Animator kultury:
Głównym celem pracy animatora kultury jest upowszechnianie kultury w publicznych placówkach kulturalnooświatowych oraz w środowisku lokalnym. Animator kultury kształtuje upodobania i zainteresowania kulturalne i artystyczne różnych grup społecznych oraz wspomaga artystyczną twórczość amatorską. Aby móc zrealizować wymienione cele, animator kultury musi poznać potrzeby oświatowe, kulturalne i rozrywkowe danego środowiska. W odpowiedzi na te potrzeby tworzy sekcje i kółka zainteresowań, organizuje kursy (np. nauki języka obcego), projekcje filmowe, odczyty, wystawy, przeglądy, galerie, organizuje kółka miłośników sztuki, stowarzyszenia twórczości amatorskiej, organizuje miejsca i czas spotkań.
Animator kultury planuje także działalność kulturalną na swoim terenie, sporządza kalendarium kolejnych imprez. Stara się pozyskiwać sponsorów organizowanych imprez. Udziela pomocy prawnej, organizacyjnej i technicznej oraz repertuarowej działaczom społecznym, zespołom twórczym, edukacyjnym i innym działającym w środowisku lokalnym. Animator kultury zajmuje się również edukacja kulturalną oraz prowadzi zajęcia z amatorskimi zespołami artystycznymi. Do zadań animatora należy często opracowanie i wykonanie lub zlecenie wykonania reklamy planowanych imprez (opracowanie formy reklamy: plakat, ulotka lub tym podobne) oraz sprzedaż biletów wstępu na organizowane imprezy. Animator kultury w swojej pracy korzysta ze wszystkich dostępnych urządzeń biurowych (fax, ksero) oraz korzysta z komputera.

Streetworker:

Dla wielu osób nazwa ta brzmi obco, dlatego też warto przyjrzeć się temu zawodowi, którego specyfika jest jeszcze w Polsce mało znana. Streetwork w dosłownym tłumaczeniu to praca na ulicy, praca uliczna. Jest to specyficzny sposób, metoda mająca na celu dotarcie do konkretnej grupy odbiorców poprzez bezpośrednie spotkanie w miejscach najczęściej przez nich odwiedzanych. Streetwork jest formą pracy socjalnej polegającą na pracy z podopiecznymi w ich środowisku. W Polsce metodą streetworkingu zajmuje się niewiele organizacji, ale już dostrzeżono ogromne korzyści wynikające ze specyfiki tej metody. W naszym kraju streetworkerzy pracują w środowiskach narkomanów, prostytutek, osób bezdomnych, a także na ulicach z dziećmi. Metoda ta jest innowacyjna, ponieważ w porównaniu z innymi charakteryzuje się ideą bezpośredniego docierania do grup docelowych, streetworkerzy nawiązują kontakt z podopiecznymi w ich własnym środowisku. Pracują zatem często na ulicach, dworcach kolejowych, w parkach, na terenach ogródków działkowych, wszędzie tam gdzie mogą przebywać osoby potrzebujące pomocy. To, w jakiej formie i w jaki sposób streetworker będzie pomagał, zależy od specyfiki grupy odbiorców, ich środowiska i potrzeb. Często bywa tak, że ludzie nie chcą, bądź nie umieją korzystać z pomocy instytucjonalnej. Najczęściej żywią różnorakie obawy, nie mają zaufania, boją się. Dlatego też streetworker powinien dostosować swoją pomoc do danej grupy docelowej- jej zwyczajów, sposobu życia.Praca streetworkera wiąże się z wieloma wyzwaniami. Aby efektywnie pracować w danym środowisku pracownik uliczny powinien posiadać określone cechy osobiste. Przede wszystkim powinien umieć nawiązywać kontakt z podopiecznymi, co wiąże się z postawą pełną zrozumienia i akceptacji sytuacji, w której znajduje się osoba potrzebująca pomocy. Streetworker musi więc być otwarty, cierpliwy i budzący zaufanie. Musi wystrzegać się zatem oceniania sytuacji podopiecznych, powinna pomagać, uczyć, ale nie moralizować. Jak widać, zawód ten naprawdę wymaga określonych umiejętności Jednym z najważniejszych zadań streetworkera jest zbudowanie. więzi z podopiecznym, więzi opartej na ciągłej chęci kontaktu. Osoba, której się pomaga, musi czuć wsparcie i akceptację jej decyzji życiowych przez “pracownika ulicy”. Jeśli zadaniem streetworkera jest praca z określoną grupą, powinien on również wzmacniać jej integrację. Grupa nie może traktować go jak intruza, dlatego we wchodzeniu w ustalone już struktury i hierarchie panujące w danym środowisku ważne jest odpowiednie wyczucie. Streetworkerzy działają zazwyczaj z określonym programem pomocowym skierowanym do danej grupy. W takim wypadku ich praca przybiera formę konkretnych, zorganizowanych działań. Tego typu akcje w Polsce prowadzone są między innymi w związku z pracą z osobami świadczącymi usługi seksualne, z uzależnionymi od narkotyków, w działaniach z zakresu prewencji chorób przenoszonych drogą płciową – HIV, AIDS.