SŁUCH AWERBALNY I WERBALNY

ĆWICZEŃ SŁUCHU AWERBALNEGO:

  1. napełniamy pojemniki różnymi materiałami i potrząsając zapoznajemy dziecko z różnymi odgłosami

  2. rwiemy papier, przelewamy wodę, drapiemy po jakimś przedmiocie, wypuszczamy powietrze z balonika

  3. uderzamy pałeczką o plastik , szkło ,drewno

  4. wykrywanie dźwięku (jest – nie ma)

  5. lokalizacja źródła dźwięku np. z komórki, z budzikiem (wskazywanie kierunku)

  6. poruszanie się w stronę źródła dźwięku (z zasłoniętymi oczami)

  7. identyfikacja dźwięków z przedmiotem np. bębenek

  8.   czas trwania dźwięku (długo – krótko) np. flet, trąbka, akordeon, gwizdek – bo ma być ciągły dźwięk – potrzebne do rozpoznawania długich i krótkich  wyrazów

  9.   częstotliwość (wysoko – nisko)- potrzebny przy rozpoznawaniu kto mówi, płeć, jakie jest zabarwienie wypowiedzi czy to twierdzenie czy pytanie;

  10.   akcent – rozróżnianie dźwięków nadawanych głośniej lub ciszej np. uderzanie kluczem o ławkę 2 razy cicho, 1 głośno, 1 cicho

  11. identyfikacja dźwięku z instrumentem

  12.   rozpoznawanie głosów zwierząt, korzysta się z kaset i doświadczeń dzieci. są 2 rodzaje: naturalne głosy zwierząt i ich identyfikacja oraz imitacje głosów zwierząt

  13. różnicowanie głosów ludzkich np. mowa, śpiew, szept, krzyk, płacz, kich

ĆWICZENIA SŁUCHU WERBALNEGO

 

  1. zabawa w kończenie słów – podajemy pierwszą sylabę, np. ze- i eksponujemy obrazek „zegar”, dziecko dopowiada brakującą część wyrazu;

  2. synteza podanych głosek w wyrazie z równoczesnym wyszukiwaniem obrazka o odpowiedniej nazwie, np. k-r-a-n (utrudnienie to synteza bez pomocy obrazka);

  3. zabawa – „jedzie pociąg załadowany na literę …”, podajemy głoskę, na która powinny się zaczynać wyrazy. dziecko musi podać wyraz na daną głoskę;

  4. wyróżnianie głosek w wyrazach – najpierw samogłosek na początku, na końcu, w środku wyrazu, potem w tej samej kolejności spółgłosek; tworzenie nowego wyrazu z pierwszych głosek przedmiotów przedstawionych na obrazkach,

  5. odróżnianie mowy prawidłowej od nieprawidłowej, np. wymawiamy szereg wyrazów zaczynających się na [sz] lub [s], dziecko klaszcze, gdy usłyszy błąd, np. „safa” zamiast „szafa”.

  6. układanie rymów do podanych wyrazów np. lasek – pasek, kroki – loki itp.

  7. wymawianie wyrazów z np. sylabą „ta” na końcu wyrazu np. tata, lata, mata itp.

  8. wyklaskiwanie słów sylabami,

  9. liczenie ilości sylab w wyrazach,

  10. wypowiadanie sylab zakończonych samogłoską,

  11. układanie usłyszanych słów z rozsypanek sylabowych,

  12. układanie usłyszanych zdań z rozsypanek wyrazowych,

  13. wyodrębnianie zdań w mowie, słów w zdaniach, zgłosek w słowach:

  14. powtarzanie cyfr według podanej kolejności


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
słuch awerbalny
komunikacja werbalna w negocjacjach
KOMUNIKACJA WERBALNA II
Analiza protokołów werbalnych w badaniach rozwiązywania problemów, psychologia
4 komunikacja werbalna asertywność, Pedagogika, Studia stacjonarne I stopnia, Rok 3, Komunikacja sp
c.d. materiałów dla studentów- komunikacja werbalna i asertywność, Pedagogika w zakresie edukacji do
sciaga sluch, anatomia
Odzyskać słuch
Jakobson R podświadome modelowanie werbalne w poezji
'The Times' brytyjscy żołnierze tracą słuch w Afganistanie
komunikacja werbalna(1)
Stewart J komunikacja werbalna
Komunikacja werbalna
Współczesna komunikacja werbalna i niewerbalna czyli w jaki sposób się porozumiewamy
Arkadiusz Karczewski.Praca zaliczeniowa z socjologii- KOMUNIKACJA WERBALNA I NIEWERBALNA, Socjologia
słuch fonemat ćw, logopedyczne, logopedyczne
KOMUNIKACJA WERBALNA I NIEWERBALNA
Komunikacja werbalna, Komunikacja werbalna:

więcej podobnych podstron