3. Mieszaniny azeotropowe – mieszaniny cieczy, które wykazują + lub – ochylenie od prawa Raoulta i których nie można rozdzielić na poszczególne składniki w wyniku destylacji prostej.

Do czego można je wykorzystać?

3. Destylacja pod zmniejszonym ciśnieniem:

   • zalety:

     • ↓ temp. wrzenia – uniknięcie rozkładu subst.

     • destylacja cieczy o wysokich temp. wrzenia

   • wady:

     • obj. prod. oparów jest kilkakrotnie ↑

     • subst. pienią się

     • możliwość implozji

4. Charakterystyka destylacji cząsteczkowej (molekularnej)

   • rozdzielanie mieszanin związków wysoko wrzących o dużej masie cząst., wrażliwych na działanie wysokich temp. i O2

   • hormony, witaminy, witamina A+D z tranu

   • czas ogrzewania – b. krótki

   • brak O2

   • duże podciśnienie

   • temp. 150-300*C

   • podstawa teoretyczna – teoria kinetycznej materii – przy bardzo niskim podciśnieniu ↑ swobodna droga przebiegu cząsteczek

   • grubość warstwy cieczy destylującej (jeno molekularna – zapobiega przegrzaniu cieczy podczas destylacji) oraz odległość i położenie powierzchni kondensacyjnej w stosunku do powierzchni parowania

   • szybkie i dokładne usuwanie subst. ubocznych

5. Destylacja z parą wodną:

   • oczyszczanie zw. chem. w temp. niższej od temp. wrzenia subst. pod ciśnieniem atmosferycznym

   • mieszaniny podlegające prawy Daltona – mieszanina H2O i subst. będzie wrzała wtedy, gdy suma prężności par jej składników osiągnie wartość = ciśnieniu zew.

   • związki stałe lub ciekłe lotne z parą wodną (wykazują pewną prężność par w temp. niższych od 100*C)

FLUOROWCOWANIE

2. Fluorowiec możemy wprowadzić na zasadzie:

   • podstawienia atomu H

   • wymiany np. gr. –OH

   • przyłączenia do wiązania nienasyconego (X, HX, kw. podfluorowcowych)

3. Czynniki chlorujące: Cl₂ (g), HCl (g lub stęż. rr), podchloryny, chlorki

4. Środki chlorujące stos. w reakcjach przyłączenia lub wymiany, katalizatory:

   • HCl gaz lub HCl stęż.

   • kat.: chlorki: Hg, Bi, Al, Fe, Sn, Zn

5. Zastos. chlorku sulfurylu SO₂Cl₂:

   • przemysł

   • prod.: kw. jednochlorooctowy, chlorek acetylu, chlorek benzylu

6. R. Sandmayera – Gattermanna:

   • zw. aromatyczne, trudno ulegające bezpośredniemu chlorowaniu

   • wprowadzenie chloru (bromu) w miejsce grupy diazoniowej w obecności Cu₂Cl₂ lub Cu

7. Środki bromujące:

   • Br₂, bromki, bromiany, podbromiany metali alkalicznych

8. Dlaczego unika się bezpośredniego fluorowania przy pomocy F2?

   • może reagować bardzo gwałtownie z wydzieleniem dużej ilości ciepła

   • prod. mogą być CF₄ i HF

NITROWANIE

1. Jest to wprowadzenie gr. NO₂. Podstawieniu ulega H lub można wymienić grupę funkcyjną.

NITROZOWANIE

1. Wprowadzenie grupy nitrozowej –NO.

2. C-nitrozwiązki – grupa nitrozowa podstawia atom H w rdzeniu aromatycznym. N-nitrozwiązki – wiąże się z atomem N grupy aminowej.