Wykład I-II

12 października 2009

15:45

 

5 października - zajęcia organizacyjne

 

W listopadzie nie ma zajęć - trzeba będzie odrobić 2 zajęcia wcześniej

Dozwolone są 1-2 nieobecności

 

12 października - wykład

 

KONSERWACJA ZABYTKÓW

 

1. Konserwacja polega na zatrzymaniu procesu korozji (czyli niszczenia, usunięcie jej przyczyny, przywrócenie w miarę możliwości pierwotnego wyglądu obiektu i zabezpieczenie go przed agresywnym wpływem otoczenia (np. działanie czynników zewnętrznych)

2. Konserwacja jest nauką interdyscyplinarną, adaptującą współczesne zdobycze nauki do swych celów

3. Działania konserwatorskie można podzielić na konserwację aktywną i pasywną

 

PODSTAWOWE ZASADY KONSERWACJI

1. Zachowanie autentyzmu, wartości artystycznej i dokumentalnej konserwowanego dzieła

2. Świadoma odpowiedzialność za prowadzone prace

3. "primum non nocere"

 

PROGRAM KONSERWATORSKI POWINIEN OBEJMOWAĆ

1. Badania naukowe nad technologią wykonania obiektów zabytkowych i w związku z tym wykorzystanie innych dyscyplin naukowych, jak np. fizyki, chemii, materiałoznawstwa i technologii, geologii, nauk przyrodniczych itd.

1. Odpowiednie prowadzenie procesu konserwatorskiego

   1. Wybór metody konserwacji

   1. Wykonanie dokumentacji konserwatorskiej, opisowej i fotograficznej, załączenie wyników badań.

   1. Proces konserwatorski musi być odwracalny - użyte środki muszą być możliwe do usunięcia

1. Dobór odpowiednich zasad postępowania -

   1. Konserwacja doraźna (w trakcie badań wykopaliskowych)

   1. Konserwacja laboratoryjna

 

HISTORIA KONSERWACJI

1. Pracownie konserwacji zaczęły powstawać po wojnach napoleońskich, by umożliwić naprawę, a co za tym idzie skuteczniejszą sprzedaż dzieł antycznych zrabowanych w czasie wojen

2. Szczególnie intensywny rozwój nastąpił po I i II wojnie światowej

3. W Polsce powstały wtedy pracownie konserwatorskie przy wszystkich ASP w Polsce