TAKI KIERUNEK RUCHU warunkuje ODRWAŻLIWIANIE

TAKI KIERUNEK RUCHU warunkuje UWRAŻLIWIANIE

Otwieranie zaciśniętej dłoni : pewne przesunięcie naszym kciukiem po mięśniu dłoni i nadgarstku

Lub z GÓRY: pociąganie kciukiem skóry i nadgarstka

Napieranie na ścianę rękoma: cofanie żuchwy

Podciąganie czegoś: wysuwanie żuchwy

Odpychanie się dłońmi na boki ( jak we framudze drzwi): rozpłaszczenie języka

Napieranie z góry na dłonie i oporowanie: pionizacja języka

Napieranie jedną ręką: napinanie się języka po stronie stawiania oporu

Kierowanie rękami dziecka: stosowanie chwytu, tak jak Rautka, pochylenie się i usadowienie głowy dziecka w oparciu o naszą, aby ją lepiej utrzymać

PATTERNING - to seria ruchów wykonywanych regularnie. Ma on na celu stymulacje różnych obszarów mózgu, które wpływają na wykonywanie skoordynowanych ruchów na różnych poziomach
rozwojowych. Patterning to podstawowe narzędzie służące do uczenia mózgu danej funkcji, gdy nie jest ona rozwinięta. Jest to ćwiczenie – pasywne. Nie należy go traktować jak ćwiczenia sportowego.

Rodzaje patterningów:
- patterning kulanie
- patterning tułowia
- patterning homolateralny
- patterning krzyżowy

KULANIE
Jeśli dziecko nie potrafi samodzielnie wykonać ruchów kończynami, wówczas ćwiczenie wykonuje terapeuta. Polega ono na kulaniu dziecka wokół własnej osi z boku na bok, powoli, delikatnie
Cel ćwiczenia:
- odtworzenie w mózgu wrażeń z życia prenatalnego, ruch ten pomaga uświadomić dziecku istnienie ciała i kończyn. Stymuluje rdzeń – obszar mózgu odpowiedzialny za funkcjonowanie na wczesnym etapie.

PATTERNING TUŁOWIA - Wykonują 2 osoby. Jedna z nich porusza rękoma dziecka, a druga jego nogami.
- Ruchy te są odtworzeniem ruchów wykonywanych przez dziecko przed urodzeniem.
- Są to pierwsze kontrolowane próby mózgu skoordynowania działań rąk i nóg równocześnie.

Patterning tułowia stosuje się: - gdy dziecko jest usztywnione
- wiotkie
- gdy jest słaba koordynacja lub jej brak
- gdy jest niewykształcona umiejętność
oddychania stosuje się gdy dziecko potrafi poruszać nogami, ale nie potrafi pełzać do przodu.

PEŁZANIE Pełzanie organizuje mózg- rdzeń mózgowy.
Poprawia oddychanie, dotlenia mózg, poprawia płynność ruchów, mowę, wykształca zbieżność widzenia. Podczas ćwiczeń istotna jest stała prędkość pełzania, ponieważ rytm ruchu programuje do mózgu pewien właściwy typ oddychania, regularny, głęboki oddech. Podczas pełzania dziecko odpycha się palcami a nie kolanami w tym celu potrzebne są miękkie tenisówki. Dzienny program pełzania – wynosi; na początku 100 metrów w ciągu dnia w późniejszym czasie 300 metrów w ciągu dnia. Pod warunkiem jeśli samodzielnie może stanąć na czworakach

RACZKOWANIE
Podczas raczkowania niemowlę używa wszystkich czterech kończyn, których ruchy wzmacniają trzysta milionów szlaków nerwowych łączących obie półkule mózgowe poprzez ciało modzelowate. Opuszczenie tego etapu powoduje w późniejszym czasie złą koordynację i złe działanie obu półkul mózgowych.