EUGENIKA-socjologia to nauka o społeczeństwie opisuje bada jaka jest budowa wewnętrzna społeczeństwa (morfologia). Opisuje i bada zjawiska procesy, które w tym społeczeństwie zachodzą.

Socjologia składa się z 2 działów:

-statyka społeczna (budowa)

-dynamika spłeczna

GENEZĄ socjologi jest filozofia społeczna. Połowa XIX wieku. Rok 1848 – wiosna ludów.

Rewolucja francuska, niemcy, węgry, prusy, August Comte – socjolog

A.Comte żył w latach 1798-1857 mówił o nauce pozytywnej socjologi . Uważał że socjologia zajmuje się dynamika i statyką. Ustawił jakie jest miejsce socjologi w nauce. Max weber Theler i inni. Socjolodzy klasyczni.

Honoscocius - człowiek jako osoba społeczna.

E. Purkheim - koncepcja człowieka rozwojowego.

Homo Ruplex – człowiek podwojony|rozdwojenie

Bodniec -->Reakcja (działa tak zwierze)

Bodniec – refleksja -->reakcja (dz. człowiek) jaźń odzwierciedlona – koncepcja Chcodey przegladanie się w innych ludziach jak w zwierciadłach(zastanawiamy się co o nas inni myślą)

chłopiec islandzki - wśród owiec

dzieci - wśród niedziwiedzi

chłopiec cheski - zył wśród wilków

Osoba ludzka dopiero poprzez życie zbiorowe może w pełni rozwinąc swoje społeczeńsrwo.

Tylko życie w społeczeństwie pozwala ludzia tworzyć i pomnożyć kulturę, pozwala osiągnąć pełnie społeczeństwa. Przykłady „dzikich dzieci” pokazuje ze człowiek żyjący poza społeczeństwem nie jest w stanie rozwinąć swojej osobowości jako istota społecznie moralna. Konieczność życia społecznego wynika z faktu , że jednostka ludzka sama dla siebie jest niewystarczalna.

Wartości moralne i intelektualne które wyróżniają człowieka od zwierzęcia nie mogą być rozwinięte bez społeczeństwa.

Teoria socjalizacji.

socjologia to procesy oddziaływania życia społecznego i kultury na osobowośc jednostki.

Efektem socjalizacji jest internalizacja uwewnętrznienie pewnych zasad norm.

Isnieja 4 formy socjalizacji:

a)spontaniczne naśladownictwo-zachowanie charakterystyczne dla dzieci.

b)identyfikacja- kopiuje zachowania dorosłych.

c)wychowywanie- style wychowawcze(bicie,przemoc,krzyk,wydzieranie-nie skutkuje,dawać dobry przykład, angazowanie dziecka do wspólnych prac)

d)świadome, osobiste decyzje samo wychowawcze-charakterystyczne dla ludzi dorosłych.

ad.a.

Charakterystyczne dla małych dzieci kopiowanie zachować dorosłych.

Te 4 formy socjalizacji dokonują się dzięki interakcjom za pomocą jezyka - komunikacji. Brak komunikacji uniemożliwia socjalizacje np. dzikie dzieci.

Istnieja 2 fazy socjalizacji:

A) pierwotna – obejmuje okres dzieciństwa i wczesnej młodości. Dziecko pod wpływem interakcji ze swymi opiekunami oraz innymi kręgami osób poprzez nasladownictwo identyfikuję uczy się wzorów zachowań pewnych wartości. osobowość jednostki kształtuje się poprzez uczestnictwo w tzw. grupach pierwotnych. Są to grupy gdzie występuje kontakt bezpośredni np. rodzina, grupa przyjaciół. Człowiek zachowuje się tutaj odpowiednio ze względu na tzw. znaczących innych tj ktoś kto jest dla nas wzorem.

B)wtórna- dokonuje się kiedy jesteśmy już dorośli i sami ją rozwijamy sami sobie coś narzucamy. Obejmuje stowarzyszenie, tutaj zachowuje się odpowiednio ze względu na tzw. uogólnionego innego czyli opinia publiczna.

Człowiek uczy się ról rodzinnych i zawodowych.

Role rodzinne → obserwacje naszych rodziców itp.

Role zawodowe → zmiana pracy , dostosowanie się do miejsca i warunków.

2 cele socjologii:

-przystosowanie jednostki do życia w społeczeństwie

-zbudowanie tożsamości jednostki.

Koncepcje:

1.T.Parsons--> 1984r zmarł twórca teorii systemów. Społeczeństwo jako system. Socjalizacja jest procesem przyswajania i internalizowania wartości i podstawowych norm środowiska społecznego. My przechodzimy przez hierarchie ról społecznych w toku życia. Od tych ról społecznych prostych do coraz trudniejszych- złożonych. Rola przedszkolaka , ucznia, studenta i role zawodowe. Z przyczyn naturalnych przestajemy się udzielać i wracamy do dzieciństwa.

2.K.Hurrelmann →

1.socjalizacja to proces wyłaniania się kształtowania i rozwoju osobowości. Jednostka ludzka rozwija się nie przerwanie w zależności od czynników społecznych i kulturowych.

2.proces opanowywania i przekształcanie rzeczywistości zewnętrznej przebiega zwłaszcza w osobowych i bezpośrednich interakcjach zachodzących w obrębie rodzinnym, rówieśników i innych grup nieformalnych.

3.wraz z postępującym rozwojem osobowości wzrasta zdolnośc jednostki do planowania własnego zachowania i świadomego nim kierowania.

W nowoczesnych społeczeństwach:

-regulacja jednostkowych zachowań(społeczeństwo wykształca wobec nas zachowania; właściwa dla danego wieku i płci)

-niki stopień precyzji społecznych oczekiwań związanych z czasem i sytuacją.

(w nowoczenym społeczeństwie nie nauczymy się w jakich sytuacjach jak należy się zachować)

to zmusza nowoczesną jednostkę do rozwijania i utrzymywania na wysokim poziomie plastycznie samoregulujących się umiejętności przystosowawczych.

(Człowiek który szybko przyzwyczaja się do nowoczesnych zmian charakterku , zachowania itp.)

T:oddziaływanie środowiska społecznego na jednostkę.

Komformizm jednostek.

Jednostka → tłum.

G.Lebon- 1895r opublikował ksiązkę „psychologia tłumu” Tłum jest chaosem. Człowiek traci w nim swoją wrażliwość traci swoje cechy charakteru , umiejętności. Człowiek jest zdolny do podejmowania czynów ryzykownych aniżeli miałby zrobić to w pojedynkę. W grupie jest większa odwaga, człowiek oszołomiony, rozpoczęcie odpowiedzialności, zatracenia wrażliwość. Tłum przechodzi ze skrajności w skrajność , zdolnośc do zbrodni.

Jednostka przeciwstawienie się tłumowi.

np.18,19 – 1972r. Litwa Kown . zimna wojna w rozkwicie, młody 19-latek idzie do parku nosząc baniak z benzyną podpala się płonie. Znaleziono przy nim ulotki. Prostesowal przeciwko polityce. Po tym zebrało się 5000 tyś ludzi – młodych → idą do parku , nagle przemówienie kilku odważnych mówi o polityce → zaczęli strajk.

Z tłumem się nie dyskutuje jak z huraganem. Zbuntowanie się jednostki przeciw tłumowi. Moją nam się pokazać jako nonkonformiści. Zauważeni w cywilizacji.

Tłum to chaos. W tłumie człowiek traci wrażliwość, swoje cechy charakteru. Człowiek jest zdolny do podejmowania zachowań bardziej ryzykownych niż w pojedynkę. Sam tłum przechodzi ze skrajności w skrajność.

1. Rola nagród i kar.

Na zachowanie właściwe jest nagroda. W społeczeństwie nagroda jest aprobatą. Potrzeba człowieka jest afilacja-akceptacja. Natomiast gdy człowiek zachowuje się niewłaściwie występują następujące kary:

- sankcja rozsiana ma charakter spontaniczny niezorganizowany np. w ostracyźmie towarzyskim (unikanie, ignorowanie danej osoby)

-sankcja satyryczna - wyśmiewanie , wyszydzanie, przeżywanie

-sankcja skupiona - ma charakter zorganizowany , sformalizowany, zinstytucjonalizowany np.sankcja prawna

-sankcja w mafi

2. Rola jaźni odzwierciedlonej.

w konsekwencji może pojawić się uczucie niezadowolenia z siebie, pojawiają się wyrzuty sumienia

3. Rola stereotypu społecznego.

stereotyp to uproszczony potoczny obraz rzeczywistości, czasami fałszywy. Rodzi się na bazie uprzedzeń. Wiąże się z emocjonalnym nastawieniem do jakiejś osoby lub przedmiotu.

-Stereotyp narodowościowy - rumuni/ romowie, polacy , francuzi

-stereotyp ról społecznych – macochy, teściowej

-stereotyp zawodowy – profesor

stereotypy są trudne do skorygowania przez rzetelna wiedzę.

Jakie są skutki stereotypu:?

rozwój ksenofobi(lek przed obcymi), rodzi się nienawiść, agresja, rozwija się wiedza pozorna i fałszywa. Pomaga zwiedzanie świata, wymiana gości z zagranicy.

4.Oddziaływanie przez społeczny system wartości.

Gotowe systemy wartości w danej rodzinie dziecko, które przychodzi na świat musi je przyjąć.

Należenie do dwóch grup społecznych w dorosłym życiu.

5. Rola snobizmu.

wówczas gdy podzielamy poglądy grupy do której nie należymy np. . słownictwo, ubiór konsumpcja.

Odmiany snobizmu:

popularyzm - zaniżanie poprzeczki w dół.

6. Rola socjalizacji.

niebezpieczne są wpływy socjalizacyjno instytucjonalne w państwach totalitarnych gdy państwo chce wychować obywatela od rodziców np. Sparta, Chiny, Kuba, III Rzesza, Korea Południowa.

Cel socjalizmu:

- społeczny-udzielanie się

-indywidualny- zbudowanie tożsamości

KONFORMIZM.

Cechy grupy, która wywiera nacisk;

- zwraca się uwagę na liczebność grupy;wzmacnia

- jednomyślność grupy

- skład grupy w jaki sposób jest postrzegany ten skład grupy przez ludzi (albo jako laicy albo eksperci)

-im zadanie jest mniej jasne tym nacisk skuteczniejszy (gdy nie wiemy co zrobić wtedy jesteśmy skłonni brać pomoc od innych)

-czego ten nacisk dotyczy (jeżeli dotyczy nowych kwestii my musimy się do tego dostosować np. nowe stanowisko pracy)gdy nacisk zależy od starych przyzwyczajeń może pójść kompromis – kłótnia czy wymiana zdań. Jest trudno przejść z akceptacji na porzucenie.

Cechy osób poddających się na ten nacisk-poddane naciskowi:

- kobiety ulegają szybciej niż mężczyźni

Grupa mężczyzn: grupa naciskająca złożona z mężczyzn-opór

Grupa mężczyzn: grupa naciskajaca złożona z kobiet-ulegnie,przyjmie argumenty tej grupy przeciwnej

Tak samo jest z kobietami.

-nie ulegają temu naciskowi:

*Ludzie myślący twórczo

*ludzie zdolni do abstrakcyjnego myślenia wynika ze zdolności analitycznych. Np.filozofowie, racjonalni ludzie, humaniści.

*ludzie ufni w swoje siły, ludzie którzy mają dobre mniemanie o sobie

*osoba wystraszona, rzadko zabierająca głos, wstydliwa. W niektórych sytuacjach zabierze glos, nie zgodzi się z czyimś zdaniem, stawia opór bo np. czuje się dobrze w swojej dziedzinie

*ludzie doświadczeni przez życie są krytyczni wg rozmaitych inicjatyw i wg nich ich doświadczenia to się nie uda. Bardzo trudne przekonanie osób starszych.

Motywacje osób ulegających konformizmowi:

- potrzeba afiliacji-potrzeba posiadania przyjaciół

-potrzeba otrzymania pomocy

-potrzeba udzielania pomocy

-potrzeba osiągnięć

Motywacje nie ulegające konformizmowi:

-potrzeba dominacji,

-potrzeba niezależności

(są ludzie, które nie będą przyjmować propozycji chcą mieć spokój)

Cechy grup społecznych:

-liczebność grupy

-wspólny cel

-wartości w grupie brak np. w wypadku

-poczucie przynależności, elementy które mówią ,,nasza ekipa’’,,nasza grupa’’

Kultura grupy(co się na nią składa):

-sposób ubierania się

-sposoby przywitania się

-wspólne doświadczenia

-poczucie przynależności do grupy

- poczucie odrębności od innych

-wieź grupowa

Cele więzi grupowej:

- trwanie grupy

- rozwój grupy

- dobrostan psychiczny

3typy więzi P. Rybicki:

- więź naturalna (rodzina) obejmuje cała naszą osobowość

- więź zrzeszeniowa organizacja, stowarzyszenie, partia obejmuje fragment osobowości

- więź stanowiona państwo jako instytucja (nie mamy żadnego wpływu

Struktury grupowe:

*struktura awansu – możliwy i nie niemożliwy system kastowy wykonywanie kilku zawodów

*struktura socjometryczna – lubienia bądź nielubienia się

*struktura komunikacji – ktoś inicjuje komunikat i to przechodzi dalej

*struktura władzy- możliwość wpływania na innych ludzi władza-umiejetności wywoływania zmiany ukierunkowanej

Podstawy władzy:

* prawomocny – wszystko zgodne z prawem

* eksperta – słuchamy bo się na tym zna

* możliwość nagradzania

* możliwość karania

* identyfikacja