Przemysław Kukla gr. 251

Pomiary kątowe

Kąt poziomy – w geodezji, kąt dwuścienny zawarty między dwiema płaszczyznami pionowymi przechodzącymi przez pomierzone w terenie kierunki. Kąt poziomy nie podlega bezpośredniemu pomiarowi w terenie. Pomiarem objęte są kierunki poziome (odczyty z koła poziomego instrumentu pomiarowego), których różnica daje wartość kąta poziomego. Wartość kąta podawana jest najczęściej w gradach lub stopniach.

Kierunki mogą być mierzone z użyciem teodolitów lub tachimetrów.

Średnia wartość konta wynosi:

α _śr= 34°32’18”

Odchylenie standardowe:

Б²= 0,00 00 182

Б= 0°00‘ 43”

Kąt pionowy – w geodezji, kąt zawarty w płaszczyźnie pionowej między kierunkiem odniesienia, a kierunkiem na dany punkt terenowy.

Jeżeli kierunkiem odniesienia jest poziom, kąt pionowy wyznaczony w jego oparciu nazywa się kątem pochylenia. Jeżeli zaś kierunkiem odniesienia jest zenit, kąt pionowy wyznaczony w jego oparciu nazywa się kątem zenitalnym.

Kąt pionowy może być mierzony teodolitem lub tachimetrem.

Średnia wartość kątów:

f₁ = 98° 00’ 40’’

f₂ = 103° 91’ 47’’

α ₁ = 100 - f₁

α ₁ = 100 – 98° 00’ 40’’ = 1° 99’ 60’’

h₁/D = tg α ₁ h₁ = D* tg α ₁

D= 14 m

h₁ = 14 m * 0,03 = 0,42 m

α ₂ = f₂ – 100

α ₂ = 103° 91’ 47’’ – 100 = 3° 91’ 47’’

h₂= 14 m * 0,062 = 0,868 m

H= h_{1 +} h₂

0,42 + 0,868 = 1,288 m