Powieść Bolesława Prusa pt. „Lalka” jest utworem typowo pozytywistycznym. Tekst książki podzielony został na dwa obszerne tomy, które łączą się w jedną historię. W każdej z części występuje dwóch narratorów. Pierwszym jest 3 osoba liczby pojedynczej, za to drugim- Ignacy Rzecki-który pisze „Pamiętnik starego subiekta”. Tego bohatera bardzo dokładnie możemy poznać (jak również jego spojrzenie na świat) właśnie dzięki prowadzonemu przez niego dziennikowi.
W II tomie powieści jest aż 5 rozdziałów zatytułowanych „pamiętnik starego subiekta”, jednak to z fragmentu 14 działu najwięcej można wyczytać na temat Ignacego Rzeckiego.
Na wstępie, subiekt narzeka na stan swojego zdrowia, którego pogorszenia nie ma właściwej przyczyny- po prostu stracił chęć do życia. Prawdopodobnie Ignacy niedługo straci pracę, chociaż teraz nie przynosi mu ona już takiej satysfakcji i radości. Ponadto czuje się on niepotrzebny.
Następnie Rzecki ujawnia swoją tęsknotę i przywiązanie do Wokulskiego i Napoleona. Pisze , że gdyby nie oni niemiałby dla kogo żyć. Uwidacznia się tutaj to że subiekt jest wiernym bonapartystą i ma nadzieję, że Napoleon IV wyzwoli Polskę spod jarzma rosyjskiego.
Potem Ignacy pragnie gdzieś wyjechać, aby odpocząć od zgiełku miasta. Mówi on, że z chęcią odwiedził by Węgry, na terenie których kiedyś walczył.
Kolejna myśl wpisana na karty pamiętnika dotyczy sprawy Żydów. Odkąd Wokulski sprzedał sklep Szlangbaumowi w mieście zaczęły się oskarżenia przeciwko narodowi żydowskiemu, ale również samemu Wokulskiemu. Warszawiacy źle mówią o postępowaniu kupca, czego subiekt nie może zrozumieć, co świadczy o jego przyjaźni do Stacha.
Na koniec Rzecki pisze, ze nie za taki świat walczył. Zaznacza, że nie jest on warty śmierci tylu osób.
Na podstawie całego utworu dowiadujemy się, ze Ignacy Rzecki jest starszym kawalerem, serdecznym przyjacielem Wokulskiego, który w czasie jego nieobecności zajmuje się sklepem. Subiekt mieszka w pokoiku, przyłączonego do jego miejsca pracy, w którym panuje nienaganny ład i porządek. Ma on też psa-pudla o imieniu Ir.
Ignacy jest człowiekiem skromnym, co widać chociażby po warunkach w jakich mieszka. Z nikim nie dzieli się swoimi przeżyciami, spostrzeżeniami, wszystko zapisuje w swoim pamiętniku, z którego możemy wyczytać wiele ciekawych rzeczy na jego temat. Bardzo częstym tematem jego rozważań są czasy młodzieńcze, w których to walczył w oddziałach uwielbionego Napoleona. Ignacy bardzo szczegółowo opowiada wojenne historię, w których często zadaje pytania zmarłemu kompanowi- Katzowi. Widać, że subiekt jest osobą bardzo sentymentalną. Z opowieści można wyczytać jego odwagę i patriotyzm- pomimo deszczu czy palącego słońca stawał on dzielnie do walki za własny naród.
Rzecki jest również bardzo sumienny, co widać po tym jak prowadzi sklep-wystawa zawsze jest dopracowana i unikatowa. Swoją pracę wykonuje najlepiej jak potrafi, pochłania go ona całego. Jednak kiedy Szlangbaum przejmuje sklep traci on ochote do pracy, nie sprawia mu ona żadnej radości, czuje się niepotrzebny.
Ignacy jest postacią bardzo troskliwą, całymi dniami zastanawia się co dzieje się z przyjacielem. Kiedy Stach wraca, szuka mu on odpowiedniej partnerki, która by o niego zadbała. Wybiera Stawską i ze wszystkich sił pragnie połączyć ją z Wokulskim. Ma pewność, że ona podarowała by przyjacielowi całe swoje serce, za to on mógłby obronić ją przed plotkami.
Rzecki ma naturę filozofa, bardzo często zadaje sobie pytania dotyczące jego życia, działania. Zastanawia się „co by było gdyby…”. Swoje przemyślenia skrzętnie notuje w pamiętniku. Rozmyślając, bardzo często rozważa to, czy nie powinien gdzieś wyjechać, podróż jest jego największym marzeniem. Jednak jest on tak bardzo przywiązany do swojego miejsca, do Warszawy, że boi się wyruszyć na odpoczynek, pomimo tego, że bardzo tego pragnie.
Ignacy Rzecki bez wątpienia jest postacią pozytywną. Prus kreując jego wizerunek pragnął, aby czytelnicy uznali go za sympatycznego i miłego człowieka. W swoim działaniu zawsze dąży do celu, jest troskliwy i sumienny. Jego śmierć jest symbolem końca epoki romantyzmu. Subiekt jest ważną częścią historii, a jego pamiętnik ukazuje jego, tak rzeczywiste, spojrzenie na świat.