ETYKA STAROŻYTNA – Ojcem etyki greckiej był Sokrates. Odkrył on istotę człowieka , którą jest dusza-centrum intelektualne. Stwarza on pewną receptę jak żyć w zgodzie ze swoją duszą. Mówi że jeżeli ktoś zna prawdę o duszy i ciele to będzie człowiekiem szczęśliwym. CNOTA-gotowość trwania w czynieniu dobra , jeżeli ktoś zna cnotę to będzie dobrym człowiekiem . Znajomość dobra czyni człowieka dobrym.. Cnota to umiejętność i zdolność połączone z dobrem. Wg Sokratesa cnotą jest wiedza, bo nie popełnisz błędu wynikającego z niewiedzy. ETYKA-wg Greków jest pewną refleksja nad etosem, namysłem nad moralnością. Etyka pyta czego zabijanie jest złem i szuka uzasadnienia. Moralność nie ma uzasadnienia, tylko pewne reguły. Sokrates zakorzenia swoją etykę w wiedzy o człowieku myśli nad etosem. Etos to zwyczaj , obyczaj normy moralne całościowe pragnienie życia. ETOS-nazwa pochodzi od słowa dom- miejsce w świecie gdzie nie wpuszczamy obcości enklawa, miejsce gdzie człowiek czuje się sobą ma poczucie bezpieczeństwa , to miejsce z którego wyglądamy na świat, które nas kształtuje. Etyka jest próbą rozpoznania natury człowieka , należy poznać swoją dusze. Naturą człowieka jest jego dusza-powiedział Sokrates . Etyka polega na trosce o duszę. Ci którzy o nią dbają są szczęśliwi Ci którzy ją zaniedbują nieszczęśliwi. Czy dobro można utożsamić ze szczęściem? Między szczęściem człowieka a dobrem istnieje silny związek (pokrewieństwo). Człowiek który popełnia zło , czyn niemoralny , nigdy nie będzie szczęśliwy, lub to szczęście będzie pozorne. Etyka jest drogą do szczęścia i dobra! Arystoteles zauważa że pojęcie dobra pojawia się w wielu kontekstach nie koniecznie moralnych etycznych np. dobry samochód. O każdej rzeczy możemy powiedzieć że jest dobra tzn. że w maksymalnym stopniu spełnia nasze oczekiwania . Ta dobroć nie ma nic wspólnego z moralnością. Kim jest dobry człowiek? Zasada dobre to jest coś co realizuje cel, dąży do idealnej formy, pytanie o cel człowieka jest pytaniem o dobro człowieka . Czy jest coś do czego wszyscy dążymy? Tak szczęście. Dobry człowiek to szczęśliwy człowiek. Cnota jest pewnym środkiem do osiągnięcia celu, trwała dyspozycja do czynienia dobra. Złoty środek to coś co znajduje się pomiędzy dwiema skrajnościami Brak(tchórzostwo)-ODWAGA(apogeum rozsądek+predyspozycje) -Nadmiar(brawura) SPRAWIEDLIWOŚĆ WYRÓWNUJACA –próbuje wyróżnić to co zostało naruszone, poprzez jakiś zły czyn, sprawiedliwość to jest to co się każdemu należy . Nadmiar sprawiedliwości(zbyt okrutne kary) jest okrucieństwem. Brak – zbytnią pobłażliwością. SPRAWIEDLIWOŚĆ ROZDZIELAJĄCA-rozdziela dochody w sposób sprawiedliwy, decydują w niej pewne proporcje.np pracownicy różny poziom trudności pracy to i płaca inna. SPRAWIEDLIWOŚĆ JEST KRÓLOWĄ CNÓT! Jeżeli będziemy działali godnie z cnotą sprawiedliwości to będziemy szczęśliwi.