zakazenia materialy

ZAKAŻENIA SZPITALNE

Zakażenie

- wniknięcie do organizmu i rozwój w nim biologicznego czynnika chorobotwórczego.

posiadające zdolność wywoływania objawów chorobowych:

- drobnoustroje komórkowe lub wytwarzane przez nie produkty,

- zewnętrzne i wewnętrzne pasożyty człowieka lub wytwarzane przez nie produkty,

- cząstki bezkomórkowe zdolne do replikacji lub przenoszenia materiału genetycznego, w tym zmodyfikowane genetycznie hodowle komórkowe lub wytwarzane przez nie produkty.

– biologiczny czynnik chorobotwórczy o szczególnej zjadliwości i oporności.

– choroby wywołane przez biologiczne czynniki chorobotwórcze, które ze względu na charakter i sposób szerzenia się stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego.

Jest to zespół różnych chorób, mających jedną wspólną cechę - specyficzne powiązanie ze środowiskiem szpitalnym. Ich obraz kliniczny jest różnorodny, przy czym ten sam zespół objawów czy choroba mogą być powodowane przez odmienne drobnoustroje, pochodzące z wielu źródeł i rozsiane różnymi drogami.

to zakażenie, które nastąpiło w szpitalu, ujawniło się podczas hospitalizacji (minimum 48 godzin po przyjęciu) lub po wypisaniu pacjenta i zostało spowodowane przez udokumentowany epidemiologicznie czynnik chorobotwórczy pochodzący od innego chorego lub pracowników szpitala albo przez endogenny czynnik mikrobiologiczny.

zakażenie, które wystąpiło w związku z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, w przypadku gdy choroba:

- nie pozostawała w momencie udzielania świadczeń zdrowotnych w okresie wylęgania

albo

- wystąpiła po udzieleniu świadczeń zdrowotnych, w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres jej wylęgania.

To złożony ekosystem, którego kluczowe elementy stanowią: ludzie, drobnoustroje i środowisko.

Elementy te znajdują się wobec siebie w ścisłych, dynamicznych związkach.

- szczególni ludzie (pacjenci)

• z samoistnymi lub/i jatrogennymi zaburzeniami odporności,

• zakażeni bezobjawowo i objawowo,

• poddawani licznym, inwazyjnym zabiegom medycznym,

- szczególne drobnoustroje

• niekorzystnie zmieniające swe cechy pod wpływem licznych antybiotyków i środków dezynfekcyjnych,

• pochodzące z innych szpitali,

- szczególne środowisko

• skupisko chorych, zakażonych oraz personelu,

• wyposażone w skomplikowaną aparaturę, trudną do sterylizacji czy dezynfekcji,

• wyposażone w urządzenia używane przez grupy osób,

• przeznaczone do prowadzenia wielorakiej działalności (medycznej, hotelowej, porządkowej, edukacyjnej itp.).

Zakażenia szpitalne pod koniec lat 70-tych XX wieku stały się poważnym problemem zdrowia publicznego oraz poszczególnych osób (dyrektorów placówek, ordynatorów, samych pacjentów) na całym świecie, w tym również w Polsce.

Przyczyn tego stanu należy upatrywać w:

- rozwoju inwazyjnych technik diagnostycznych i terapeutycznych,

- pojawieniu się nowych chorób,

- niekontrolowanym nadużywaniu antybiotyków,

- lekceważeniu zasad higieny szpitalnej.

Zakażenia szpitalne dotyczą zarówno pacjenta, jak i personelu.

Do zakażeń o długim okresie wylęgania zalicza się wirusy zapalenia wątroby (HBV, HCV), wirus nabytego niedoboru odporności ( HIV) i gruźlicę. Dla tych zakażeń przyjmuje się pochodzenie wewnątrzszpitalne w czasie od 2 tygodni do wielu lat.

W niektórych przypadkach definicja zakażenia szpitalnego jest inna:

- u noworodków za zakażenie szpitalne przyjmuje się zakażenie, które wystąpiło po upływie 48 godzin od porodu, a przed porodem u matki nie istniało zakażenie,

- w przypadku zakażenia miejsca operowanego ( rany operacyjnej) u pacjenta niezakażonego przed zabiegiem za zakażenie uznaje się zakażenie, które wystąpiło w ciągu miesiąca od zabiegu, a jeśli pacjent ma wszczepione ciała obce (np. implanty ortopedyczne), w ciągu roku od zabiegu.

• egzogenne - spowodowane przez drobnoustroje dominujące w środowisku szpitalnym, przeniesione na pacjenta z innego chorego, osoby z personelu czy ze środowiska szpitalnego;

• endogenne - spowodowane przez własną, naturalną florę pacjenta, np. z powodu obniżonej odporności

• układ pokarmowy,

• układ oddechowy,

• układ moczowo-płciowy,

• uszkodzona skóra.

Ryzyko zakażeń szpitalnych wzrasta wraz ze wzrostem specjalistycznych zabiegów diagnostycznych i leczniczych. W warunkach szpitalnych istnieje zjawisko "otwarcia nowych wrót zakażeń", np. przez:

• zabiegi endoskopowe,

• zabiegi chirurgiczne,

• zabiegi chirurgiczne w stomatologii,

• wszelkiego rodzaju implanty,

• dializoterapię,

• wkłucia dożylne i dotętnicze.

Zabiegi te ratują zdrowie i życie chorym ale stwarzają ogromne ryzyko zakażeń szpitalnych.

W krajach Europy Zachodniej zakażenie wewnątrzszpitalne zdarza się u 5-10 pacjentów na 100 przyjętych do szpitala. W tzw. krajach rozwijających się odsetek ten sięga 25.

Częstotliwość zakażeń wewnątrzszpitalnych w zależności od umiejscowienia narządowego kształtuje się następująco:

• drogi moczowe – 35%,

• rany pooperacyjne -25%,

• zakażenie krwi (sepsa) - 10%,

• zapalenia płuc -10%,

• inne -20%.

W krajach biedniejszych powyższe proporcje mogą się różnic ze względu na mniejsza liczbę zakażeń krwiopochodnych (mniejsza liczba sprzętu medycznego), więcej infekcji pochodzących z przewodu pokarmowego, więcej zakażonych ran.

Śmiertelność

Największą śmiertelność, sięgającą nawet 30%, powodują zakażenia krwiopochodne i zapalenia płuc.

Zakażenia wewnątrzszpitalne wiążą się z większym cierpieniem chorych, związanych z dłuższym pobytem w szpitalu oraz pogorszeniem ich jakości życia.

Ekonomia

Z perspektywy administracji szpitala koszty dzielą się na tzw. koszty stałe (np.ogrzewanie, światło, itp.) oraz tzw. koszty zmienne. W kosztach zmiennych mieszczą się dodatkowe dni hospitalizacji. Każde zakażenie wewnątrzszpitalne podnosi 10x koszty pobytu pacjenta w szpitalu.

Chorzy z zakażonymi ranami są hospitalizowani dwa razy dłużej niż bez infekcji.

Zakażenie dróg moczowych oznacza hospitalizację dłuższa o 2-3 dni , a zapalenie płuc o 9 dni.

Ustawa o chorobach zakaźnych i zakażeniach zobowiązuje lekarzy do zgłaszania zakażeń szpitalnych oraz zgonów z ich powodu. Mogą one być zgłaszane jako zespoły kliniczne (zapalenia płuc o etiologii zakaźnej, posocznica, neuroinfekcje, zatrucia pokarmowe) lub schorzenia o ustalonym czynniku etiologicznym (np. grzybice, salmozellozy, choroby odzwierzęce, zakażenia meningokokowe itp.).

I. Źródło zakażenia

• pacjenci,

• personel,

• środowisko szpitalne (narzędzia, sprzęt, powietrze),

• odwiedzający.

II. Drogi szerzenia się

• kontaktowa, w tym przez naruszenie ciągłości tkanek,

• powietrzna,

• pokarmowa.

III. Populacja wrażliwa

• pacjenci,

• personel,

• odwiedzający.

• brudne ręce personelu,

• zanieczyszczona odzież personelu,

• niejałowy sprzęt medyczny,

• nieodkażony sprzęt niemedyczny oraz skażone otoczenie pacjenta,

• niewłaściwe sprzątanie,

• niewłaściwy podział pracy,

- angażowanie osób nieprzygotowanych, zwłaszcza w sytuacjach szczególnych,

• złe warunki pracy

- zbyt duże obciążenie personelu,

- nadmierne obłożenie,

- wprowadzanie nowych wymagań bez szkolenia i treningu,

• przyjmowanie chorych, wymagających szczególnych warunków hospitalizacji

bez możliwości zapewnienia tychże warunków,

• złe warunki sanitarno-higieniczne placówek,

- brak procedur i standardów

• brak systemu kontroli zakażeń w placówce

- brak procedur i standardów,

I. Krytyczna – sprzęt jałowy (sterylny)

- do naruszana ciągłości skóry i tkanek,

- do uszkodzonych śluzówek,

- do śluzówek z założenia jałowych.

Narzędzia i ręce muszą być sterylne, czyli wolne od bakterii, wirusów, grzybów i przetrwalników.

II. Półkrytyczna – sprzęt odkażony (po dezynfekcji - z wyborem środka dezynfekcyjnego)

- do nieuszkodzonych niejałowych śluzówek,

- do skóry z mikrouszkodzeniami,

III. Niekrytyczna – sprzęt odkażony (po dezynfekcji - wszystkie środki dezynfekcyjne)

I. Działania przeciwepidemiczne

• unieszkodliwienie źródła zakażenia i przecięcie dróg szerzenia się zakażenia

- izolacja,

- terapia,

- dezynfekcja,

- sterylizacja.

• uodpornienie populacji wrażliwej

- szczepienia ochronne,

- uodpornienie bierne,

- wiedza.

• monitorowanie sytuacji epidemiologicznej placówki

- zużycie antybiotyków,

- badania mikrobiologiczne,

- rejestracja podejrzeń i przypadków zakażeń szpitalnych. 

• Lekarz epidemiolog

• Pielęgniarka epidemiologiczna

• Lekarz klinicysta

• Mikrobiolog

• Higienista

• Farmakolog

• Ekonomista

• Zarządzający

1. w higienie rąk:

• niewłaściwy stan paznokci (zbyt długie, polakierowane),

• osłonięcie przedramion odzieżą,

• stałe noszenie biżuterii, zegarków, bransolet,

• zbyt rzadkie mycie rąk,

• niedokładne mycie rąk,

• nie mycie rąk przed i po zdjęciu rękawiczek,

• używanie niewłaściwych środków i przyborów do mycia rąk,

• nieodpowiednie wyposażenie stanowiska do mycia rąk,

• niedostateczna pielęgnacja rąk.

2. w stosowaniu odzieży roboczej i ochronnej:

 

Uwaga! Odzież ochronna to fartuchy z materiałów wodoszczelnych (paroprzepuszczalnych), osłony na twarz, maski ochronne, rękawice. Fartuchy bawełniane nie są odzieżą ochronną.

• noszenie prywatnego ubrania w miejscu pracy,

• noszenie ubrań roboczych z długim rękawem (zachodzącym na dłonie),

• zbyt rzadkie stosowanie ubrań ochronnych,

• noszenie brudnej odzieży ochronnej,

• noszenie używanej kilka dni lub/i brudnej odzieży roboczej,

• samodzielny transport i wykonywane we własnym zakresie pranie odzieży roboczej (i ochronnej),

• zbyt rzadkie stosowanie czapek i masek,

• nieprawidłowe korzystanie z masek i czapek:

- bez zakrywania nosa,

- bez całkowitego osłonięcia włosów,

- noszenie tych samych czapek i masek kilka dni lub zabrudzonych, mokrych,

• nie dezynfekowanie okularów korekcyjnych lub ochronnych,

• noszenie rękawiczek między zabiegami,

• niewłaściwe zdejmowanie odzieży ochronnej.

3. w dezynfekcji:

• wybór środka odkażającego, który nie działa na drobnoustroje powodujące problemy w danym przypadku (wiele dostepnych na rynku preparatów nie działa na zarodniki grzybów, wirusy, przetrwalniki bakteryjne oraz oocysty),

• zastosowanie odpowiedniego środka, ale w zbyt niskim stężeniu (często podyktowane jest to nadmierną oszczędnością lub nieuczciwością personelu),

• skrócenie czasu działania środka odkażającego (niepotrzebny pośpiech i niedbalstwo),

• użycie roztworu o zbyt niskiej lub zbyt wysokiej temperaturze (niektóre preparaty utleniające całkowicie rozkładają się w wysokiej temperaturze, podczas gdy środki należące do innych grup chemicznych mogą wykazywać w takich warunkach większą skuteczność),

• złe umycie powierzchni przed odkażaniem, czego konsekwencją jest obecność substancji organicznych inaktywujących praktycznie wszystkie środki odkażające,

• niecałkowite zanurzenie narzędzi czy naniesienie środka na powierzchnię,

• niedostateczne spłukanie środków myjących przed odkażaniem i doprowadzenie do inaktywacji środków dezynfekcyjnych przez mydła, detergenty oraz nieodpowiednie pH,

• nieuwzględnienie faktu, że niektóre preparaty odkażające są inaktywowane przez tworzywa sztuczne (dotyczy to np. czwartorzędowych zasad amoniowych ),

• użycie zbyt twardej wody do przygotowania roztworów roboczych (twarda woda obniża właściciwości bójcze większości środków odkażających),

• skażenie powierzchni po odkażaniu podczas spłukiwania środków dezynfekcyjnych wodą o złej jakości mikrobiologicznej,

• skażenie powierzchni (narzędzi) przy postępowaniu niezgodnym z zasadami aseptyki.

4. w sterylizacji:

• rezygnacja ze sterylizacji,

• brak wstępnego mycia i dezynfekcji,

• brak monitorowania (dokumentowania) precesu sterylizacji,

• zbyt duża liczba narzędzi w opakowaniach zbiorczych,

• resterylizacja sprzętu jednorazowego użytku,

• używanie pakietów, w których doszło do mechanicznego uszkodzenia lub zamoczenia opakowania,

• używanie sprzętu przeterminowanego.

5. w sprzątaniu:

 

• używanie jednej ścierki (mopa) do wszystkich pomieszczeń / powierzchni,

• używanie zbyt małej ilości wody,

• brak wymiany wody – używanie wody brudnej,

• używanie zbyt małej ilości lub/i niewłaściwego środka myjąco-dezynfekcyjnego,

• nie zachowanie kolejności w czyszczeniu powierzchni (stan zanieczyszczenia, wymagany reżim sanitarny),

• sprzątanie „na sucho” – rozprzestrzenianie zanieczyszczeń,

• przechowywanie mokrych zestawów do sprzątania w pozycji stojącej,

• brak wstępnej dezynfekcji materiału biologicznego (krew, wydaliny) znajdującego się na powierzchni,

• niedokładne czyszczenie i dezynfekcja powierzchni (uwaga! meble w placówkach medycznych nie powinny utrudniać mycia i dezynfekcji podłóg),

• stosowanie sprzątania „intuicyjnego” zamiast wdrożenia procedur utrzymania czystości.

Udowodniono, że mikrośrodowisko szpitala (powietrze, woda, powierzchnie podłóg i urządzeń) stanowi istotne źródło i sprzyja zakażeniom wewnątrzszpitalnym. Przykładowo, w powietrzu znajdują się zarodniki grzybów ( np. Aspergillus), w wodzie można spodziewać się obecności pałeczek Legionella, a na powierzchniach ścian, sufitów gromadzą się bakterie z rodzaju Clostridium difficile .

1.Nawilżacze i nebulizatory są rezerwuarem Acinetobacter, Legionella, Pseudomonas,

2. Urządzenia wentylacyjne to miejsce pobytu Rhizopus, Aspergillus,

3. Bronchoskopy – Pseudomonas, Prątki gruźlicy,

4. Endoskopy –Salmonella, Pseudomonas,

5. Woda bieżąca – Pseudomonas, Serratia, Legionella,

6. Żywność – Salmonella, Staphylococcus aureus, hepatitis A Virus

7. Leki (zwłaszcza podawane dożylnie) – Staphylococcus, Streptococcus.

Okazało się, że rezerwuarem zakażenia mogą być również toalety, kwiaty, stetoskopy, powierzchnie mebli, klawiatury komputerowe.

Dowody naukowe wskazują na następujące możliwości zagrożenia epidemicznego w szpitalu:

- bakteriemia bakteriami gram-ujemnymi u noworodków ( przez zanieczyszczone płyny infuzyjne),

- zakażenie krwi candida albicans ( przez zanieczyszczone worki do odżywiania parenteralnego),

- zapalenie płuc u osób wentylowanych (przez zanieczyszczone respiratory),

- zakażenia ran operacyjnych paciorkowcami ( nosicielstwo u personelu medycznego),

- biegunka u dzieci (narażenie na rota wirusa),

- biegunka u dorosłych (przedłużająca się antybiotykoterapia i brak kontroli źródła zakażenia).

Kategoria IA. Szczególnie zalecana do wdrażania i poparta przez dobrze udokumentowane prace eksperymentalne, kliniczne i epidemiologiczne.

Kategoria IB. Szczególnie zalecana do wdrażania i poparta przez dobrze udokumentowane prace eksperymentalne, kliniczne i epidemiologiczne oraz silne argumenty teoretyczne.

Kategoria II. Proponowana do wdrożenia i poparta przez sugestywne wyniki prac klinicznych lub epidemiologicznych lub racje teoretyczne.

Nie ma rekomendacji; problem nierozstrzygnięty. Dotyczy praktyk, dla których nie ma wystarczających dowodów ani porozumienia, co do ich skuteczności. Praktyki wymagane przez ustalenia federalne są oznaczone gwiazdką.

Dotyczące okresu przedoperacyjnego

 

- Jeśli tylko jest to możliwe, należy identyfikować i leczyć likwidując wszystkie odległe źródła infekcji przed planowanym zabiegiem operacyjnym i odroczyć planowy zabieg dopóki zakażenia te nie zostaną zlikwidowane. Kategoria IA.

- Nie golić włosów przed operacją, chyba że w miejscu lub wokół planowanego nacięcia. Kategoria IA.

- Włosy usunąć tuż przed zabiegiem operacyjnym najlepiej używając do tego elektrycznej maszynki. Kategoria IA.

- Dokładnie kontrolować poziom glikemii i szczególnie unikać stanów hiperglikemii w okresie okołooperacyjnym. Kategoria IB.

- Zachęcać pacjenta do rzucenia palenia tytoniu, a przynajmniej poinstruować chorego, aby zaprzestał palenia na 30 dni przed planowanym zabiegiem operacyjnym. Kategoria IB.

- Nie wstrzymywać koniecznego przetaczania krwi, jako środka zapobiegającego zakażeniu rany. Kategoria IB.

- Stosować u pacjentów kąpiel lub prysznic z dodatkiem antyseptyku przynajmniej w dniu poprzedzającym operację. Kategoria IB.

- Przed zastosowaniem antyseptyku oczyścić miejsce zaplanowanego cięcia chirurgicznego z większych zanieczyszczeń. Kategoria IB.

- Używać właściwych środków antyseptycznych przeznaczonych do przygotowania skóry do zabiegu. Kategoria IB.

- Środek antyseptyczny rozprowadzać na skórze okrężnymi ruchami, począwszy od miejsca nacięcia w kierunku obwodu. Przygotowany obszar powinien być większy niż planowane nacięcie, na wypadek potrzeby poszerzenia cięcia, dodatkowych cięć lub założenia drenów. Kategoria II.

- Skrócić okres pobytu chorego w szpitalu przed operacją do okresu niezbędnego do prawidłowego przygotowania do operacji. Kategoria II.

- Nie ma zaleceń dotyczących przerwania sterydoterapii przed planowaną operacją. Zagadnienie nierozwiązane.

- Nie ma zaleceń dotyczących wspomaganego żywienia chorych chirurgicznych traktowanego wyłącznie jako środek zapobiegania zakażeniom. Problem nierozstrzygnięty.

- Nie ma zaleceń, aby w okresie przedoperacyjnym donosowo stosować mupirocynę, jako środek zapobiegania zakażeniom. Zagadnienie nierozwiązane.

- Nie ma zaleceń, aby stosować środki, które podtrzymują utlenowanie rany w celu zapobiegania zakażeniom. Zagadnienie nierozwiązane. 

- Nie powinno się używać sztucznych paznokci, a naturalne powinny być krotko obcięte. Kategoria IB.

- Szczotkowanie przedoperacyjne rąk i przedramion do poziomu łokci z użyciem właściwego antyseptyku powinno trwać od 2 do 5 minut. Kategoria IB.

- Po myciu chirurgicznym trzymać ręce z dala od ciała (łokcie w pozycji zgiętej), a strumień wody powinien płynąć w kierunku od czubków palców w stronę łokci. Dłonie suszyć przy użyciu jałowych ręczników. Kategoria IB.

- Przy pierwszym myciu chirurgicznym dokładnie czyścić każdy paznokieć. Kategoria II.

- Nie zakładać na ręce biżuterii. Kategoria II.

- Nie ma zaleceń dotyczących lakierowania paznokci. Zagadnienie nierozwiązane.

- Nauczać i zachęcać personel chirurgiczny u którego występują objawy zakażenia, do zgłaszania tych przypadków swoim kierownikom i odpowiednim organom służby zdrowia. Kategoria IB.

- Określać dobrze zdefiniowane kierunki postępowania dotyczące odpowiedzialności personelu medycznego, który stanowi potencjalne źródło zakażenia. Kategoria IB.

- Zasady te powinny zawierać: a) odpowiedzialność personelu w wykorzystaniu placówek epidemiologicznych i zgłaszaniu chorób b) ograniczeniach w pracy i c) dopuszczenie do pracy po chorobie nakładającej takie ograniczenia. Zasady te powinny także wyłonić osoby, które mają prawo odsunąć personel od obowiązków. Kategoria IB.

- Wykonać właściwe posiewy, wyłączyć z obowiązków personel chirurgiczny z uszkodzeniami skóry dopóki nie otrzyma on odpowiedniej terapii i infekcja nie zostanie opanowana. Kategoria IB.

- Nie wyłączać rutynowo z pracy personelu chirurgicznego skolonizowanego przez takie drobnoustroje, jak Staphylococcus aureus (nos, ręce lub inne części ciała) lub paciorkowce grupy A, chyba, że udowodniono w badaniach epidemiologicznych, że są oni źródłem rozsiewu tych drobnoustrojów. Kategoria IB.

- Stosować antybiotyki w profilaktyce tylko wtedy, kiedy są one wskazane, a wybór odpowiedniego leku opierać na znajomości ich skuteczności wobec najczęstszych patogenów, wywołujących zakażenia ran dla danego rodzaju operacji oraz na publikowanych zaleceniach. Kategoria IA.

- Pierwszą dawkę antybiotyku stosowanego w profilaktyce podawać drogą dożylną, tak aby w momencie cięcia chirurgicznego osiągnęło maksymalne stężenie w surowicy krwi i tkankach. Utrzymać terapeutyczny poziom antybiotyku przez całą operację i kilka godzin po zamknięciu rany w sali operacyjnej. Kategoria IA.

- W operacjach na jelicie grubym i odbytnicy oprócz pkt. 2, mechanicznie oczyścić jelito przy pomocy środków przeczyszczających i lewatywy. Stosować doustnie niewchłanialne antybiotyki w podzielonych dawkach dzień przed operacją. Kategoria IA.

- W czasie cięcia cesarskiego podać antybiotyk zaraz po zaciśnięciu pępowiny. Kategoria IA.

- Nie stosować rutynowo wankomycyny w profilaktyce. Kategoria IB.

Dotyczące okresu operacji

 

- Utrzymać dodatnie ciśnienie wentylacji w sali operacyjnej w stosunku do korytarzy i pobliskich pomieszczeń. Kategoria IB.

- Wymieniać powietrze 15 razy na godz. W tym 3 razy powinno być świeże powietrze. Kategoria IB.

- Stosować filtry powietrza. Kategoria IB.

- Wprowadzać powietrze przy suficie, a wypuszczać przy podłodze. Kategoria IB.

- Nie używać promieniowania UV w sali operacyjnej, jako środka zapobiegania zakażeniom. Kategoria IB.

- Drzwi sali operacyjnej powinny być zamknięte, z wyjątkiem sytuacji kiedy przewozi się sprzęt, chorego lub przychodzi personel. Kategoria IB.

- Rozważyć przeprowadzenie operacji ortopedycznych z wszczepieniem protezy w salach operacyjnych z ultraczystym powietrzem (filtry HEPA zatrzymują cząstki o wielkości 0,3 mikrona). Kategoria II.

- Ograniczyć liczbę personelu wchodzącego do sali operacyjnej do niezbędnego minimum. Kategoria II.

- Przed kolejną operacją oczyścić zabrudzone powierzchnie, używając uznanego środka dezynfekcyjnego, zwłaszcza jeśli podczas operacji doszło do zanieczyszczenia tych powierzchni krwią lub innymi płynami ustrojowymi. Kategoria IB.

- Nie prowadzić specjalnego czyszczenia i nie zamykać sal operacyjnych po operacjach brudnych lub skażonych. Kategoria IB.

- Nie używać mat przy wejściu do bloku operacyjnego lub poszczególnych sal operacyjnych w celu zapobiegnięcia zakażeniom ran chirurgicznych. Kategoria IB. (Maty służą do zbierania zanieczyszczeń z obuwia i sprzętów, a nie do zapobiegania infekcji).

- Odkurzać na mokro z użyciem uznanego środka dezynfekcyjnego podłogi po ostatniej operacji. Kategoria II.

- Nie ma zaleceń dotyczących dezynfekcji powierzchni i sprzętu używanego w salach operacyjnych miedzy operacjami - jeśli nie ma widocznych zanieczyszczeń. Zagadnienie nierozwiązane.

- Nie przeprowadzać badań mikrobiologicznych środowiska sali operacyjnej chyba, że są one częścią badań epidemiologicznych. Kategoria IB.

- Sterylizować wszystkie narzędzia chirurgiczne zgodnie z publikowanymi wytycznymi. Kategoria IB.

- Szybką sterylizację stosować tylko w uzasadnionych przypadkach np. po upuszczeniu niezbędnego do operacji narzędzia. Nie stosować jej dla własnej wygody, czy oszczędzenia czasu lub jako alternatywnej metody wyjaławiania. Kategoria IB.

- Zakładać maski chirurgiczne zakrywające usta i nos przed wejściem do sali operacyjnej, w której toczy się operacja lub są rozłożone jałowe narzędzia. Kategoria IB.

- Stosować czepki i nakrycia głowy całkowicie zasłaniające włosy na głowie i twarzy przy wejściu na salę operacyjną. Kategoria IB.

- Nie zakładać ochraniaczy na buty w celu zapobiegania zakażeniom ran. Kategoria IB.

- Zakładać jałowe rękawiczki po założeniu jałowych fartuchów do operacji. Kategoria IB.

- Używać chirurgicznych fartuchów jako skutecznej bariery (materiały nie przepuszczające płynów). Kategoria IB.

- Zmieniać strój chirurgiczny, jeśli jest on zanieczyszczony krwią lub innym materiałem potencjalnie zakaźnym. Kategoria IB.

- Nie ma zaleceń dotyczących procesu prania i czyszczenia strojów chirurgicznych. Zagadnienie nierozwiązane.

- Stosować zasady aseptyki przy zakładaniu różnego rodzaju cewników wewnątrznaczyniowych i zewnątrzoponowych. Kategoria IA.

- Przygotowywać sterylny sprzęt i roztwory bezpośrednio przed użyciem. Kategoria II.

- Obchodzić się z tkankami delikatnie, minimalizując uraz operacyjny i ilość ciał obcych w ranie takich jak np. szwy, unikać pozostawiania tzw. przestrzeni martwych w ranie. Kategoria IB.

- W przypadku znacznej kontaminacji rany używać szwu wtórnie odroczonego lub pozostawić ranę do wtórnego gojenia (ziarninowania). Kategoria IB.

- Jeśli drenaż jest potrzebny używać metody drenażu zamkniętego ssącego. Dren umiejscawiać w miejscu odległym od rany i usunąć go tak szybko, jak to jest możliwe. Kategoria IB.

Dotyczące pielęgnacji rany operacyjnej

 - Jeśli rana była pierwotnie zamknięta nakładać jałowy opatrunek na 24-48 godz. po operacji. Kategoria IB.

- Myć ręce przed i po zmianie opatrunków lub jakimkolwiek kontakcie z raną. Kategoria IB.

- Opatrunek zmieniać w sposób jałowy. Kategoria II.

- Poinformować pacjenta o właściwej opiece i kontroli rany, objawach zakażenia rany i potrzebie zgłaszania objawów zakażenia. Kategoria II.

- Nie ma zaleceń dotyczących opatrywania ran powyżej 48 godz. ani odpowiedniego czasu stosowania prysznicu, czy kąpieli z nieosłoniętą raną. Zagadnienie nierozwiązane.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zakażenia w OIT, Pielęgniarstwo, Materiały spec anstezja
13 - zakazenia układu płciowego, materiały ŚUM, III rok, Mikrobiologia
Krew jako materiał kliniczny w kierunku diagnostyczny mikrobiologicznej zakażeń krwi oraz innych zak
geriatria p pokarmowy wyklad materialy
Materialy pomocnicze prezentacja maturalna
Problemy geriatryczne materiały
Wstęp do psychopatologii zaburzenia osobowosci materiały
material 7
Zakażenia grzybicze skóry cz2
Prez etyka materiały1
zakazenia ukladu moczowego

więcej podobnych podstron