ZNACZENIE ETYKI W REHABILITACJI
ETYKA ZAWODOWA FIZJOTERAPEUTY i obowiązki etyczne osób zajmujących się rehabilitacją.
Reguły etyki zawodowej określaj postępowanie pracownika z punktu widzenia dobra i zła moralnego , sprawiedliwości i krzywdy , którą fizjoterapeuci mogą wyrządzić podczas swej pracy. Predyspozycje moralne to cnoty takie jak uczciwość, życzliwość , sprawiedliwość , prawdomówność , wyrozumiałość i tolerancja. Moralność w rehabilitacji ocenia się na podstawie postaw moralnych osób, które pracując tworzą środowisko społeczno-wychowawcze w różnego typu zakładach leczniczych. Codzienny kontakt z pacjentem i poznanie jego problemów, jak stwierdza wielu filozofów zajmujących się etyką jest sprawdzianem dostrzegania wartości etycznych. ,,Spotykając człowieka niepełnosprawnego trzeba zareagować na ból, odpowiedzieć na uśmiech pomoc mu w trudnej sytuacji życiowej, uczestniczyć w jego powrocie do zdrowia…Wołanie drugiego jest zawsze wołaniem o ratunek. Wolanie takie zobowiązuje mocno kategorycznie bez możliwości wymówki [J. Tischner, 1994, s. 387]
Etyka zawodowa uczula na pokusy i niebezpieczeństwa, ostrzega przed dokonywaniem nadużyć moralnych wiążących się z charakterem pracy zawodowej. Właściwa postawa moralna i solidarność z grupa zawodową obowiązuje nie tylko w pracy, ale i poza obowiązkami domowymi. Osoba zajmująca się rehabilitacją postrzegana jest w społeczeństwie jako ktoś, na kim można polegać, kto przyjmuje właściwe postawy we własnym życiu rodzinnym i sąsiedzkim, na kogo można liczyć w działalności społecznej.
PODMIOTOWOŚĆ PACJENTA
Postawa humanistyczna zakłada traktowanie pacjenta zawsze jako osoby, która jest podmiotem, a nie przedmiotem usprawniania.Wolność wyboru wpływa na poczucie własnej wartości osoby niepełnosprawnej
DYLEMATY ETYCZNE W REHABILITACJI
Paternalizm(ograniczenie wolności ludzi bez ich zgody) np. przekonanie ,że specjalista lepiej jest zorientowany w potrzebach terapeutycznych pacjenta niż on sam. Traktowanie pacjenta lub osoby niepełnosprawnej jak przedmiotu manipulacji diagnostycznej lub terapeutycznej jest naruszeniem jej godności i powinno być zawsze bezwzględnie potępione. Metody leczenia miejsce i czas oraz cele rehabilitacji powinny być uzgadniane z pacjentem, tak aby był on pełnoprawnym uczestnikiem procesu terapeutycznego. Mona nazwać go nawet najważniejszym członkiem zespołu rehabilitacyjnego. Pacjent ma prawo odrzucać formy leczenia które są dla niego nie do przyjęcia, korzystać z pozostałych, a zespół rehabilitacyjny powinien uszanować jego wolę , pacjent ma tez prawo zrezygnować z rehabilitacji podczas gdy czuje, że jest bezcelowa lub stwarza mu trudności a terapeuta musi upewnić się ze pacjent zdaje sobie sprawę z konsekwencji jego decyzji, w pełni świadomej.