

Opłaty za dodatkowe usługi związane z faktoringiem.

Koszty faktoringu – prowizje

Wysokość prowizji operacyjnej ustalana jest na podstawie wielkości obrotów faktoranta, średniej kwoty faktury, liczby i fluktuacji odbiorców, liczby reklamacji – stawki od 0,2% do 1%.

Zależy od koniunktury w branży, kwoty wierzytelności, liczby wierzytelności, kondycji finansowej klienta, terminu zapadalności długu, zabezpieczeń, opłat za ubezpieczenie transakcji.

Stawki od 0,2% do 0,4%.

Koszty faktoringu – odsetki

Wysokość odsetek zależy od:

Obliczane jako stopa referencyjna bądź aktualna stawka WIBOR powiększona o marżę faktora (0,4 – 4%).

Łączny koszt usługi faktoringowej może dochodzić do 20% wartości faktury.

Rodzaje faktoringu – klasyczne rodzaje

  1. Klasyfikacja ze względu na umiejscowienie ryzyka związanego z niewypłacalnością dłużnika:

    • Faktoring właściwy (pełny)

    • Faktoring niewłaściwy (niepełny)

    • Faktoring mieszany

  2. Klasyfikacja ze względu na moment otrzymania zapłaty za wierzytelność

    • Faktoring dyskontowy (przyspieszony)

    • Faktoring zaliczkowy

    • Faktoring wymagalnościowy

  3. Klasyfikacja ze względu na sposób powiadomienia dłużnika o umowie

    • Faktoring otwarty (notyfikowany)

    • Faktoring półotwarty (półjawny)

    • Faktoring tajny (nienotyfikowany)

Notyfikacja – poinformowanie.

Faktoring właściwy (pełny)

  1. Faktor przejmuje pełne ryzyko niewypłacalności dłużnika bez prawa regresu, ale z wyłączeniem reklamacji towaru.

  2. Faktor egzekwuje należność w terminie jej wymagalności we własnym imieniu i na własny rachunek.

  3. Faktoring właściwy wiąże się z wyższymi kosztami, gdyż faktor uwzględnia ryzyko niewypłacalnośći dłużnika.

  4. Faktoring właściwy realizuje wszystkie funkcje: finansującą, gwarancyjną, usługową.

  5. Przedsiębiorstwo korzystające z faktoringu pełnego może traktować wypłaconą przez faktora zaliczkę jako ostateczne rozliczenie transakcji i wyksięgować należność z bilansu firmy.

  6. Korzystanie z faktoringu pełnego sprawdza się, gdy przedsiębiorstwo nie prowadzi własnej oceny kontrahentów bądź są oni mocno zdywersyfikowani.

  7. Nie każde przedsiębiorstwo może ubiegać się o faktoring pełny i nie dla każdego przeniesienie ryzyka niewypłacalności kontrahenta jest priorytetem.

Faktoring pełny ubezpieczony

  1. Faktor ubezpiecza transakcję wykupując polisę, co przenosi ryzyko na ubezpieczyciela – obejmuje ono jednak z reguły jedynie przypadki upadłości bądź trwałej niewypłacalności dłużnika.

  2. Składka ubezpieczeniowa płacona przez faktora podnosi cenę usługi o 0,2 – 0,4% wartości faktury.

  3. Ubezpieczyciel ustala dla dłużnika limity, a możliwość modyfikacji usługi faktoringu jest w znacznej mierze ograniczona zapisami polisy.

  4. Czasami przyznany przez firmę ubezpieczeniową limit transakcji jest niewystarczający na pokrycie całego salda należności – przedsiębiorca może przekroczyć limit na własne ryzyko.

  5. Z faktoringu pełnego ubezpieczonego należy skorzystać, gdy nie jest dokładnie znana sytuacja finansowa kontrahentów lub pozyskiwani są nowi.

  6. O wyborze rodzaju faktoringu decyduje też koniunktura gospodarcza – w okresie dekoniunktury rośnie ryzyko niewypłacalności i zainteresowanie faktoringiem pełnym.

Faktoring niewłaściwy (niepełny)

  1. Ryzyko niewypłacalności dłużnika nie jest przejmowane przez faktora, a umowa faktoringowa nie pociąga za sobą tzw. skutków ostatecznych.

  2. Faktor ściąga wierzytelność od dłużnika, ale na rachunek faktoranta, ale zaliczając ją na poczet „zaliczki” jakiej mu udziela.

  3. W przypadku braku zapłaty od dłużnika musi jej dokonać faktorant zwracając pobrane kwoty wraz z kosztami.

  4. Warunkiem powrotnego przeniesienia wierzytelności na faktoranta jest wykazanie niewypłacalności dłużnika (bezskuteczna egzekucja, upadłość).

  1. Faktoring niepełny jest zalecany przedsiębiorstwom, które znają swoich kontrahentów, są w stanie ocenić związane z nimi ryzyko i są to podmioty wiarygodne, a faktoring chcą:

    • Wykorzystywać go jako narzędzie do zarządzania płynnością

    • Dostęp do dodatkowych usług

  2. Faktoring niepełny jest tańszy i może pozwolić na szybkie uzyskanie pieniędzy:

    • Zlecenia nabywania wierzytelności upodabnia się do złożenia polecenia przelewu

    • Faktor przelewa środki po kilkunastu minutach od otrzymania zlecenia, a faktury i inne dokumenty są dostarczane później

    • Wymaga to jednak doboru przez faktoranta dłużników pod kątem dyscypliny płatniczej.

Faktoring mieszany

  1. Łączy elementy faktoringu właściwego i niewłaściwego.

  2. Faktor ustala limit kwotowy, do którego wykupuje wierzytelności w trybie faktoringu właściwego z przejęciem niewypłacalności dłużnika

  3. Po przekroczeniu tego limitu faktor zastrzega sobie prawo przeniesienia ryzyka z powrotem na faktoranta.

Struktura obrotu faktoringowego

Faktoring dyskontowy (przyspieszony)

  1. Faktorant przelewa wierzytelność na faktora i dostarcza mu faktury

  2. Faktor przelewa należność z reguły w wysokości odpowiadającej całej kwocie wierzytelności pomniejszonej o dyskonto i prowizje.

  3. Rozliczenie między faktorantem i faktorem następuje z góry w formie zdyskontowania wierzytelności za okres od dnia ich nabycia do dnia wymagalności.

  4. W praktyce faktorant otrzymuje środki w wysokości około 90% wartości faktur, w zależności od wysokości dyskonta, prowizji i opłat za dodatkowe usługi.

  5. Zaletą faktoringu dyskontowego jest otrzymanie przez faktoranta od razu całej kwoty, bez czekania na zapłatę przez dłużnika.

  6. Wadą faktoringu dyskontowego jest to, że nie uwzględnia on konieczności ewentualnych rozliczeń z tytułu faktur korygujących, reklamacji, rabatów, upustów, itp.

Faktoring zaliczkowy

  1. Stosowany w sytuacji:

    • Dobrej współpracy z faktorantem mającym jednak dłużnika systematycznie i umyślnie zalegającego z płatnościami

    • Podejmowania przez faktoranta współpracy z nowym, nieznanym kontrahentem.

  2. Przez faktoring zaliczkowy faktor redukuje ryzyka związane z finansowaniem.

  3. Po otrzymaniu faktur faktor przekazuje faktorantowi część kwoty wierzytelnośći w wysokości zależnej od wartości wierzytelności i terminu przewidywanego jej uregulowania przez dłużnika.

  4. Zaliczka wynosi od 75% do 90% wartości wierzytelności, pozostała część stanowi dla faktora zabezpieczenie w formie kaucji.

  5. Pozostała część kwoty jest wypłacana w momencie, gdy wierzytelność staje się wymagalna bądź dłużnik dokona zapłaty.

Faktoring wymagalnościowy

  1. Płatność przez faktora na rzecz faktoranta następuje:

    • W terminie wymagalności wierzytelności

    • Po otrzymaniu zapłaty od dłużnika

  2. W przypadku, gdy w okresie umowy faktoringowej występują różne terminy płatności wierzytelności, ustalany jest tzw. średni termin wymagalności oraz średni termin ich zapłaty.

  3. Sens faktoringu wymagalnościowego sprowadza się do skorzystania z zestawu usług dodatkowych, takich jak: dokonywanie inkasa należności faktoranta, monitorowanie dłużników, itd. bez stosowania funkcji finansującej.

  4. Faktorant ponosi przy tym faktoringu najniższe koszty, jedynie w postaci prowizji.

  5. Z faktoringu wymagalnościowego korzystają przedsiębiorstwa niemające problemu z płynnością, ale mające do czynienia z nieterminowymi dłużnikami.

Struktura faktoringu

Faktoring z punktu widzenia sposobu informowania dłużnika

  1. Faktoring otwarty – dłużnik jest bezzwłocznie informowany o zawarciu umowy faktoringowej, najpóźniej po dokonaniu cesji wierzytelności.

Poinformowanie dłużnika o dokonaniu cesji wierzytelności może nastąpić w drodze:

Celem informowania jest jak najlepsze zabezpieczenie interesów faktora, poprzez uświadomienie dłużnikowi zmiany wierzyciela, co zmniejsza niepewność co do nieterminowego bądź niepewnego wywiązania się z długu.

Informację mogą przekazać faktor bądź faktorant.

Faktoranci obawiają się niekiedy, że poinformowanie dłużnika o sprzedaży wierzytelności może prowadzić do odbioru tej informacji jako oznaki słabości ekonomicznej.

Na faktoring otwarty przypada 97% obrotów.

  1. Faktoring półotwarty – faktorant nie powiadamia swojego odbiorcy o zawarciu umowy faktoringowej.

Dłużnik dowiaduje się o zawarciu umowy faktoringowej w momencie wezwania go przez faktora do dokonania zapłaty.

W momencie wezwania do zapłaty faktor przekazuje dłużnikowi odpowiednie dane umożliwiające mu dokonanie płatności.

Posługiwanie się faktoringiem półotwartym ma na celu ochronę pozycji konkurencyjnej faktoranta i stosowane jest w sytuacji ewentualnego negatywnego odbioru cesji wierzytelności przez partnerów handlowych.

  1. Faktoring tajny – dłużnik nie jest informowany o zawarciu umowy i przekazuje płatności na faktoranta.

Dłużnik dokonuje płatności na rzecz faktoranta, którego obowiązkiem jest przekazanie kwoty wierzytelności faktorowi.

Faktor finansuje faktoranta, natomiast ten zarządza wierzytelnościami we własnym zakresie i zabezpiecza się przed ryzykiem niewywiązania się dłużnika z zobowiązania.

Faktoring tajny nie występuje jako odmiana faktoringu pełnego, gdzie przeniesienie wyerzytelności związane jest z koniecznością poinformowania dłużnika.

Faktoring tajny jest w praktyce stosowany rzadko, ze względu na zwiększone ryzyko dla faktora – jeżeli już jest stosowany, to przez banki.

Faktoring międzynarodowy

Znaczenie faktoringu międzynarodowego:

  1. Szybkie finansowanie działalności bieżącej przedsiębiorstwa.

  2. Przejęcie przez firmę faktoringową ryzyka wypłacalności importera, stąd powinien to być faktoring pełny.

  3. Skuteczne inkaso i zarządzanie wierzytelnościami przez faktora.

  4. Zabezpieczenie eksportera przed ryzykami specyficznymi związanymi z handlem zagranicznym – ryzykiem kursowym, ryzykiem politycznym, ryzykiem systemu prawno-finansowego, ryzykiem transferu środków pieniężnych.

Faktoring międzynarodowy pośredni

Faktorzy dzielą się zadaniami:

  1. Faktor importowy bada zdolność kredytową importera i zajmuje się inkasowaniem należności

  2. Faktor eksportowy dokonuje finansowania eksportera i zarządza wierzytelnościami.

Na podstawie oceny standingu dłużnika dokonanego przez faktora importowego, faktor eksportowy ustala limit finansowania faktoranta na podstawie wykupionych faktur.

W czasie trwania transakcji faktorzy dokonują rozliczeń między sobą.

Faktoring międzynarodowy z udziałem 2 faktorów

Wykład 6

04.04.2013

Faktoring międzynarodowy bezpośredni – eksportowy

Faktoring międzynarodowy bezpośredni – importowy

Struktura obrotów faktoringu

Spadek znaczenia krajowego: 2005 2012: 91% 79%

Wzrost znaczenia eksportowego: 2005 2012: 6% 12%

Importowy: znaczenie marginalne: 2005: 3%, 2012: 2%

Rodzaje faktoringu – nowe rodzaje

Metafaktoring

Faktoring zmodyfikowany

Faktoring powierniczy

Honorarium faktoring

Faktoring leasingowy

Refaktoring

Faktoring odwrotny (finansowanie łańcucha dostaw, finansowanie dostawców)

Realizacja - wariant I:

Realizacja – wariant II:

Rodzaje faktoringu – nowe rodzaje

Zalety:

Korzystający z faktoringu odwrotnego:

Oferenci: banki i firmy faktoringowe należące do grup bankowych.

Warunki dostępu do usługi:

Ryzyko:

Koszty faktoringu odwrotnego:

Opłacalność faktoringu odwrotnego:

Wykład 7

11.04.2013

[Zajkowski - zastępstwo]

Będzie jedno pytanie na egz z tego.

Cel: przybliżenie problematyki i percepcji finansowania sektora przedsiębiorstw sektora MSP w Polsce.

Przedsiębiorstwa w Polsce.

2011: 3.869.897 podmiotów

95%: 0-9 osób

4%: 10-49

0,76%: 50 – 249

0,10%: 250-999

0,02%: 1000 i więcej

Udział sektora MSP w sektorze podmiotów gospodarczych: ponad 99%.

Sektor MSP w Polsce to:

Warunki do prowadzenia firmy w Polsce – paradygmaty

Warunki do prowadzenia firmy w Polsce w ocenie firm z sektora MŚP

2/3 mówią że warunki są trudne i bardzo trudne.

Dostęp do wybranych źródeł finansowania MSP

Wysokie

Poziom ryzyka

Inwestycyjnego

dla inwestora

Niskie

Zasiew start wczesny wzrost dojrzałość

Anioły biznesu – firmy inwestujące w młode, dobrze rokujące firmy.

Bariery w korzystaniu z finansowania

Finansowanie nie jest barierą rozwoju

Wiedza MSP o zewnętrznych źródłach finansowania

Im ludzie więcej wiedzą, tym chętniej korzystają z danych narzędzi.

Obejrzeć film Rejs – wypić piwo.

Wiedza MSP o zewnętrznych źródłach finansowania (woj. Lubelskie)

Ocena zewnętrznych źródeł finansowania (woj. Lubelskie – skala 0-3)

Informacje potrzebne do podjęcia decyzji o finansowaniu

Akt konsensualny.

Pomoc instytucji przy uzyskaniu finansowania:

Przeciętny przedsiębiorca chce iść na łatwiznę, chce żeby wszystko zostało zrobione za niego.

Leasing i kredyt – porównanie znaczenia w przemyśle - % respondentów, którzy zadeklarowali, że korzystali z danego źródła finansowania

Budownictwo:

Odsetki są bardziej zbliżone do siebie.

Churchill: Sukces polega na tym, by iść od porażki do porażki nie tracąc entuzjazmu.

Przeżywalność przedsiębiorstw

Wykład 8

18.04.2013

Korzyści z faktoringu dla faktoranta

  1. Przyspieszenie rotacji należności – otrzymanie pieniędzy przed terminem płatności – uwolniona gotówka zmniejsza lukę finansową i poprawia płynność

  2. Możliwość lepszego planowania wpływów gotówkowych i wydatków – skuteczniejsze zarządzanie finansami

  3. Ograniczenie ryzyka niewypłacalności dłużnika – przeniesienie ryzyka na faktora.

  4. Mając zapewnioną płynność można zaoferować własnym dostawcom krótsze terminy płatności w zamian za dodatkowe rabaty i skonta

  5. Dostępność faktoringu dla firm mających problemy z płynnością, przejściowe straty, zaległości w ZUS czy US

  6. Poprawa struktury bilansu – sprzedaż wierzytelności w przypadku faktoringu pełnego skraca bilans i poprawia relacje do kapitału własnego – uzyskuje się lepsze wskaźniki i większą wiarygodność oraz zdolność kredytową

  7. Oszczędność kosztów osobowych i rzeczowych – przeniesienie realizacji i ewentualnego dochodzenia należności na faktora

  8. Finansowanie pod posiadane faktury przy minimalnych zabezpieczeniach dodatkowych

  9. Dodatkowe usługi prawne i finansowe.

Korzyści z faktoringu dla dłużnika factoringowego

  1. Uwiarygodnienie się w oczach dostawcy i poprawa relacji handlowych z dostawcą

  2. Możliwość negocjacji z dostawcą wydłużonych terminów płatności

  3. Możliwość uzyskania wyższych limitów kredytowych u faktoranta na kredyt kupiecki

  4. Zwiększenie skali obrotów z dostawcą bez potrzeby ustanawiania na jego rzecz dodatkowych zabezpieczeń.

Faktoring czy kredyt

Często faktoring jest błędnie zaliczany do kredytów bankowych. Jest to błąd, wręcz jest to niezgodne z prawem.

Kredyt Faktoring
Kredyt udzielany na ściśle określony cel Środki otrzymane ze sprzedaży faktur można przeznaczyć na dowolny cel
Udzielany na określony okres i w określonej kwocie stanowiącej 50-80% wartości zabezpieczenia Firma decyduje kiedy i w jakiej kwocie przekazać faktury do wykupu – wypłata 70-90% wartości wierzytelności
Do kredytów banki wymagają przedstawienia zabezpieczeń W przypadku faktoringu zabezpieczeniem jest cesja wierzytelności i dodatkowo weksel
Kredyt wpływa na strukturę bilansu podwyższając pasywa (mniej korzystny obraz przedsiębiorstwa dla zewnętrznych kontrahentów) Faktoring opiera się na należnościach klienta i jest usługą pozabilansową (nie ogranicza zdolności kredytowej)
Oczekiwanie na decyzję kredytową może być dość długie Szybsza i nieskomplikowana procedura przyznawania limitu, w szczególności finansowanie przedsiębiorstw bez zdolności kredytowej
Banki udzielając kredytów na bieżące potrzeby nie przejmują ryzyka związanego z transakcjami handlowymi kredytobiorcy Faktoring daje możliwość przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika
Kredyt spłaca przedsiębiorstwo Zobowiązanie z tyt. Faktoringu spłaca kontrahent przedsiębiorstwa
Brak dodatkowych usług ze strony banku Dodatkowe usługi faktora

Wady faktoringu

Forfaiting

Pojęcie forfaitingu

Zastosowanie forfaitingu

Użytkownicy forfaitingu i warunki korzystania

Najczęściej korzystają z forfaitingu firmy potrzebujące finansowania średnio i długoterminowych transakcji handlowych o dużej wartości:

Warunkiem korzystania z faktoringu jest:

  1. Pozytywna ocena kredytowa dłużnika (importera)

  2. Pozytywna ocena banku otwierającego akredytywę bądź udzielającego gwarancji

  3. Pozytywna ocena dłużnika wekslowego bądź gwaranta zapłaty weksla

  4. Pozytywny wynik weryfikacji zbywanych wierzytelności, które powinny być bezsporne i bezpośrednio związane z obrotem gospodarczym.

Oferenci forfaitingu

W Polsce duże banki uniwersalne i korporacyjne, np.

Funkcje forfaitingu

  1. Funkcja finansująca – przedsiębiorstwo otrzymuje należność z tytułu dostawy, świadczenia usług, leasingu itd. przed terminem płatności wynikającym z umowy

  2. Funkcja gwarancyjna – spółka forfaitingowi przejmuje na siebie pełne ryzyko niewypłacalności dłużnika przedsiębiorstwa, od którego wykupiło wierzytelność.

[dygresja - termomodernizacja]

Wierzytelności zakupywane w ramach forfaitingu

Podstawy prawne forfaitingu

Z transakcją forfaitingowi związane są trzy podmioty:

  1. Forfaitysta – dostawca wyrobów, usługodawca, wystawca weksla, leasingodawca

  2. Forfaiter – spółka forfaitingowi, bank, spółka lokacyjna

  3. Dłużnik – importer, akceptant weksla, leasingobiorca

Koszty forfaitingu

Zalety forfaitingu

Bariery i wady forfaitingu

Ujemną stroną są stosunkowo wysokie koszty, na które składają się:

Cecha Faktoring Forfaiting
Przedmiot Wierzytelności z umów sprzedaży i usług Wierzytelności handlowe, wekslowe, leasingowe, z akredytyw, gwarancji
Horyzont czasowy Wierzytelności krótkoterminowe Wierzytelności średnio- i długoterminowe
Wielkość wykupu Średnio 50-90% wartości wierzytelności 100% wierzytelności
Umiejscowienie ryzyka Faktor lub Faktorant Forfaiter
Kwoty wierzytelności Niskie Wysokie
Liczba wierzytelności Często wszystkie wierzytelności wobec danego odbiorcy bądź wszystkich odbiorców Z reguły jedna, indywidualnie oznaczona wierzytelność
Modele Właściwy, niewłaściwy, mieszany, otwarty Właściwy, tajny
Postać transakcji Dyskontowa bądź zaliczkowa Dyskontowa
Sposób finansowania Samodzielnie przez faktora Konsorcja forfaiterów
Usługi dodatkowe Minimum dwie Zazwyczaj brak
Zabezpieczenia Nie zawsze wymagane od faktoranta Bez zabezpieczeń dla transakcji forfaitingu
Zakres terytorialny Transakcje krajowe i zagraniczne Najczęściej transakcje eksportowe
Koszty Tańszy Droższy

Wykład 9

25.04.2013

Franchising

Przykład sieci globalnej: McDonald’s.

W każdym obiekcie sieci na świecie każdy gość ma być obsłużony na jednakowo wysokim poziomie.

Dynamika rozwoju

Liczba placówek franczyzowych

Franchising – geneza i istota

Definicja franczyzy – wg Polskiej Organizacji Franczyzodawców

Franczyza jest to sposób prowadzenia działalności gospodarczej, który wyróżnia:

  1. Trwały, kontraktowy stosunek umowny łączący franczyzodawcę i franczyzobiorcę, z którego wynika obowiązek franczyzodawcy przekazywania franczyzobiorcy know-how w sposób ciągły, przez cały okres trwania umowy i który nakłada na franczyzobiorcę obowiązek uiszczania na rzecz franczyzodawcy opłat franczyzowych lub innych świadczeń w sposób uzgodniony pomiędzy stronami;

  2. Niezależność gospodarcza, prawna i organizacyjna franczyzobiorcy względem franczyzodawcy.

Istota franchisingu

  1. Specyficzna forma długoterminowego finansowania przedsiębiorstw.

  2. Franczyzę cechuje uniwersalizm powiązań występujących pomiędzy stronami, który sprawia, że można ją stosować w różnych rodzajach działalności gospodarczej.

  3. Franczyzodawca otrzymuje przychody ze sprzedaży licencji oraz opłaty w formie udziału w przychodach franczyzobiorcy.

  4. Franczyzodawca przez sprzedaż licencji poszerza rynek zbytu dla oferowanych produktów bądź usług.

  5. Franczyzodawcą jest firma dobrze znana na rynku, o ugruntowanej pozycji.

  6. Franczyzodawca musi dysponować wyjątkowym produktem, sposobem świadczenia usług, oryginalnym rozwiązaniem organizacyjnym, nie musi to być nowoczesna technologia – często jest to proste rozwiązanie organizacyjne.

  7. Franczyzodawca świadczy na rzecz franczyzobiorcy szereg usług: szkolenia, bieżące wsparcie, pomoc handlowo – techniczną, public relations, zaopatrzenie i obsługa administracyjno – finansowa sieci.

c.d.

  1. Franczyzobiorcami są z reguły małe firmy uzyskujące wyłączność do prowadzenia działalności na danym obszarze.

  2. Franczyzobiorca korzysta z pomysłu na prowadzenie działalności, marki, doświadczenia.

  3. Franczyzobiorca otrzymuje nie tylko dostęp do określonych produktów, ale i ochronę pozycji konkurencyjnej.

  4. Franczyzobiorca często ma na celu zgromadzenie środków do sfinansowania samodzielnej działalności gospodarczej.

Średnie zatrudnienie w placówce franczyzowej w sektorze handlu

Franczyza – zakres zastosowania

Działa w 87 krajach na zasadzie licencji master – franczyzobiorca tworzy sieć doradców z zakresu marketingu internetowego.

Klienci ERA nie ponoszą ryzyka finansowego zw. Z prowadzonym projektem, gdyż opłaty pobiera się po wykazaniu oszczędności.

Przykłady: innowacje w tradycyjnych branżach

Firma współpracuje w zasadzie ze wszystkimi touroperatorami, dzięki czemu partnerzy sieci mają dostęp do ok. 99% oferowanych w Polsce usług turystycznych, takich jak: wycieczki, bilety lotnicze, hotele, wynajem samochodów, itd.

Placówki franczyzowej wyposażone są w platformę internetową, która spełnia rolę wyszukiwarki ofert turystycznych z ich opisem i możliwością rezerwacji online.

Podstawy prawne franchisingu

Regulacje prawne określające zasady prowadzenia działalności gospodarczej w ramach franczyzy:

  1. Akty konstytuujące umowę franczyzy,

  2. Akty ograniczające ramy organizacyjne działalności.

Akty konstytuujące umowy franczyzy

„Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny wg własnego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”.

Akty wyznaczające ramy działalności franczyzowej

Elementy umowy franczyzowej

Niezbędne elementy umowy określone w Kodeksie Etyki Franczyzy

  1. Określenie uprawnień franczyzobiorcy i franczyzodawcy,

  2. Określenie obowiązków franczyzobiorcy i franczyzodawcy,

  3. Określenie towarów bądź usług dostarczanych franczyzobiorcom,

  4. Zasady korzystania ze znaków towarowych, nazwy handlowej, oznaczenia jednostki,

  5. Zakres i warunki wyłączności terytorialnej,

  6. Okres obowiązywania i warunki przedłużenia umowy, postanowienia dot. rozwiązania umowy,

  7. Opłaty związane z franczyzą.

Systemy franchisingowe – podział ze względu na przedmiot działalności

  1. System produkcyjny (przemysłowy):

Franczyzodawca udostępnia swoje know – how w formie technologii produkcji oraz doświadczenia franczyzobiorcy, który w swoim zakładzie produkcyjnym wytwarza wyroby o takich samych cechach zewnętrznych i identycznej jakości, jak produkowane przez franczyzodawcę i wprowadza je do obrotu pod jego znakiem handlowym.

  1. System handlowy (dystrybucyjny)

Franczyzodawca udostępnia swoje know – how w formie asortymentu produktów oraz wiedzy jak je sprzedawać franczyzobiorcy, który oznacza prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo znakiem towarowym dawcy systemu.

Biorca korzysta z pomocy dawcy w zakresie obsługi klientów, szkoleń personelu, wizualizacji punktu handlowego, marketingu.

  1. System usługowy

Franczyzodawca przekazuje know – how w formie sposobów i procedur wykonywania usług franczyzobiorcy, który punkt usługowy prowadzony przez siebie oznacza znakiem towarowym dawcy.

  1. Systemy mieszane:

Zawiera elementy franczyzy produkcyjnej, handlowej i usługowej.

Mogą to być przykładowo:

Wykład 10

16.05.2013

Systemy franchisingowe – podział ze względu na formę organizacji systemu

  1. Franczyza bezpośrednia – umowa zawierana jest bezpośrednio między franczyzodawcą a franczyzobiorcami.

Franczyza bezpośrednia może być prowadzona w kilku formach:

  1. Franczyza jednokrotna (indywidualna) – franczyzobiorca uruchamia jedno przedsiębiorstwo franczyzowe

  2. Franczyza wielokrotna – jeden przedsiębiorca uruchamia na danym obszarze kilka przedsiębiorstw franczyzowych.

Zaletą jest szybka ekspansja i dalsza redukcja kosztów, wadą rozluźnienie powiązań między dawcą a poszczególnymi jednostkami franczyzowymi.

  1. Franczyza wiązana – franczyzodawca sprzedaje produkty bądź usługi w obrębie punktu sprzedaży innego franczyzodawcy.

  1. Franczyza pośrednia – umowa zawierana jest pomiędzy franczyzodawcą a franczyzobiorcą prowadzącym działalność na określonym obszarze i zobowiązanym do udzielenie sublicencji indywidualnym biorcom.

Franczyzodawca udziela prawa franczyzobiorcy do tworzenia jednostek franczyzowych i zawierania umów franczyzy indywidualnej z osobami trzecimi na danym obszarze (subfranczyza).

Franczyzobiorca spełnia podwójną rolę – jest jednocześnie biorcą systemu i dawcą systemu dla indywidualnych biorców.

Przejmuje on na siebie niektóre obowiązki franczyzodawcy i świadczy określone usługi na rzecz biorców.

Subfranczyzobiorca partycypuje w opłatach franczyzowych.

Proces uruchamiania działalności franchisingowej

  1. Duże zainteresowanie uruchamianiem działalności w ramach sieci franchisingowych.

  2. Franczyzodawcy tworzą systemy rekrutacji potencjalnych współpracowników.

  3. Warunki wejścia do sieci:

    1. Posiadanie odpowiednich środków finansowych

    2. Posiadanie odpowiedniego lokalu

    3. Uprawnienia do wykonywania określonej działalności

    4. Posiadanie określonych cech osobowościowych: przedsiębiorczość, doświadczenie zawodowe, kultura osobista, otwartość wobec franczyzodawcy.

  4. Warunki te nie podlegają negocjacjom

  5. Formalnie współpraca na zasadzie równości stron, ale faktycznie silniejsza pozycja franczyzodawcy.

Wymogi kwalifikacyjne wobec partnerów

Brak typowego profilu demograficznego i zawodowego franczyzobiorcy – różne wymagania stawiane przez poszczególne sieci.

Najczęściej pojawiające się grupy kandydatów:

  1. Osoby, które prowadziły już działalność w danej branży

  2. Osoby, które współpracowały z franczyzodawcą w oparciu o inny rodzaj umowy – np. ajenci w bankach, pośrednicy kredytowi

  3. Dotychczasowi pracownicy, którzy chcą podjąć działalność na własny rachunek – np. pracownicy oddziału banku

  4. Przedsiębiorcy, którzy zajmowali się dotychczas inną działalnością, ale są zainteresowani wejściem do sieci

  5. Osoby, które nie prowadziły dotychczas działalności gospodarczej, ale w oparciu o środki zarobione, np. zagranicą chcą ją podjąć.

Przykład – TelePizza

Prawa i obowiązki stron umowy franczyzowej wg Europejskiego Kodeksu Franczyzy

Prawa franczyzodawcy

  1. Kontrolowanie przestrzegania i wypełniania warunków umowy przez franczyzobiorcę

  2. Prawo wglądu w księgi handlowe franczyzobiorcy

  3. Prawo do pobierania opłat franczyzowych.

Obowiązki franczyzodawcy

  1. Wsparcie w zakresie rozpoczęcia i prowadzenia działalności

  2. Pomoc w uzyskaniu zezwoleń i koncesji

  3. Pomoc w wyborze miejsca działalności oraz urządzeniu lokalu

  4. Przekazanie technologii produkcji towaru bądź sprzedaż produktów

  5. Przekazanie informacji pozwalających na osiągnięcie sukcesu w zakresie działalności przedsiębiorstwa

  6. Kontrolowanie funkcjonowania przedsiębiorstw franczyzowych oraz jakości oferowanych przez nie produktów/usług

  7. Organizowanie promocji w ramach systemu franczyzowego

  8. Prowadzenie prac rozwojowych nad produktem/usługą

Prawa franczyzobiorcy

  1. Otrzymanie pomocy w znalezieniu lokalu, jego wyposażeniu, rekrutacji personelu

  2. Możliwość korzystania z pakietu franczyzowego

  3. Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek

  4. Otrzymywanie pomocy, doradztwa i współdziałania w sprawach technicznych, personalnych i organizacyjnych.

Obowiązki franczyzobiorcy

  1. Stosowanie standardów wprowadzonych przez franczyzodawcę

  2. Utrzymanie dobrej reputacji firmy i dbanie o jej wizerunek

  3. Dochowanie tajemnicy w zakresie działalności odnoszącej się do know-how

  4. Przestrzeganie ustaleń dotyczących używania znaku towarowego, wyposażenia i wyglądu lokalu oraz pracowników

  5. Uczestniczenie w szkoleniach organizowanych przez franczyzodawcę

  6. Powstrzymanie się od działań konkurencyjnych w ramach sieci

  7. Udostępnianie franczyzodawcy informacji związanych z działalnością przedsiębiorstwa

  8. Wnoszenie opłat franczyzowych.

Pakiet franczyzowy

Zawartość standardowego pakietu franczyzowego:

  1. Know – how

  2. Znak towarowy

  3. Podręcznik operacyjny

  4. Opłaty franczyzowe

  5. Usługi świadczone przez franczyzodawców.

Ad. 1. Know – how

Know – how (sprawdzona wiedza) to całokształt wiedzy fachowej i doświadczenia związanego z prowadzeniem określonego procesu produkcyjnego lub usługowego.

Ad. 2. Znak towarowy

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie przedstawione w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżniania w obrocie towarów jednego przedsiębiorstwa od tego samego rodzaju towarów innego przedsiębiorstwa (ustawa 30.06.2001 Prawo Własności Przemysłowej).

Ad. 3. Podręcznik operacyjny

Zawiera wskazówki niezbędne franczyzobiorcy do prowadzenia działalności gosp. W ramach sieci.

Elementy podręcznika operacyjnego:

  1. Wprowadzenie

  2. Opis systemu franczyzowego

  3. Opis wyposażenia lokalu

  4. Procedury organizacyjne

  5. Standardowe formularze

  6. Wykaz kontaktów z pracownikami franczyzodawcy.

c.d.

Ad. 1. We wprowadzeniu do podręcznika scharakteryzowany jest system franczyzowy i opisane oczekiwania wobec franczyzobiorcy.

Wskazana jest także możliwa do przyjęcia przez franczyzobiorcę forma prowadzenia działalności gospodarczej.

Ad. 2. Opis systemu franczyzowego

Przedstawienie zasad działania systemu franczyzowego określający sposób działania poszczególnych jego elementów oraz wzajemnie powiązania pomiędzy franczyzodawcą a franczyzobiorcą.

Ad. 4. Opis procedur organizacyjnych obejmuje:

  1. Szkolenia pracowników

  2. Dni i godziny otwarcia placówki

  3. Ubezpieczenia

  4. Marketing i reklama

  5. Standardy w zakresie rachunkowości

  6. Procedura obliczania opłat franczyzowych

  7. Zalecenie w zakresie polityki cenowej

  8. Opis stanowisk pracy

  9. Procedury zatrudniania pracowników

  10. Polityka zaopatrzenia

  11. Wykorzystanie znaków towarowych

  12. Inne…

Ad. 5. Podręcznik operacyjny zawiera wzory dokumentów wykorzystywanych w ramach działalności – np. umowy o pracę, umowy o dzieło, umowy zlecenia, umowy stosowane w kontraktach z klientami.

Ad. 6. W podręczniku operacyjnym zamieszczone są listy osób oraz dane kontaktowe do pracowników franczyzodawcy odpowiedzialnych za dane obszary współpracy z franczyzobiorcami

Ad. 7. Opłaty ponoszone przez franczyzobiorcę:

Systemy franchisingowe w Polsce

  1. Pierwsza sieć: sklepy kosmetyczne Yves Rocher (1989)

  2. Pierwsza polska sieć: cukiernia A. Blikle w Łodzi (1992)

Stan rozwoju (2012):

Struktura rynku franczyzowego w handlu

Struktura rynku franczyzowego w usługach

  1. Do 2002 przeważały w Polsce sieci zagraniczne, na koniec 2011: 191 zagranicznych i 555 (75%) polskich.

  2. Tendencja wzrostu sieci: od sieci handlowych (prostsza działalność, niższe koszty) do sieci usługowych

  3. Największe sieci krajowe (łącznie ok. 15 tys. Placówek), w tym: sklepy ABC 2450 placówek, lewiatan 1850, Nasz Sklep 1140

  4. Największa sieć w sektorze usług: Chata Polska – 191 placówek

  5. Przykłady sieci zagranicznych: McDonald’s, Pizza Hut , TelePizza, Adidas

  6. Przykłady sieci polskich: Pożegnanie z Afryką, Herbaty Świata, Gabriel, Super Niskie Ceny, Avans, stacje benzynowe Orlenu, Benedicte

  7. Rozwój polskich sieci za granicą – 150 sieci: Czechy, Słowacja, Litwa, Rosja, Estonia, Białoruś, Ukraina, Niemcy.

Franchising – wartość przychodów

Rodzaje franczyzy w punktu widzenia rodzaju przekazywanego Know – how.

  1. Franczyza dystrybucji produktów - franczyzodawca udostępnia Know – how w zakresie sprzedaży towarów bądź usług franczyzobiorcy, który dokonuje ich sprzedaży lub świadczenia.

  2. Franczyza formuły przedsiębiorstwa - Polega na przekazaniu przez franczyzodawcę kompletnego Know-how dotyczącego koncepcji prowadzenia przedsiębiorstwa.

Rodzaje franczyzy z punktu widzenia zasięgu terytorialnego

  1. Franczyza krajowa – franczyzodawca tworzy sieć w oparciu o umowy z partnerami działającymi na terenie kraju

  2. Franczyza międzynarodowa – franczyzodawca prowadzi ekspansję zagraniczną zawierając umowy o prowadzeniu placówek partnerskich w innych krajach.

Rodzaje franczyzy z punktu widzenia zakresu umowy

  1. Franczyza wydzielona – działalność oparta na franszyzie obejmuje jedynie określoną część działalności przedsiębiorstwa, np. sprzedaż tylko określonych rodzajów wyrobów albo świadczeni tylko określonych rodzajów usług.

  2. Franczyza zakładowa – cała działalność przedsiębiorstwa oparta jest na franszyzie.

Rodzaje franczyzy z punktu widzenia realizowanych strategii działalności

  1. Franczyza konwersyjna – przedsiębiorstwo działające w danej branży nawiązuje powiązania franczyzowe z innym podmiotem w celu poprawy swojej pozycji rynkowej i zwiększenia dochodów.

Przedsiębiorstwo dokonuje przestawienia (konwersji) całokształtu bądź części swojej dotychczasowej działalności na funkcjonowanie w ramach systemu franczyzowego.

Praktyczne zastosowania w handlu detalicznym, hotelarstwie, stacjach benzynowych, biur podróży.

Przykład franczyzy konwersyjnej – apteki

Przesłanki konwersji

Dotychczas hurtownie leków związane były z aptekami programami lojalnościowymi.

  1. Strategia działalności w niszy rynkowej – franczyzodawca rozwija swój system w ściśle określonym segmencie rynku, tzw. niszy rynkowej.

Rozwój tego typu systemów wymaga odpowiednich działań marketingowych w celu pozyskania konsumentów.

Przykłady sieci o charakterze niszowym

  1. Franczyza wielokoncepcyjna – franczyzodawca kupuje kolejne pakiety franczyzowe, przez co staje się jednocześnie biorcą i Subfranczyzobiorca innych systemów

Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość obsługiwania wszystkich systemów przez jedno biuro, wzajemne wspomaganie się poszczególnych marek, łatwiejszy dostęp do lokali.

Wykład 11

06.06.2013

Rodzaje franczyzy z punktu widzenia strategii ekspansji.

  1. Ekspansja terytorialna – realizowana na dwa sposoby:

    1. Dywersyfikacja rynków zbytu – w związku z nasyceniem dotychczasowego ruynku lokalnego (krajowego) tworzącym barierę dalszego rozwoju franczyzodawca wchodzi na kolejne rynki (zagraniczne).

    2. Franczozodawca od początku realizujęstretegię prowadzenia działalności na rynku globalnym, do czego dostosowane są jego produkt, struktura organizacyjna i działalność marketingowa. Przykłady: McDonald’s, Burger King, Pizza Hut, Subway.

  2. Ekspansja przedmiotowa – rozszerzanie zakresu działań bądź usług oferowanych przez franczyzodawcę. Następuje dywersyfikacja bądź morednizacja produktu (usługi) oraz wykorzystuje się nisze rynkowe dla poszerzenia sprzedaży.

Przykłady dywersyfikacji:

Doskonalenie produktu bądź usługi może być realizowane przez zwieranie komplementarnych aliansów strategicznych z renomowanymi dostawcami.

Np. współpraca Mail Boxes Etc. Z Microsoft w zakresie doskonalenie przepływu informacji.

  1. Współpraca między sieciami – sieci franczyzowe podejmują różne formy współpracy. Przykład: McDonald’s i Carrefour podjęły współpracę mającą w szerszym zakresie zaspokoić zróżnicowane potrzeby klientów polegającą na otwieraniu w hipermarketach restauracji.

Podział franczyzy ze względu na relacje pomiędzy stronami

Kryterium podziału: wzajemne położenie stron umowy obejmujące strukturę podporządkowania franczyzobiorcy i ścisłość jego kontroli przez franczyzodawcę.

  1. Franczyza subordynacyjna – dawca systemu tworzy pionowe powiązania kooperacyjne oparte na ścisłej kontroli i koordynacji działalności franczyzobiorców.

Franczyzodawca zmierza do ochrony swoich interesów i pełni nadrzędną rolę w stosunku do biorców systemu.

Przykłady: placówki partnerskie banków.

  1. Franczyza partnerska – opiera się na zasadzie ochrony interesów wszystkich uczestników umowy franczyzowej i jako nadrzędny cel traktuje realizację interesów całej sieci.

Występuje w formie:

  1. Franczyza koordynacyjna – opiera się na zapewnieniu jednolitości działania uczestników sieci w drodze koordynacji prowadzonej przez franczyzodawcę. Uczestnicy sieci dążą do realizacji własnych korzyści, a przy tym nadrzędnego celu grupowego, będącego rezultatem procesów koordynacji.

  2. Franczyza koalicyjna – pomiędzy stronami umowy franczyzowej powstaje wspólnota interesów zmierzająca do osiągnięcia wspólnego celu. Przykład: Muszkieterowie.

  3. Franczyza konfederacyjna – pomiędzy uczestnikami sieci franczyzowej zawierana jest wielostronna umowa skierowana na osiągnięcie wspólnego celu.

Kooperacja opiera się na stosunkach bilateralnych i pionowej oraz poziomej wspólnocie celów i interesów obejmujących wszystkich uczestników sieci.

Sieci franchisingowe w sektorze bankowym

Przesłanki (zalety):

  1. Dążenie do szybkiego rozwoju kanałów dystrybucji i realizacji towarzyszących temu efektów skali

  2. Obniżanie efektywnych kosztów funkcjonowania sieci placówek (koszty stałe banku związane z utrzymaniem własnej sieci przekształcają się w koszty zmienne uzależnione od efektów sprzedaży – prowizja dla partnera).

Nowe problemy związane z tworzeniem sieci placówek partnerskich

Sieci franchisingowe w sektorze bankowym – podstawy prawne

Ustawa z dn. 01.04.2004 o zmianie ustawy Prawo Bankowe oraz o zmianie innych ustaw.

Bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy wykonywanie w imieniu i na rzecz banku pośrednictwa w zakresie czynności bankowych, polegającego na:

  1. Zawieraniu umów rachunków bankowych

  2. Zawieranie umów kredytów mieszkaniowych i konsumenckich

  3. Zawieranie umów o kartę płatniczą

  4. Przyjmowanie wpłat i dokonywanie wypłat zw. z prowadzeniem rachunku

  5. Przyjmowanie dyspozycji przeprowadzania bankowych rozliczeń pieniężnych

  6. Wykonywaniu innych czynności po uzyskaniu zezwolenia KNF.

Placówki partnerskie a wymogi bezpieczeństwa

Ryzyka związane z placówkami partnerskimi

Placówki partnerskie jako metoda ekspansji terytorialnej

Placówki multifranczyzowe

Wpływ franczyzy na wyniki finansowe banku

Wpływ na czynnik (+) dodatkowy dochód ze wzrostu obrotów (+) brak bądź niższe koszty bezpośrednie (-) prowizje dla partnera (-) wyższe wydatki na kontrolę
Oddziaływanie Do 30% wzrostu dochodu Do 100% niższe koszty bezpośrednie Prowizje zależne od zysku O ok. 5% wyższe koszty administracji
Uzasadnienie Doświadczenie partnera, wysoka motywacja, kontakty z klientami Przedsiębiorca ponosi koszty osobowe i materialne, wysoka świadomość kosztowa Wynagrodzenie za pracę i ryzyko ponoszone przez przedsiębiorcę Wzrost kosztów kontroli ze względu na większe ryzyko operacyjne

Korzyści ze stosowania franchisingu dla franczyzodawcy

  1. Szybka ekspansja rynkowa przy ograniczeniu własnych kosztów i ryzyka ekonomicznego

  2. Ograniczenie ryzyka prawnego funkcjonowania firmy w związku z ponoszeniem odpowiedzialności prawnej wobec klientów przez franczyzobiorcę

  3. Zwiększenie efektywności działania i pozyskiwanie nowych klientów dzięki aktywności i motywacji placówek partnerskich

  4. Zwiększenie obrotów, lepsze wykorzystanie swojego potencjału

  5. Umacnianie marki rynkowej i zwiększanie wartości przedsiębiorstwa przez wzrost udziału w rynku i dochodów

  6. Pozyskanie nowych źródeł dochodu.

Zagrożenia dla franczyzodawcy

  1. Nieprzestrzeganie przez franczyzobiorcę standardów przy jednoczesnej dużej rotacji personelu pracującego w placówkach, a przez to psucie marki

  2. Wypływ know-how do konkurencji

  3. Ryzyko zaniżenia wartości obrotów w celu zmniejszenia bieżących opłat franczyzowych

  4. Brak motywacji partnerów w prowadzenie placówek i traktowanie ich jako dodatkowego źródła dochodu

Korzyści ze stosowania franchisingu dla franczyzobiorcy

  1. Dostęp do technologii, produktów, sposobów świadczenia usług bez ponoszenia nakładów kapitałowych na ich stworzenie

  2. Działanie pod znaną i rozpoznawalną marką, a przez to ułatwiony dostęp do rynku zbytu, w tym pomoc w działalności reklamowej

  3. Ochrona przed konkurencją w dziedzinie objętej umową franchisingową

  4. Uzyskanie pomocy w rozpoczęciu i prowadzeniu działalności – stałe wsparcie operacyjne i organizacyjne ze strony franczyzodawcy.

  5. Dostęp do know-how i doświadczenia franczyzodawcy

  6. Dbałość przez franczyzodawcę o jakość i rozwój oferowanych produktów/usług

  7. Dostęp do produktów i usług zaopatrzeniowych oraz rabatów z tytułu umów ogólno sieciowych

  8. Działanie na podstawie sprawdzonego systemu operacyjnego, a przez to duża stabilność i bezpieczeństwo ekonomiczne.

Badania mówią, że po 1 roku działalności kontynuuje ją:

Po 10 latach działa nadal:

Wady dla franczyzobiorcy

  1. Konieczność poddania się rygorom wprowadzonym w ramach systemu i kontrola ze strony franczyzodawcy

  2. Konieczność ponoszenia różnego rodzaju opłat bądź zakupu towarów przez franczyzodawcę

  3. Ograniczenia związane z wycofaniem się z sieci – umowa franczyzowa zawiera ograniczenia sprzedaży bądź przeniesienia praw do firmy, zakaz prowadzenia działalności konkurencyjnej, wykorzystania zdobytej wiedzy.

  4. Silna współzależność rynkowa firm – problemy bądź bankructwo sieci przekładają się na sytuację franczyzobiorcy.

Koszty franchisingu

  1. Opłata wstępna (licencyjna) – umożliwia wejście do sieci – na poziomie 10% inwestycji finansowej wymaganej od franczyzobiorcy dla podjęcia przez niego działalności (3,5 tys. – 5 mln zł).

Wysokość opłaty licencyjnej zależy od wielu czynników – branży, renomy, systemu, inne. Powinna pokrywać koszty zw. z utworzeniem systemu i sprzedażą pakietu franczyzowego.

  1. Opłaty okresowe powiązane z wielkością obrotów (3-6% wartości sprzedaży) składające się z opłaty za korzystanie z licencji, opłaty rozwojowej za operowanie w sieci na danym obszarze oraz opłaty za odnowienie umowy. Jej wysokość zależy od zakresu usług oferowanych przez franczyzodawcę.

  2. Wpłaty na wspólny fundusz marketingowy (1-3% wartości sprzedaży) na działalność reklamową.

Franczyzodawca musi finansować z opłat działalność bieżącą i dbać o ciągły rozwój produktu czy usługi w celu utrzymania jego atrakcyjności rynkowej.

17 czerwca 8:00 egzamin. Pytania z wykładów (20) + z ćwiczeń. P/F, 30 minut. Sprawdzenie tego samego dnia (po południu wpisy może) – wziąć indeks. Brak punktów ujemnych, chociaż to nieistotne tak naprawdę.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wyk c5 82ady Szpitter[1]
wszystkie wyk c5 82ady to co m c3 b3wi c5 82a
Nadz c3 b3r wyk c5 82ady
Botanika wyk c5 82ady 1
Wyk c5 82ady+8+-+13, sggw
Wyk c5 82ady MSG cz 1
Anatomopatologia Wyk c5 82ady II Semestr
Wyk c5 82ady MSG cz 2
Bankowo c5 9b c4 87 wyk c5 82ady
2014 03 30 Systemy Zarz c4 85dzania c5 9arodowiskowego wyk c5 82ady
Maszynoznawstwo+wyk c5 82ad+4
MP Wyk c5 82ad pytania
WYK c5 81AD 
ostatni wyk c5 82ad rynki
ELEKTRONIKA WYK c5 81AD
Maszynoznawstwo+wyk c5 82ad+3
PKM+wyk c5 82ad, POLITECHNIKA, pkm

więcej podobnych podstron