Dagmara Pieńkosz

Pedagogika III/3

Hospitacja zajęć w Salezjańskiej Świetlicy Środowiskowej im. Św. Dominika Savio w Lublinie

Temat zajęć: Rola przyjaciela w życiu gimnazjalisty.

Uczestnicy: dzieci w wieku gimnazjalnym, 18 osób

Prowadzący: Wychowawczyni ze świetlicy

Czas trwania zajęć: 45 minut.

Data hospitacji: 28. 11. 2008r.

Cel główny: Uczeń ceni przyjaźń oraz przyjaciół

Cele założone przez wychowawcę:	Realizacja założonych celów:
wychowanek wie, czym jest przyjaźń, wychowanek zna różne rodzaje przyjaźni, wychowanek wie, jakie cechy posiada dobry przyjaciel, wychowanek zna różnych przyjaciół będących bohaterami lektur szkolnych	Cele z tej grupy zostały zrealizowane. Dzieci potrafiły udzielić odpowiedzi na zadawane pytania związane z tymi celami. Jednak według mnie, nie do końca został zrealizowany cel dotyczący znajomości różnych rodzajów przyjaźni. Zagadnienie to było poruszone w sposób dość skrótowy i na koniec zajęć nie wszystkie dzieci potrafiły powtórzyć dane informacje.
wychowanek rozumie potrzebę przyjaźni w życiu, wychowanek rozumie wartość przyjaźni koleżeńskiej	Wychowawca realizował te cele poprzez pogadankę, dzieci włączały się – tak, że pogadanka przekształciła się w dialog między wychowawcą a wychowankami
wychowanek umie wymienić cechy dobrego przyjaciela, wychowanek potrafi odróżnić przyjaźń od miłości i koleżeństwa, wychowanek potrafi się odpowiednio zachować w stosunku do przyjaciół	Wychowawca starał się tak postępować, by przekazać wychowankom zamierzone cele. Na podstawie obserwacji zajęć mogę tylko stwierdzić, że został zrealizowany pierwszy cel – umiejętność wymienienia cech dobrego przyjaciela, dwa pozostałe cele są trudniejsze do zaobserwowania, wymagają długoplanowych spotkań z wychowankami.
wychowanek potrafi ułożyć wiersz dla swojego przyjaciela, wychowanek umie odegrać scenkę o nawiązywaniu przyjaźni, wychowanek wykonuje gazetkę o tematyce przyjaźni	Dzieci chętnie wykonywały zadania wyznaczone przez wychowawcę, które związane były z tymi celami. Największy problem stanowiło samodzielne ułożenie wiersza, dlatego myślę, że ten cel nie został do końca osiągnięty. Oczywiście wychowawca podejmował odpowiednie starania, lecz dzieci w dużej części nie osiągnęły wyniku.
wychowanek wykazuje cechy dobrego przyjaciela, wychowanek jest otwarty na innych, wychowanek ceni przyjaźń koleżeńską wychowanek pracuje nad rozwijaniem pozytywnych cech charakteru	Realizacja tych celów jest trudna do oceny. Zajęcia przebiegały w miłej, przyjacielskiej atmosferze, dzieci odnosiły się do siebie w koleżeński sposób. Jednak stwierdzenie czy te wszystkie cele zostały osiągnięte wymagałoby długich obserwacji.

Metody:

• dyskusja,

• opis,

• opowiadanie

• perswazyjna

• zadaniowa

• organizowania działalności zespołowej

Formy:

• zbiorowa,

• grupowa.

Wykorzystane środki dydaktyczne:

• fragmenty tekstów z lektur,

• dwie plansze z rysunkiem przyjaciela,

• kolorowe flamastry.

Czynności wychowawcy	Czynności dzieci	Uwagi
Czynności organizacyjno-porządkowe.	Dzieci zajmują miejsca, chwilę rozmawiają, po około 2 minutach uciszają się i słuchają nauczyciela.	Dzieci zachowują się spokojnie, rozmawiają w małych grupach, dość szybko uspokajają się na prośbę wychowawcy.
Wychowawca opowiada historyjkę na temat przyjaźni.	Dzieci słuchają. Co jakiś czas słychać przyciszony głos któregoś dziecka. Dzieci dopowiadają cos do opowiadania nauczyciela – coś z własnych doświadczeń, przemyśleń.	Wychowawca kontroluje zachowanie wychowanków. Zwraca uwagę na szepty. Reaguje na dopowiedzenia dzieci, jeśli są trafne to wplata je w swoją pogadankę.
Wychowawca pyta uczniów co usłyszeli w opowiadaniu?	Dzieci odpowiadają. Wymieniają najważniejsze sprawy poruszane przez wychowawcę, chwilami przekrzykują się.	Chwilami widoczny jest brak dyscypliny, pewne rozprężenie wśród dzieci. Poza tym, po całym, dość długim opowiadaniu (około 12 minut) dzieci nie pamiętają odpowiedzi na wszystkie pytania. Według mnie należałoby je zadawać także w czasie trwania pogadanki lub sporządzać na bieżąco pewne notatki (np. w formie mapy myśli), które byłyby później pomocne.
Wychowawca pyta uczniów czym jest przyjaźń, jakie są jej rodzaje?	Dzieci odpowiadają i zapisują swoje propozycje na plakacie przedstawiającym schematycznie przyjaciela.	Wychowawca koryguje odpowiedzi. Zwraca uwagę na rozróżnienie między przyjaźnią a koleżeństwem czy znajomością. Chwilami występuje małe zamieszanie przy uzupełnianiu plakatu, jednak nie jest utrudnieniem w zajęciach, nie wpływa tez negatywnie na bezpieczeństwo dzieci.
Wychowawca pyta o znane dzieciom postacie z książek, filmów itp. będące wzorem przyjaciela. Pokazuje także fragmenty lektur szkolnych, w których jest mowa o przyjaciołach, przyjaźni.	Dzieci nie znają wiele takich postaci. Wymieniają trzy z nich. Zapoznają się z postaciami ukazanymi w książkach, których fragmenty prezentuje wychowawca.	Dzieci są zainteresowane tekstami, które przyniósł wychowawca, chętnie słuchają. Oglądają książki przyniesione przez wychowawcę.
Wychowawca pyta uczniów o cechy dobrego przyjaciela. Poleca im wypisać je na wcześniej przygotowanym plakacie.	Dzieci odpowiadają i zapisują swoje odpowiedzi na drugim plakacie.	Dzieci współpracują przy uzupełnianiu plakatu, są aktywne, pomysłowe. Pytają o zdanie wychowawcę. Ten zaś, dba o porządek na zajęciach.
Wychowawca wiesza plakaty na ścianie, krótko podsumowuje zajęcia i żegna dzieci.	Dzieci pomagają wychowawcy przy plakatach, słuchają tego, co mówi. Następnie żegnają się z nim i wychodzą z sali.	Wychowawca trafnie podsumował całość zajęć. W mojej ocenie, pewnym mankamentem było to, że nie podał żadnego zadania związanego z tematem przyjaźni, które w pewien sposób mogłoby pomóc dzieciom w kształtowaniu w sobie cech przyjaciela, dążeniu do przyjaźni itp. Można podać temat kolejnych zajęć.

Do Salezjańskiej Świetlicy Środowiskowej im. Św. Dominika Savio w Lublinie uczęszczają dzieci w wieku od 6 do 16 lat. Organizowane są dla nich różne rodzaje aktywności. Wychowawcy dbają o umysłowy rozwój dzieci i młodzieży, między innymi poprzez pomoc w odrabianiu zadanych prac domowych, przeprowadzanie dodatkowych zajęć ćwiczących ich umiejętności (np. ćwiczeń ortograficznych, matematycznych). Prowadzone są także zajęcia rozwijające osobowość wychowanków, otwierające ich na innych ludzi. Na takich właśnie zajęciach przeprowadziłam hospitację. Wychowawczyni mówiła o roli przyjaźni i przyjaciół w życiu każdego człowieka, starając się rozbudzić w wychowankach potrzebę takiej przyjaźni oraz postawę szacunku wobec niej. W ramach zajęć świetlicy odbywają się także zajęcia sportowe prowadzone przez przygotowanego do tego wychowawcę. Do świetlicy przychodzą tak zwane „trudne dzieci”, więc organizowanie dla nich różnorodnych zajęć jest bardzo potrzebne. Niektóre z nich być może poza świetlicą nie miałyby możliwości dowiedzieć się czym na przykład jest prawdziwa przyjaźń. A na tych właśnie zajęciach w świetlicy mogły się tego dowiedzieć, poznać co jest naprawdę ważne, wspólnie wypracowywać pewne wiadomości. Dlatego zajęcia, na których przeprowadziłam hospitację oceniam bardzo dobrze i myślę, że przyniosły one korzyść dzieciom.