Mechanika kwantowa
Zasada nieoznaczoności Heisenberga - nie można jednocześnie, dokładnie określić położenia i prędkości elektronu w atomie.
Zakaz Pauliego – w atomie nie mogę istnieć dwa elektrony posiadające takie same wartości wszystkich 4 liczb kwantowych.
Głowna liczba kwantowa n – przyjmuje wartości od 1 do ∞
Określa energię elektronu (na kolejnych powłokach jest coraz większa)
Nr powłoki
Maksymalna liczba stanów kwantowych
Wielkość orbitalu
Powłoka elektronowa – zbiór elektronów o tych samych wartościach głównej liczby kwantowej
Poboczna liczba kwantowa l – przyjmuje wartości od 0 – n-1
Charakteryzuje kręt
Decyduje o kształcie orbitalu (0- okrągły, 1- ósemka)
2l+1 – liczba orientacji wektora krętu, czyli ilość orbitali na danej podpowłoce
s: 2 x 0 + 1 = 1
p: 2 x 1 + 1 = 3
d: 2 x 2 + 1 = 5
4l+2 – liczba stanów kwantowych na danej podpowłoce
Podpowłoka elektronowa – zbiór stanów kwantowych o takiej samej wartości głównej i pobocznej liczby kwantowej
Magnetyczna liczba kwantowa m : -l…0…l
Określa rzut wektora krętu
Poziom orbitalny – zbiór elektronów o jednakowych wartościach głównej, pobocznej i magnetycznej liczby kwantowej
Magnetyczna spinowa liczba kwantowa – opisuje orientację wektora spinu
$$m_{s} = \frac{1}{2\ }\text{\ \ \ lub\ \ \ }m_{s} = - \frac{1}{2}$$
Energia jonizacji – minimalna wartość energii, którą należy dostarczyć aby oderwać elektron walencyjny (najluźniej związany) od atomu
Powinowactwo elektronowe – opisuje zdolność atomu do przyłączania elektronu i tworzenia anionu
Promocja – dotyczy pierwiastków z bloku d, elektrony z podpowłoki s przeskakują na podpowłokę d
Występuje u pierwiastków grupy 11, u chromu i o liczbie atomowej 41-45
U Palladu promocja dotyczy dwóch elektronów, przeskok z podpowłoki s na d
Elektrony walencyjne – maksymalna liczba elektronów, które mogą tworzyć wiązania chemiczne