Forma organizacyjna montażu

Jako formę organizacyjną montażu wybieramy montaż potokowy skoncentrowany, ponieważ jest najbardziej racjonalny w naszym przypadku. Polega na wykonaniu wielu operacji na odrębnych stanowiskach, a następnie na przeniesieniu zespołów i elementów na kolejne stanowisko według opracowanego procesu montażu. I tak zespoły wałków oraz zespoły pokryw będą montowane w gniazdach operacyjnych przez wykwalifikowaną kadrę pracowników, a montaż całej przekładni ślimakowej będzie odbywał się na taśmie montażowej. Taka forma zapewnia stanowiska pracy rozlokowane stacjonarnie wzdłuż jednego przenośnika umożliwiając tym samym wykonywanie na montowanych jednostkach ściśle określonych powtarzalnych czynności.

Metoda montażu

Metodą montażu stosowaną podczas składania danej przekładni jest montaż z zamiennością całkowitą. Polega on na składaniu jednostek montażowych z takich części, które są wykonane według założonych wymiarów i wymagań. Otrzymana w ten sposób jednostka montażowa powinna wykazywać właściwe działanie bez żadnych poprawek. Wybór tej metody montażu uzasadniamy niewielką liczbą części w łańcuchach wymiarowych oraz prostym i tanim procesem montażu niewymagającym wykwalifikowanych pracowników.

Dodatkowo dzięki tej metodzie produkcja poszczególnych części lub zespołów może być łatwo rozdzielona pomiędzy kilka współpracujących zakładów. Wadą może być wzrost kosztów produkcji spowodowany znacznym zmniejszeniem tolerancji wymiarów poszczególnych części. Taka forma montażu jest preferowana przy wyborze formy montażu potokowego skoncentrowanego.

Częściowo przyjmujemy występowanie montażu z zastosowaniem kompensacji ciągłej, która polega na tym, że wymaganą dokładność wymiaru wynikowego uzyskuje się za pomocą wprowadzenia do konstrukcji danej jednostki montażowej elementu kompensacyjnego, umożliwiającego uzyskanie żądanego wymiaru w pewnych określonych granicach. W przypadku danej przekładni podczas montażu zespołu wałka napędzającego i zespołu wałka napędzanego oraz pokryw i zespołów pokryw są zastosowane kompensatory ciągłe w postaci śrub dociskających pokrywy. Redukowanie luzu osiowego na łożyskach polega na tym, że śruby są wkręcane w korpus dociskając zarazem pokrywy, które wywierają nacisk na pierścienie zewnętrzne łożysk.