Interwencja kryzysowa str. 145 - 152
Postępowanie z osobami przeżywającymi kryzys w placówkach „otwartych drzwi” czyli poradniach zdrowia psychicznego
Klienci zgłaszający się do poradni zdrowie psychicznego należą najczęściej do jednego z 4 kategorii tych którzy doświadczają:
Przewlekłej choroby psychicznej
Interpersonalnych problemów w swoim środowisku społecznym
Interpersonalnych problemów w zakresie własnego rozwoju
Różnych kombinacji powyższych trzech kategorii
Kryzys przewlekły – ośrodki zdrowia psychicznego(w Ameryce )były początkowo nastawione(po wojnie w Wietnamie jakoś)na reintegracje przebywających dłuższy czas w ośrodku ze społecznością lokalną.
Zainteresowanie osobami przewlekle chorymi spadło co wynika z tego że klienci tacy są źródłem frustracji dla świadczeniodawców – bo przyczyniają się do ich finansowego i emocjonalnego obciążenia. Wiele ośrodków odsunęło przewlekle chorych na drugi plan zajęło się tymi „normalnymi”. Rzesze przewlekle chorych pozostawiono samym sobie. Ludzie tacy cierpią na stan kryzysowy gdyż placówki nie mogą się nimi zająć.
Kryzys społeczny/środowiskowy – wiele wydarzeń wyzwalających kryzys może mieć charakter nagły a ich skutki mogą się rozciągać na rodzinę, społeczność dezorganizując je. Kryzys powstały w środowisku społecznym jest jednym z najtrudniejszych wyzwań, ze względu na konsekwencje dla całego systemu, napięcie emocjonalne, oddziaływanie na klientów jak i pracowników.
Kryzys rozwojowy – skończenie studiów, ciąża, przejście z fazy do fazy itd.. Utknięcie w którejś fazie rozwojowej też jest kryzysem. Choć może nie być tak trwały i nasilony to stwarza ogromne pole do działania interwenta.
Kryzys o trybie złożonym – wzajemne nakładanie się na siebie problemów jest bardzo częste. Ludzie prowadzący interwencję muszą umieć oceniać sytuacje i wybierać priorytety, a przy tym utrzymywać pełną empatii postawę.
2. Postępowanie w społecznych poradniach zdrowia psychicznego( w jakiejś tam placówce w Memphis)
Przybycie – z własnej inicjatywy, z inicjatywy rodziny, pracowników socjalnych policji itd.. Jeśli osoba jest ciężko zaburzona wzywa się głównego klinicystę, przyprowadza się go do pomieszczenia odizolowanego w celu uspokojenia. Potem jest dalsza ocena, zbieranie informacji, ocena wzrokowa i werbalna. Decyzja czy potrzebna jest hospitalizacja.
Umieszczenie w szpitalu – klient który nie ma kontaktu z rzeczywistością, lub stanowi zagrożenie dla siebie i innych umieszcza się na oddziale zamkniętym. Jeśli odmawia zgody na hospitalizację lekarz wypisuje skierowanie na leczenie przymusowe. Następnie wzywa się specjalnie wyszkolonego policjanta z Komendy Policji w Memphis by przywiózł go do szpitala.
Wywiad – pracownik stosuje się tu do 6-etyapowego modelu interwencji. Następnie wypełnia formularz. Przyjmujący pracownik musi być empatyczny troskliwy nieosądzający, jednocześnie musi zebrać rzeczowe informacje. Takie jak zażycie narkotyków, zamiar zrobienia krzywdy.
Kryzys mogą wywołać następujące czynniki:
- Działania niepożądane leków
- zaprzestanie brania leków np. psychotropowych
- nadużycie leków lub narkotyków
- uzależnienie
Wybór kierunków dalszego działanie – proponowana diagnoza powinna być na piśmie oraz zalecenie dotyczące terapii. Następnie należy omówić z klientem zalecenia i dostępne usługi lecznicze.
Dostarczania poczucia trwałego wsparcia – ma być atmosfera wsparcia od początku, osobiste zainteresowanie klientem, powinno się mówić co się będzie działo dalej z klientem. Relacja ma być oparta na zaufaniu, ma utwierdzić klienta że poczynił krok w dobrym kierunku przychodząc do nas. Często przydziela się wolontariusza(w szpitalu w Memphis oczywiście)
Działanie krótkoterminowe – zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych jak pożywienie. Uruchomienie innych służb społecznych dla roztoczenia opieki na dłuższy czas. Ważne by personel był zorientowany w strukturze lokalnej sieci służb społecznych.
Działania długoterminowe – interdyscyplinarny zespół dokonuje przeglądu zaleceń diagnozy pracownika który przyjął klienta. W zależności od potrzeb klienta do zespołu dołączani zostają inni specjaliści, zespół ustala cele i priorytety i zaczyna wcielać w życie terapie
Całodobowa dostępność usług –
Ruchome zespoły kryzysowe – wizyty domowe
Telefoniczne zespoły podtrzymujące – niektórzy mogą się zgłaszać do terapeuty telefonicznie
3. Stany transkryzysowe w terapii długoterminowej
Reakcje lękowe – lęk przed niepowodzeniem jest jak samospełniająca się przepowiednia. Klient myśli ze ludzie dojrzą jego słabość a dotychczasowy postęp był tylko złudzeniem. Taka ostra reakcja lękowa jest ucieczką. W przykładzie terapeutka uspokoiła klientkę i dokonały razem przeglądu jej sukcesów terapeutycznych. Terapeutka zapewniła jej wsparcie.
Regresja – potrzeba zależności w sytuacji stresowej – przykład str. 153