20. Rola i podstawy naliczania rezerwy obowiązkowej 
Podstawę naliczania rezerwy obowiązkowej za dany miesiąc - stanowi średnia arytmetyczna ze stanów środków podlegających obowiązkowi naliczania rezerwy, na koniec każdego dnia tego miesiąca.
Bank może wykorzystywać rezerwę utrzymywaną na rachunku bieżącym bądź rachunku rezerwy obowiązkowej do bieżących rozliczeń pieniężnych.

7. kredyt lombardowy i techniczny - Kredyt lombardowy. Jest on najczęściej wykorzystywaną formą refinansowania się banków komercyjnych w banku centralnym. To forma krótkookresowej pożyczki udzielanej bankom komercyjnym pod zastaw papierów wartościowych. Jest on oprocentowany według obowiązującej stopy lombardowej, której wysokość ustala Rada Polityki Pieniężnej. Jego zadaniem jest domykanie krótkookresowych luk płynności, ale w praktyce zdarzają się też i przypadki innych zastosowań. W USA np. banki komercyjne mogą otrzymać kredyt lombardowy na finansowanie sezonowego skupu płodów rolnych.
kredyt techniczny- forma pożyczki udzielana przez NBP bankom komercyjnych spłacana w ciągu tego samego dnia operacyjnego (zabezpieczony skarbowymi papierami wartościowymi)
Odpowiednio skonstruowany układ w którym banki komercyjne mogą pożyczać pieniądze od banku centralnego, który staje się tzw. kredytodawcą ostatniej instancji umożliwia neutralizowanie wahań stóp procentowych i sprawne prowadzenie zamierzonej polityki gospodarczej.

 13. Deflacja – ograniczenie podaży pieniądza na rynku powodujące wzrost siły nabywczej pieniądza. Potoczne określenie spadku przeciętnego poziomu cen, sytuacji, kiedy za tę samą ilość pieniędzy kupić można coraz więcej dóbr: towarów i usług.
Banki centralne gdy istnieje ryzyko wejścia gospodarki w deflację silnie obniżają stopę procentową i "pompują" płynne rezerwy do banków komercyjnych, by te zwiększyły podaż taniego kredytu. Bywa, ze robią to szybko i na dużą skałę. Wiedzą bowiem, ze mogą przed deflacją "nie zdążyć". Ustalając cel inflacyjny na poziomie "oddalonym" od zera, banki centralne stwarzają sobie margines bezpieczeństwa, by deflacja ich nie zaskoczyła.Luzowanie ilościowe (ang. Quantitative easing) – jest to jeden ze sposobów niestandardowej rządowej polityki pieniężnej, stosowany przez banki centralne w celu stymulowania gospodarki narodowej. Luzowanie ilościowe stosowane jest w przypadku, gdy zabiegi tradycyjnej polityki pieniężnej okazały się nieskuteczne. Np. w przypadku, gdy stopy procentowe zostały obniżone do poziomu bliskiego 0 proc. i zabieg ten nie przyniósł pożądanego efektu. Luzowanie ilościowe (QE) polega na zwiększeniu podaży pieniądza poprzez kupno aktywów finansowych od banków (np. rządowych papierów wartościowych) lub innych papierów z rynku.

Keyns’owską teoria pieniądza

1. Stan pełnego zatrudnienia nie jest naturalnym stanem równowagi gospodarczej. Udowodnił to wielki kryzys gospodarczy lat trzydziestych.
2. Istnieje niska elastyczność cen i płac w dół. Znaczy to, że w ujęciu
nominalnym ceny i płace trudno obniżyć. Jak pamietamy, klasycy zakładali pełną elastyczność cen i płac. Wielkości te, ich zdaniem, dostosowywały się do stanu aktywnosci gospodarczej.
3. Szybkość krążenia pieniądza nie jest stała. Przeciwnie, podlega dużym zmianom. Nie jest tak, że społeczeństwo utrzymuje tylko transakcyjne zasoby pieniężne. Motywem gromadzenia zasobów pieniążnych może być także przezorność i spekulacja.
4. Podaż pieniądza nie ma charakteru niezależnego, egzogenicznego; jest zdeterminowana popytem na pieniądz

 4. Teoria preferencji płynności keynes’a
Motyw transakcyjny, czyli skłonność do utrzymywania zasobów pieniężnych w celu zapewnienia ciągłości wydatków. Tu popyt zależy od dochodu nominalnego. Im wyższy dochód, tym wyższe zapotrzebowanie na zasoby transakcyjne, i na odwrót. 
U Keynesa transakcyjna szybkość krążenia pieniądza jest stała. Transakcyjny popyt na pieniądz, według Keynesa, jest taki sam, jak według przedstawicieli szkoły 
z Cambridge. W przeciwieństwie jednak do niej, u Keynesa nie był to cały popyt.
Motyw przezornościowy, czyli popyt na pieniądz wynikający z chęci zabezpieczenia się przed nieprzewidzianym spadkiem dochodów lub przed nieprzewidzianym wzrostem wydatków (np. w wyniku klęsk żywiołowych czy wstrząsów politycznych). Są to zasoby pieniężne na ,,czarną godzinę". Wprowadzając przezornościowy popyt na pieniądz, Keynes doszedł do odkrywczej tezy, że decyzje podejmowane są 
w świecie niepewności. Zasoby te zmieniają się proporcjonalnie i w tym samym kierunku, co dochody społeczeństwa. Przezoraościowa szybkość krażenia pieniądza jest stała. Wobec tego cały popyt na pieniądz wynikajacy z motywu transakcyjnego 
i przezornościowego zależy od dochodu nominalnego.
Motyw spekulacyjny, czyli skłonnosc do utrzymywania zasobów
pieniężnych wynikająca z chęci oszczędzania. Motyw ten wiaże sie z funkcją
pieniądza jako środka akumulacji. Oczywiście, oszczędności mogą być również
utrzymywane w obligacjach, ale wiaże się to z ryzykiem. Obligacje mogą przecież
całkiem utracić wartość lub może zmniejszyć sie ich cena rynkowa. Społeczenstwo
utrzymuje zasoby pieniężne, aby spekulować na rynku papierów wartosciowych
w celu osiągnięcia zysku.

19 Stopa referencyjna to
stopa, po której dokonywane są operacje otwartego rynku za pomocą których bank centralny reguluje ilość pieniądza w gospodarce. Stanowi rentowność 7-dniowych bonów pieniężnych, których emisja jest podstawą operacji otwartego rynku. Za pomocą tych operacji NBP powoduje, że średnia stopa procentowa dla pożyczek udzielanych przez banki innym bankom (czyli tzw. stopa WIBOR tzn. Warsaw InterBank Offered Rate kształtuje się na poziomie zbliżonym do stopy referencyjnej; W celu zmniejszenia ilości pieniądza NBP sprzedaje bony pieniężne bankom. Minimalna stopa procentowa takich bonów to stopa referencyjna ustalana przez Radę Polityki Pieniężnej. Stopa referencyjna wyznacza minimalną stopę rentowności (czyli procentowej relacji między dochodem a ulokowaną
kwotą) 7-dniowych bonów pieniężnych NBP; emisja tych bonów jest podstawowym rodzajem tzw. operacji otwartego rynku, czyli transakcji pozwalających równoważyć niedobór, bądź nadwyżkę pieniądza na rynku; WIBOR- to średnia stopa transakcji międzybankowych, odzwierciedla ogólny poziom stóp procentowych na rynku; średnia stopa procentowa, po której banki są skłonne przyjąć lokatę; WIBID- średnia stopa procentowa, jaką banki są skłonne zapłacić za otrzymany depozyt W przypadku rynku akcji nieoczekiwany spadek stóp procentowych oznacza zwykle wzrost cen. Dzieje się tak dlatego, że niższe stopy procentowe obniżają koszty finansowe przedsiębiorstw i
umożliwiają uzyskanie przez nie większych zysków. Maleje także opłacalność inwestycji w papiery o stałym oprocentowaniu, a zatem poprawia się względna opłacalność inwestycji na rynku akcji Z drugiej strony oczekiwania spadku stopy referencyjnej powodują oczekiwania wzrostu cen obligacji na rynku kapitałowym. Prowadzi to do przepływu kapitału z rynku akcji na rynek obligacji i w konsekwencji powoduje spadek cen akcji. Spadek stóp procentowych wpływa dodatnio na krótkookresową sytuację finansową całej grupy krajowych przedsiębiorstw i podwyższa notowania ich akcji (lub obligacji). W wyniku spadku stopy referencyjnej kurs złotego powinien więc umocni

 17 Prawo saya-„każda podaż tworzy sobie popyt”
wyst równowaga rynkowa przy pełnym zatrudnieniu 
Samoregulacja poz płac i cena ma gwarantować stałą równowagę między pełnym zatrudnieniem i całkowitym popytem

26
Określa jak zmieni się nasz realny majątek, a zarazem konsumpcja, jeśli nastąpi spadek cen. -obniżka popytu powoduje także obniżkę cen (jeśli ceny są elastyczne) -wzrost realnej wartości majątku- konsument może nabyć więcej dóbr za posiadane środki -następuje wzrost wydatków,wzrost popytu i cen i powrót gospodarki do poziomu pełnego zatrudnienia PODEJSCIE ZASOBOWE (I.Marshall, A.C. Pigou - szkoła Cambridge) w teorii ilościowej pieniądza M d(u gory)=kYP
Popyt na pieniądz zależy wprost proporcjonalnie od 1.parametru k(determinowany przez zwyczaje płatnicze ludności, poziom rozwoju infrastruktury płatniczej, strukturę sektora przedsiębiorstw.oczekiwania dochodowe, inflacyjne, skłonność do oszczędzania) i 2.Y produkcji EFEKT A.C. PIGOU -
dotyczy wpływu, jaki na wzrost realnego majątku i konsumpcji, wywiera spadek cen. Obniżka efektywnego popytu powoduje spadek ogólnego poziomu cen w gospodarce, kiedy są one elastyczne. Prowadzi to do wzrostu realnej wartości zasobów pieniężnych - konsument może nabyć więcej towarów za posiadane przez siebie środki. Wzrost wydatków konsumentów powoduje wzrost popytu i powrót gospodarki do poziomu pełnego zatrudnienia. Optimum Pareta Oznacza taki podział dóbr jakiego nie można już poprawić nie pogarszając jednocześnie sytuacji któregokolwiek z podmiotów. Optimum nie uwzględnia interesu społecznego, a jedynie odwołuje się do
indywidualnych preferencji, co jest największym ograniczeniem stosowania tego kryterium. Optimum
wystąpi wówczas gdy obie strony wymiany nie będą już do niej skłonne (np. A chce więcej kasy za
jakieś dobro a B już to nie pasuje).

5: Metody oceny poziomu rezerw dewizowych - wskaźniki syntetyczneWskaźnik Greenspan’a -
określa poziom rezerw dewizowych, który powinien umożliwić krajowi przetrwanie przez jeden rok, bez dostępu do zagranicznych źródeł finansowania.
•Wskaźnik Vacher’a – określa poziom rezerw dewizowych uwzględniający ich częściowy odpływ z rynku, na którym wystąpił kryzys.

6. Instrumenty polityki pieniężnej stosowane w systemie bankowo zorientowanym i systemie rynkowo zorientowanym - W systemie bankowo zorientowanym: rezerwy obowiązkowe, operacje depozytowo-kredytowe, operacje otwartego rynku. Nacisk na kontrolę akcji kredytowej banków, kredyt refinansowy. W systemie rynkowo zorientowanym: operacje otwartego rynku, stopa procentowa, rezerwy obowiązkowe, kredyt dyskontowy, operacje na rynku walutowym. Nacisk na kontrolę podaży pieniądza, operacje otwartego rynku.

11. Problem niezależności banków centralnych (BoJ, Fed, Bank Anglii) (MAM NADZIEJĘ ZE MNIEJ WIECEJ O TO CHODZIŁO)
System Rezerwy Federalnej, Federal Reserve System (Fed)Formalnie System Rezerwy Federalnej jest niezależny (ma tylko obowiązek 2 razy w roku składać sprawozdania Kongresowi), faktycznie jednak wpływ na jego działalność wywiera otoczenie polityczne (Kongres może zmienić ustawę o Systemie Rezerwy Federalnej, członkowie Rady Gubernatorów często podają się do dymisji przed upływem kadencji), a praktycznie o stopniu jego niezależności decyduje osobowość przewodniczącego Rady Gubernatorów. J. K. Galbraith stwierdza, że FED, "dysponuje wielkim ceremoniałem niezależności, ale istotną niezależnością nie może się pochwalić"
Bank Anglii
Charakterystyczna cechą banku centralnego w Wielkiej Brytanii jest to iż nie jest niezależny. Jego niezależność jest ograniczona przez rząd i parlament. W strefie euro jest konkretny przepis, który zakazuje EBC dokonywać zakupu papierów skarbowych od rządów, które je emitują. Nie może więc bezpośrednio monetyzować długu państwowego. W Wielkiej Brytanii bank centralny zależy od ministerstwa finansów, więc Bank Anglii może skupować dług państwowy od emitenta. Bank Anglii dokonał pewnego rozluźnienia polityki pieniężnej i za świeżo wydrukowane pieniądze kupił obligacje skarbowe. Jeśli kupujemy obligacje na rynku wtórnym, to oznacza, że ktoś wcześniej uznał je za warte kupna po danej cenie. Tej pewności nie mamy, gdy bank centralny kupuje obligacje bezpośrednio od rządu na rynku pierwotnym. W tej sytuacji rośnie ryzyko niekontrolowanego drukowania pieniędzy.
BoJ Bank Centralny Japonii
Wyraźną presję na Bank Centalny Japonii wywiera rząd Japoński. Największą presję można było zaobserwować przy kampanii wyborczej kiedy to Politycy Partii Liberalno-Demokratycznej grozili zmianą ustawy o Banku Japonii, jeśli ten nie podporządkuje się strategii ekonomicznej rządu.

8. Rola BC w czasie kryzysu finansowego 
W czasie gdy rynek międzybankowy zamiera, banki centralne zaczynają udzielać pożyczek bankom komercyjnym. Banki centralne stosują instrument zwany oknem dyskontowym, czyli tanie, krótkoterminowe pożyczki udzielane bankom pod zastaw. Chroni to pożyczkodawców przed czasowymi problemami z płynnością.

Banki centralne między sobą zawierają umowy swapowe. Swap walutowy to umowa, w której dwie strony postanawiają wymienić między sobą określoną kwotę waluty na równowartość w innej walucie, na określony czas. W trakcie trwania transakcji nie ma płatności odsetek. Kurs wymiany jest ustalany przy zawieraniu transakcji. EBC oferował w trakcie kryzysu innym bankom centralnym swapy na euro, Bank Japonii na jena, a Szwajcarski Bank Narodowy na franka szwajcarskiego. Z umów tego typu korzystał m.in. Narodowy Bank Polski oraz inne banki centralne państw naszego regionu. Chodziło o to, by zamieszanie na rynkach finansowych nie doprowadziło do braków którejś z ważnych walut. 

Operacje repo polegają na zakupie papierów wartościowych po określonej cenie przez bank centralny, z jednoczesnym zawarciem umowy ich odkupienia. Pozwalają one bankowi centralnemu udzielać sektorowi bankowemu krótkoterminowych kredytów pod zastaw tych papierów wartościowych.

Banki centralne skupują obligacje zabezpieczone kredytami hipotecznymi.

EBC otworzył program w ramach którego centralne banki krajowe strefy euro nabyły lub przyjęły jako zastaw obligacje rządowe. Kupował na rynku wtórnym nieograniczoną ilość obligacji krajów zadłużonych, które o to poprosiły. Udostępnił też bankom komercyjnym trzyletnie

23.Stabilność cen – termin stworzony przez radę zarządzającą Europejskiego Banku Centralnego na określenie sytuacji, kiedy w średnim okresie przeciętny roczny wzrost cen wyrażony w postaci zharmonizowanego indeksu cen towarów i usług konsumpcyjnych kształtuje się poniżej 2%.
Utrzymanie stabilności cen stanowi podstawowy cel Eurosystemu; jest to kluczowe postanowienie rozdziału o polityce pieniężnej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Poprzez zogniskowanie polityki pieniężnej EBC na tym celu traktat uwzględnia nowoczesną myśl ekonomiczną co do roli, zakresu i ograniczeń polityki pieniężnej oraz wyznacza instytucjonalny i organizacyjny kształt bankowości centralnej w unii gospodarczej i walutowej. Istnieją ważne przesłanki, dla których traktat wyznaczył Eurosystemowi jako cel utrzymanie stabilności cen. Pierwszą z nich są dziesięciolecia doświadczeń i wielka liczba opracowań ekonomicznych, z których wynika, że właśnie przez zapewnienie trwale stabilnych cen polityka pieniężna może najskuteczniej przyczynić się do poprawy perspektyw gospodarczych i podniesienia standardu życia obywateli.Po drugie zarówno teoria, jak i praktyka wykazują, że polityka pieniężna faktycznie jest zdolna oddziaływać tylko na poziom cen w gospodarce, a zatem zapewnienie ich stabilności może być jedynym realnym celem wspólnej polityki pieniężnej w perspektywie średniookresowej. Poza ogólnie korzystnym oddziaływaniem stabilnych cen polityka pieniężna nie wywiera natomiast trwałego wpływu na zmienne realne.

Eurosystem ma do dyspozycji zestaw instrumentów polityki pieniężnej, za pomocą których realizuje swój podstawowy cel, czyli utrzymanie stabilności cen.
Operacje otwartego rynku
Najważniejszym instrumentem polityki pieniężnej są operacje otwartego rynku, które pozwalają:
regulować stopy procentowe,
kontrolować sytuację płynnościową na rynku pieniężnym,
sygnalizować nastawienie polityki pieniężnej.
Operacje te dzielą się na cztery kategorie:
podstawowe operacje refinansujące, czyli regularne transakcje odwracalne zasilające w płynność, przeprowadzane co tydzień, z tygodniowym terminem zapadalności;
dłuższe operacje refinansujące, czyli transakcje odwracalne zasilające w płynność, przeprowadzane co miesiąc, zwykle z trzymiesięcznym terminem zapadalności;
operacje dostrajające, przeprowadzane doraźnie w celu regulowania poziomu płynności na rynku pieniężnym oraz wysokości stóp procentowych, głównie dla złagodzenia wpływu, jaki na stopy procentowe wywierają niespodziewane wahania płynności;
operacje strukturalne, czyli transakcje przeprowadzane (regularnie bądź doraźnie) w sytuacji, gdy EBC chce skorygować strukturalne saldo płynnościowe Eurosystemu względem sektora finansowego. Operacje strukturalne realizuje się w formie transakcji odwracalnych, transakcji bezpośrednich (outright) lub emisji certyfikatów dłużnych EBC.
Operacje kredytowo-depozytowe
Eurosystem oferuje również operacje kredytowo-depozytowe, których celem jest dostarczanie i wchłanianie płynności z terminem overnight. Oprocentowanie tych operacji jest zwykle wyznacznikiem górnego i dolnego poziomu stopy overnight na rynku pieniężnym.
Operacje te obejmują:
kredyt w banku centralnym, pozwalający kontrahentom (czyli instytucjom finansowym takim jak banki) uzyskać od krajowych banków centralnych płynność overnight, po złożeniu zabezpieczenia w postaci aktywów kwalifikowanych;
depozyt w banku centralnym, umożliwiający kontrahentom lokowanie w krajowych bankach centralnych środków na termin overnight.
Rezerwy obowiązkowe
Eurosystem wyznacza minimalny poziom rezerw, jaki instytucje kredytowe muszą utrzymywać na rachunku w krajowym banku centralnym. Celem systemu rezerwy obowiązkowej jest stabilizacja stóp procentowych rynku pieniężnego i stworzenie (lub zwiększenie) strukturalnego

12 Gospodarka Japonii jest gospodarką zamkniętą ze względu na ograniczenia i Europejczycy nie wejdą na ich rynek. Pomimo faktu iż Japonia od wielu lat jest w stanie kryzysu obecnie emituje obligacje krajowe, które wykupują mieszkańcy kraju, dostarczając tym samym kapitał na rynek. W razie kryzysu światowego Japonia zawsze ma swoje rezerwy bez wysiłku. Ponadto w Japonii występują ujemne stopy

14. -.Luzowanie ilościowe (ang. Quantitative easing) – jest to jeden ze sposobów niestandardowej rządowej polityki pieniężnej, stosowany przez banki centralne w celu stymulowania gospodarki narodowej. Luzowanie ilościowe stosowane jest w przypadku, gdy zabiegi tradycyjnej polityki pieniężnej okazały się nieskuteczne. Np. w przypadku, gdy stopy procentowe zostały obniżone do poziomu bliskiego 0 proc. i zabieg ten nie przyniósł pożądanego efektu. Luzowanie ilościowe (QE) polega na zwiększeniu podaży pieniądza poprzez kupno aktywów finansowych od banków (np. rządowych papierów wartościowych) lub innych papierów z rynku (FED, EBC, Bank Anglii, Bank Japonii, Ludowy Bank Chin);
-EBC wprowadził operacje LTRO- tanie 3-letnie pożyczki dla banków;
-SLS (nie wiem co to?)

SLS to chyba Special Liquidity Scheme

Ze strony bank of England: The Scheme was designed to finance part of the overhang of illiquid assets on banks' balance sheets by exchanging them temporarily for more easily tradable assets. - jeśli dobrze rozumiem to coś w rodzaju tymczasowej zamiany nadwyżki niepłynnych aktywów na lepiej zbywalne aktywa

28. Relacja polityki pieniężnej do polityki fiskalnej w kontekście stabilności cen. 
Stabilność systemu finansowego a stabilność cen:
•Komplementarność stabilności finansowej i stabilności cen – w długim okresie.
•Konkurencyjność stabilności finansowej i stabilności cen – w krótkim okresie.
Jednym z podstawowych celów polityki gospodarczej jest stabilność poziomu cen. Główną rolę w jej zapewnieniu odgrywają banki centralne oraz instrumenty polityki pieniężnej. Instytucje te nie są jednak w stanie samodzielnie osiągnąć tego celu. Skuteczność ich działań zakłóca bowiem wiele czynników. Szczególnie ważne są relacje polityki pieniężnej i polityki fiskalnej.
A. Trzy sposoby definiowania, interpretacji stabilności cen:
1. stabilność cen rozumiana jako równomierna stopa deflacji – M. Friedman
efektywna alokacja zasobów, której warunkiem są zerowe stopy procentowe. Można je osiągnąć poprzez
powolny wzrost lub lekki spadek podaży pieniądza, czego efektem jest powolny spadek cen.
2. stały poziom cen zerowa inflacja
3. stała stopa inflacji najbardziej rozpowszechniona interpretacja, która nie jest jednoznaczna

B. Efekt Summersa:
Niewielka inflacja jest korzystna dla wzrostu gospodarczego (2-3%), ponieważ:
• w warunkach zbyt niskich stóp procentowych następuje ograniczenie możliwości polityki pieniężnej
• (zero – bound problem)
• uznanie sztywności płac i cen sztywność powoduje utratę potencjału dostosowawczego cen i płac
C. Alternatywy strategii:
1). Strategie oparte na celach pośrednich
• kontrola kursu walutowego
• kontrola agregatów pieniężnych
• kontrola stóp procentowych
2). Strategie podejścia modelowo – optymalizującego
• NBP bezpośrednia strategia inflacyjna (nie ma celów operacyjnych, pośrednich – skupienie na celach finalnych)
• SRF podejście eklektyczne [just-do-it strategy] (strategia wykluczająca cele operacyjne, pośrednie. Skupienie na celu finalnym i jego wymienności)
Wymienność celu finalnego -> zmienność tego celu w zależności od koniunktury
cele operacyjne ->cel pośredni -> cel finalny -> wymienność celu finalnego
Strategia BCI -> Bezpośredni Cel Inflacyjny (strategia stosowana przez NBP od 1978 r.)
Kontrola kursu walutowego - zwiększenie kursu waluty krajowej, a walutą dużego kraju lub grupy krajów o niskiej inflacji. Wyklucza ona prowadzenie niezależnej polityki pieniężnej. Współcześnie jest rekomendowana dla krajów realizujących programy stabilizacyjne (kraje o bardzo dużej inflacji lub wielostronnych porozumieniach walutowych)
Import wiarygodności polityki pieniężnej - stała cena waluty krajowej względem waluty zagranicznej, niska inflacja.
Kosztem jest niebezpieczeństwo realnej aprecjacji kursu (efektem będzie spadek konkurencyjności).
Kontrola agregatów pieniężnych:
Ustanowienie pożądanego tempa przyrostu podaży pieniądza w danym okresie, co opiera się na założeniu, że tempo przyrostu zależy od dynamiki podaży pieniądza (ilościowa teoria pieniądza – M. Friedman).
Agregat M3 wybierany prze BC -> przyjęcie wartości referencyjnej
Agregaty monetarne: M0, M1, M3, M4 (trudna wymierność między informacją, a kontrolą agregatu)
M3 > wartości referencyjnej = zbyt dużo pieniądza w gospodarce = obniżenie stopy %
M3 < wartości referencyjnej = zbyt mało pieniądza w gospodarce = podwyższenie stopy %

1 - istota pieniądza w szkole podażowej to obawiam się że nie chodzi o Keynesa bo on był ze szkoły popytowej. szkoła podażowa to monetaryściz Friedmanem na czele. to znalazłam z ksiązki :Reprezentantem szkoły podażowej jest Friedman, który stworzył nową wersję ilościowej teorii pieniądza (rozbudowania w stosunku do wersji klasyczne). Wg niego podaż pieniądza i popyt na pieniądz są od siebie niezależne.podaż pieiądza nie dostosowuje się do popytu na pieniądz i jest czynnikiem zewnętrznym, a inflacja jest zawsze zjawiskiem tylko pieniężnym. Popyt na pieniądz zależy tylko od dochodu trwałego, bez dochodu nadzwyczanjnego (majątek to aktywa przynosząc dochodu. W danym czasie suma dochodów tworzy tzw. dochód trwały)oraz od spodziewanego poziomu cen. Odrzuca założenie o możliwości istnienia w gospodarce trwałej równowagi przy niewykorzystanych czynnikach produkcji i strkukturalnym bezrobociu. Jeśli wzrost podaży pieniądza to nadmiar wydatkowany na towary i aktywa finansowe w takiej proporcji jaka da największe dochodwu (nowa struktura portfela). Wzrost podaży pieniądza to początkowo spadek stopy %. To nie musi pobudzić gospodarki. Potem stopy wrócą do swojego poziomu a nawet mogą wzrosnąć. Jeśli podaż pieniądza się zmniejszy to proces dostosowawczy, czyli obniżęnie wydatków i ce oraz wzrost stóp % dotknie cen dóbr. A efektem będzie inflacja lub deflacja. Podaż musi być więc stabilna i dostosowana do tempa wzrostu produkcji- WAŻNE. Nie ma sensu zmieniać podaży pieniądza w zależności od fazy cyklu kon. Bo efektem będzie tylko zmiana poziomu cen (inflacji). – pasywna polityka pieniężna., wpływ podaży pieniądza na poziom cen- automatyczny. Rola wydatków budżetowych dla ożywienia- mała. Wpływ zmiany st % na popyt na pieniądz- mały. Wpływ st % na poziom wydatków- mały. Popyt na pieniądz zależy od realnego dochodu trwałego, czyli od majątku.

7. Cel kredytów banku centralnego udzielanych bankom komercyjnym kredytów, celem zapewnienia im płynności finansowej i wspierania potencjału kredytowego 
a) Lombardowy – zabezpiecozny zastanawem na prawach z papierów wartościowych, a techniczny zabezpieczony poprzez przeniesienie na NBP praw z papierów( Na okres umowy bc jest właścicielem)
b) Lombardowy uwzględniany w ramach polityki refinansowej, techniczny nieuwzględniany bo ma ułomność tzw. z definicji kredytu wynika że każdy powinien być oprcentowany a ten nie jest;)
c) Lombardowy- kredyt oprocentowany wg stopy lombardowej, techniczny nie musi być % jeśli bank mieści się w wyznaczonym czasie. To forma zachęty, dyscyplinowanie banków. Jeśli po terminie spłata to oprocentowanie wg % lombardowej, ale nie jest to przekształcenie w kredyt lombardowy
d) Lombardowy- dotyczy papierów wartościowych nominowanych w złotych i walutach obcych, techniczny tylko w złotych
e) Lombardowy – spłacany w dniu po dniu jego zaciągnięcia, techniczny- spłacany w dniu zaciągnięcia

NBP może ustalić inny (dłuższy) okres wykorzystania kredytu lombardowego. 
•Warunkiem udzielenia kredytu lombardowego w danym dniu operacyjnym jest spłata uprzednio wykorzystanego kredytu. 
•Kwota kredytu lombardowego niespłaconego w terminie umownym jest oprocentowana według stopy stanowiącej dwukrotność stopy oprocentowania kredytu lombardowego. 

Udzielony kredyt techniczny może być wykorzystywany przez bank komercyjny w godzinach od 8.00 do 18.00; 

W razie zaistnienia, według oceny NBP, zagrożenia dla realizacji celów przyjętych w „Założeniach polityki pieniężnej” ustalanych przez Radę Polityki Pieniężnej, NBP może: 
1) wstrzymać udzielanie bankom kredytu lombardowego lub technicznego; 
2) ograniczyć wysokość udzielanego kredytu lombardowego lub technicznego.
BC ma tutaj pewną swobodę w udzielaniu lub nieudzielaniu kredytów. Jeśli uzna że jest zagrożenie to nie udziela.

14. SLS -bank Anglii zastosował program umożliwiający wymianę wysokojakościowych niepłynnych listów zastawnych oraz innych pap. wartośc. na papiery rządowe.

 złoto w szkole podażowej - Najistotniejszym novum w teorii monetarnej ekonomii podaży jest przesuniecie nacisku z ilości pieniądza na jego wartość. W tym punkcie podażowcy nawiązuje bardzo ściśle do ustaleń klasyków ekonomii. Ich zadaniem pieniądz jest przede wszystkim jednostką miary, jednostką obrachunkową. Wanniski używa porównania: pieniądz jest ekonomicznym odpowiednikiem metra lub kilograma. Kilogram nie jest tożsamy z odważnikiem o takiej masie. Podobnie i pieniądz to nie banknot lub moneta lecz pewien wzorzec. Celem polityki monetarnej jest utrzymanie stałej wartości owego wzorca W przypadku złota najczęściej wskazuje się na jego właściwości fizyczne i rzadkość występowania. Jednak teoretyczna dyskusja nie pomoże rozstrzygnąć sporu o najlepszy sposób mierzenia wartości pieniądza. Złoto wykazuje zaskakujące właściwości prognostyczne. 
Tradycyjnie w tym kontekście wymienia si ś właściwości fizyczne złota - topliwość, podzielność, łatwość w odróżnianiu od innych substancji, niepodatność na utlenianie i rzadkość. te czynniki pozwalają zrozumieć dlaczego metale szlachetne złoto i srebro w toku ewolucji zostały wybrane na pieniądz. W erze pieniądza papierowego te właściwości tracą naznaczeniu. Złoto jest najstabilniejszym z dóbr ekonomicznych, bo jego zgromadzony zasób jest bardzo duży w stosunku do produkcji. Duży wzrost popytu nie spowodowały wzrostu cen bo istnieje zapas, który zaspokoi ten popyt. Takiej cechy nie ma żadne inne dobro. Podażowcy preferują złoto jako pieniądz.