Sanolodzy,
a w węższym zakresie epidemiolodzy, stosują takie metody
obserwacji i badań, które umożliwiają poznawanie korzystnych
cech populacji, tj. zdrowia, jak i zjawisk niekorzystnych, tj.
chorób, niepełnosprawności i niesprawności. Epidemiolodzy
liczą, mierzą i analizują cechy zdrowotne ludzkiej populacji.
Pomiarom
podlegają także cechy (parametry) środowiska życia i pracy ludzi
a w szerszym wymiarze mierzy się i opisuje wpływ środowiska
geograficznego, gospodarczego (ekonomia) i społeczno-politycznego na
zdrowie osób i populacji.
WYWIAD
Lekarski
(kliniczny) tzw. anamneza
Epidemiologiczny
(standardowy, jednolity)
POMIAR
INSTRUMENTALNY
Badanie
przedmiotowe
Badania
laboratoryjne i obrazowe
POMIARY
POPULACJI (statystyka medyczna)
SPRAWOZDANIA
STATYSTYCZNE demograficzne i z jednostek służby zdrowia
INFORMATYCZNE
PRZETWARZANIE DANYCH LICZBOWYCH
PROTOKOŁY
BADAWCZE - specjalne badania epidemiologiczne dokumentacji medycznej
(np. historii chorób)
NARZĘDZIA
STOSOWANE W EPIDEMIOLOGII
(czyli
sposoby poznawania sytuacji zdrowotnej jednostek i populacji)
Wywiad
epidemiologiczny- standardowy, jednolity, w postaci kwestionariusza
(spisu pytań), w formie ustnej lub pisemnej (ankieta)
Wywiad
WYWIAD
EPIDEMIOLOGICZNY:
Ustny
(ankieter-respondent)
Pisemny
(ankieta-respondent)
Standaryzowany
( z góry określony, w każdym przypadku taki sam)
Kwestionariusz
wywiadu standaryzowanego-spis
pytań opracowanych i ułożonych celowo, według ustalonego planu,
zapewniający powtarzalność wyników.
NARZĘDZIA
STOSOWANE W EPIDEMIOLOGII
(czyli
sposoby poznawania sytuacji zdrowotnej jednostek i populacji)
Ujednolicone
dokumenty służby zdrowia oraz dokumenty demograficzne
NARZĘDZIA
STOSOWANE W EPIDEMIOLOGII
(czyli
sposoby poznawania sytuacji zdrowotnej jednostek i populacji)
Pomiar
instrumentalny: lekarskie badanie przedmiotowe, badania
laboratoryjne, obrazowe, testy diagnostyczne.
NARZĘDZIA
STOSOWANE W EPIDEMIOLOGII
(czyli
sposoby poznawania sytuacji zdrowotnej jednostek i populacji)
„Statystyka
to dział nauki o zbieraniu, gromadzeniu, przechowywaniu,
przetwarzaniu (analizie) i ocenie danych liczbowych"
Matematyka
w epidemiologii
Oddzielanie
statystyki medycznej od epidemiologii jest w praktyce zabiegiem
sztucznym i niepotrzebnym. Oprócz szerokich, praktycznych
zastosowań w epidemiologii, metody statystyczne stosowane są także
w badaniach doświadczalnych. W doświadczeniach medycznych
stosowane metody obliczeń zalicza
się
do „biostatystyki" lub do „biomatematyki".
Statystyka
w medycynie
w
ramach służby zdrowia — ten
dział
nauki bada i wykazuje prawidłowości w zależnościach i
nasileniach masowych zjawisk zdrowotnych zachodzących w populacji.
Metody statystyczne są stosowane także w eksperymentach
epidemiologicznych, wykonywanych na małych,
doświadczalnych
grupach.
Statystyka
w epidemiologii:
Działania
podstawowe, tj. dodawanie, odejmowanie, dzielenie i mnożenie oraz
obliczanie odsetka i średnich, miar położenia i
rozproszenia.
Porządkowanie
szeregów statystycznych.
Pomiar
stanu zdrowia ludności przez obliczanie współczynników i
wskaźników.
Obliczanie
istotnejstatystycznie
zależności badanych zjawisk.
Analiza
i opis cech populacji (w kontekście potrzeb i sytuacji zdrowotnej).
Statystyczna
ocena czynników ryzyka.
Miary
położenia
Średnia
arytmetyczna
(posługujemy się gdy zbiór obserwacji ilościowych ma w
przybliżeniu rozkład normalny, pomiary są dokładne i odpowiednio
liczne)
Średnią
geometryczną (stosuje
się wówczas, gdy w szeregu występuje duża skrajna wartość,
której wpływ chcemy osłabić)
Miary
położenia
3.
Medianą nazywamy wartość środkowego pomiaru (obserwacji) w
uporządkowanym szeregu. Jeżeli mamy cechę skokową i ilość
obserwacji jest nieparzysta, to medianą jest wartość środkowego
pomiaru (po uporządkowaniu danych). Jeżeli ilość obserwacji jest
parzysta, to medianą jest średnia dwóch środkowych pomiarów. Gdy
cecha jest ciągła, to medianę oblicza się według specjalnego
wzoru.
Miary
położenia
4.
Modalna (dominanta) wskazuje wartość, która w szeregu występuje
najczęściej i przeważa w danej zbiorowości.
Miary
rozproszenia (zmienności)
Obszar
zmienności (rozstęp)- zakres wartości granicznych tj. różnica
wartością najwyższą i najniższą.
Odchylenie
standardowe (s)- najczęściej stosowana miara rozproszenia, określa
o ile wszystkie jednostki danej zbiorowości różnią się średnio
od średniej arytmetycznej badanej zmiennej.
Kryteria
oceny stanu zdrowia
Obiektywna
jakość struktur i funkcji organizmu
Odczucia
subiektywne
Dostępność
oraz skuteczność działania służby zdrowia
Kryteria
rozpoznania choroby
Opinia
osoby badanej (wywiad)
Badanie
fizykalne
Badania
dodatkowe
MIERNIKI
ZDROWIA POPULACJI
MIERNIKI
ZDROWIA POPULACJI - POZYTWNE
Przyrost
naturalny
Średnia
długość życia jednostki, przeciętne dalsze trwanie życia
Płodność
kobiet
Odsetek
mężczyzn zdolnych do służby wojskowej.
Liczba
osób 100-letnich w populacji
Cechy
rozwoju fizycznego i umysłowego (wzrost, ostrość wzroku)
Itp…
MIERNIKI
ZDROWIA POPULACJI - NEGATYWNE
Umieralność
Zapadalność
Chorobowość
Śmiertelność
Absencja
chorobowa
Niepełnosprawność
Umieralność
liczba
zgonów zaistniałych badanej populacji w danym czasie wyrażona
współczynnikiem podającym liczbę zgonów na jednostkę ludności
w określonym czasie. Jednostką ludności w stosunku, do której
się przelicza zwykle liczbę zgonów jest 1000, 10 000, 100 000
lub 1 000 000 (K)
Współczynnik
umieralności ogólnej
Swoiste
współczynniki umieralności
(wg wieku, płci, przyczyny)
Wskaźnik
umieralności proporcjonalnej-
procent zgonów z powodu określonej przyczyny w stosunku do ogółu
zgonów.
Tablice
wymieralności
(prawdopodobieństw zgonu obliczone dla poszczególnych lat życia
lub grup wiekowych
Umieralność
niemowląt
Śmiertelność
-
odsetek zgonów na ściśle określoną chorobę spośród ogólnej
liczby chorych na tę chorobę.
-jest
miarą ciężkości choroby.
Zachorowalność
liczba
nowych zachorowań (przypadków lub chorób), które wystąpiły w
danym okresie w stosunku do średniej liczby ludności narażonej na
ryzyko zachorowania
dotyczy
jedynie nowych zachorowań
jest
miernikiem dynamicznym
Chorobowość
-całkowita
liczba osób (lub przypadków choroby), które chorowały w danym
okresie w stosunku do średniej liczby ludność narażonej na
ryzyko;
zależy
od zapadalności i czasu trwania choroby
Chorobowość
=
Zachorowalność
* Czas trwania choroby
Absencja
chorobowa
zachorowalność
połączona z czasową niezdolnością do pracy zawodowej
usprawiedliwiona na podstawie orzeczenia lekarskiego
Wskaźnik
absencji chorobowej
Wskaźnik
przypadków absencji
Przeciętny
czas trwania przypadków absencji
Odsetek
osób chorujących – procent udziału osób nieobecnych w pracy
ogółem oraz z powodu poszczególnych przyczyn w stosunku do ogółu
zatrudnionych w roku
Średnia
liczba przypadków absencji na jednego chorującego w danym okresie
Średnia
liczba dni absencji przypadająca na jednego chorującego w danym
okresie
Mierniki
narażenia zdrowia (ryzyka)
Są
to zjawiska pośrednie między negatywnymi a pozytywnymi miernikami
zdrowia. Można je podzielić na osobnicze (jednostkowe) i
populacyjne (zbiorowe).
Osobnicze
mierniki ryzyka zachorowania lub zgonu obejmują cechy genetyczne,
psychiczne (nawyki, tryb życia i styl życia) i oddziaływanie
środowiska życia.
Mierniki
narażenia zdrowia (ryzyka)
Zbiorowe
mierniki ryzyka to zjawiska działające niekorzystnie na całą
populację lub wybraną grupę populacji, w taki sposób, że ich
obecność zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia określonej
choroby lub zespołu chorób, np. alergicznych, przewodu
pokarmowego, układu oddechowego.
Mierniki
narażenia zdrowia (ryzyka)
Do
niekorzystych czynników populacyjnych zaliczyć można :
zanieczyszczenie
wody, powietrza, gleby, produktów żywnościowych, np. pestycydami,
dymami fabrycznymi;
kontakty
z nowosyntezowanymi związkami chemicznymi;
Mierniki
narażenia zdrowia (ryzyka)
nawyki
odżywcze (nadmiar węglowodanów
warunki
mieszkaniowe,
klimat;
masowe
nadużywanie alkoholu,
coraz
częstsze nadużywanie leków.
Mierniki
narażenia zdrowia (ryzyka)
Miarą
wielkości ryzyka zachorowania (lub zgonu) jest ryzyko względne
(RW)
W
badaniach prospektywnych ryzyko względne ocenia się przez
porównanie zapadalności w grupie narażonej i nienarażonej na
działanie badanego czynnika
I.
Metody i działania obserwacyjno-opisowe (bierne)
Metody
te dotyczą populacji i nazywane są także badaniami ekologicznymi
lub statystycznymi.
Badający
śledzą naturalny rozwój zjawisk biologicznych (chorób, zgonów)
i dokonując obliczeń nie interweniują aktywnie w ich przebieg.
Badanie ograniczone do opisu zjawiska zdrowotnego (choroby).
I.
Metody i działania obserwacyjno-opisowe (bierne)
Analiza
związku między stanem zdrowia i innymi zmiennymi oraz wykazywanie
istotnej statystycznie zależności między spostrzeganymi
zjawiskami nazywane jest badaniem analitycznym.
Szeroko
dostępne dane statystyczno-epidemiologiczne oraz administracyjne i
roczniki statystyczne mają charakter analityczny. Takie dane są
najczęściej używane w służbie zdrowia.
I.
Metody i działania obserwacyjno-opisowe (bierne)
Ta
część pomiarów ma zasadnicze znaczenie w śledzeniu i ocenie
aktualnej sytuacji zdrowotnej i jest wykonywana na bieżąco przez
odpowiednie ogniwa administracji jak Urząd Stanu Cywilnego,
Wojewwódzki Ośrodek Statystyki Medycznej, Stacje
Sanitarno-Epidemiologiczne, natomiast zbiorczo — przez
Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, Państwowy Zakład
Higieny oraz inne urzędy.
I.
Metody i działania obserwacyjno-opisowe (bierne)
Na
bieżąco wykonywane są: spisy powszechne ludności (co 10 lat),
demograficzny opis początku populacji (urodzenia dzieci — metryki
urodzeń), zawieranych związków małżeńskich (metryki ślubów),
Także do tej grupy można zaliczyć:
I.
Metody i działania obserwacyjno-opisowe (bierne)
opisy
końca populacji, tj. umieralności ogólnej (karty zgonów).
Rejestrowana jest również zapadalność, chorobowość i
hospitalizacja (karta statystyczna chorego), absencja chorobowa
(zwolnienie. lekarskie), niepełnosprawność, inwalidztwo, liczba
emerytów, itd.
I.
Metody i działania obserwacyjno-opisowe (bierne)
II.
Metody i działania badawcze — czynne (badania bezpośrednie)
Ta
część pomiarów wykonywana jest przez organizacje (instytuty
naukowe, idy naukowe) lub grupy badawcze specjalnie tworzone przez
np. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej.
Pomiary
mają charakter obserwacyjny i doświadczalny.
II.
Metody i działania badawcze — czynne (badania bezpośrednie)
Są
planowane i ustalane w sposób aktywny, celowy i wykonywane są w
określonych przedziałach czasowych (rok, kilka lat, długofalowe)
i przedziałach przestrzennych (badania pracowników zakładu,
badania ludności gminy, badania dobranych celowo grup
doświadczalnych).
II.
Metody i działania badawcze — czynne (badania bezpośrednie)
Jeśli
interesuje nas stan zdrowia osób w określonym przedziale wiekowy
(np. zdrowie osób pięćdziesięcioletnich) lub zdrowie określonej
grupy zawodowej albo społecznej (np. zdrowie studentów wydziału
lekarskiego, zdrowie rolników), to na podstawie dostępnych
dokumentów obserwacyjno-opisowych nie można przeprowadzić takiej
oceny. Organizuje się więc specjalne badania, tzw. badania
bezpośrednie, prowadzone przez powołane do tego grupy (zespoły).