Wybrane zagadnienia z teorii barw
Wra偶enie wzrokowe wywo艂ane falami 艣wietlnymi. Wra偶enie danej barwy mo偶na wywo艂a膰 fal膮 艣wietln膮 o odpowiedniej d艂ugo艣ci, jak i zmieszaniem, czyli r贸wnoczesnym dzia艂aniem, w odpowiedniej proporcji trzech barw podstawowych.
ko艂o barw |
Mamy trzy kolory podstawowe poprzez mieszanie kt贸rych, uzyskujemy poszczeg贸lne barwy r贸偶ni膮ce si臋 chocia偶by nasyceniem czy jasno艣ci膮. Barwy podstawowe, to: czerwony, 偶贸艂ty i niebieski. Sk艂adaj膮c ze sob膮 te kolory w r贸偶nych proporcjach uzyskamy poszczeg贸lne barwy proste (uzyskane poprzez rozszczepienie 艣wiat艂a w pryzmacie) i barwy z艂o偶one (mieszanina barw prostych). Efektem zmieszania kolor贸w w uk艂adzie 艣wiat艂a emitowanego (mieszanie addytywne) daje w efekcie barw臋 bia艂膮. Natomiast zmieszanie pigment贸w (mieszanie subtraktywne) daje barw臋 czarn膮.
mieszanie addytywne mieszanie subtraktywne
Barwy proste (monochromatyczne, widmowe) - barwy otrzymane z rozszczepienia 艣wiat艂a bia艂ego.聽
Barwy z艂o偶one - barwy sk艂adaj膮ce si臋 z mieszaniny barw prostych w dowolnych proporcjach, czyli z mieszaniny fal elektromagnetycznych o r贸偶nych d艂ugo艣ciach z zakresu promieniowania widzialnego.
Barwy achromatyczne (barwy niekolorowe) - wszystkie barwy nie posiadaj膮ce dominanty barwnej, a wi臋c kolory: bia艂y, czarny, oraz wszystkie stopnie szaro艣ci.
Barwy chromatyczne (barwy kolorowe) - wszystkie kolory, w kt贸rych mo偶na wyr贸偶ni膰 dominant臋, cho膰by niewielk膮, jakiej艣 barwy.
Barwy podstawowe 鈥 to zestaw trzech barw, kt贸rych nie mo偶na uzyska膰 poprzez mieszanie innych (czerwona, niebieska, 偶贸艂ta)
Barwy pochodne鈥 to zestaw trzech barw, uzyskanych z po艂膮czenia parami barw podstawowych i tak z barw czerwonej i niebieskiej powstaje fioletowy, z barw czerwonej i 偶贸艂tej pomara艅czowy oraz z barw 偶贸艂tej i niebieskiej zielony.
Barwy pochodne kolejnych poziom贸w.
Ko艂o barw opracowano na bazie trzech kolor贸w podstawowych: czerwonego, zielonego i 偶贸艂tego, aby uzyska膰 kolory drugiego rz臋du mieszamy ze sob膮 dwa kolory drugiego rz臋du, aby uzyska膰 kolory trzeciorz臋dowe mieszamy barwy podstawowe z kolorami drugorz臋dowymi. Mieszaj膮c je kolejno (w efekcie zmieniaj膮c proporcje barw podstawowych) uzyskujemy kolejne barwy pochodne poziomu III, IV itd. podstawowych i kolor贸w wy偶szych rz臋d贸w mo偶na grupowa膰 w rodziny: b艂臋kity, 偶贸艂cienie, zielenie, czerwienie itd. W okr臋gach wpisano kolory podstawowe, w kwadratach Kolory drugorz臋dowe, oraz kolory trzeciego rz臋du w tr贸jk膮tach.
W ten spos贸b mo偶na rozwija膰 ko艂o barw do uzyskania oko艂o czterech miliard贸w barw rozr贸偶nianych przez ludzkie oko. Barwy powsta艂e z mieszania kolor贸w
Barwy czyste鈥 to zestaw sze艣ciu barw: trzech podstawowych i trzech pochodnych
Barwy z艂amane- uzyskujemy dodaj膮c do ka偶dej z farb o barwie podstawowej i pochodnej odrobin臋 farby o barwie dope艂niaj膮cej聽
聽
Barwy dope艂niaj膮ce to pary barw dope艂niaj膮ce si臋 do achromatyczno艣ci. Najcz臋艣ciej s膮 przedstawiane jako barwy le偶膮ce naprzeciwko siebie w kole barw.
Barwy ciep艂e鈥 to zakres barw od purpury po 偶贸艂cie艅, daj膮ce wra偶enie ciep艂a i postrzegane w obrazach, jako charakterystyczne dla plan贸w bli偶szych.
Barwy zimne鈥 to zakres barw od fioletu po ziele艅, daj膮ce wra偶enie zimna i postrzegane jako barwy dalszego planu.
To inaczej koloryt, grupa barw tworz膮cych og贸lny ton kompozycji. Stanowi ona najistotniejszy element kolorystyki obrazu. Rozr贸偶niamy gam臋 zharmonizowan膮 (przewaga kolor贸w ciep艂ych, zimnych, neutralnych), zr贸偶nicowan膮 (szeroka gama z licznymi kontrastami), z akcentem barwnym. Nale偶y pami臋ta膰, 偶e podzia艂 ten jest wzgl臋dny, poniewa偶 temperatura barw w du偶ej mierze zale偶y od kolor贸w, kt贸re z ni膮 s膮siaduj膮.
w膮ska gama barw zimnych聽
Autoportret w zielonym bugatti- Tamara 艁empicka |
w膮ska gama barw ciep艂ych
S艂oneczniki- Vincent van Gogh |
szeroka gama barwna
P艂acz膮ca kobieta- Pablo Picasso |
gama barw neutralnych
艢pi膮ca Cyganka- Henri Julien F茅lix Rousseau |
akcent kolorystyczny czyli punkt, plama lub linia w kolorze wyra藕nie odbiegaj膮cym od pozosta艂ych element贸w gamy zastosowanej w dziele w prezentowanym dziele jest to ciemnozielony cyprys stanowi膮cy ciemnozielony akcent kolorystyczny po艣rodku dynamicznego obrazu.
Zielone pole pszenicy z cyprysem - Vincenta van Gogha |
Praca ucznia klasy 6 SP |
Kontrast jest to wyra藕na (silna) r贸偶nica, przeciwie艅stwo element贸w obrazu. Kontrast s艂u偶y do podkre艣lenia i zaakcentowania wybranych element贸w dzie艂a. Mo偶e te偶 s艂u偶y膰 do podkre艣lenia nastroju pracy, na przyk艂ad niepokoju i niepewno艣ci. Zestawienia kontrastowe mog膮 by膰 艂agodne lub agresywne, a jest to uwarunkowane wielko艣ci膮 przeciwstawionych plam barwnych, sposobem wykorzystania cech barwy i systemem ich zestawiania (np. przy ich rozdzielaniu konturem - kontrast s艂abnie). Przy stosowaniu kontrastu ton贸w najwi臋ksz膮 si艂臋 dzia艂ania uzyskuje si臋 przez zestawianie barw dope艂niaj膮cych, mniejsz膮 - przez zestawianie trzech barw podstawowych, jeszcze mniejsz膮 - trzech barw pochodnych, najmniejsz膮 - po艣rednich. Przeplatanie w膮skich pask贸w ton贸w kontrastowych powoduje wra偶enie migotania, co cz臋sto stosowane bywa w kompozycjach op-artowskich. Silnie skontrastowane barwy wzajemnie si臋 wzmacniaj膮, najaktywniejsz膮 z barw jest pomara艅czowa i czerwona, najbierniejszymi - zielona i purpurowa. Barwa ja艣niejsza i bardziej nasycona tego samego tonu zawsze jest aktywniejsza od innych jego odcieni; st膮d te偶 niebieska wydaje si臋 o zmierzchu aktywniejsza od czerwieni.
Wyr贸偶niamy kontrast:
koloru - najsilniejszy z kontrast贸w - to zestawienie czystych nasyconych barw le偶膮cych dalej od siebie na kole kolor贸w -im dalej tym wi臋kszy kontrast
waloru - jeden z zestawianych odcieni jest rozbielony a drugi chromatyczny
czysto艣ci barwy - jeden z odcieni prze艂amany szaro艣ci膮 lub czerni膮 w po艂膮czeniu z barw膮 chromatyczn膮
Deszcz, Para, Pr臋dko艣膰, - Wiliama Turnera
Che Guevara- Andy Warhol |
---|
Jasno艣膰 barwy, nat臋偶enie 艣wiat艂a wzgl臋dnie cienia, jaka zawarta jest w tonie kolorystycznym.
Walor wi膮偶e si臋 z poczuciem ci臋偶aru koloru, poniewa偶 barwy i odcienie jasne s膮 lekkie i ulotne, a ciemne sprawiaj膮 wra偶enie ci臋偶ko艣ci i masywno艣ci. Odpowiednie roz艂o偶enie walorowe organizuje kompozycj臋 kolorystyczn膮. W kompozycji malarskiej 艣wiat艂o mo偶e by膰 roz艂o偶one r贸wnomiernie, ale mo偶e te偶 by膰 藕r贸d艂em silnych kontrast贸w i wp艂ywa膰 na walor. Si艂a waloru zale偶y r贸wnie偶 od barwy przedmiot贸w w naturze.
Wieczerza w Emaus 鈥 Rembrandta van Rijn
Kiedy rozum 艣pi budz膮 si臋 demony- Francisco Jos茅 Goya y Lucientes |
CZERWIE艃 to barwa w艂adzy 鈥 jest to kolor kr贸lewski i biskupi. Czerwie艅 jest kolorem ziemskim, oznacza krew, ogie艅, wojn臋 i rz膮dz臋. Jest tak偶e kolorem nami臋tno艣ci p艂odno艣ci oraz odwagi. Czerwie艅 po艂膮czona z czerni膮 jest symbolem egoizmu, gwa艂tu i zdrady. Jasnoczerwony oznacza mi艂osierdzie, za艣 kolor krwi jest symbolem m臋cze艅stwa i Chrystusa.
Dobra strona czerwieni to ta kojarzona z mi艂o艣ci膮 (czerwona r贸偶a) i pasj膮 (p艂omie艅). Domeny czerwieni to si艂y witalne, 偶ycie i pi臋kno. Z ogromnej ilo艣ci symbolizowanych przez ni膮 cech, do najwa偶niejszych nale偶膮: ekstrawertyzm, odwaga, antydepresyjno艣膰, asertywno艣膰, determinacja, przyjazno艣膰, ciep艂o i wra偶liwo艣膰. Jej "z艂a" strona to symbol z艂o艣ci i krwi, jako rewolucji. Kolor czerwony u偶yty w odpowiednim kontek艣cie mo偶e kojarzy膰 si臋 z powstaniem, rewolucj膮, 艣mierci膮, walk膮.
B艁臉KIT to kolor transcendentny.
Kojarzy si臋 z otwart膮 przestrzeni膮, wod膮, morzem, niebem. W staro偶ytnej Grecji i Rzymie by艂 symbolem najwy偶szych B贸stw - Zeusa i Jupitera. Dla chrze艣cijan jest to r贸wnie偶 kolor Matki Bo偶ej. Kolor niebieski by艂 pocz膮tkowo symbolem wierno艣ci, np. rycerze na cze艣膰 ukochanej kobiety przywdziewali niebieskie stroje. Z czasem sta艂 si臋 symbolem niewiernych i oszukanych. Zawieszony przed domem niebieski fartuch oznacza zaproszenie ch臋tnych do o偶enku.
Niebieski jest kolorem pe艂nym symboliki. Niekt贸re z nich to: uduchowienie, pok贸j, higiena, spok贸j, woda, 艣wie偶o艣膰 i ch艂贸d, lecz r贸wnie偶 dynamizm, kreatywno艣膰 i inspiracja. Niebieski to tak偶e kolor przyja藕ni: podarowanie niebieskiego kwiatu symbolizuje du偶e znaczenie przyja藕ni dla obdarowuj膮cego. Niebieski bywa te偶 postrzegany, 聽jako symbol przywi膮zania do tradycji.
呕脫艁TY to kolor z艂ota oraz s艂o艅ca. Oznacza najwy偶sze warto艣ci i wiedz臋. Niegdy艣 kolor 偶贸艂ty by艂 barw膮 zam臋偶nych kobiet i matek, mia艂 wzbudza膰 do nich szacunek. Stopniowo kolor ten sta艂 si臋 symbolem zdrady, fa艂szu, bezwstydu (ladacznice), wrogo艣ci (呕ydzi). Odcie艅 cytrynowo偶贸艂ty symbolizuje nienawi艣膰 i zdrad臋. Judasz przedstawiany jest w malarstwie z 偶贸艂tej szacie. Ponadto kolor ten uznano za barw臋 wrogo艣ci, z艂ych zamiar贸w i bezwstydu.
BIEL jest symbolem czysto艣ci i niewinno艣ci, a tak偶e odnowy 偶ycia duchowego. Jest barw膮 anio艂贸w i aposto艂贸w. W sztuce wczesnochrze艣cija艅skiej bia艂e by艂y szaty aposto艂贸w, starc贸w Apokalipsy, czasem Chrystusa, rzadko anio艂贸w. W p贸藕niejszym 艣redniowieczu coraz cz臋艣ciej zast臋powano j膮 barwami chromatycznymi. Chrystusa przedstawiano w bieli w momencie transfiguracji.
CZER艃聽 mo偶na nazwa膰 "niezrozumianym kolorem", gdy偶 niemal w ka偶dej kulturze ma inne, cz臋sto odleg艂e znaczenie.Najcz臋艣ciej jednak jest barw膮 negatywn膮, jest kolorem nocy, niewiary, grzechu i 艣mierci, symbolem upad艂ych anio艂贸w, nico艣ci i gniewu, ale tak偶e oznak膮 pokory, obumarcia dla 艣wiata i cia艂a, ascezy. Czarny kolor oznacza r贸wnie偶 nieugi臋to艣膰.Pozosta艂e istotne cechy symbolizowane przez czer艅 to: tajemniczo艣膰, seksowno艣膰, skojarzenie z w艂adz膮, dostojno艣ci膮, czasem nawet zastraszaniem (s臋dziowie, prawnicy,...) oraz powaga. Generalnie jest kojarzona bardziej z obszarami miejskimi ni偶 wsi膮.
FIOLET to kolor 偶a艂oby i zadumy. Jest barw膮 charakterystyczn膮 dla okresu Adwentu, czyli okresu oczekiwania na narodziny Chrystusa. W latach 60. fiolet sta艂 si臋 kolorem buntu i przemian, uznawano go za niekonwencjonalny i prowokuj膮cy, za艣 odcienie fioletu sta艂y si臋 symbolem m艂odo艣ci i poszukiwania wolno艣ci.
POMARA艃CZOWY- oznacza nadchodz膮ce zmiany, kreatywno艣膰 po艂膮czon膮 z r贸wnowag膮. Jest to kolor zwi膮zany z seksualno艣ci膮 i reprodukcj膮. Kwiaty o barwie pomara艅czowej symbolizuj膮 entuzjazm i po偶膮danie.
ZIELE艃 to kolor wegetacji ziemskiej, 偶ycia i ro艣linno艣ci. W Biblii kolor Ogrodu Pa艅skiego. Jest to barwa nadziei na szcz臋艣cie, zwyci臋stwa i kontemplacji. Zielony jest kolorem kompromisowym, symbolizuje tak偶e p艂odno艣膰 i nie艣miertelno艣膰. Kiedy艣 kolor ten symbolizowa艂 rodz膮c膮 si臋 mi艂o艣膰; tak ubrany m臋偶czyzna dawa艂 damie do zrozumienia, 偶e jest w niej zakochany.
W 艣redniowieczu ziele艅 uwa偶ano za kolor symbolizuj膮cy katastrof臋 i z艂o, by艂a kojarzona z samym diab艂em. Istnia艂 nawet przes膮d, 偶e ubieranie si臋 na zielono mo偶e 艣ci膮gn膮膰 z艂e moce i pecha. Niekt贸re negatywne znaczenia przetrwa艂y w zmienionej formie do dzi艣 鈥 jaskrawa ziele艅 kojarzy si臋 z trucizn膮, za艣 blada, zmieszana z niewielk膮 ilo艣ci膮 b艂臋kitu lub szaro艣ci 鈥 z chorob膮.
Z biegiem czasu zielony zdobywa艂 coraz lepsz膮 reputacj臋 i przesta艂 si臋 kojarzy膰 ze z艂em, sta艂 si臋 natomiast symbolem losu i przypadkowo艣ci 鈥 zar贸wno w ich dobrych, jak i z艂ych aspektach