Fiodor Michajlowicz Dostojewski

urodził się 30 października 1821 roku w Moskwie jako drugi syn Michała Andriejewicza Dostojewskiego. Zmarł 28 stycznia 1881 roku w Petersburgu. Jego ojciec — ordynator szpitala wojskowego - byt człowiekiem ponurym, niezrównoważonym alkoholikiem. Matka Maria Fiodorowna była natomiast kobietą wrażliwą, rozczytywała się w poezji rosyjskiej. Niewątpliwie na psychice przyszłego autora Zbrodni i kary zaważył nieudany związek rodziców, obfitujący w sprzeczki, kłótnie i ciągłe wybuchy złości ojca. W l 827 roku rodzina Dostojewskiego przenosi się do majątku ziemskiego w guberni tulskiej. W 1837 roku umiera matka, a chłopcy zostają oddani do Szkoły Inżynierskiej w Petersburgu. W najmniejszym stopniu nie odpowiada to zainteresowaniom Fiodora, który pasjonuje się literaturą i historią. Rozczytuje się w dziełach Puszkina, Lermontowa, Gogola, Szekspira, Schillera, Scotta. Z tego okresu pochodzą pierwsze jego próby pisarskie: tragedie historyczne Maria Stuart, Borys Godunow. Wiosną 1845 roku kończy pierwszą powieść pt.: Biedni ludzie. Krytycy widzą w autorze godnego następcę Gogola. Jego następne powieści: Sobowtór i Gospodyni nie spotykają się już z tak entuzjastycznym przyjęciem. W 1847 roku Dostojewski nawiązuje kontakt z kółkiem Pictraszewskiego. Na dwóch spotkaniach u Pictraszewskiego odczytał Dostojewski list Bielińskiego, w którym padły zarzuty o wiernopoddaństwo wobec carskiego systemu politycznego. Stało się to dowodem obciążającym Dostojewskiego podczas rozprawy pietraszowców. W 1850 roku Dostojewski został zesłany na 4 lata katorgi w Omsku nad Irtyszem. Potem czekała go służba wojskowa. W 1859 roku wrócił do Petersburga z poślubioną w Kuźniecku wdową Marią Isajew. Publikuje Wspomnienia z domu umarlych - autobiograficzną książkę o pobycie w Omsku. W 1864 roku powstaje jedno z kluczowych dzieł Dostojewskiego Notatki z podziemia. W 1862 roku wyjeżdża za granicę. Zwiedza miasta Niemiec, Włoch, Paryż, Londyn. Interesują go przede wszystkim ludzie. Utwierdza się w przekonaniu, że cywilizacja zachodnioeuropejska to duchowy cmentarz. W 1864 roku umiera żona i brat pisarza Michał. W 1866 roku żeni się z Anną Grigorjewną Snitkin, młodszą od niego o 25 lat stcnografistką. Związek ten okazał się niezwykle szczęśliwy. Dzięki niej mogły powstać jego największe arcydzieła i dzięki jej uporowi, konsekwencji i zapobiegliwości mógł względnie spokojnie pracować. W latach 1865-66 powstała Zbrodnia i kara. W 1867 roku małżonkowie opuścili na cztery lata Petersburg. Zwiedzili Drezno, Baden-Baden, Genewę, Vevey, Mediolan, Florencję, Bolonię. Pragę. W roku 1868 ukazała się powieść Idiota, a w 1872 Biesy. Ostatnią wielką powieścią Dostojcwskicgo, drukowaną na tamach czasopisma Russkij Wiestnik" w latach 1879-80, było dzieło uważane za syntezę jego twórczości - Bracia Kummazow.