FUNKCJE WSPÓŁCZESNEJ EDUKACJI:

1) Teoria strukturalno-funkcjonalna (t. parsons):

- każde społeczeństwo stanowi trwałą, dobrze zintegrowaną strukturę elementów

- każdy element w społeczeństwie pełni w nim pewną funkcję – wnosi swój wkład w utrzymanie się systemu

- każda funkcjonalna struktura społeczeństwa opiera się n konsensie wartości wśród ich członków

Z perspektywy tej teorii 5 instytucji jest istotnych (polityka, gospodarka, religia, rodzina, edukacja).

* instytucje polityczne, rządzą nami, służą do wyznaczania, określania władzy w społeczeństwie

* instytucje gospodarcze, zaspokajają nasze potrzeby, ale też wyznaczają kolejne

* instytucje religijne, utrzymują system wartości

* instytucja rodzinna: funkcja prokreacyjna, utrzymanie społeczeństwa

* instytucje edukacyjne:

- socjalizacja (1) kompetencje, kwalifikacje; 2) wartości, formy społeczne)

- selekcja

Role społeczne – polega na spełnianiu zewnętrznych oczekiwań (odgrywanie ról społecznych).

Konformizm – dostosowanie, dopasowanie się do sytuacji (robimy coś, co niekoniecznie chcemy zrobić).

Szkoła funkcjonuje jako maszyna sortująca jednostki do różnych ról społecznych i zawodowych.

Społeczeństwo jest strukturą hierarchiczną:

* im wyżej, tym mniej funkcji społecznych.

Stratyfikacja społeczna – zjawisko podziału społeczeństwa na warstwy.

Edukacja we współczesnych społeczeństwach stała się głównym kanałem ruchliwości społecznej. To ilość i jakość edukacji często decyduje o tym jakie pozycje zajmie jednostka w społeczeństwie.

R. H. TUNER – dwa modele ruchliwości poprzez edukację:

- ruchliwość konkurencyjna- przyrównywana jest do zawodów sportowych, w których wszyscy mają równe szanse a wygrywają najlepsi. Jednostki osiągają różne pozycje społeczne na podstawie cech, tj. inteligencja, pracowitość, wytrwałość. Ważne staje się w tym przypadku odroczenie ostatecznego momentu selekcji. (np. bajka o żółwiu i zającu).

- ruchliwość sponsorowana (Anglia)- sponsorowanie polega na wczesnym selekcjonowaniu i umieszczaniu ich w elitarnych szkołach.

E. HOPPER – proces regulowania ambicji, aspiracji edukacyjnych uczniów :

- podgrzewanie aspiracji

- wychładzanie aspiracji

np.: nauczyciel nie podgrzewa.

2) Teoria reprodukcji kulturowych:

P. BOUDIER:

- społeczeństwo zbudowane jest z klas

- reprezentowanie odmiennych klas społecznych różnią się między sobą typem posiadanego kapitału kulturowego

- (HABITUS) – jest to całość kulturowego wyposażenia jednostki, którego całość uwarunkowana jest społecznie

HABITUS

*pierwotny: (ukształtuje się w rodzinie do 6 r. ż.) *wtóry: (kształtuje się w oparciu o szersze relacje kulturowe)

reprodukcja=odnawianie

-klasa średnia (grupa dominująca)

-klasa robotnicza

-klasa chłopska

Diagnoza różnic (wśród dzieci):

-sposoby spędzania wolnego czasu

-język (zasób, bogactwo słownictwa), gwara

MŁODZIEŻ W SPOŁECZEŃSTWIE POLSKIM:

SOCJALIZACJA – jest to przekazywanie młodemu pokoleniu norm, wartości, poglądów na świat i stylu życia.

Czynniki socjalizacji: rodzina¹, szkoła², kościół-religia³, grupa rówieśnicza⁴, mass-media, popkultura⁵.

rodzina: 20%

szkoła: 21% = 47%

kościół-religia: 6%

grupa rówieśnicza: 28% = 53%

mass-media, popkultura: 25%

Przesunięcie socjalizacyjne polega na utrwaleniu znaczenia w procesie wychowania przez tradycyjne

instytucje społeczne. Ich miejsce zajęły: grupa rówieśnicza, mm, popkultura. Dorośli utracili swoje

znaczenie, zostali zastąpieni przez idoli mediów oraz koleżanki swoich dzieci.

Przyczyny upadku autorytetu dorosłych:

*makro przyczyny: globalizacja – której integralną częścią jest wzrost znaczenia mm i popkultury

w niemal regionach świata i grupach społecznych, niezależnie od wykształcenia, płci, zawodu,

dochodu; tradycyjne instytucje społeczne przekształciły się w wieże z kości słoniowej – symbol

skostnienia; świat się zmienia, a kościół, rodzina i szkoła pozostają bez zmian, dlatego młodzież to

odrzuca.

*mikro przyczyny: paternalizm dorosłych (ojcowizm ) – narzucanie swoich wartości innym, „ja

wiem co jest dla Ciebie dobre”- iluzja; hipokryzja dorosłych – sprzeczność pomiędzy tym co mówi

a robi ( co innego mówi, a co innego robi ).

PROJEKCJA – jak powinno być ?

rodzina: 4 – 34%

szkoła: 3 – 27% =79%

kościół – religia: 1 – 18%

grupa rówieśnicza: 2 – 13% =21%

mass-media, popkultura: 0 – 8%

WNIOSKI: nie akceptujemy sytuacji, w której dorośli przestali mieć wpływ na młodzież, pragniemy,

aby odzyskali swoje znaczenie w procesie socjalizacji.

TOŻSAMOŚĆ W PROCESIE KONSUMPCJI:

*Praca-przyjemność:

W przeszłości życie większości ludzi koncertowało się wokół pracy, która stanowiła istotę ich życia

(pozytywizm, chrześcijaństwo i socjalizm). Przyjemność była „zabroniona” i kojarzyła się z grzechem

W społeczeństwie konsumpcji przyjemność triumfalnie wkracza na scenę wydarzeń. Niekiedy mamy

wrażenie, że pogoń za kolejnymi formami przyjemności jest naszym obowiązkiem.

praca: 4

przyjemność: 6

*Refleksja nad życiem-shopping:

W przeszłości wielu ludzi poszukiwało sensu życia, odpowiedzi na podstawowe pytania egzysten-

cjalne typu: po co jestem? O co w tym wszystkim chodzi? (filozofia, literatura, sztuka).

Współcześnie wielu ludzi odrzuca poszukiwania sensu preferując shopping.

Shopping – miły gadżetowy, medialno-popowy styl życia zorientowany na czas wolny z dystansem

do polityki.

refleksja nad życiem: 3

shopping: 7

*Przyroda-wielkie miasto:

W przeszłości wielu ludzi poszukiwało kontaktu z przyrodą, która dawała im poczucie naturalności

i autentyczności. Tacy ludzie źle czuli się w wielkim mieście.

Współcześnie wielu ludzi czuje się świetnie w wielkim mieście, w malls itd., uwielbiają szybką jazdę

na obwodnicach. Takich ludzi przyroda szybko nudzi, wracają do miasta.

przyroda: 4

wielkie miasto: 6

*Kultura druku-wizualizacja:

W przeszłości dominowała kultura druku, której symbolem była książka. Kontakt z książką dawał

poczucie prywatności i wewnętrznego spokoju.

Obecnie książka jest wypierana przez kulturę wizualną, której symbolem jest TV i Internet.

kultura druku: 3

wizualizacja: 7

*Tradycyjna strona mojej tożsamości-konsumpcyjna strona mojej tożsamości:

tradycyjna: 14

konsumpcyjna: 26

GLOBALIZACJA, pragmatyzm kulturowy, tożsamość typu „każda” – potrafi odnaleźć się

w każdym środowisku, wczuć się dobrze w daną rolę, posiada umiejętność empatii kulturowej.

Relacje międzyludzkie we współczesnym świecie:

Teraz spotykamy na swojej drodze dużo więcej osób, jednak są to znajomości powierzchowne

(np. przez Internet).

PEDAGOGIKA BEHAVIORALNA –postrzega się w niej człowieka w kategoriach bodziec – reakcja. Logicznie metodami wychowawczymi w pedagogice behavioralnej są kara i nagroda. Gdy wychowanek się dostosuje jest nagrodzony, gdy nie dostosuje się jest karany.

Zwolennicy pedagogiki behavioralnej twierdzą, że zapewnia ona szybką i efektywną realizację celów wychowawczych, kontrolowanie wychowania.

Przeciwnicy pedagogiki behavioralnej twierdzą, że niszczy ona godność i wolność człowieka i niemalże zamienia go w psa Pawłowa.

PEDAGOGIKA HUMANISTYCZNA – (OGRODNICZA) – traktuje się w niej dziecko jak roślinę, którą należy rozwijać, a pedagog wchodzi w rolę ogrodnika, który dostarcza wodę ( wiedzę ), promienie słoneczne ( kompetencje ), sole mineralne ( systemy wartości).

Zakłada się przy tym, że pedagog wychwyci najlepsze strony dziecka i ….?

Zwolennicy pedagogiki humanistycznej twierdzą, że zapewnia ona rozwój człowieka przy zachowaniu jego wartości.

Przeciwnicy utrzymują, że pedagog może wjeść w rolę mistrza, który przytłoczy dziecko i narzuci mu swoje kierunki rozwoju.

PEDAGOGIKA KRYTYCZNA – zakłada się w niej, że dziecko od najwcześniejszych lat powinno otrzymać maksimum wolności w kreowaniu własnej przyszłości biograficznej.

Zakłada się przy tym, że dziecko posiada naturalną zdolność do krytycznego wyboru między tym co jest dla niego dobre, a co złe.

Zwolennicy pedagogiki krytycznej twierdzą, że zapewnia ona optymalny rozwój wolności.

Przeciwnicy utrzymują, że dziecko może łatwo pogubić się w swojej wolności i wybrać np. wolność do zażywania narkotyków.

ZAGADNIENIA NA ZALICZENIE !

1) Przesunięcie socjalizacyjne w społeczeństwie polskim.

2) Młodzież w społeczeństwie konsumpcji – 4 koncepcje.

3) Trzy pedagogiki – trzy typy wychowania.

*Kultura typu All inclusive

*Kultura konsumpcji, przymusu, przyjemności i szczęścia

*Pryzmat zmiany i kultura klikania, mocy i rekonstrukcji wolności

*Kultura upozorowania reality-show

*Kultura skoku adrenaliny i ryzyka, oraz ciało i seksualność

*Amerykanizacja i globalny(?)

*Generacja X i kult sukcesu

1-3 – notatki

* - artykuły Melosika