Analiza długookresowa- dotyczy okresu, w którym mogą się zmienić wszystkie nakłady ( wszystkie czynniki produkcji są zmienne, przedsiębiorstwo może inwestować i zmieniać stosowaną technikę produkcji).

Analiza krótkookresowa- zakłada się w niej, że niektóre warunki działania firmy są niezmienne. Konsekwencją jest występowanie stałych i zmiennych czynników produkcji.

Behawioralna teoria firmy- firma jest postrzegana jako koalicja różnych grup interesów, tzn. że nie ma ustalonej z góry funkcji celu. Cele zrealizowane przez firmę są wynikiem kompromisu tych grup. Teoria ta kładzie nacisk na analizę bodźców, którymi kierują się koalicje. Głównym celem jest opis wewnętrznych mechanizmów funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Cena zamknięcia- cena, przy której producentowi jest obojętne, czy wytwarza, czy nie; jest ona równa przeciętnym kosztom zmiennym.

Czynnik produkcji- dobro używane do produkcji innego dobra.

Dobra komplementarne- są to dobra spożywane w stałych proporcjach. Kiedy cena jednego z dób rośnie maleje konsumpcja obu dóbr, gdy cena spada rośnie konsumpcja obu dóbr. Elastyczność mieszana popytu jest ujemna.

Dobra niższego rzędu- dobra, których konsumpcja spada (rośnie) wraz ze wzrostem (spadkiem) dochodu.

Dobra normalne- dobra, których konsumpcja rośnie (spada) wraz ze wzrostem (spadkiem) dochodu (elastyczność dochodowa dodatnie) lub spadkiem (wzrostem) cen (elastyczność cenowa ujemna).

Dobra substytucyjne- wzrost ceny dobra x1, powoduje wzrost konsumpcji dobra x2 będącego dobrem substytucyjnym w stosunku dobra x1, natomiast spadek ceny dobra x1 powoduje wzrost jego konsumpcji i spadek konsumpcji x2. Jeśli dobro x2 jest substytutem dobra x1, to dobro x1 nie musi być substytutem dobra x2. Elastyczność mieszana popytu jest dodatnia.

Dobra wyższego rzędu (luksusowe)- dobra, których konsumpcja rośnie wraz ze wzrostem ich cen.

Dobro Giffena- szczególny rodzaj dóbr niższego rzędu, stanowiący podstawę konsumpcji osób najuboższych. Charakteryzuje je wzrost popytu towarzyszący wzrostowi jego ceny (dodatnia elastyczność cenowa popytu).

Dobro Veblena- dobro, którego posiadanie świadczy o zamożności nabywcy. Jego konsumpcja rośnie wraz ze wzrostem jego ceny (dodatnie cenowa elastyczność popytu). Zachowanie nabywców opisuje się za pomocą tzw. Efektu snoba.

Elastyczność mieszana popytu- informuje nas o ile % zmieni się popyt na dobro x1, jeżeli cena dobra x2 zmieni się o 1%. Może być dodatnia (dobra substytucyjne) lub ujemna (komplementarne).

Elastyczny popyt- popyt, w przypadku którego 1% zmiana ceny powoduje większą niż 1% (zwykle przeciwnie skierowaną) zmianę popytu.

Funkcja La Grange’a- funkcja stosowana do rozwiązywana problemów optymalizacji w warunkach ograniczeń. W teorii wyboru konsumenta pozwala obliczać max użyteczność przy danym ograniczeniu budżetowym. W teorii postępowania producenta pozwala analitycznie rozwiązywać problemy max zysku i min kosztów.

Gospodarka towarowo-pieniężna, warunki: a) produkcja przeznaczona jest na sprzedaż; b) wyodrębniona własność prywatna; c) pieniądz jest miernikiem wartości (stanowi powszechny ekwiwalent). Prawo gospodarki t-p: prawo popytu i podaży; prawo wartości.

Gospodarowanie- jest to proces wyboru określonych celów (które są względnie nieograniczone) do realizacji przy wykorzystaniu względnie ograniczonych środków. Zasoby należy wykorzystywać w sposób optymalny, tzn. optymalna alokacja zasobów i możliwie oszczędne ich wykorzystanie. Niemożność dokonywania wyborów oznacza niemożność gospodarowania.

Granica możliwości- pokazuje, które ze strategii są dopuszczalne i możliwe do zrealizowania przez przedsiębiorstwo pi>=(1+f-x)/r*gk.

Granica szans- jest to pewien zbiór dopuszczalnych strategii, które pozwalałyby osiągnąć cel założony prze managerów, respektując oczekiwania właścicieli. ∏≤µ(gk); ∏=P/V; g=∆V/V; k=I/∆V; ∏- stopa (marża) zysku, g- tempo wzrostu sprzedaży, k- krańcowy współczynnik kapitałochłonności, I- inwestycje, f- stała, P- zysk.

Izokwanta (krzywa jednakowego produktu)- zbiór kombinacji czynników produkcji, które pozwalają efektywnie wytworzyć określoną wielkość produkcji; stanowi warstwicę funkcji produkcji (rzut pionowy punktów leżących na tej samej wysokości powierzchni wzgórza produkcji).

Konfiguracja realna rynku ma miejsce, kiedy wszystkie firmy tworzące rynek osiągają zysk.

Konfiguracja trwała- powstaje z konfiguracji realnej, kiedy nie ma możliwości opłacalnego wejścia na rynek, tzn kiedy spełnione są następujące założenia: przybysz przyjmuje hipotezę, że cena rynkowa P nie zostanie zmieniona po jego wejściu na ten rynek; potencjalny przybysz ustala swoja cenę P0 , taką że jest ona równa lub niższa od ceny rynkowej P, oraz produkcja na poziomie niższym lub równym popytowi po cenie P; nowy konkurent nie jest w stanie osiągnąć zysku przy takich założeniach.

Konkurencja doskonała- stan rynku, w którym pojedyncze przedsiębiorstwo działa obok wielu podobnych do siebie, ma pełną informację i nie wywiera wpływu na cenę produktu; nabywcy również nie wpływają na cenę i jest im obojętne czyj produkt kupują. maxZ=max[PC-KC]; Z’=0; PK=KK; PM=KM=P.

Koszt alternatywny- jest to suma dochodów utraconych w wyniku niewykorzystania posiadanych zasobów w najlepszym z istniejących zastosowań.

Koszt całkowity- suma wydatków pieniężnych na czynniki wytwórcze zatrudnione w celu uzyskania określonej produkcji.

Koszt krańcowy- przyrost kosztów przypadający na jednostkowy przyrost produkcji. Analitycznie oblicza się go za pomocą pierwszej pochodnej KC.

Koszt przeciętny- średni koszt wytworzenia jednostki produktu.

Koszty produkcji- są wyrazem pewnych nakładów, które ponosimy podczas produkcji, jest to suma wydatków ponoszonych przez przedsiębiorstwo na zakup czynników produkcji służących do wytworzenia zamierzonej wielkości produkcji. KP dotyczą realizacji podjętych decyzji alokacyjnych.

Koszty transakcji- koszty wymiany dóbr i usług i informacji, związane z procesami przygotowania kontraktu, realizowania, nadzorowania i egzekwowania oraz korygowania kontraktu. Koszty firmy związane z transakcjami rynkowymi. Rodzaje: koszty zarządzania firmą typu biurokratycznego; koszty zarządzania rynkowego.

Koszty: stałe- niezależne od zmian wielkości produkcji (KS); zmienne- zależne od wielkości produkcji (KZ); całkowite- całkowite koszty związane z wytworzeniem danej wielkości produkcji, KC=KS+KZ; przeciętny- koszt przypadający na jednostkę produkcji PKC=KC/Y, PKS=KS/Y, PKZ=KZ/Y; krańcowy- przyrost kosztu spowodowany zmianą jednostkową wielkości produkcji KK=∆KC/∆Y=∆KS/∆Y, ∆KS=0.

Krańcowa produktywność (wydajność) pracy- informuje nas jak zmieni się wielkość produkcji, gdy zwiększymy nakłady pracy o jednostkę KPP=dY/Dl.

Krańcowa stopa substytucji- informuje nas o ile zwiększy się (zmniejszy się) konsumpcja jednego dobra, gdy konsumpcja dobra drugiego zmniejszy się (zwiększy się) o jednostkę. Jak zmieni się podczas przesuwania w dół i w prawo po krzywej użyteczności? Marginalna stopa substytucji maleje, co oznacza, że konsument jest skłonny rezygnować z coraz mniejszych ilości pewnego dobra, aby zwiększyć konsumpcję drugiego. KSS=3- zmniejszenie (zwiększenie) konsumpcji dobra x1, o jednostkę spowoduje wzrost (spadek) konsumpcji dobra x2 o 3 jednostki.

Krańcowa stopa substytucji technicznej (MRTS)- nachylenie izokwanty w punkcie. Informuje o wielkości dodatkowego nakładu jednego czynnika, niezbędnej do zrekompensowania ubytku czynnika drugiego, tak aby wielkość produkcji nie uległa zmianie; MRTS jest równa stosunkowi produktywności krańcowej pracy i produkcyjności krańcowej kapitału ze znakiem minus.

Krańcowa użyteczność- informuje nas o ile zwiększy się (zmniejszy się) poziom użyteczności, jeżeli ilość dobra zwiększy się (zmniejszy się) o jednostkę. Krzywa kontraktu (ścieżka kontraktu)- zbiór optymalnych alokacji czynników produkcji lub dóbr; pierwszym przypadku krańcowe stopy substytucji technicznej osiągane w poszczególnych branżach zrównują się i są w każdym punkcie równe względnej płacy ze znakiem minus ( nachylenie izokwanty jest równe nachyleniu linii jednakowego kosztu).

Krzywa możliwości produkcyjnych- krzywa pokazująca max poziom produkcji przy różnych kombinacjach w pełni wykorzystanych czynników produkcji.

Krzywa obojętności (krzywa jednakowego zadowolenia)- zbiór punktów opisujących koszyki dóbr, których posiadanie sprawi konsumentowi takie same zadowolenie; warstwica funkcji użyteczności .

Krzywa produkcji- zbiór optymalnych technik produkcji,izokwanta.

Krzywa reakcji- zbiór punktów wyznaczających wielkość produkcji max zysk jednej firmy przy danych wielkościach produkcji drugiej firmy, jest to prosta łącząca ekstrema krzywych jednakowego zysku.

Krzywa użyteczności- zbiór punktów będących kombinacjami ilości konsumowanych dóbr i usług dającymi ten sam poziom użyteczności.

Linia jednakowego kosztu- przedstawia określoną wysokość kosztów ponoszonych na zatrudnienie różnych kombinacji nakładów czynników produkcji przy danych cenach czynników.

Linia jednakowego zysku- pokazuje kombinację wielkości nakładów czynników produkcji i ilości produktu, które pozwalają osiągnąć stały poziom zysku.

Malejące korzyści skali- występują, jeśli a-krotnemu zwiększaniu (a>1) zatrudnienia czynników wytwórczych towarzyszy mniej niż a-krotny przyrost produkcji [f(aL, AK)<a*f(L,K)].

Model Baumola- model ekonomiczny, w którym zasoby środków pieniężnych zachowują się podobnie jak zapasy. Model ten opiera się na założeniu, że przedsiębiorstwo potrzebuje środków pieniężnych w stałych, dających się przewidzieć wielkościach. Środki pieniężne są zużywane w sposób jednostajny, i gdy osiągają poziom minimalny (zero), wtedy ekwiwalenty środków pieniężnych są zamieniane na gotówkę i cykl się powtarza. Do wyznaczenia optymalnego stanu środków pieniężnych potrzebne są trzy wielkości: stały koszt transferu gotówki na papiery wartościowe i na odwrót, całkowita wartość zapotrzebowania na gotówkę o charakterze transakcyjnym oraz koszt alternatywny utrzymania gotówki.

Model Lotki-Volterry- model drapieżnika i ofiary.

Menadżerska teoria firmy (Model Wooda)- opiera się na założeniu, że firma realizuje zyski będące konsekwencją długookresowej marży sprzedaży- można je osiągnąć w wyniku inwestowania. Długim okresie zysk zależy od zwiększenia sprzedaży, które jest możliwe przy zwiększeniu zdolności produkcyjnych.

Monopol- sytuacja na rynku, w której nie ma konkurencji po stronie podaży na danego dobra lub usługi. Wynika z faktu, że istnieje jeden producent dobra lub usługi, ma on wpływ na kształtowanie się podaży rynkowej i ceny.

Monopson- sytuacja na rynku, w której nie ma konkurencji po stronie popytu na dane dobro lub usługę. Wynika z faktu, że istnieje jeden kupujący chcący je nabyć, ma on wpływ na kształtowanie się ceny i popytu globalnego.

Nadwyżka konsumenta- pole pod krzywą popytu, powyżej linii ceny; określona jest przez różnicę między kwotą, którą konsument musi zapłacić za dane dobro, a kwotą którą jest gotów zapłacić.

Nieelastyczny popyt- popyt, w przypadku którego 1% zmiana ceny powoduje mniejszą niż 1% (odwrotnie skierowaną) zmianę popytu.

Niepewność- podejmujący decyzję ma wiedzę na temat pewnych stanów otoczenia, ale nie posiada wiedzy na temat prawdopodobieństwa wystąpienia tych stanów.

Ograniczenie dochodowe konsumenta- max ilości dóbr dostępna przy danych cenach i danym dochodzie.

Oligopol- sytuacja na rynku, w której nie ma dużej konkurencji po stronie podaży danego dobra lub usługi. Wynika z faktu, że istnieje niewielu producentów danego dobra lub usługi. Mają oni wpływ na kształtowanie się ceny w zależności od udziałów producentów w rynku. Istnieje symetria informacji, firmy konkurują obserwując się wzajemnie.

Oligopson- sytuacja, w której nie ma dużej konkurencji po stronie popytu na dane dobro lub usługę, wynika z faktu, że istnieje niewielu kupujących chcących je nabyć.

Optimum producenta- punkt styczności izokwanty i izokoszty, w którym producent wykorzystuje w pełni dostępne czynniki produkcji i wybiera najwyższy możliwy do osiągnięcia poziom produkcji.

Optimum techniczno-produkcyjne- wyznacza wielkość produkcji przedsiębiorstw, dla której koszt przeciętny jest najniższy. Występuje ono w punkcie przecięcia krzywej przeciętnego kosztu całkowitego (ATC) i krzywej kosztu marginalnego (MC). Firmy działające na rynkach konkurencyjnych są zainteresowane osiąganiem OTP, podczas gdy oligopole i monopole niekoniecznie. OTP: KK=KCP, gdy KCP=min.

Optymalny stan w sensie Pareta- sytuacja, w której nie można dokonać żadnej alokacji czynników produkcji i/lub produktów, która poprawiałaby czyjąś sytuację bez pogarszania sytuacji kogoś innego.

Postulat Axelroda: 1) buduj zaufanie, 2)bądź rzetelny i wypełniaj kontrakt.

Prawa własności- przez własność prywatną rozumiemy wiązkę praw własności przypisanych danej osobie lub grupie osób, które są wyłączne (ekskluzywne) oraz spójne, prawa te są następujące: prawo zasobu; prawo do decydowania o sposobie wykorzystania efektów powstałych w wyniku użytkowania ograniczonego zasobu; prawo do transferowania praw własności na inne osoby.

Produkcyjność krańcowa czynnika produkcji- określa przyrost wielkości produkcji, odpowiadający zatrudnieniu dodatkowej jednostki czynnika zmiennego; w przypadku różniczkowalnej funkcji produkcji jest to jej pierwsza pochodna względem badanego czynnika wytwórczego.

Produkcyjność przeciętna czynnika produkcji- średnia produkcyjność jednostki zatrudnionego czynnika produkcji.

Próg rentowności- Próg rentowności obrazuje sytuację, w której przychody ze sprzedaży pokrywają koszty stałe i koszty zmienne przedsiębiorstwa. Warunkiem koniecznym obliczenia progu rentowności jest podział kosztów przedsiębiorstwa na koszty stałe (np. amortyzacja jest kosztem stałym) i koszty zmienne (np. energia wykorzystywana w produkcji, materiały, czy też wynagrodzenia pracowników produkcyjnych, o ile rosną one w miarę wzrostu produkcji).

Przeciętna produktywność pracy- informuje ile jednostek produkcji przypada na jednostkę zastosowanej pracy.

Przeciętna stopa substytucji- jest to stosunek w jakim konsument nabywa dobra (usługi), pokazuje również w jakim stosunku jest on skłonny zamieniać dobra x1 i x2.

Przedmiot ekonomii- problem wykorzystania ograniczonych zasobów względem nieograniczonych potrzeb i konkurencyjnych względem siebie celów.

Punkt niwelacji- jest to wielkość produkcji, przy której firma osiąga zerowe zyski (przy danej cenie), Z=0 => PC=KC.

Punkt zamknięcia firmy- jest to wielkość produkcji ( przy danej cenie), przy której firma osiąga stratę w wysokości kosztów stałych, należu zamknąć firmę, Z=-KS=> PC=KZ.

Quasi-stały czynnik produkcjo- czynnik, którego wielkości zatrudnienia nie można dowolnie zmieniać nawet w długim okresie: może być zmieniana tak długo, jak długo firma nie zdecyduje, jaka ma być wielkość produkcji, do niej bowiem jest dostosowywana ilość tego czynnika.

Rachunek ekonomiczny- metoda realizacji zasady racjonalnego gospodarowania, kalkulacja nakładów i wyników przy różnych alternatywach kształtowania się kosztów oraz celu. Umożliwia wybór alternatywy Ai, która spełnia warunek: max(Ei/Ni)- max efektów przy danych nakładach; max(Ei-Ni)- min nakładów przy danych efektach.

Racjonalność- wybór alternatywy ze zbioru A jest wyborem racjonalnym, jeśli wybrana alternatywa spełnia warunek: max(Ei/Ni). Racjonalność rzeczywista- dot. Wyniku wyboru i traktuje wybór jako racjonalny wówczas, gdy wybrane rozwiązanie prowadzi do max korzyści. Racjonalność proceduralna- odnosi się do procesu wyboru i traktuje wybór jako racjonalny wówczas, kiedy rzeczywiste podmioty wybierają metody przybliżające do osiągnięcia max korzyści ze swej działalności.

Rosnące korzyści skali- występują, gdy a-krotnemu zwiększaniu (a>1) zatrudnienia czynników wytwórczych towarzyszy więcej niż a-krotny przyrost produkcji, f(aL,AK)> af(L,K).

Równanie Słuckiego- przedstawienie całkowitej zmiany popytu na dobro jako sumy zmiany popytu spowodowanej efektem dochodowym i substytucyjnym zmiany ceny dobra. ∆x=∆x^s+∆x^m

Różnica między ryzykiem a niepewnością- pojęcie ryzyka dotyczy podejmowania decyzji przez podmioty odnośnie zdarzeń, które mogą wystąpić ze znanym prawdopodobieństwem. Podmioty znają to p-stwo na postawie swoich wcześniejszych doświadczeń lub szacując je kierując się rozsądkiem lub intuicją. Niepewność dotyczy podejmowania decyzji, co do zdarzeń, których p-stwo wystąpienia nie jest znane podmiotowi i nie może go oszacować.

Różnica pomiędzy funkcją a krzywą produkcji- funkcja produkcji przedstawia wielkość produkcji, jaką można uzyskać używając danej ilości czynników produkcji. Krzywa produkcji przedstawia wszystkie możliwe, optymalne kombinacje czynników produkcji dający stałą wielkość produkcji.

Rynki doskonale sporne- rynki, na których nie ma barier wejścia i wyjścia, np. konkurencja doskonała.

Ryzyko- podmiot decydujący ma wiedzę na temat rozkładu p-stwa wystąpienia danych stanów otoczenia.

Stałe korzyści skali- występują, jeśli a-krotnemu zwiększeniu (a>1) zatrudnienie czynników wytwórczych towarzyszy a-krotny przyrost produkcji, f(aL,AK)=af(L,K).

Stały czynnik produkcji- czynnik zatrudniany w krótkim okresie; jego ilości producent nie może zmienić, nawet jeśli zrezygnuje z podjęcia produkcji.

Strumienie- wielkości ekonomiczne mierzone na jednostkę czasu, mogą być dodatnie lub ujemne, powodują przyrosty dodatnie lub ujemne danego zasobu.

Ścieżka czasowa (ekspansji cenowej)- jest krzywa łącząca punkty równowagi konsumenta przy różnych poziomach cen, ale tym samym dochodzie. Pozwala wyznaczyć krzywą popytu dla danego dobra przy różnym danym poziomie cen.

Ścieżka wzrostu dochodu (ścieżka ekspansji dochodowej)- linia wyznaczona przez połączenie punktów równowagi konsumenta, osiągniętą przy różnych poziomach dochodu.

Tożsamość Słuckiego- przedstawienie całkowitej zmiany popytu na dobro, jako zmiany popytu spowodowanej występowaniem efektu dochodowego i substytucyjnego zmiany ceny dobra.

Twierdzenie Coase’a- firmy powinny dążyć do min kosztów transakcji.

Twierdzenie Eulera- jeśli funkcja jest jednorodna stopnia1, to: Y=K dY/dK+LdY/Dl.

Użyteczność- miara zadowolenie (satysfakcji) z nabywania koszyków dóbr. Zależy od gustu (preferencji) konsumenta. Określa się ją za pomocą funkcji użyteczności.

Użyteczność przeciętna dobra X=2. Interpretacja- AUx=TU/x. użyteczność przeciętna jest to poziom zadowolenia, jaki przypada na jednostkę konsumowanego dobra. Konsumpcja jednostki dobra daje konsumentowi poziom zadowolenie =2.

Warunek Amoroso-Robinson- MC=MR=P*(1- 1/|Ecp|)

Warunki konkurencji doskonałej: duża liczba kupujących i sprzedających; swoboda wejścia i wyjścia z rynku; firmy są nieskończenie małe w stosunku do rynku; firmy nie wpływają na poziom cen; pełna przejrzystość informacji; homogeniczny produkt; popyt na produkt firmy jest dany zewnętrznie- jest to pozioma linia, jeżeli jest sprzedawany po cenie równowagi; postęp techniczny nie różnicuje przedsiębiorców.

Wymiary transakcji- specyficzność aktywów; częstotliwość transakcji; ryzyko lub niepewność związana z transakcja; koszty koordynacji; koszty motywacji wynikające z zachowań asymetrii informacji; koszty niedoskonałości umów; koszty egzekucji umów wynikające z zachowań oportunistycznych; wewnętrzne; zewnętrzne.

X-nieefektywność- jest to różnica pomiędzy poziomem efektów, jaki mógłby zostać osiągnięty, gdyby przedsiębiorstwo min koszty oraz max wysiłek pracowników i managerów, a poziomem efektywności uzyskanym przy rzeczywistym poziomie kosztów i wysiłków.

Zasada optymalnego wykorzystania zasobów- aby wykorzystanie zasobów było optymalne, konieczne jest jednoczesne spełnienie następujących warunków: wybranie optymalnej alokacji zasobów-> wybór celów; max oszczędne wykorzystanie rozdzielonych zasobów.

Zasoby- wielkości ekonomiczne, które są mierzone w jednostkach (wielkościach) niezależnych od czasu.

Zmienny czynnik produkcji- czynnik, którego zatrudnioną ilość można zmienić w krótkim okresie.

Bertrand:( funkcja reakcji )- funkcja pozująca zależność poziomu ceny pierwszej firmy od poziomu ceny ustalonej przez firmę drugą. Można z niej wyznaczy krzywą reakcji, ale nie odwrotnie. Połączenie minimum odpowiednich krzywych jednakowego zysku i z tego względu jest ona rosnąca dla obu firm.

Krzywa reakcji- zbiór max zysk wielkości cen jednej firmy przy danych wielkościach cen konkurentów. Wyznacza się ją z funkcji reakcji.

Linia zysku- pokazuje wszystkie kombinacje cen wyznaczonych przez obie firmy, przy których dana firma osiąga jednakowy zysk. Krzywe jednakowego zysku dla firm tworzą punkty, których osiąga ona jednakowy zysk, przy różnych cenach wyznaczonych przez oba przedsiębiorstwa. Z kształtu krzywych wynika, że firma obniża cenę produktu do pewnego poziomu w odpowiedzi na obniżki cen wprowadzone przez konkurenta. Połączenie punktów minimów krzywych jednakowego zysku wytycza krzywą reakcji firmy.

Równowaga- model ten zakłada, że każdy z duopolistów oczekuje od konkurenta utrzymania ceny produktu na stałym poziomie. Budują oni funkcję reakcji uwzględniając ceny konkurentów. Równowaga jest w punkcie przecięcia się krzywych reakcji, matematycznie można ją wyznaczyć przez obliczenie funkcji reakcji z warunku maxZ F1 i F2 oraz punktu przecięcia się krzywych reakcji.

Cournot: krzywa reakcji- zbiór max zysk wielkości produkcji przy danych wielkościach produkcji konkurentów. Wyznacza się ją z funkcji reakcji.

Linia zysku- stanowi zbiór punktów reprezentujących różne kombinacje ilości produkcji Q1 i Q2 obu producentów, dla których jedna z firm osiąga stały poziom zysku. W celu utrzymania zysku firmy 1 na stałym poziomie jest konieczne, aby produkcja firmy 2 rosła w miarę wzrostu produkcji firmy 1.

Równowaga- w tym modelu każda firma określa własną wielkość produkcji przyjmując wielkość produkcji konkurenta za daną, tworzy funkcję reakcji na zmianę wielkości produkcji konkurenta. Równowaga występuje w punkcie przecięcia się krzywych reakcji, matematycznie można ją wyznaczyć przez obliczenie funkcji reakcji z warunku maxZ F1 i F2 oraz punktu przecięcia się krzywych reakcji.

Stackelberg: Krzywa reakcji- zbiór punktów reprezentujących różne ilości produkcji jednego z uczestników duopolu, w zależności od produkcji drugiego uczestnika duopolu, które przy danych cenach i kosztach maksymalizują zysk.

Funkcja reakcji- Lider dokonuje wyboru ilości, którą będzie dostarczał na rynek w oparciu o przewidywaną reakcję naśladowcy. Natomiast naśladowca sprowadza się do dostosowania swojej wielkości produkcji do produkcji lidera, która jest dla niego z góry określona. Graficznym odzwierciedleniem jest krzywa rekcji.

Linia zysku- im bliżej osi układu współrzędnych położona jest krzywa jednakowego zysku tym wyższy zysk osiąga dany producent, ponieważ wraz z oddaleniem się od osi obrazującej wielkość produkcji jednej firmy rośnie wielkość produkcji drugiego producenta co wpływa na spadek ceny. I im niżej.

Równowaga- równowaga w takim modelu może być zachowana tylko wtedy, gdy każda z firm pogodzi się ze swoją pozycją i nie będzie starała się zmienić swojego położenia. Jeśli zaś firmy zaczną dążyć do poprawy swojej sytuacji i zapoczątkują walkę konkurencyjną będzie to miało negatywne skutki dla wszystkich uczestników. Firma 1 wbudowuje do swojej funkcji celu funkcję reakcji firmy 2. Równowaga jest w punkcie styczności krzywej reakcji firmy 2 z krzywą jednakowego zysku firmy 1. Równowaga zachodzi, gdy lider wyznacza taką ilość produkcji, przy której osiąga zysk maksymalny.