ANOREKSJA: ICD-10: masa ciała utrzymuje się na poziomie min 15% poniżej oczekiwanej lub BMI <=17,5; utrata masy ciała jest wywoływana przez dietę, czynności takie jak prowokacja wymiotów intensywne ćwiczenia fizyczne, stosowanie leków tłumiących łaknienie i/lub moczopędnych; zaburzone wyobrażenie własnego ciała; zaburzenia hormonalne; zahamowanie zjawisk związanych z pokwitaniem. DSM-IV: odmowa utrzymania ciężaru ciała na lub powyżej minimalnej; intensywny lęk przed przyrostem na wadze lub otyłością mimo niedowagi; zaburzenia percepcji własnej wagi i kształtu ciała; nieobecność min. trzech cykli menstruacyjnych. 2 typy: Restrykcyjny anoreksji - kiedy pacjent osiąga utratę masy ciała lub utrzymanie nieprawidłowo małej masy ciała, ograniczając ilość spożywanych pokarmów lub nieregularnie stosując środki przeczyszczające, a także intensywnie i wyczerpująco fizycznie ćwicząc („spalając tkankę tłuszczową”). Bulimiczny anoreksji - pacjent zazwyczaj ogranicza przyjmowanie posiłków, ale występują też u niego okresy nadmiernego przejadania się, co „reguluje” poprzez szereg wykonywanych regularnie czynności ograniczających wchłanianie, przyswajanie, czy wykorzystanie przez organizm spożywanych pokarmów, m.in.: wymioty, systematyczne stosowanie środków przeczyszczających, czy środków moczopędnych, czasami wielokrotnie przekraczając ich zalecaną dawkę.
BULIMIA: ICD-10: stałe zaabsorbowanie jedzeniem i niepowstrzymanie pragnienia jedzenia – epizody żarłoczności; prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, okresowe głodówki, leki tłumiące łaknienie, środki moczopędne; chorobliwy lęk przed otyłością, zakreślania nieprzekraczalnych limitów masy ciała. DSM-IV: powtarzające się epizody gwałtownego objadania się (w krótkim czasie nietypowo duże ilości jedzenia, poczucie braku kontroli); nawracające zachowania kompensacyjne (wymioty, nadużywanie leków przeczyszczających, diuretyków, lewatyw, poszczenie, intensywne ćwiczenia fiz.) - zachowania A i B występują przeciętnie min. 2 razy/tydz.; samoocena wyznaczona głównie przez wagę ciała. 2 typy: Przeczyszczającym bulimii mówimy wtedy, kiedy pacjent po epizodzie nadmiernego przejadania się prowokuje wymioty, stosuje środki przeczyszczające czy moczopędne. Nieprzeczyszczający występuje wtedy, kiedy pacjent kompensuje epizody żarłoczności, podejmując różnego rodzaju bardzo ścisłe diety i głodówki.
SCHIZOFRENIA: 1. Kryteria jakościowe diagnozowania schizofrenii dotyczą objawów: *pozytywnych (inaczej "wytwórczych"), czyli dodatkowych w stosunku do normalnego funkcjonowania: halucynacji, urojeń, dziwacznych zachowań; *negatywnych (zmniejszających zdolności normalnego zachowania): ubóstwa mowy (mutyzm), anhedonii – niezdolność do spontanicznego przeżywania pozytywnych uczuć (np. radości, zadowolenia i optymizmu w ogóle), apatii, nieuwagi, zobojętnienia, zubożenie mimiki, trudności prowadzenia aktywności społecznej (rodzinnej, małżeńskiej, zawodowej, czynności samoobsługowych), trudności w komunikacji interpersonalnej. 2. Rodzaje schizofrenii według DSM-IV: A. obecność co najmniej jednego z poniższych objawów czynnej fazy zaburzeń przez co najmniej jeden miesiąc lub krócej przy prawidłowym leczeniu: urojenia, nasilone omamy, niespójność lub znaczne rozluźnienie skojarzeń, zachowanie katatoniczne, płytki lub wyraźnie niedostosowany afekt; dziwaczne urojenia; nasilone omamy w postaci głosów komentujących lub dyskutujących. B. obniżenie poziomu funkcjonowania społecznego poniżej poziomu wyjściowego. C. ciągłe oznaki zaburzeń przez co najmniej pół roku. Okres ten musi zawierać fazę czynną, poza tym mogą go wypełnić objawy fazy zwiastunowej lub rezydualnej. D. nieobecność zespołu depresyjnego lub maniakalnego. E. brak uchwytnych czynników organicznych inicjujących lub podtrzymujących zaburzenia. F. jeśli w wywiadzie są zaburzenia autystyczne to rozpoznanie wymaga stwierdzenia nasilonych urojeń lub omamów. 3. Podtypy: - rezydualna - obraz kliniczny powstający w wyniku wieloletniego przebiegu schizofrenii. Objawy pozytywne są nieobecne lub występują w niewielkim natężeniu. Dominują objawy negatywne oraz dziwaczność, ekscentryczność zachowania i wypowiedzi; - paranoidalna - obecne są urojenia i omamy, ale brak wyraźnych cech zdezorganizowanego zachowania, myślenia i emocji; -hebefreniczna - dominują cechy dezintegracji poszczególnych funkcji psychicznych. Występuje spłycenie afektu, zaburzenia myślenia i emocjonalności wyższej, na początku typowa dla ludzi młodych (15-25 r.ż.). Duża nadreaktywność, ruchliwość, brak dystansu, zachowania nieadekwatne do sytuacji, głupie miny, wesołkowatość, grymasowanie, jest stosunkowo trudna do rozpoznania, gdyż zrzuca się winę na okres adolescencji, kłopoty wychowawcze. Pustka, oderwanie od rzeczywistości, grubiaństwo, źle rokuje leczenie; - katatoniczna - wyróżniamy tu:*postać hipokinetyczna – aktywność jednostki stopniowo spada. Tak samo aktywność motoryczna. Występuje spowolnienie ruchowe, myślenia, mówienia (cicho, z przerwami), typowe są echolalia, może dojść do mutyzmu (niemówienia w ogóle). *postać hiperkinetyczna – dziwaczne, niezrozumiałe ruchy, bezładne, agresja, samookaleczanie, brak aktywności celowej, zaburzenia świadomości; - niezróżnicowana – występują mieszane objawy z wyżej wymienionych grup nie dające podstaw do zakwalifikowania schizofrenii jako wyłącznie rezydualnej, paranoidalnej, zdezorganizowanej i katatonicznej.
ZABURZENIA PSYCHOSOMATYCZNE: Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Manfreda Bleulera: 1. Choroby organiczne: nadciśnienie tętnicze, owrzodzenie żołądka, owrzodzenie dwunastnicy, orzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba niedokrwienna serca, przewlekły gościec stawowy. 2. Zaburzenia funkcjonalne: przewlekłe zaparcia, moczenie mimowolne, zaburzenia seksualne, tiki nerwowe. 3.Pośrednie zaburzenia psychosomatyczne: otyłość, uzależnienia, samouszkodzenia, samobójstwa. Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Engela: 1. Zaburzenia psychogenne: objawy konwersyjne, reakcje hipochondryczne, reakcje na zaburzenia psychopatologiczne. 2. Zaburzenia psychofizjologiczne: objawy fizjologiczne towarzyszące emocjom i stanom afektywnym, zaburzenia organiczne nasilane przez stres.
UZALEŻNIENIA: Klasyfikacja ICD-10: F10 - alkohol; F11 - opiaty (psychoaktywne alkaloidy opium; najważniejsze opiaty to morfina, kodeina, heroina, opium); F12 - kanabinole (substancje przygotowywane z konopi indyjskich; zalicza się do nich marihuanę i haszysz); F13 - leki uspokajające i nasenne (przede wszystkim barbiturany i benzodiazepiny); F14 - kokaina (wytwarza się ją z liści koki, ma działanie pobudzające); F15 - inne substancje psychostymulujące, w tym kofeina oraz amfetamina; F16 - substancje halucynogenne; F17 - palenie tytoniu; F18 - lotne rozpuszczalniki.

ANOREKSJA: ICD-10: masa ciała utrzymuje się na poziomie min 15% poniżej oczekiwanej lub BMI <=17,5; utrata masy ciała jest wywoływana przez dietę, czynności takie jak prowokacja wymiotów intensywne ćwiczenia fizyczne, stosowanie leków tłumiących łaknienie i/lub moczopędnych; zaburzone wyobrażenie własnego ciała; zaburzenia hormonalne; zahamowanie zjawisk związanych z pokwitaniem. DSM-IV: odmowa utrzymania ciężaru ciała na lub powyżej minimalnej; intensywny lęk przed przyrostem na wadze lub otyłością mimo niedowagi; zaburzenia percepcji własnej wagi i kształtu ciała; nieobecność min. trzech cykli menstruacyjnych. 2 typy: Restrykcyjny anoreksji - kiedy pacjent osiąga utratę masy ciała lub utrzymanie nieprawidłowo małej masy ciała, ograniczając ilość spożywanych pokarmów lub nieregularnie stosując środki przeczyszczające, a także intensywnie i wyczerpująco fizycznie ćwicząc („spalając tkankę tłuszczową”). Bulimiczny anoreksji - pacjent zazwyczaj ogranicza przyjmowanie posiłków, ale występują też u niego okresy nadmiernego przejadania się, co „reguluje” poprzez szereg wykonywanych regularnie czynności ograniczających wchłanianie, przyswajanie, czy wykorzystanie przez organizm spożywanych pokarmów, m.in.: wymioty, systematyczne stosowanie środków przeczyszczających, czy środków moczopędnych, czasami wielokrotnie przekraczając ich zalecaną dawkę.
BULIMIA: ICD-10: stałe zaabsorbowanie jedzeniem i niepowstrzymanie pragnienia jedzenia – epizody żarłoczności; prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, okresowe głodówki, leki tłumiące łaknienie, środki moczopędne; chorobliwy lęk przed otyłością, zakreślania nieprzekraczalnych limitów masy ciała. DSM-IV: powtarzające się epizody gwałtownego objadania się (w krótkim czasie nietypowo duże ilości jedzenia, poczucie braku kontroli); nawracające zachowania kompensacyjne (wymioty, nadużywanie leków przeczyszczających, diuretyków, lewatyw, poszczenie, intensywne ćwiczenia fiz.) - zachowania A i B występują przeciętnie min. 2 razy/tydz.; samoocena wyznaczona głównie przez wagę ciała. 2 typy: Przeczyszczającym bulimii mówimy wtedy, kiedy pacjent po epizodzie nadmiernego przejadania się prowokuje wymioty, stosuje środki przeczyszczające czy moczopędne. Nieprzeczyszczający występuje wtedy, kiedy pacjent kompensuje epizody żarłoczności, podejmując różnego rodzaju bardzo ścisłe diety i głodówki.
SCHIZOFRENIA: 1. Kryteria jakościowe diagnozowania schizofrenii dotyczą objawów: *pozytywnych (inaczej "wytwórczych"), czyli dodatkowych w stosunku do normalnego funkcjonowania: halucynacji, urojeń, dziwacznych zachowań; *negatywnych (zmniejszających zdolności normalnego zachowania): ubóstwa mowy (mutyzm), anhedonii – niezdolność do spontanicznego przeżywania pozytywnych uczuć (np. radości, zadowolenia i optymizmu w ogóle), apatii, nieuwagi, zobojętnienia, zubożenie mimiki, trudności prowadzenia aktywności społecznej (rodzinnej, małżeńskiej, zawodowej, czynności samoobsługowych), trudności w komunikacji interpersonalnej. 2. Rodzaje schizofrenii według DSM-IV: A. obecność co najmniej jednego z poniższych objawów czynnej fazy zaburzeń przez co najmniej jeden miesiąc lub krócej przy prawidłowym leczeniu: urojenia, nasilone omamy, niespójność lub znaczne rozluźnienie skojarzeń, zachowanie katatoniczne, płytki lub wyraźnie niedostosowany afekt; dziwaczne urojenia; nasilone omamy w postaci głosów komentujących lub dyskutujących. B. obniżenie poziomu funkcjonowania społecznego poniżej poziomu wyjściowego. C. ciągłe oznaki zaburzeń przez co najmniej pół roku. Okres ten musi zawierać fazę czynną, poza tym mogą go wypełnić objawy fazy zwiastunowej lub rezydualnej. D. nieobecność zespołu depresyjnego lub maniakalnego. E. brak uchwytnych czynników organicznych inicjujących lub podtrzymujących zaburzenia. F. jeśli w wywiadzie są zaburzenia autystyczne to rozpoznanie wymaga stwierdzenia nasilonych urojeń lub omamów. 3. Podtypy: - rezydualna - obraz kliniczny powstający w wyniku wieloletniego przebiegu schizofrenii. Objawy pozytywne są nieobecne lub występują w niewielkim natężeniu. Dominują objawy negatywne oraz dziwaczność, ekscentryczność zachowania i wypowiedzi; - paranoidalna - obecne są urojenia i omamy, ale brak wyraźnych cech zdezorganizowanego zachowania, myślenia i emocji; -hebefreniczna - dominują cechy dezintegracji poszczególnych funkcji psychicznych. Występuje spłycenie afektu, zaburzenia myślenia i emocjonalności wyższej, na początku typowa dla ludzi młodych (15-25 r.ż.). Duża nadreaktywność, ruchliwość, brak dystansu, zachowania nieadekwatne do sytuacji, głupie miny, wesołkowatość, grymasowanie, jest stosunkowo trudna do rozpoznania, gdyż zrzuca się winę na okres adolescencji, kłopoty wychowawcze. Pustka, oderwanie od rzeczywistości, grubiaństwo, źle rokuje leczenie; - katatoniczna - wyróżniamy tu:*postać hipokinetyczna – aktywność jednostki stopniowo spada. Tak samo aktywność motoryczna. Występuje spowolnienie ruchowe, myślenia, mówienia (cicho, z przerwami), typowe są echolalia, może dojść do mutyzmu (niemówienia w ogóle). *postać hiperkinetyczna – dziwaczne, niezrozumiałe ruchy, bezładne, agresja, samookaleczanie, brak aktywności celowej, zaburzenia świadomości; - niezróżnicowana – występują mieszane objawy z wyżej wymienionych grup nie dające podstaw do zakwalifikowania schizofrenii jako wyłącznie rezydualnej, paranoidalnej, zdezorganizowanej i katatonicznej.
ZABURZENIA PSYCHOSOMATYCZNE: Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Manfreda Bleulera: 1. Choroby organiczne: nadciśnienie tętnicze, owrzodzenie żołądka, owrzodzenie dwunastnicy, orzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba niedokrwienna serca, przewlekły gościec stawowy. 2. Zaburzenia funkcjonalne: przewlekłe zaparcia, moczenie mimowolne, zaburzenia seksualne, tiki nerwowe. 3.Pośrednie zaburzenia psychosomatyczne: otyłość, uzależnienia, samouszkodzenia, samobójstwa. Klasyfikacja chorób psychosomatycznych według Engela: 1. Zaburzenia psychogenne: objawy konwersyjne, reakcje hipochondryczne, reakcje na zaburzenia psychopatologiczne. 2. Zaburzenia psychofizjologiczne: objawy fizjologiczne towarzyszące emocjom i stanom afektywnym, zaburzenia organiczne nasilane przez stres.
UZALEŻNIENIA: Klasyfikacja ICD-10: F10 - alkohol; F11 - opiaty (psychoaktywne alkaloidy opium; najważniejsze opiaty to morfina, kodeina, heroina, opium); F12 - kanabinole (substancje przygotowywane z konopi indyjskich; zalicza się do nich marihuanę i haszysz); F13 - leki uspokajające i nasenne (przede wszystkim barbiturany i benzodiazepiny); F14 - kokaina (wytwarza się ją z liści koki, ma działanie pobudzające); F15 - inne substancje psychostymulujące, w tym kofeina oraz amfetamina; F16 - substancje halucynogenne; F17 - palenie tytoniu; F18 - lotne rozpuszczalniki.