Prawoznawstwo wywodzi się z trzech filarów: religii chrześcijańskiej, filozofii greckiej oraz prawa rzymskiego.
Klasyfikacja nauk prawnych:
Nauka prawa wywodzi się z rzymskiej jury z Prudencji. Początkowo dotyczyła tylko znajomości prawa, by z czasem badać pewne reguły i zasady prawne ściśle związane z problemami etycznymi i filozoficznymi.
Pod koniec XIX wieku wyodrębniono cztery dziedziny (dyscypliny) w naukach prawa.
1.Dogmatyka prawa – jej zadaniem jest wyjaśnianie znaczenia norm prawnych zawartych w obowiązujących przepisach prawa. Dogmatyka prawa odpowiada wszelkim przedmiotom rozważanym w ramach studiów nad prawem. Ma ona trzy zadania:
# Egzegeza – czyli wyjaśnienie przepisów prawnych przy użyciu dyrektyw interpretacyjnych w celu ustalenia znaczenia zawartych w nich norm. Jest to analizowanie przepisów prawnych i wysnuwanie z nich odpowiednich wniosków.
# Systematyka – jest to logiczne porządkowanie norm prawnych według określonych kryteriów. Systematyka jest możliwa w obrębie danej instytucji (np. systematyka umów prawnych) lub danej gałęzi prawa.
# Synteza – jest to ustalanie zasad naczelnych dla danej instytucji prawnej gałęzi prawa lub całego systemu prawa.
Nauki filozoficzne:
Filozofia prawa to ogólna nauka o prawie, w jej ramach toczą się spory głównie pomiędzy zwolennikami pozytywizmu prawniczego a rzecznikami teorii prawa naturalnego lub innych koncepcji antypozytywistycznych.
Filozofia prawa rozpatruje prawo w relacji do problemów wiążących się z samą egzystencją człowieka lub do podstawowych wartości w jego życiu. Przedmiotem dociekań nie są wówczas obowiązujące przepisy ale prawo w ogóle, poszukiwanie prawa naturalnego, istoty sprawiedliwości.
#Teoria prawa – zajmuje się formułowaniem ogólnych twierdzeń o prawie, jego istocie jako zjawisku społecznym w celach i funkcjach, podstawach obowiązywania, sposobach interpretacji, zasadach stosowania a także przyjmowanych ograniczeniach w tym zakresie.
#Historia prawa – nauki historyczne przyjmują, że skoro istniejące ustroje państwowe i systemy prawne stanowią wynik procesów historycznych to dla pełnego zrozumienia współczesności niezbędne jest poznanie form wcześniejszych.
#Nauki empiryczne – badają realne funkcjonowanie prawa jako jednego z systemów normatywnych w społeczeństwie, a także działania norm prawnych w poszczególnych strefach życia społecznego (socjologia prawa, psychologia prawa).
#Nauki pomocnicze dla nauk prawnych: ekonomia prawnicza, logika prawnicza, etyka prawnicza, kryminologia, kryminalistyka, medycyna prawnicza.
Formuła Radbruha – „Nie jest prawem to co jest rażąco niesprawiedliwe”.
System prawa:
# Prawo jest to zespół norm ustanowionych przez władze państwowe z zachowaniem pewnej procedury.
# System prawa – zespół norm uporządkowanych według określonych właściwości. Wyróżniamy typy systemu prawa:
1. System prawa precedensowego (common law) jest to rodzaj prawa angielskiego i amerykańskiego.
2. System prawa kontynentalnego (ustawowego, pozytywnego) charakteryzuje go:
* Hierarchiczne uporządkowanie norm.
* Abstrakcyjność i ogólność norm tworzonych przez organy ustawodawcze.
* Organy stosujące prawo nie tworzą prawa.
3. Konkretny system prawa – jest to całokształt norm prawnych obowiązujących w konkretnym państwie, w określonym przedziale czasowym.
Gałąź prawa – pewien dział prawa wyodrębniony w konkretnym systemie prawa w wyniku podziału logicznego, klasyfikacji lub typologizacji.
Kryteria podziału systemu prawnego:
#Ze względu na interes, czyli cel prawa (w aspekcie historycznym).
#Prawo publiczne – wszystko to co dotyczy państwa, rzeczy publicznej.
#Prawo prywatne – wszytko to co dotyczy jednostki.
# Kryterium podmiotowe – prawo publiczne między takimi podmiotami gdzie przynajmniej jeden jest organem państwowym (koniecznie prawo administracyjne). Prawo prywatne pomiędzy osobami fizycznymi (prawo cywilne).
# Kryterium sposobu regulacji prawnej stron – w prawie publicznym nierownorzędność podmiotów (administracyjne), w prawie prywatnym równorzędność podmiotów (cywilne).
# Kryterium ochrony prawnej – w prawie publicznym ściganie z inicjatywy państwa (administracyjne), w prawie prywatnym ściganie z inicjatywy zainteresowanych obywateli (cywilne).