Funkcja poetycka – nastawienie komunikatu na komunikat; projekcja zasady ekwiwalencji z osi wyboru na oś kombinacji : ekwiwalencja staje się konstytutywnym chwytem szeregu

Wybór i kombinacja to istota naszego postępowania językowego:

1. Dobieramy słowa względem odbiorcy kryterium pragmatyczne

2. Wybieramy to, co znamy

3. Rola sytuacji komunikacyjnej

4. Nawyki językowe idiolekt

5. Temat, cel

kombinacja – polega na różnym budowaniu szeregów językowych, np. w języku polskim istnieje szyk przestawny

W poezji wybór jest podporządkowany kombinacji, zasady kombinacji determinują wybór z systemu językowego

mimesis – naśladowanie natury w jej twórczej mocy natura stwarza, poeta też ma moc kreacyjną, ale posiada również intencję , tworzy w sposób uporządkowany, świadomy, natura – samoczynnie; odwzorować można pewien aspekt rzeczywistości, ale Arystoteles zakłada swobodę twórczą, można przekształcać rzeczywistość w dziele

prawdopodobieństwo – odnosi się do reguł budowy świata przedstawionego – w bajce możliwa jest personifikacja zwierząt, a w tragedii bohaterowie są pozbawieni fizjologii; konwencja przedstawiania – wszystkie zdarzenia są tego samego typu

konieczność – zdarzenia muszą z siebie wynikać, a nie tylko po sobie następować