Prawo medyczne. Kazusy.- 9.04.2013
Przedstawicielstwo ustawowe- rodzice dziecka, opiekun prawny, kurator: muszą się wylegitymować.
Informowanie pacjenta stanowi jeden z najważniejszych elementu zawodu lekarza. Sposób informowania i zakres informacji określa ustawa art. 31 ustawy o zawodzie lekarza, szeroki zakres informacji dotyczy wszystkich sfer procesu leczenia.
Lekarz ma obowiązek udzielić informacji jemu lub jego przedstawicielowi ustawowemu, o jego stanie zdrowia, metodach diagnostycznych, rozpoznaniu, rokowaniu.
Prawo określa to również art. 9 o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta.
Pacjent ma do prawo o informacji o swoim stanie zdrowia.
Konwencja o ochronie praw i godności istoty ludzkiej w dziedzinie zastosowania biologii i medycyny ( europejska Konwencja Bioetyczna).
Pacjent musi uzyskać wszelkie informacje. Jeśli pacjent został źle poinformowany i wyraża na coś zgodę to ta zgoda jest nieważna.
Jeżeli pacjent nie mówi w języku polskim to szpital ma obowiązek sprowadzić tłumacza.
Na lekarzu spoczywa dowód wykonania obowiązku informacji.
Zgoda „nieobjaśniona” jest wadliwa, wskutek czego lekarz działa bez zgody i naraża się na odpowiedzialność.
W jakim zakresie dziecko powinno być informowane o swoim stanie zdrowia?
Dwa przedziały wiekowe- przed i po ukończeniu 16 roku życia.
Jeśli osoba nie ukończyła 16 lat, udziela się tylko informacji potrzebnego do procesu leczenia, powinno się liczyć z jego zdaniem. Informacja przedstawiona w formie odpowiedniej dla dziecka. Informacji można udzielić opiekunowi faktycznemu (babcia, wujek, dziadek) i osobie która działa w interesie chorego.
W sytuacjach wyjątkowych pacjent może nie zostać poinformowany, jeśli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta aby zadbać o dobro pacjenta. Jeśli pacjent jest w pełni świadomy i prosi o informacje lekarz ma obowiązek udzielić informacji, nie może się kierować dobrem pacjenta.
Prawo do pełnej informacji powinien mieć każdy pacjent na żądanie, nawet jeśli jest to niekorzystne dla psychicznego zdrowia pacjenta.
Szpital nie jest zobowiązany do informowania, jeśli się pacjent nie zgłasza.
Pacjent zgłaszający się na badanie musi zostać poinformowany o celu badania istocie i praktyce szpitala, czy szpital informuje o złym wyniku badania, terminie, jeśli pacjent zostanie poinformowany o samodzielnym odbiorze wyniku szpital nie ma obowiązku informować.
Pacjent ma prawo do bycia niepoinformowanym.
NIE MOŻE! Tej informacji udziela lekarz.
Pielęgniarka ma prawo udzielić informacji o procesie pielęgnowania osobie wskazanej przez pacjenta. Ale może zgonić wszystko na lekarza.
Tylko po uzyskaniu zgody od pacjenta lub przedstawiciela ustawowego.
O niepomyślnych rokowaniach może być udzielona informacja tylko przedstawicielowi ustawowemu lub opiekunowi faktycznemu.
Jeśli pacjent nie wyraża zgody na uzyskanie informacji potrzebnych do wykonania zabiegu operacyjnego , można wykonać zabieg po uzyskaniu zgody na zabieg.
Można przekonać pacjenta, nie jest to naruszanie prawa, dla jego dobra.
Lekarz może wykonać zabieg po pisemnej zgodzie pacjenta.
NIE MOŻE!! Rodzina nie ma prawa tego oczekiwać.
W przypadku osób z chorobą zakaźną kierownik szpitala ma obowiązek zgłosić to odpowiednim organom.
Jest przesłanką prawną do świadczenia zdrowotnego.
Art. 32- lekarz może udzielić pomocy po wyrażeniu zgody przez pacjenta, po wyrażeniu zgody musi to zostać wykonane.
Zgoda musi być świadoma i swobodna.
Świadomy akt woli pacjenta lub opiekuna zdrowotnego, na podstawie rzetelnej informacji.
Przyjęcie do szpitala nie jest aktem zgody pacjenta na działania lecznicze.