PRZEPUKLINA - (lac.hernia) – patologiczne uwypuklenie zawartości jamy ciała (najczęściej jamy brzusznej) przez otwór w powłokach ciała, w miejscu zwanym miejscem o obniżonej oporności.

RODZAJE I PODZIAŁ

a)Rodzaje:

-brzuszne( pachwinowa, udowa, pępkowa, w kresie białej, Ritchera, okołostomijna.

-inne( rozworu przełykowego, przeponowa, cewy nerowej)

b)Podział:

-pod w względem etnogenezy

-pod względem umiejscowienia

-pod względem komplikacji

BUDOWA PRZEPUKLINY

-wrota przepukliny(miejsce przez które wydostaje się zawartośc przepukliny, pierwotnie jest to punkt zmniejszonego oporu tkanek, na wskutek naprężeń i ciągłych urazów wrota przepukliny zostają obmurowane pierścieniem łącznotkankowym.

-kanał przepukliny(droga którą zawartośc przepukliny wydostaje się do tkanek podskórnych

-worek przepuklinowy(w przypadku przepuklin brzusznych, utworzony jest przez otrzewną, która otacza bezpośrednio przedostające się do worka struktury, worek można podzielic na szyjkę, trzon i dno.

-zawartośc przepukliny(różna w zależności od umiejscowienia, początkowo przepuklina może by pusta, następnie wraz z jej poszerzeniem mogą przedostac się do niej okoliczne struktury, w przypadku przepuklin brzusznych są to najczęściej siec większa, jelito cienke.

ETIOLOGIA – wbrew obiegowej opinii, nie powstaje nagle pod wpływem dużego wysiłku. Wtsiłek może przyczynic się do ujawnienia przepukliny, która istniała wcześniej. Współcześnie za najważniejszą przyczynę powstawania uważa się wrodzone zaburzenia syntezy i degradacji włókien kolagenowych. Wraz z wiekiem zachodzi degradacja owych włókien, stąd też częstsze występowanie przepuklin w wieku starszym.

WYSTĘPOWANIE – u około 4% populacji, rozpoznaje się je najczęściej we wczesnym dzieciństwie, spowodowane defektami w budowie powłok oraz przepuklin, drugi szczyt rozpoznań występuje w wieku podeszłym, przepukliny wrodzone, rozpoznawane u niemowląt, są znacznie rzadsze, spowodowane są dużymi niedoskonałościami w budowie.

Duży odsetek przepuklin stanowią przepukliny pooperacyjne będące powikłaniem wielu zabiegów w jamie brzusznej, ocenia się, że przepukliny takie powstają w 2-10 % laparotomii. Na ich powstanie ma wpływ zarówno błąd chirurga oraz zaburzenia gojenia rany wynikające ze stanu chorego lub wrodzonych zaburzeń syntezy i degeneracji kolagenu.

Przepukliny pooperacyjne powstają znamiennie częściej po operacjach w trybie pilnym niż po zabiegach planowanych. Najczęstszymi przepuklinami pooperacyjnymi są przepukliny kresy białej lub okołopępkowe. Te drugie są najczęściej skutkiem nieprawidłowego zrośnięcia rany po operacji laparoskopowej.

Najczęściej występujące przepukliny brzuszne to : pachwinowa, udowa, pępkowa.

LECZENIE PRZEPUKLIN:

Operacyjne polega na odprowadzeniu zawartości worka przepuklinowego do jamy otrzewnej poprzez jego zagłębienie lub jego otwarcie a następnie odcięcie nadmiaru i zeszycie.

Ten etap jest wspólny dla wszystkich typów operacji przepuklin. Różnice występują dla wszystkich typów operacji przepuklin. Różnice występujące w sposobie zaopatrzenia wrót przepukliny, co w przypadku przepukliny pachwinowej sprawdza się do wzmocnienia tylnej ściany kanału pachwinowego i wytworzeniu nowego pierścienia pachwinowego głębokiego.

Istnieją dwa podstawowe typy zaopatrzenia przepukliny – napięciowy z użyciem własnych tkanek oraz beznapięciowy z użyciem siatek przepuklinowych o różnych kształtach i zbudowanych z różnych materiałów. Najpopularniejsza jest to metoda Lichtensteina z użyciem płaskiej siatki polipropylenowej o kształcie „ rakiety” lub „ stopy”.

Metoda ta uznawana jest obecnie za „ gold standard” operacji przepuklin. Na całym świecie obserwuje się wyraźny wzrost odsetka operacji przepuklin typu „ tension free”. W przypadku uwięźnięcia przepukliny konieczna może okazac się częściowa resekcja jelita. Leczenie zachowawcze polega na stosowaniu specjalnych pasów przepuklinowych.