1927- 1932- okres przejściowy
Przed 1930 | Lata 30-te |
---|---|
Indywidualizm | Zaangażowanie społeczne |
Eksperymenty | Poetyka klasycystyczna |
Artystostwo | Poezja postaw moralnych |
Sensualizm | Metafizyczność |
Progresywizm | Katastrofizm |
Europeizm | Rodzimość |
Czas historyczny | Czas mityczny |
Cywilizacja | Natura |
Pejzaż miasta | Pejzaż wsi |
Racjonalizm | Irracjonalizm |
Emocje jasne | Emocje ciemne |
GŁÓWNE NURTY PROZY DWUDZIESTOLECIA
stare pokolenie:
otwarcie przez dzieła dojrzałych twórców (Żeromski, Strug, Nałkowska, Kaden)
końcowy okres twórczości Władysława Reymonta, Władysława Orkana, Józefa Weyssenhoffa, Aleksandra Świętochowskiego, Włodzimierza Oerzyńskiego
Wacław Berent
problematyka społeczno- polityczna
tematyka wojenna
analiza zjawisk społecznych (pewna konwencja literacka)
nowości:
odejście od patosu i emocjonalizmu; groteska, karykatura
pogłębiona analiza psychologiczna
konkretność czasowo- przestrzenna
obrazy codziennej pracy (odejście od abstrakcyjnych dywagacji)
nurty:
WERYZM (dążenie do stworzenia iluzji świata rzeczywistego i pozostawanie w granicach tych praw)
tematyka: wojenna, polityczna, uniwersalizm psychologiczny
style: klasyczna prostota, ekspresjonizm
autentyzm
EKSMERYMENT
odpowiednik prądów poetyckich
kategorie weryzmu i fantastyki są mało istotne
FANTASTYKA
rodzaje:
fantastyka metafizyczna o tonacji okultystyczno- ekspresjonizującej
science fiction
utopia/ antyutopia
fantastyka społeczna
fantastyka historiozoficzna → groteska katastroficzna
prądy:
REALIZM:
odejście od powieści mieszczańskiej, narratora auktorialnego
formy otwarte
zmysłowy konkret
narracja personalna
mowa pozornie zależna
poetyka umiaru
łagodne środki wyrazu
EKSPRESJONIZM
podział:
programowy („Zdrój”);
immanentny (określony tak przez krytyków);
charakterystyka ogólna
termin wieloznaczny; nie można mówić o jednej charakterystyce tego prądu
motywacja metafizyczna
subiektywna determinacja przedstawionego świata
poetyka ekspresji
ostre środki wyrazu
podział poetyki:
ekspresjonizm spirytualistyczny, metafizyczny, okultystyczny czy teozoficzny
Jerzy Hulewicz Konkrety
Stefan Grabiński
ekspresjonizm halucynacyjnym oniryczny
Andrzej Strug
ekspresjonizm „barokowy”; hiperbolizacja, deformacja
Juliusz Kaden- Bandrowski
ekspresjonizm „antywalorowy”; celowe estetyczne zgrzyty
Roman Jaworski
Stanisław Ignacy Witkiewicz
ekspresjonizm społeczny:
Jan Wittlin Sól ziemi
teksty:
Stefan Żeromski, Literatura a życie polskie (wymaganie od prozy autotelizmu i uniwersalizmu)
świat:
Marcel Proust W poszukiwaniu straconego czasu 1913- 1927
James Joyce Ulisses 1922
Franz Kafka Proces 1925