Kultura oralna wg W. Onga
dźwięk – efemeryczny, ulotny,
istota słowa w pierwotnych kulturach oralnych
imiona mają władzę nad rzeczami
brak tekstów utrwalonych
wzory mnemoniczne – wielokrotne użycie oralne
zrytmizowane, łatwe do zapamiętania wypowiedzi
charakterystyczne przysłowia i porzekadła stanowiące prawo
addytywność oralności
wyrażanie myśli – związki określeń, zwrotów, zdań, stałe epitety
redundancja (obfitość), powtarzanie, zachowawczość, tradycjonalizm
Typowe cechy komunikacji ustnej (W. Ong )
addytywność
nagromadzenie
redundancja
tradycjonalizm
konceptualizacja
empatia
werbalizacja wiedzy
zaangażowanie
konkretność
Albert Lord:
niewystarczalność epitetów
nacisk na aspekt metryczny formuły
metro i rytm ułatwiają komponowanie
sylaby akcentowane i nieakcentowane
idee powtarzane w tekstach epiki ustnej