KOMUNIKACJA W SIECI

Sieć lokalna (LAN) – znajduje się zazwyczaj w jednym obszarze geograficznym, świadczy usługi użytkownikom i aplikacjom w ramach jednej jednostki organizacyjnej. Administrowane zazwyczaj przez jedną organizację. Kontrola bezpieczeństwa i dostępu odbywa się na poziomie sieci.

Sieci rozległe (WAN) – stanowią połączenie pomiędzy sieciami LAN, administrowane zwykłe przez dostawcę usług telekomunikacyjnych (TSP).

Intersieć – sieć stanowiąca połączenie pomiędzy sieciami różnych organizacji. Odmianą intersieci jest internet – połączenie sieci dostawców usług internetowych (ISP).

MODELE WARSTWOWE

Model protokołów określa schemat, który jest zbliżony do struktury konkretnego zestawu protokołów. Hierarchiczny zbiór powiązanych protokołów zazwyczaj reprezentuje funkcjonalność wymaganą, aby pośredniczyć pomiędzy siecią międzyludzką a siecią danych. Model TCP/IP jest modelem protokołów, ponieważ opisuje funkcje, które występują na każdej z warstw w ramach zestawu TCP/IP.

Model odniesienia dostarcza wspólny punkt widzenia do utrzymania spójności wśród wszystkich typów protokołów i usług sieciowych. Funkcją modelu odniesienia nie jest dostarczenie specyfikacji czy też wystarczającej ilości szczegółów do dokładnego określenia usług w architekturze sieciowej. Podstawowym celem modelu odniesienia jest pomoc w jasnym zrozumieniu zastosowanych funkcji oraz procesów.

Model OSI (Open Systems Interconnection) jest najbardziej znanym modelem odniesienia. Jest stosowany do projektowania sieci przenoszących dane, tworzenia specyfikacji operacji i do rozwiązywania problemów.

MODEL TCP/IP

Definiuje cztery kategorie funkcji, które muszą wystąpić, aby komunikację można było uznać za udaną. Architektura zbioru protokołów TCP/IP odzwierciedla strukturę tego modelu. Ze względu na to, model sieci Internet jest często określany, jako model TCP/IP.

Proces komunikacji:

1. Stworzenie danych w warstwie aplikacji urządzenia wysyłającego.

2. Segmentacja i enkapsulacja danych, które są przekazywane w dół stosu protokołów urządzenia źródłowego.

3. Generowanie danych do medium na poziomie warstwy dostępu do sieci.

4. Transport danych przez sieć, która składa się z medium transmisyjnego oraz z pewnych urządzeń pośredniczących.

5. Odbiór danych w warstwie dostępu do sieci urządzenia docelowego.

6. Deenkapsulacja i odtworzenie danych, które są przekazywane w górę stosu urządzenia docelowego

7. Przekazanie tych danych do docelowej aplikacji na poziomie warstwy aplikacji urządzenia docelowego

ENKAPSULACJA

Dane aplikacji przekazywane są w dół stosu protokołów. Na każdym z poziomów protokoły dodają swoje informacje do momentu transmisji danych przez medium.

Forma jaką przyjmują dane w każdej z warstw nazywana jest jednostką danych protokołu - PDU (ang. Protocol Data Unit). Podczas enkapsulacji każda z kolejnych warstw enkapsuluje PDU, które otrzymała z wyższej warstwy zgodnie z użytym protokołem.

Nazwy jednostek PDU na każdym z poziomów:

• Dane - Ogólne określenie dla PDU używane w warstwie aplikacji.

• Segment - PDU warstwy transportowej.

• Pakiet (ang. Packet) - PDU warstwy sieci.

• Ramka (ang. Frame) - PDU warstwy dostępu do sieci.

• Bity (ang. Bits) - PDU używane podczas fizycznej transmisji danych poprzez medium.

MODEL OSI

Model OSI dostarcza obszerną listę funkcji oraz usług, które mogą zaistnieć w każdej z warstw. Opisuje interakcję każdej z warstw z warstwami położonymi bezpośrednio pod i nad.

7. Warstwa aplikacji – umożliwia komunikację pomiędzy stacją roboczą w sieci a człowiekiem

6. Warstwa prezentacji – dostarcza wspólnej reprezentacji danych transferowanych pomiędzy warstwami aplikacji.

5. Warstwa sesji – usługi dla warstwy prezentacji do sterowania dialogiem oraz zarządzania wymianą danych.

4. Warstwa transportowa – definiuje usługi segmentacji, transferu oraz składania danych dla końcowych jednostek komunikujących się przez sieć.

3. Warstwa sieci – dostarcza usług do wymiany pojedynczych fragmentów danych pomiędzy zidentyfikowanymi urządzeniami końcowymi.

2. Warstwa łącza danych – protokoły z tej warstwy opisują wymianę ramek pomiędzy urządzeniami połączonymi wspólnym medium.

1. Warstwa fizyczna – protokoły tej warstwy opisują mechaniczne, elektryczne, funkcjonalne oraz proceduralne środki do aktywacji, zarządzania oraz deaktywacji fizycznego połączenia transmisji sieciowej.

OSI vs TCP/IP

W warstwie dostępu do sieci stos protokołów TCP/IP nie określa, którego z protokołów należy użyć, kiedy transmituje się dane przez fizyczne medium. Opisuje on tylko przekazanie danych z warstwy Internetu do protokołów warstwy fizycznej. Pierwsza i druga warstwa modelu OSI opisują konieczne procedury dostępu do medium oraz określają w jaki sposób fizycznie wysłać dane przez sieć.

W warstwach 3 oraz 4 oba modele są bardzo zbliżone.

Warstwa aplikacji modelu TCP/IP zawiera wiele protokołów, które udostępniają określone funkcje dla wielu aplikacji użytkowników końcowych. Warstwy 5, 6 i 7 modelu OSI są używane jako model odniesienia dla programistów aplikacji oraz sprzedawców produktów sieciowych.

ADRESACJA W SIECI