Wśród celów polityki strukturalnej wyróżniamy:
Cele horyzontalne - dotyczą wyodrębnionej grupy ludności, bez względu na miejsce zamieszkania i obejmują obszar całej UE
Cele regionalne - przyznają pomoc określonemu regionowi, który spełnia warunki do uzyskania pomocy wspólnotowej
NUTS - standard geokodowania rozwinięty w Unii Europejskiej na potrzeby identyfikowania statystycznych jednostek terytorialnych. Klasyfikacja NUTS funkcjonuje w prawie wspólnotowym od 1988 roku, jednak dopiero w roku 2003 pojawiło się Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie klasyfikacji NUTS.
Na terytorium Polski jednostki NUTS wyglądają następująco:
NUTS 1 - makroregiony ( 6 ),
NUTS 2 - regiony ( 16 ),
NUTS 3 - podregiony ( 66),
NUTS 4 – powiaty i miasta na prawach powiatu ( 379 ),
NUTS 5- gminy ( 2489 ).
Cele polityki strukturalnej realizowane w latach 1989 - 1993
Cel l - Wspieranie i strukturalne dostosowanie regionów zacofanych gospodarczo (kryteria: PKB na jednego mieszkańca mniejszy niż 75% wartości we Wspólnocie).
Cel 2 - Restrukturyzacja sektorów gospodarczych w regionach przygranicznych i dotkniętych upadkiem przemysłu (kryteria: wyższe bezrobocie niż przeciętne we Wspólnocie i zmniejszająca się liczba zatrudnionych).
Cel 3 - Zwalczanie długoterminowego bezrobocia (kryteria: pracownicy powyżej 25 roku życia, bezrobotni dłużej niż 12 miesięcy).
Cel 4 - Ułatwianie młodzieży dostępu do rynku pracy (kryteria: szukający pracy poniżej 25 lat).
Cel 5 - Zreformowanie polityki agrarnej Wspólnoty: dostosowanie struktur agrarnych, wspieranie obszarów wiejskich.
Cele polityki strukturalnej realizowane w latach 1994 - 1999
Cel 1 - strukturalne dostosowanie regionów zacofanych w rozwoju
Skierowany do krajów lub regionów, których PKB nie przekraczało 75% przeciętnej wartości przypadającej na 1 mieszkańca Wspólnoty
Środki finansowe przeznaczono przede wszystkim na pobudzanie w regionach gospodarki, inwestycji, wzmocnieniu komunikacji oraz zwrócenie uwagi i większą dbałość o ochronę środowiska naturalnego
Cel 2 - restrukturyzacja obszarów dotkniętych upadkiem przemysłu
Skierowany do regionów, które przez załamanie przemysłu na ich terenie dotknięte były ponadprzeciętnym poziomem bezrobocia w skali Wspólnoty, na podstawie średniej z 3 ostatnich lat
Były to regiony, na których terenie przeważał przemysł: tekstylny, węglowy, stoczniowy, stalowy i elektroniczny
Cel 3 - zwalczanie długoterminowego bezrobocia oraz ułatwianie młodzieży, a także innym grupom poszkodowanym, dostępu do rynku pracy
Skierowany do długoterminowych bezrobotnych i młodocianych, ale również niepełnosprawnych, emigrantów, azylantów i osób uzależnionych,
Polegał na organizowaniu różnych szkoleń, poradnictwa i pośrednictwa pracy, doskonalenia zawodowego, przygotowania kadr i personelu, czy działań dotyczących wyrównywania szans kobiet i mężczyzn na rynku pracy.
Cel 4 - przystosowywanie siły roboczej do zmian w systemie produkcji
Zupełnie nowy cel
Przeznaczony na badania i działalność innowacyjną
Skierowany do małych i średnich przedsiębiorstw
Cel 5a) - wspieranie obszarów rolniczych
dostosowanie obszarów rolniczych w ramach reformy Wspólnotowej Polityki Rolnej
Pomoc dla młodych rolników
Nie uwzględniał wielu problemów takich jak: ekologia obszarów rolnych, zalesianie powierzchni uprawnych
Cel 5 b) - ułatwianie rozwoju i dostosowywanie strukturalne obszarów wiejskich
Aby otrzymać pomoc w ramach tego celu, regiony musiały spełnić kilka warunków, oto one:
występowanie wysokiego procentu osób zatrudnionych w rolnictwie,
bardzo niski dochód w gospodarstwie rolnym,
niska gęstość zaludnienia,
tendencja do odpływu ludności wiejskiej do miast.
Cel 6 - wspieranie obszarów z bardzo niską gęstością zaludnienia
Wspieranie obszarów o małej gęstości zaludnienia (niższa niż 8 osób na km2)
Państwa korzystające z pomocy – Finlandia i Szwecja
Cele polityki strukturalnej realizowane w latach 2000 - 2006
Cel 1: promocja rozwoju i dostosowanie strukturalne regionów słabiej rozwiniętych
Cel 2: wzmocnienie społecznej i gospodarczej transformacji regionów przeżywających kryzys strukturalny
Cel 3: pomoc w adaptacji i modernizacji polityki i systemu edukacji, szkoleń i zatrudnienia
Polityka spójności 2000-2006
Cel
Wzmocnienie spójności gospodarczej i społecznej oraz zmniejszenie dysproporcji regionalnych
Instrumenty
Trzy Cele i cztery Inicjatywy Wspólnotowe; 49,5% ludności w państwach UE-27 żyje w obszarach objętych Celem 1 lub Celem 2
Zasoby finansowe
około 233 mld euro stanowiących jedną trzecią ogólnego budżetu UE lub 0,45% unijnego PKB
Cel 1 promocja rozwoju i dostosowanie strukturalne regionów słabiej rozwiniętych
- regiony NUTS II, w których PKB na 1 mieszkańca jest mniejszy niż 75% średniej wspólnotowej lub o wyjątkowo niskiej gęstości zaludnienia poniżej 8 os./km2
Programy pomocowe realizowane w ramach Celu 1 koncentrowały się na trzech rodzajach zadań, które były w stanie uruchomić proces trwałego rozwoju regionów:
infrastruktura, z czego około połowy na infrastrukturę transportu,
zasoby ludzkie, przy czym priorytetowe znaczenie miały tu polityki na rzecz zatrudnienia oraz rozwoju systemów edukacji i szkolenia,
interwencje podejmowane na rzecz sektora produkcji.
Cel 2 wzmocnienie społecznej i gospodarczej transformacji regionów przeżywających kryzys strukturalny
Kryteria, które musiał spełniać dany obszar, aby być objętym pomocą w ramach celu 2:
wskaźniki socjoekonomiczne dla danego regionu: stopa bezrobocia, liczba zatrudnionych w przemyśle, rolnictwie i innych sektorach gospodarki, wskaźniki poziomu rozwoju
Liczba ludności, na obszarach objętych pomocą w ramach celu 2, nie powinna przekraczać 18% całkowitej populacji Unii
W ramach celu 2 obowiązywały następujące zasady przyznawania pomocy:
a) w miastach:
średnia stopa bezrobocia w ciągu ostatnich trzech lat wyższa od średniej dla UE,
udział zatrudnienia w przemyśle w zatrudnieniu ogółem równy lub wyższy od średniej dla UE, w jakimkolwiek roku po 1985 r.,
spadek zatrudnienia w przemyśle, w porównaniu z wybranym rokiem w okresie po 1985 r.,
b) na terenach wiejskich:
gęstość zaludnienia mniejsza niż 100 osób na km2 lub procentowy udział zatrudnienia w rolnictwie w zatrudnieniu ogółem równy lub wyższy od dwukrotnej średniej w UE, w jakimkolwiek roku w okresie po 1985 r.,
średnia stopa bezrobocia wciągu ostatnich trzech lat wyższa od średniej dla UE lub zmniejszenie liczby mieszkańców po 1985 r.
Cel 3 - pomoc w adaptacji i modernizacji polityki i systemu edukacji, szkoleń i zatrudnienia
jedyny zorientowany horyzontalnie - służy wspieraniu działań w regionach nie uwzględnionych w zakresie Celu 1,
dotyczy adaptacji i modernizacji systemów edukacyjnych, szkoleniowych oraz zatrudnienia.
W latach 2000-2006 cel 3 obejmował szeroki zakres interwencji, których zadaniem było:
promocja aktywnych polityk w sferze rynku pracy, mających na celu walkę z bezrobociem,
promocja dostępności rynku pracy ze szczególnym uwzględnieniem osób zagrożonych wykluczeniem społecznym,
wzmacnianie możliwości zatrudnienia poprzez systemy edukacji oraz kształcenia ustawicznego,
promocja działań antycypujących i ułatwiających dostosowywanie się do zmian ekonomiczno-społecznych,
promocja równości szans mężczyzn i kobiet.
Kolejną istotną zmianą była też redukcja Inicjatyw Wspólnotowych z trzynastu do czterech.
Wśród funkcjonujących w perspektywie finansowej lat 2000-2006 pozostały:
- Interreg III,
- URBAN,
- Equal,
- Leader +.
Programy te miały na celu rozwiązywanie problemów w skali całej Unii.
Interreg III - obejmuje finansowanie terenów przygranicznych w zakresie infrastruktury (przejścia graniczne, mosty, urządzenia komunalne), tworzenie centrów gospodarczych (biura promocji, inkubatory przedsiębiorczości itp.).
Główne cele to:
Współpraca przygraniczna, ponadnarodowa i międzyregionalna służąca wzmocnieniu harmonijnego i zrównoważonego rozwoju całej wspólnoty.
Likwidacja przeszkód w rozwoju i integracji terytorium europejskiego spowodowanych istnieniem granic państwowych.
URBAN II - dotyczy finansowego wsparcia dla miast oraz zdegradowanych dzielnic miejskich. Celem głównym była gospodarcza i społeczna regeneracja miast i obszarów miejskich będących w kryzysie w celu promowania zrównoważonego rozwoju tych obszarów. W szczególności obejmował miasta przemysłowe, portowe oraz inne wymagające rewitalizacji. Wśród tych ostatnich poczesne miejsca zajmują miasta posiadające walory historyczne.
Equal - przeznaczony był na finansowanie projektów w obszarze rynku pracy. Celem głównym było promowanie nowych sposobów zwalczania wszelkich form nierówności i dyskryminacji na rynku pracy również poprzez rozwój współpracy ponad narodowej. Program koncentrował się na takich zagadnieniach jak:
ochrona praw pracowniczych,
przeciwdziałanie różnego rodzaju dyskryminacji w miejscu pracy itd.
Leader + - skierowany był na akcelerację terenów wiejskich. Celem głównym było wsparcie najlepszych zintegrowanych strategii rozwoju obszarów wiejskich. Wspierana była również współpraca i wymiana doświadczeń pomiędzy tymi obszarami.
Przydział środków finansowych na lata 2000-2006 dla każdego z państw członkowskich dla celów 1 i 2 polityki regionalnej oparty był na obiektywnych kryteriach obejmujących:
liczbę ludności uprawnionej do uzyskania pomocy,
stan gospodarki (prosperity) na szczeblu regionalnym,
stan gospodarki ogólnokrajowej oraz nasilenie problemów strukturalnych i bezrobocia.
Wysokość wsparcia w ramach horyzontalnego celu 3 polityki strukturalnej związana była z:
liczbą ludności uprawnionej do pomocy,
sytuacją na rynku pracy i wysokością bezrobocia,
nasileniem takich problemów jak: degradacja i wykluczenie społeczne obywateli, zły stan edukacji oraz deficyty w strukturze i systemach kształcenia, a także dyskryminacja kobiet i grup poszkodowanych na rynkach pracy itp.
Instrumentami polityki strukturalnej w latach 2000 – 2006 były 4 fundusze strukturalne:
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego,
Europejski Fundusz Społeczny,
Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej,
Finansowy Instrument Wspierania Rybołówstwa ,
oraz Fundusz Spójności ( Kohezji ).
Działania finansowane z EFRR
inicjatywy na rzecz rozwoju lokalnego oraz zatrudnienia,
działalność małych i średnich przedsiębiorstw,
inwestycje produkcyjne umożliwiające tworzenie lub utrzymywanie trwałego zatrudnienia,
infrastruktura,
rozwój turystyki oraz inwestycji w dziedzinie kultury,
ochrona i poprawa stanu środowiska,
rozwój społeczeństwa informacyjnego.
Działania finansowane z EFS
promocja aktywnej polityki rynku pracy mająca na celu przeciwdziałanie i zapobieganie bezrobociu,
przeciwdziałanie zjawisku wykluczenia społecznego,
kształcenie ustawiczne,
doskonalenie kadr gospodarki,
rozwój przedsiębiorczości,
zwiększenie dostępu i uczestnictwa kobiet na rynku pracy.
Działania finansowane z Funduszu Spójności
poprawa jakości wód powierzchniowych,
polepszenie jakości i dystrybucji wody przeznaczonej do picia,
racjonalizacja gospodarki odpadami i ochrona powierzchni ziemi,
poprawa jakości powietrza,
zapewnienie bezpieczeństwa przeciwpowodziowego,
zapewnienie spójności sieci komunikacyjnej kraju i poszczególnych regionów z innymi krajami Europy,
rozwój bezpiecznej infrastruktury drogowej.
Cele polityki strukturalnej realizowane w latach 2007 - 2013
Realizowane cele :
konwergencji – czyli spójności – Unia Europejska wspiera rozwój infrastruktury oraz potencjału gospodarczego i ludzkiego najbiedniejszych regionów (prawie 82 proc. wszystkich wydatków w ramach funduszy strukturalnych),
podniesienia konkurencyjności regionów i zatrudnienia – czyli Unia Europejska wpiera innowacje i badania naukowe, zrównoważony rozwój oraz szkolenia zawodowego w regionach (prawie 16% wszystkich wydatków w ramach funduszy strukturalnych), europejskiej współpracy terytorialnej – czyli wspieranie, promocja i realizacja wspólnych projektów o charakterze międzynarodowym na terytorium całej Unii Europejskiej
Cel 1 – KONWERGENCJA ma służyć:
przyspieszeniu konwergencji gospodarczej regionów gorzej rozwiniętych,
polepszeniu warunków wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, dzięki inwestowaniu w zasoby materialne i ludzkie,
innowacji i rozwojowi społeczeństwa opartego na wiedzy,
dostosowaniu do zmian gospodarczych i społecznych,
ochronie środowiska,
efektywności administracyjnej.
Cel 2 – KONKURENCYJNOŚĆ I ZATRUDNIENIE W REGIONACH
Cel ten ma odegrać kluczową rolę w uniknięciu nowych dysproporcji, mogących się pojawić w regionach, które nie dysponują wystarczającą pomocą publiczną, ucierpiałyby z powodu niekorzystnych czynników społeczno-gospodarczych.
Cel 3 - EUROPEJSKA WSPÓŁPRACA TERYTORIALNA
Poświecony dalszej harmonizacji i równomiernej integracji terytorium Unii poprzez wspieranie współpracy między jej różnymi obszarami w sprawach istotnych dla całej Wspólnoty. Cel ten finansowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Za pomocą programów transgranicznych promuje się wspólne rozwiązywanie problemów sąsiadujących ze sobą obszarów przede wszystkim poprzez:
Stymulowanie przedsiębiorczości, turystykę kulturę, wymianę handlową,
ochronę środowiska naturalnego i zarządzanie jego zasobami,
rozwój obszarów miejskich i wiejskich,
poprawę dostępu do transportu, usług, sieci komunikacji ośrodków informacyjnych, wspólne zarządzanie odpadami, zasobami wodnymi i energetycznymi,
współpraca i wspólne użytkowanie infrastruktury w takich sektorach, jak służba zdrowia, edukacja czy kultura.
Celem programów współpracy transnarodowej jest wspieranie zintegrowanego rozwoju obszarów współpracy poprzez realizacje działań w zakresie:
gospodarki wodnej,
poprawy dostępności regionów i wspieranie zaawansowanej technologii komunikacyjno-informatycznych,
przeciwdziałanie katastrofom naturalnym i technologicznym,
sieci współpracy naukowej i technologicznej.
Programy Operacyjne jako instrument realizacji celów polityki strukturalnej UE w latach 2007- 2013
W Polsce w latach 2007-2013 mają funkcjonować następujące Programy Operacyjne:
16 Regionalnych Programów Operacyjnych – na Mazowszu: Regionalny Program Operacyjny Województwa Mazowieckiego (RPO WM)
Program Operacyjny Kapitał Ludzki (PO KL)
Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko (PO IS)
Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka (PO IG)
Program Rozwoju Województw Polski Wschodniej (PO WPW)
Program Operacyjny Europejskiej Współpracy Terytorialnej (PO EWT)
Program Operacyjny Rozwoju Obszarów Wiejskich (PO ROW)
Program Operacyjny Rozwój Rybołówstwa (PO RR)
Program Operacyjny Pomoc Techniczna ( PO PT )
Cele Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa MAZOWIECKIEGO 2007 - 2013
Celem generalnym Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego na lata 2007 – 2013 jest:
Poprawa konkurencyjności regionu i zwiększanie spójności społecznej, gospodarczej i przestrzennej województwa.
Realizacji celu głównego służyć będzie realizacja celów szczegółowych:
Rozwój gospodarki, w tym gospodarki opartej na wiedzy
Poprawa i uzupełnienie istniejącej infrastruktury technicznej
Wzmacnianie endogenicznych czynników rozwoju województwa mazowieckiego
Podniesienie standardów warunkujących rozwój kapitału ludzkiego w regionie
Ad. 1
Cel 1 - Stymulowanie innowacyjności gospodarki regionalnej będzie wzmocnione poprzez działania nakierowane na budowę i rozwój społeczeństwa informacyjnego. Osiągnięcie celu będzie obywać się poprzez przedsięwzięcia realizowane w ramach priorytetów:
I Tworzenie warunków dla rozwoju potencjału innowacyjnego i przedsiębiorczości na Mazowszu,
II – e -Rozwój Województwa Mazowieckiego.
Ad. 2
Cel 2 będzie realizowany przez działania nakierowane zarówno na podniesienie jakości regionalnego systemu transportowego uwzględniającego poprawę układu drogowego o znaczeniu regionalnym, szczególnie pomiędzy głównymi miastami województwa tj. Warszawą i ośrodkami subregionalnymi oraz rozwój regionalnego transportu publicznego, jak również działania związane z poprawą stanu infrastruktury służącej ochronie środowiska.
Realizacja celu odbywać się będzie poprzez przedsięwzięcia przewidziane w priorytetach:
III Regionalny system transportowy,
IV Inwestycje w ochronę środowiska.
Ad. 3
Cel 3 będzie realizowany przez budowanie przewag konkurencyjnych Mazowsza i równoważeniu poziomu rozwoju wewnątrz województwa służyć będą działania nakierowane na wspieranie i stymulowanie aktywizacji obszarów i terenów cennych z punktu widzenia dziedzictwa kulturowego i środowiskowego. Jednocześnie podejmowane będą działania nakierowane na wzmacnianie pozycji i roli miast w województwie mazowieckim, aby tworzyć silne ośrodki pośredniczące w przenoszeniu potencjału Warszawy na otoczenie regionalne.
Osiągnięciu celu służyć będą priorytety:
V Wzmacnianie roli miast w rozwoju regionu,
VI Wykorzystanie walorów naturalnych i kulturowych dla rozwoju turystyki i rekreacji.
Cel 4 będzie realizowany przez inwestycje w poprawę bazy edukacyjnej i sportowej, zwiększenie dostępności i jakości opieki zdrowotnej będą stanowić o kompleksowości działań podejmowanych na rzecz podniesienia poziomu konkurencyjności Mazowsza.
Realizacja celu odbywać się będzie w ramach priorytetu:
VII Tworzenie i poprawa warunków dla rozwoju kapitału ludzkiego
Fundusze przedakcesyjne i strukturalne – potencjalna wysokość środków dla Polski
2000-2004 – fundusze przedakcesyjne – 0,9 mld euro rocznie,
2004-2006 – fundusze strukturalne i Fundusz Spójności – 3,8 mld euro rocznie (bez Wspólnej Polityki Rolnej); ogółem 11,37 mld euro,
2007-2013 – ok. 8,5 mld euro średniorocznie, razem ok. 59,5 mld euro.
Zasady polityki strukturalnej UE :
Zasada subsydiarności oznacza, że wszelkie działania powinny być podejmowane na możliwie najniższym szczeblu, który jest zdolny do ich realizacji w obrębie regionu lub państwa członkowskiego. Instytucje Unii Europejskiej mogą realizować określone zadania tylko wtedy, jeżeli nie mogą być one skutecznie wykonane samodzielnie przez regiony lub kraje członkowskie.
Zasada koncentracji polega na ograniczeniu wsparcia ze środków unijnych jedynie do tych typów działań, które mają podstawowe znaczenie dla spójności społeczno-gospodarczej Unii. Chodzi tu na przykład o wsparcie regionów znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji. Z horyzontalnego punktu widzenia zasada ta oznacza także, że interwencja funduszy, aby przyniosła efekt, nie powinna być rozproszona, lecz skoncentrowana na niewielu precyzyjnie określonych celach, wobec tego pomoc finansowa Unii Europejskiej ukierunkowana jest na niewielką liczbę precyzyjnie określonych celów i projektów.
Zasada partnerstwa polega na tym, że zarówno na etapie programowania, jak i w realizacji, powinni uczestniczyć wszyscy zainteresowani partnerzy społeczni. Wymaga to współpracy pomiędzy Komisją Europejską a odpowiednimi władzami publicznymi danego państwa na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym (tj. gminami, powiatami i województwami), a także współpracy z partnerami gospodarczymi i społecznymi).
Zasada dodatkowości (uzupełnienia) oznacza, że fundusze Unii Europejskiej powinny uzupełniać środki finansowe poszczególnych państw członkowskich, a nie zastępować je. Działania Unii Europejskiej nie powinny wypierać i zastępować działań na szczeblu krajowym i regionalnym, lecz je wzbogacać i wzmacniać.
Zasada programowania oznacza, że instytucje Unii Europejskiej kontrolują i monitorują wykorzystanie środków i zapewniają, by proces ten był zgodny z ogólnymi politykami wspólnotowymi i szczegółowymi wytycznymi Komisji Europejskiej. Zgodnie z tą zasadą wypracowane muszą być formalne procedury uzgodnień między władzami regionalnymi w celu zdefiniowania i wcielenia regionalnych strategii rozwoju. Należy pamiętać, że celem polityki regionalnej jest trwałe rozwiązywanie problemów danego regionu, a nie realizacja pojedynczych krótkotrwałych programów.
Zasada koordynacji reguluje działanie funduszy strukturalnych. Jej celem jest dążenie do skupiania działań i środków polityki regionalnej na priorytetach, które mają podstawowe znaczenie dla spójności społeczno-gospodarczej Unii Europejskiej. Przejawem tej zasady są działania Komisji zmierzające do przeznaczenia środków z Funduszy Strukturalnych na ograniczoną liczbę, wyselekcjonowania regionów dotkniętych najpoważniejszymi problemami na podstawie odpowiednio dobranych kryteriów.
Raport kohezyjny – cele Europa 2020
zwiększyć stopę zatrudnienia osób w wieku 20-64 lat z obecnych 69% do co najmniej 75%;
osiągnąć poziom inwestycji w działalność badawczo-rozwojową równy 3% PKB, przede wszystkim poprzez poprawę warunków inwestowania w B+R przez sektor prywatny i opracowanie nowego wskaźnika umożliwiającego śledzenie procesów innowacji;
ograniczyć emisję dwutlenku węgla co najmniej o 20% w porównaniu z poziomem z 1990 r. lub, jeśli pozwolą na to warunki, o 30%; zwiększyć udział odnawialnych źródeł energii w naszym całkowitym zużyciu energii do 20% oraz zwiększyć efektywność wykorzystania energii o 20%;
ograniczyć liczbę osób przedwcześnie kończących naukę szkolną do 10% z obecnych 15% oraz zwiększyć odsetek osób w wieku 30-34 lat posiadających wyższe wykształcenie z 31% do co najmniej 40%;
ograniczyć liczbę Europejczyków żyjących poniżej krajowej granicy ubóstwa o 25% poprzez wydobycie z ubóstwa 20 mln osób.
Inteligentny rozwój
INNOWACJE
Przewodni projekt UE „Unia innowacji” ma na celu poprawę warunków ramowych i dostępu do finansowania badań i innowacji, co powinno wzmocnić rolę łańcucha innowacji i zwiększyć poziom inwestycji w całej Unii
EDUKACJA
Przewodni projekt UE „Młodzież w drodze” ma na celu poprawę wyników systemów kształcenia oraz podniesienie atrakcyjności europejskiego szkolnictwa wyższego na arenie międzynarodowej.
SPOŁECZEŃSTWO CYFROWE
Przewodni projekt UE „Europejska agenda cyfrowa” ma na celu upowszechnienie szybkiego Internetu oraz umożliwienie gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom czerpanie korzyści z jednolitego rynku cyfrowego.
KLIMAT, ENERGIA I MOBILNOŚĆ
Przewodni projekt UE „Europa efektywnie korzystająca z zasobów” ma na celu uniezależnienie wzrostu gospodarczego od wykorzystania zasobów poprzez zmniejszenie udziału emisji węgla w europejskie gospodarce, większe wykorzystanie odnawialnych źródeł energii, modernizację transportu i propagowanie efektywności energetycznej.
KONKURENCYJNOŚĆ
Przewodni projekt UE „Polityka przemysłowa w erze globalizacji” ma na celu poprawę otoczenia biznesu, szczególnie w odniesieniu do MŚP, oraz wspieranie rozwoju silnej i zrównoważonej bazy przemysłowej, przygotowanej do konkurowania na rynkach światowych.
ZATRUDNIENIE I UMIEJĘTNOŚCI
Przewodni projekt UE „Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia” ma na celu modernizację rynków pracy poprzez zwiększanie mobilności siły roboczej oraz rozwijanie kwalifikacji przez całe życie, co powinno podnieść współczynnik aktywności zawodowej i lepiej dopasować do siebie popyt i podaż na rynku pracy.
WALKA Z UBÓSTWEM
Przewodni projekt UE „Europejski program walki z ubóstwem” ma na celu zapewnienie spójności społecznej i terytorialnej, tak aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego i zatrudnienia były szeroko dostępne, a osoby ubogie i wykluczone społecznie mogły żyć godnie i aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym.