SPIS TREŚCI:
1. Wstęp
- funkcje szkoły
2. Opis szkół ( uczniowie, nauczyciele, miejsce szkoły, patron, założenia szkół) :
- Szkoły Podstawowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Piątku
- Gimnazjum im. Prof. Stefana Pieńkowskiego w Piątku
- Liceum Ogólnokształcącego w Zgierzu
3. Samorząd szkoły
4. Zajęcia pozalekcyjne
5. Wychowanie fizyczne
6. Religia
7. Koedukacja
8. Mundurki szkolne
9. Biblioteka
10. Sklepik szkolny
11. Uczniowie- nauczyciele
12.Realizacja funkcji wychowania
13. Role nauczycieli
14. Podsumowanie pracy
- wnioski pedagogiczne
15. Bibliografia
Społeczno- wychowawcze funkcje szkoły na podstawie osobistych doświadczeń z uwzględnienie pojęć socjologii wychowania
Główne instytucje realizujące proces wychowawczy to: rodzina, przedszkole i szkoła. Ale coraz częściej obszar zainteresowań pedagogiki wychodzi poza te trzy wyżej wspomniane instytucje. Obecnie coraz większy nacisk kładzie się na samokształcenie, samowychowanie i samorealizację dzieci, młodzieży, ale także i osób dorosłych. Tu pojawia się możliwość włączenia w proces wychowawczy instytucji pozaszkolnych - domów i ośrodków kultury, placówek kulturalnych (np. muzea, kina, teatry), bibliotek, organizacji zrzeszających ludzi o podobnych zainteresowaniach i masowych środków komunikacji (radio, telewizja, prasa, Internet).
Szkoła powinna realizować następujące funkcje opiekuńcze:
funkcję rozpoznawania sytuacji opiekuńczej szkoły i uczniów,
funkcję kształtowania szkoły jako środowiska rozwoju uczniów,
funkcję stymulowania rozwoju uczniów,
funkcję kompensacyjną opieki szkolnej,
funkcję wychowania opiekuńczego,
funkcję zabezpieczania pobytu uczniów w szkole,
funkcję doradczą,
funkcję kierowania szczególnych przypadków zagrożenia rozwoju do wyspecjalizowanych instytucji opiekuńczych.
Najpierw chciałabym się skupić nad Szkołą Podstawową, której patronem jest Marszałek Józef Piłsudski. Pragnę podkreślić, że sylwetka patrona była bardzo dobrze znana uczniom, szkoła organizowała również konkursy dotyczące wiedzy o patronie i dbała by każdy z jej uczniów posiadał odpowiednią wiedzę na jego temat. Szkoła połozona jest w małej miejscowości, uczniowie uczęszczający do niej pochodzą albo z tej miejscowości albo z okolicznych wsi ( do szkoły są dowożeni autokarami). Zatem społeczność uczniowska to ludzie znani sobie, który poza szkoła spędzają dużo czasu razem, wszyscy praktycznie znają status i rolę społeczną innych czy to uczniów czy nauczycieli. Podobnie jest również z nauczycielami, większość z nich zamieszkuje właśnie w tej gminie i jest znana uczniom również prywatnie. Jeśli chodzi miejsce gdzie znajduje się szkoła jest to nowy budynek, bardzo dobrze wyposażony, z duża i nowoczesną halą sportową, sklepikiem szkolnym, świetlicą, salą komputerową, biblioteką, dużą szatnią oraz oddzielnym miejscem gdzie odbywa się nauczanie zintegrowane. Wizje tej szkoły to :
* Troską nas wszystkich, jest by nasza szkoła była bezpieczna, przyjazna, otwarta, wspomagająca ucznia i ściśle związana ze środowiskiem lokalnym.
* Będziemy dążyli do samodzielnego opracowania programów szkolnych, a w ich reakcji stosowali aktywne metody nauczania.
* Zobowiązujemy się do nowoczesnego administrowania szkoły, respektowania standardów krajowych oraz potrzeb edukacyjnych środowiska.
* Rada Pedagogiczna, Rada Rodziców, Samorząd Uczniowski, Samorząd Terytorialny pracują wspólnie z Dyrekcją szkoły nad rozwojem placówki. W
Podobnie jest jeśli chodzi o szkołę gimnazjalną, ponieważ obie placówki znajdują się jedna przy drugiej, zazwyczaj uczniowie kończący szkołę podstawową kontynuują swoją edukację własnie tam. Hasłem tej szkoły jest: "Trudności są po to,
aby je przełamywać" Stefan Pieńkowski . Wszystkie informacje dotyczące funkcjonowania szkoły, uczniów, nauczycieli i wyposażenia powyższej szkoły odnoszą się również do tej.
Troszeczkę inaczej jest jeśli chodzi o Liceum Ogólnokształcące. Ta placówka mieści się już w mieście, uczniowie są zbiorowości praktycznie nie znaną sobie, podobnie jak nauczyciele są nieznani uczniom. Jest to szkoła z tradycjami, niegdyś jedna z najlepszych szkół. Jeśli chodzi o patrona to również szkoła dba by absolwenci mogli pochwalić się wiedzą o sylwetce, życiu i działalności Staszica. To szkoła również dobrze wyposażona, ale już nie tak jak dwie poprzednie, na przykład brak w niej dużej dobrze wyposażonej hali sportowej czy boiska na zewnątrz, nie mniej jednak osobiście jestem zadowolona z wyboru właśnie tej szkoły.
SAMORZĄD SZKOLNY:
Sądzę, że w każdej z tych szkół samorząd funkcjonował odpowiednio. W jego skład wchodzili uczniowie kreatywni, pomysłowi. Samorząd organizował wiele imprez dla rówieśników, często uczestniczył w spotkaniach z radą pedagogiczną gdzie przedstawiał swoje pomysły, propozycje w imieniu całej społeczności uczniowskiej. Osobiście uczestniczyłam z życiu wolontariatu w gimnazjum, gdzie pomagaliśmy dzieciom z trudnościami w nauce, organizowaliśmy spotkania pozalekcyjne tj. ogniska czy koła zainteresowań. Wolontariat cieszył się dużą popularnością i żałuje, że nie miałam okazji kontynuować mojej działalności w nim w szkole ponadgimnazjalnej.
ZAJĘCIA POZALEKCYJNE:
W każdej z tych szkół zajęcia pozalekcyjne znacznie się różniły. Jak już wspomniałam wcześniej w szkole gimnazjalnej były to zajęcia związane z wolontariatem, w szkole podstawowej natomiast nauczyciele organizowali zajęci zarówno dla osób słabych z danej dziedziny jak i dla osób mocnych- kółka zainteresowań. Odbywały się zazwyczaj zaraz po zajęciach planowych. W liceum natomiast zazwyczaj były to zajęcia przygotowujące do egzaminu maturalnego.
WYCHOWANIE FIZYCZNE:
W tej dziedzinie natomiast szkoły rozwijały uczniów, przygotowując do różnego rodzaju zawodów na różnych szczeblach. Jednak uważam, że najlepiej realizowała to zadanie szkoła gimnazjalna, a to dlatego ze zajęcia były ciekawe, nauczyciel organizował je na dworzu, na hali sportowej, uczniowie brali udział w wielu zawodach, uczniowie mogli sprawdzić swoje możliwości poprzez testy sprawnościowe, co ważne również uczył nas współpracy w grupie i umiejętności przegrywania, do dziś pamiętam jak grupa przegrana musiała wnosić plecaki grupie wygranej pod sale gdzie odbędą się następne zajęcia. W pozostałych szkołach również wychowanie fizyczne było realizowane ale jednak nie na takim poziomie.
RELIGIA:
RELIGIA JEST JEDNĄ Z INSTYTUCJI SPOŁECZNYCH, oferującą łączność ze sferą pozazmysłową, duchową, uprawomocniająca dany ład społeczny.
Religia w szkole podstawowej prowadzona była przez katechetkę, bardzo miłą i życzliwą osobę jednak dopiero religia w gimnazjum, którą prowadziła siostra zakonna, zainteresowała mnie udziałem w wolontariacie, często siostra organizowała wiele ognisk na które zapraszała księdza lub inna osobę z bardzo ciekawą osobowością, wyjeżdżaliśmy również Co roku do Legnicy. Było to na naprawdę bardzo pasjonujące i uduchowiające działanie. Jednak jeśli ktoś z różnych przyczyn nie chciał uczęszczać na lekcje religii, szkoła organizowała lekcje etyki, wystarczyło jedynie przynieść zaświadczenie, że rodzic również nie wyraża zgody na uczestnictwo dziecka w tych zajęciach, szkoła absolutnie nie namawiała na lekcje religii, pozostawało to w wyborze ucznia, by nie urazić w żaden sposób jego uczuć religijnych. Zatem uczniowie chodzący na etykę tworzyli oddzielną grupę społeczną, która spotykała się określonego dnia. Wracając jeszcze do samych lekcji religii były to lekcje ciekawe gdzie jak wiemy gimnazjaliści, zgodnie ze swoją naturą, są dociekliwi, pytają tak by nauczyciel nie wiedział co ma odpowiedzieć, jednak siostra wykazywała się niesamowitą cierpliwości i nawet te najtrudniejsze pytania nie pozostawały bez odpowiedzi. Liceum to natomiast religia z księdzem, również osobą ciepłą i życzliwą natomiast brakowało mu właśnie tego zapału, gdy padały trudne pytania często były zbywane, a to prowadzi do niechęci uczniów i być może dlatego lepiej wspominam lekcje religii w gimnazjum.\
KOEDUKACJA
Wszystkie te trzy szkoły były i nadal. Są szkołami koedukacyjnymi. W przypadku dwóch pierwszych szkół było te realizowane w stu procentach na każdym przedmiocie. Jednak dopiero w liceum wychowanie fizyczne mięli oddzielnie chłopcy i dziewczęta. Trudno mi jednak powiedzieć gdzie było lepiej, osobiście odnajdywałam się w każdym z tych systemów.
MUNDURKI SZKOLNE
Mundurek szkolny nosiłam jedynie przez rok, w ostatniej klasie gimnazjum, ponieważ właśnie wtedy został wprowadzony obowiązek ich noszenia. Jak to postrzegam?
Myślę, że ich wprowadzenie ujednoliciło strój szkolny, jednak i tak po miesiącu każdy uczeń nosił je jedynie w plecaku. Po prostu noszenie ich przestało być przestrzegane. Jeśli chodzi o samą idee noszenia mundurków postrzegam to jako dobry pomysł, jak wiemy status społeczny każdej z rodziny jest inny. Są uczniowie którzy wstydzą się tego jak chodzą ubrani. Nie mają markowych ciuchów, które po prostu są drogie. Jeżeli mundurki byłyby kompletne ( a nie tylko kamizelka noszona na ciuchy) myślę, że różnica między uczniami by się zatarła.
BIBLIOTEKA:
Biblioteka, która funkcjonowała, według mnie najpoprawniej mieściła się w gimnazjum. Była ona bardzo dobrze wyposażona, ale nie to jest jej atutem. Dla uczniów najciekawsze było to, że mogli sami wędrować między półkami i wybierać pozycje, które mają zamiar przeczytać. Zazwyczaj jest tak, że wchodząc do biblioteki widzimy panią, która pyta nas jaką książkę chcemy wypożyczyć. Uczniowie kierują się tytułem zazwyczaj podanym przez nauczycielkę języka polskiego. Natomiast wtedy, gdy uczeń ma kontakt z książką i od samego początku wybiera pozycję, kierując się tym czym chce, a nie tylko tytułem ma to sens. W bibliotece tej mieściły się stoliki, przy których każdy mógł usiąść, przeczytać coś, obejrzeć książkę przed wypożyczeniem czy po prostu skorzystać z księgozbioru. Uważam, że o właśnie ta biblioteka funkcjonowała najlepiej, patrząc z punktu widzenia ucznia.
SKLEPIK SZKOLNY:
Jeśli chodzi o sklepiki szkolne, nie oceniam ich pozytywnie. W każdym z nich, jak z resztą w większości szkół, sprzedawane są produkty po prostu niezdrowe. Brak tam jogurtów, warzyw, owoców, to czego potrzebują dzieci najwięcej w swojej diecie. Właściciele zarabiają na tym, co po prostu lubią dzieci, czyli na słodyczach, chipsach, słodkich napojach i lodach. Nie zastanawiają się nad tym czy to zdrowe czy nie, ważne że się sprzedaje. Według mnie szkoła powinna uczyć również zdrowych nawyków żywieniowych. Jednak w trzech opisywanych przeze mnie przypadkach tak nie było. Nie było również w nich stołówek także jedyną przekąską, którą mogli nabyć uczniowie było to w sklepikach. Które z przykrością stwierdzam nie były dostosowanie do potrzeb dzieci, a jedynie do ich pokus.
UCZNIOWIE- NAUCZYCIELE:
BIBLIOGRAFIA:
http://gimpiatek.szkolnastrona.pl/aktualnosci,m,mg,25.html
http://www.staszic.zgierz.pl/cms/