Elektrotechnika	Pomiar rezystancji w wannie elektrolitycznej	30.10.2013r
Ćw.4	Łukasz Kowalski, Przemysław Łakomy, Kamil Napieracz

Opis wykonania pomiaru wg. instrukcji firmy SONEL:

Przy pomiarach pojedynczych uziemień stosuje się najczęściej trzybiegunową metodę spadku potencjału. Polega ona na wbiciu elektrod pomiarowych w grunt w pobliżu mierzonego uziemienia i wymuszeniu przepływu prądu w obwodzie: miernik-badane uziemienie-ziemia-elektroda prądowa - miernik. Odległości pomiędzy elektrodami powinny być możliwie duże; elektroda prądowa powinna znajdować się przynajmniej w odległości 10-krotnie większej od fizycznej długości mierzonego uziemienia; w praktyce przyjmuje się odległość ok. 40 m pomiędzy badanym uziomem a elektrodą prądową.
Elektrodę napięciową umieszcza się pomiędzy mierzonym uziomem a elektrodą prądową w obszarze tzw. zerowego potencjału. Z praktyki wynika, iż rozmieszczenie elektrod pomiarowych powinno zawierać się w stosunku 62% (odległość od uziomu elektrody napięciowej w stosunku do elektrody prądowej, tzw. reguła 62%, która faktycznie stanowi szczególny przypadek metody spadku potencjału). Mierzy się wartość przepływającego prądu i napięcie pomiędzy mierzonym uziemieniem a elektrodą napięciową.

Wykonanie ćwiczenia:

Do wanny elektrolitycznej wkładamy różnie skonstruowane rodzaje uziemienia. Mocujemy je do uchwytu, który pozwala na utrzymanie badanego typu uziomu w samym centrum wanny na małej głębokości.

Większość elementów jest tak skonstruowana, iż należy je obracać o kąt 45 lub 90 stopni, aby porównać, czy sposób montażu danego typu uziomu wpływa na wartości mierzone rezystancji. Elektrolitem w naszej wannie jest zwykła woda. Podczas doświadczenia używamy miernika firmy SONEL.

Podłączamy 3 przewody, pierwszy amperomierz do naszego typu uziomu na środku wanny, drugi do metalowej obwódki wanny w kształcie kola (dokładniej półkuli), 3 przewód to sonda woltomierza którą przesuwamy w 3 różne pozycje, jak widać na załączonym wyżej schemacie (52, 62 i 72 %).

Rodzaje badanych uziomów – większość elementów ma podwójne pomiary ponieważ te były obracane o kąt 45 lub 90 stopni.
Rodzaj uziomu

Badanymi elementami są druty/pręty i płytka metalowa płaska. Podczas pomiarów badaliśmy wszystkie elementy niektóre obracając. Robiliśmy to w celu sprawdzenia, czy odległość i sposób ułożenia nieforemnego materiału ma wpływ na wartość rezystancji i co za tym idzie jakość uziemienia.

Wnioski:

Z przeprowadzonej serii pomiarów wynika, iż najlepszym uziomem jest blaszka i 4 prętowe „widełki”. Podczas pomiarów miernik wskazał najmniejszą wartość dla tych elementów.
Najgorszym zaś uziomem był pierścień druciany i pojedynczy pręt zanurzony pionowo.
Można zaobserwować, że na wartość rezystancji wpływa pozytywnie powierzchnia badanego elementu oraz ilość pionowo wypuszczonych prętów.