Tworzenie narzędzi diagnozy edukacyjnej
1. Planowanie narzędzi diagnozy edukacyjnej
2. Konstrukcja narzędzi
3. Analiza elementów narzędzi diagnozy
Planowanie narzędzi diagnozy edukacyjnej
- cele ogólne - kierunki działania edukacyjnego
- cele operacyjne - określają opanowywanie czynności i warunki ich wykonania
- operacjonalizacja celów kształcenia - zamiana ogólnego celu kształcenia na pewną liczbę celów operacyjnych.
Tylko cele operacyjne kształcenia umożliwiają planowe budowanie narzędzi diagnozy...
B. Niemierko 2009
(operacjonalizacja musi mieć wymiar praktyczny - rozdrabniać tylko, gdy większe wyzwanie dla ucznia)
Etapy operacjonalizacji celów
1. Zapisanie celu w postaci ogólnej.
2. Określanie intuicyjnego obrazu osoby, która osiągnęła cel.
3. Pierwszy zapis celów operacyjnych
4. Selekcja lub przeredagowywanie zapisów zbyt ogólnych, nie dających się zademonstrować.
5. Klasyfikacja zapisów - pogrupowanie hierarchiczne lub równorzędne.
6. Sformułowanie celów operacyjnych w formie zdań, których podmiotem jest uczeń.
7. Sprawdzenie celów operacyjnych - cele operacyjne jako kryteria oceny, opis właściwości do sprawdzenia.
8. Usunięcie błędów (jeżeli wynik sprawdzania operacyjności jest niezadowalający, powtórzenie etapów 2-7).
("uczeń stara się zapamiętać barwy tęczy")
Strategie poznawcze w planowaniu narzędzia
Holizm - poznawanie całości, wiele źródeł i rodzajów informacji.
Atomizm - systematyczne poznawanie części i związków między tymi częściami.
Strategia holistyczna
Strategia bezpośrednio ukierunkowana na poznawanie całości, wytworzenie obrazu mierzonej właściwości za pomocą opisu słownego i przykładó
podstawy holizmu:
- psychologia postaci
- psychoanaliza
- psychologia poznawcza
- psychologia humanistyczna
Każda diagnoza holistyczna staje się studium przypadku
|nakładka z 2009, symbol 12C - zab. całościowe
Strategia analityczna
strategia ukierunkowana na systematyczne poznawanie części i związków między tymi częściami
podstawy atomizmu:
- psychofizyka
- psychofizjologia
- asocjacjonizm
- behawioryzm
Polega na rozkładaniu mierzonej właściwości na elementy, aby umożliwić ich poznawanie.
W jakim celu planujemy narzędzie pomiaru?
Robimy drobiazgowy plan narzędzia diagnostycznego, aby:
- kontrolować konstruowane narzędzie
- umożliwić porównywanie narzędzi
- kontrolować wprowadzanie poprawek
Plan opisowy
- odpowiada zwolennikom planowania narzędzi pomiaru według strategii holistycznej.
Formy opisu planowanego narzędzia:
- swobodna, literacka
- szczegółowy przepis na jego wytworzenie - opis schematu
- postać pośrednia
Plan tabelaryczny
- realizowany w dziedzinach podatnych na analizy i klasyfikację informacji
Przykładowa procedura planowania
- ustalanie ogólnej liczby elementów
- określanie głównych warstw dziedziny
- ustalenie liczby klas dla warstw każdego wymiaru
- ustalenie proporcji wielkości każdej klasy i liczebności elementów w tych klasach
- wpisanie liczebności i numeracji elementów do tabeli
Cztery modele uczenia się
ALFA - staram się nauczyć wszystkiego dokładnie
Uczeń pilnie przyswaja wiedzę podręcznikową, starając się niczego nie pominąć, nie pomylić i nie zmienić. Dokładność i systematyczność uważa za najważniejsze w uczeniu się. Uważnie słucha, ale nie spieszy się do zabierania głosu. Skromnie ocenia swoje zdolności.
BETA - najchętniej uczę się tego, co przydatne w życiu
Uczeń poznaje świat przez działanie. Ogranicza swoje zainteresowania do tego, co jest bezpośrednio przydatne. Wybiera informacje "konkretne", lubi czynności praktyczne, ruchowe, zręcznościowe. Dystansuje się od teorii naukowej.
GAMMA - lubię rozwiązywać problemy teoretyczne
Uczeń samodzielnie odkrywa prawidłowości. Żywo interesuje się teorią naukową i prowadzeniem badań. Ceni pracę indywidualną i długotrwały namysł. Czyta książki popularnonaukowe i dyskutuje na ich temat. Znacznie słabiej orientuje się w najbliższym otoczeniu i życiu społecznym.
DELTA - nurtują mnie różne problemy społeczne
Uczeń głęboko przeżywsa swoje doświadczanie świata. Interesuje się szczególnie sprawami społecznymi. Bardzo chętnie pracuje w grupie, wyżywa się w dyskusjach. Działa ... KURDE, SZLAG BY TO TRAFIŁ!!Q!@
Przykład planu tabelarycznego inwentarza modeli uczenia się
Cztery modele uczenia się - cztery pozycje skali
ALFA - staram się nauczyć wszystkiego dokładnie
BETA - najchętniej uczę się tego, co przydatne w życiu
GAMMA - lubię rozwiązywać problemy teoretyczne
DELTA - nurtują mnie różne problemy społeczne
Przykład planu w formie tabeli...
Atrybucja
Atrybuja jest wyjaśnieniem przez człowieka ważnych dla siebie zdarzeń w sposób pozwalający mu zachować równowagę emocjonalną.
Elementarze narzędzi diagnozy - pozycje
- zadania - sprawdzają wiadomości i umiejętności osoby badanej
- pytania - osoba badana "naświetla" określony stan rzeczy, np. warunki uczenia się w domu
- zachowania - rejestrowane są akcje lub reakcje danej osoby (grupy)
(- analiza dokumentów)
Zasady konstruowania elementów narzędzi diagnozy
Treść elementu
- zgodność z planem narzędzia
- poprawność rzeczowa
- tworzenie sytuacji pomiarowej
- unikanie sugestii i podpowiedzi
- kontrolowanie liczby pytań pamięciowych
- zróżnicowanie trudności
- logiczne uporządkowanie elementów
Forma elementu
- zwięzłość
- poprawność językowa
- właściwy poziom ścisłości
- naturalność formy
- stałość formy
- przewidywanie odpowiedzi na pytania otwarte
- właściwy dobór odpowiedzi na pytania zamknięte
Kwestionariusz ankiety
- instrukcja
- pytania wstępne
- pytania główne
- pytania końcowe
- metryczka respondenta
Testy osiągnięć - formy zadań
- test praktyczny - próba pracy, nisko stymulowane, wysoko stymulowane
- test pisemny - rozszerzonej odpowiedzi, krótkiej odpowiedzi, krótkiej odpowiedzi, z luką, wyboru wielokrotnego, na dobieranie, prawda-fałsz
Analiza elementów narzędzi diagnozy
- wartościowanie elementów ze wzgl na przydatność do określonego narzędzia.
Oszacowaniu ilościowemu podlega:
- czas pracy nad elementem
- częstość opuszczeń
- aprobata lub łatwość
- moc różnicująca
Egzaminy zewnętrzne
Egzaminy wewnętrzne i zewnętrzne
Egzaminy wewnętrzne
Znaczenie komentarza dydaktycznego jest większe, niż znaczenie informacji o wyniku uczenia się.
Egzaminy zewnętrzne
Znaczenie informacji o wyniku uczenia się jest większe, niż znaczenie komentarza dydaktycznego.
Cechy egzaminu zewnętrznego
1. Jest organizowany przez władze oświatowe
2. Przeprowadzony przez osobę spoza szkoły
3. Bezstronność i obiektywizm pomiaru sa wysokie
4. Uzywane są narzędzia standardyzowane
5. Na podstawie wyniku podejmowane są ważne decyzje o uczniu
6. Występuje umiarkowany lub wysoki lęk egzaminacyjny ucznia
7. Znaczenie komentarza dydaktycznego jest niskie
Standardy egzaminowania zewnętrznego precyzują:
1. przygotowanie egzaminu
2. przebieg egzaminu
3. przedstawienie wyników egzaminu
4. podejmowanie decyzji
5. zapobieganie nadużyciom
Zapobieganie nadużyciom
1. organizator testu powinien chronić dane osobowe.
2. Dane opatrzone nazwiskiem ucznia powinny być udostępniane tylko do użytku służbowego i analiz naukowych.
3. Ogłaszając wyniki testowania organizator powinien przedstawoć wszelkie dane pozwalające zapobiec błędnej interpretacji tych wyników.
4. Organizator egzaminów powinien dołożyć wszelkich starań by zminimalizować ewentualne szkody wynikające z niezrozumienia i nadużycia wyników testowania.
Przygotowanie egzaminu zewnętrznego
1. Określenie celu egzaminowania
2. Dbałość o frafność programową testu
3. Podanie nazwisk ekspertów oceniających wraz z opisem stosowanych przez nich procedur
4. Przedstawienie planu testu z objaśnieniami
5. Zaprezentowanie recenzji planu testu, zadań i schematów punktowania przeprowadzonych przez niezależnych ekspertów
6. Sprawdzenie, czy treść i forma egzaminu nie dyskryminuje lokalnych, etnicznych lub inaczej kształconych grup uczniów.
Przebieg egzaminu zewnętrznego
1. Przestrzeganie standardów egzaminowania, chyba, że niepełnosprawność ucznia wymaga zastosowania innych procedur.
2. Udokumentowanie wszystkich przypadków odejścia os standardyzowanych procedur testowania.
3. Przekazanie uczniom wyczerpujących informacji o teście, przebiegu egzaminu, punktowaniu i wykorzystywaniu wyników egzaminu.
4. Umożliwienie uczniom zapoznania sią z wyposażeniem i sposobem udzielania odpowiedzi.
5. Zapewnienie możliwości co najmniej jednego powtórzenia egzaminu z równoległą wersją testu.
Przedstawienie wyników egzaminowania
1. Podanie informacji o celach testowania, jego procedurach, dostępności wyników
2. Przygotowanie informacji o egzaminie dla uczniów, rodziców, nauczycieli, administracji szkolnej, środków masowego przekazu
3. Informacje o różnicach wyników między szkołami należy podać wraz z kontekstem dotyczącym warunków pracy tych szkół
4. Dane na temat zastosowanych skal pomiarowych powinny być podane w sposób zrozumiały
5. Wynik testowania powinien być zaopatrzony w informacje o rzetelności i błędzie pomiaru
Podejmowanie decyzji
1. Posiadanie odpowiedniego przygotowania i właściwyh materiałów przez osoby decydujące.
2. Prowadzenie indywidualnej interpretacji wyników oprócz zautomatyzowanego komputerowego pisania komentarzy.
3. Decyzje o uczniu nie powinny być podejmowane wyłącznie na podstawie wyników testowania egzaminacyjnego, bez wykorzystania innych źródeł informacji o jego osiągnięciach
Efekt (błąd) egzaminatora
Negatywny wpływ osoby egzaminującej na wyniki
1. Błąd poziomu wymagań
egzaminator jest zbyt surowy, ocenia zbyt nisko, lub jest zbyt pobłażliwy i ocenia zbyt wysoko
2. Błąd tendencji centralnej
egzaminator jest zbyt ostrożny - wyniki skupiają się pośrodku skali; zbyt kategoryczny - lokują się na krańcach skali
3. Błąd swoistości - wyżej punktowane ulubione tematy egzaminatora
4. Błąd aureoli - egzaminator jest pod wrażeniem pojedynczego sukcesu osoby egzaminowanej
5. Błąd okresowy - badania pokazały, że błędy poziomu wymagań nasilają się w początkowych dniach egzaminowania; rónież błąd tendencji centralnej i wzrot krytyczności nasilają się pierwszego dnia i w poniedziałek - efekt weekendowy.