Wirtualizacja – szerokie pojęcie odnoszące się do abstrakcji zasobów w różnych aspektach komputeryzacji.
Wirtualizacja umożliwia efektywniejsze wykorzystanie istniejących zasobów sprzętowych środowiska informatycznego poprzez dowolne (w ramach możliwości sprzętowych czy programowych oraz założeń projektowych) modyfikowanie cech wirtualizowanych zasobów, dostosowując je do wymagań użytkownika.
pozwalają jednocześnie uruchomić wiele systemów operacyjnych na tej samej platformie sprzętowej i systemowej przy maksymalnej możliwej wydajności. Wirtualizacja pozostaje często tylko perspektywą ze wzg. na problemy w stosowaniu jej na większości współczesnych platform.
Wirtualizacja jest połączeniem podstawowych zalet emulacji pełnej oraz emulacji API[3]. Opiera się ona na uruchamianiu w maszynie wirtualnej systemu operacyjnego, rezygnując z uniwersalności emulowania wielu architektur komputerów (np. 68K). Ograniczenie się wyłącznie do wykorzystywanej platformy sprzętowej umożliwia wykonywanie pewnej ilości procesów systemu operacyjnego gościa (systemu emulowanego) bezpośrednio na zasobach sprzętowych komputera. Dopiero w sytuacji, gdy operacje takie nie dadzą się bezpośrednio wykonać wirtualizator emuluje je. Oznacza to, że wirtualizator uruchamia system operacyjny tak, aby mógł on koegzystować z systemem głównym i osiągać maksymalną zgodność i wydajność.
Teoretycznie wirtualizator powinien wykonywać bez emulacji wszystkie operacje w trybie nieuprzywilejowanym. W praktyce jednak dana architektura (np. PC x86) musiałaby zostać specjalnie do tego celu zaprojektowana (np. technologie AMD-V, Intel VT-x).
Parawirtualizacja – technika wirtualizacji, w której wirtualizowany system operacyjny (Gość – ang. Guest, Partycja – ang. Partition lub Domena – ang. Domain) współpracuje ze środowiskiem operacyjnym komputera w zakresie obsługi tych elementów sprzętowych, których obsługa kolidowałaby z działalnością innych środowisk wirtualizowanych.
Pełna wirtualizacja – technika wirtualizacji, w której wirtualizowany system operacyjny (Gość – ang. Guest) ma wrażenie, że działa na prawdziwym, fizycznym sprzęcie (komputerze). W rzeczywistości odwołania wirtualizowanego systemu operacyjnego (Gościa) do tych elementów fizycznych komputera, które kolidowałyby z działalnością innych środowisk wirtualizowanych lub systemu operacyjnego gospodarza (ang. Host), są przechwytywane przez oprogramowanie wirtualizacyjne a następnie emulowane. Emulacja taka spowalnia pracę wirtualizowanego środowiska, dlatego pożądane jest sprzętowe wspomaganie wirtualizacji.
Programy do wirtualizacji
Oracle xVM VirtualBox został stworzony przez niemiecką firmę innotek dla systemów x86 (32-bit i 64-bit) Microsoft Windows, Mac OS X oraz Linux. Program służy jako maszyna wirtualna. Obsługuje takie systemy jak Windows, Linux 2.x, OS/2 Warp, OpenBSD (obsługa tego systemu nie jest jeszcze stabilna[1]) i FreeBSD. Po kilku latach rozwijania VirtualBox został wydany na licencji GPL w styczniu 2007 r. Wersja otwarta jest pozbawiona kilku funkcji, dostępnych wyłącznie w wersji własnościowej (darmowej do osobistego i testowego użytku
VMWare Player to darmowy program do uruchamiania maszyn wirtualnych. Świetna aplikacja która w tym wypadku pozwala korzystać wyłacznie z przegladu takowego, nowego systemu wirtualnego który będziemy mieć sami do dyspozycji dla siebie. Program oferuje szereg bardzo ciekawych zadań oraz...