W 1815 r. w Prusach dokonano reformy administracji lokalnej, zupełnie ją zmieniając. Prusy zostały podzielone na prowincje, na czele których stali nadprezydenci. Prowincje dzieliły się na rejencje- na ich czele stał prezydent. Rejencje dzieliły się na powiaty i na ich czele stał landrat.

Wykład, 22.11.2009 r.

ADMINISTRACJA ABSOLUTYZMU OŚWIECONEGO W AUSTRII.

W XVIII w. w okresie absolutyzmu oświeconego przez Habsburgami stały 3 zasadnicze problemy:

• Unifikacja państwa

• Centralizacja państwa

• Biurokratyzacja państwa

Szczyt absolutyzmu w Austrii- panowanie Marii Teresy i jej syna Józefa (1740-1790). Okres ich reform to terezjanim i józefinizm.

Najwyższym organem administracji centralnej była kancelaria nadworna. Od roku 1761 znana jako Zjednoczona Kancelaria Nadworna Czesko-Austriacka. Organ ten odpowiadał za zarząd poszczególnymi terytoriami należącymi do domu Habsburskiego.

W roku 1772 Austria przyłączyła Galicję- powstała odrębna kancelaria- Kancelaria Nadworna Galicyjska.

Organy dodatkowe:

• Nadworna Izba Skarbowa (podatki, cła, system menniczy, itp.)

• Nadworna Rada Wojenna

W Austrii do wielkiego znaczenia doszedł kanclerz- stanowisko to zajmowała tylko najwybitniejsza szlachta; nieformalnie był on premierem, trochę przypominał francuskiego Pierwszego Ministra. Najwyższą kompetencją kanclerza było kierowanie polityką zagraniczną i w związku z tym kanclerz kierował pracami tajnej kancelarii stanu.

System ten funkcjonował w monarchii Habsburskiej do roku 1849.

ADMINISTRACJA LOKALNA W AUSTRII.

Monarchia habsburska była podzielona na gubernie. Na ich czele stali gubernatorzy mianowani przez cesarza. Gubernie dzieliły się na cyrkuły, na ich czele stał starosta. Był on mianowany przez cesarza i mógł być nim tylko Niemiec lub zgermanizowany Węgier.

Całość administracji lokalnej została podporządkowana Zjednoczonej Kancelarii Nadwornej.

ADMINISTRACJA SYSTEMÓW LOKALNYCH.

System mieszany- to ustroje administracyjne w państwach XVI do XVIII w., w których trudno jest wskazać jednoznacznie formę sprawowania władzy (forma ustrojowa). Systemy mieszane mogą przybierać formułę parlamentarno- monarchiczną (Anglia), parlamentarno-republikańską (oligarchiczną- Holandia, Szwajcaria, Wenecja), parlamentarno-monarchiczno-oligarchiczną (Rzeczpospolita Polska).

Karol I Stuart (1624)- wzorem francuskim próbował wprowadzić absolutyzm w Anglii. Te próby trwały do 1642 r., zakończyły się wybuchem rewolucji angielskiej, której przywódcą był Olivier Cromwell.

W 1649 r. Cromwell doprowadził do ścięcia Karola I Stuarta stając się dyktatorem, a od 1653 r. został lordem- protektorem Anglii. Było to możliwe, ponieważ parlament opanowany przez zwolenników Cromwella uchwalił w 1653 r. instrument rządzenia. Była to pierwsza, ostatnia i jedyna w dziejach Anglii konstytucja pisana, tak jak do śmierci Cromwella Anglia po raz pierwszy, ostatni i jedyny raz w dziejach była republiką.

W 1660 r. grupa generałów dokonała zamachu stanu i doprowadziła do tzw. restauracji Stuartów. Od 1660 r. na tronie zasiadał Karol II Stewart (syn Karola I). Swoje rządy zaczął on od kompromisu z parlamentem. (Zwolennicy króla- torysi, zwolennicy parlamentu- wigowie. )

To pozwoliło królowi na osiągnięcie kompromisu.- Habeas Corpus Act (1679 r.)- to pierwsze w Anglii zapewnienie przez monarchę nietykalności osobistej i majątkowej poddanych, które nie mogło być naruszone bez wyroku sądowego. Jest to uznawane za początek immunitetu parlamentarnego. Od tego momentu nikt w Anglii nie mógł być prześladowany za swoją działalność polityczną.

System kompromisu załamał się po śmierci Karola II Stewarta, kiedy jego brat Jakub II wszedł w konflikt z parlamentem na tle tak zwanych aktów tolerancyjnych. Konflikt ten zakończył się tzw. Chwalebną Rewolucją w 1688 r. Jakub uciekł z rodziną do Francji, w Anglii zapanowało bezkrólewie.

Centralną postacią stała się królowa Maria, była ona córką Jakuba II, a żoną Wilhelma II Orańskiego.

Wilhelm III Orański spacyfikował stosunki wewnętrzne i stosunki z parlamentem.

Stos. Wewnętrzne- stłumił opozycję nad rzeką Boyne w roku 1690- pokonał zwolenników Jakuba II.

Stos. Z parlamentem- Bill Of Rights (1689), reguluje relacje między parlamentem, a królem na zasadzie równowagi przy jednoczesnym ograniczeniu dotychczasowych kompetencji wykonawczych władcy.