Polityka zag. i bezpieczeństwa Polski
1. Pojęcie polityki zagranicznej
2. Typologia uwarunkowań polityki zagranicznej
3. Środki polityki zagranicznej
4. Uwarunkowania wewnętrzne polityki zagranicznej
5. Uwarunkowania zewnętrzne polityki zagranicznej
6. Podstawowe cele polskiej polityki zagranicznej po 1989 roku
7. Redefinicja polskiej polityki zagranicznej po 1989 roku
8. Kierunki polskiej polityki zagranicznej po 1989 roku
9. Priorytety polskiej polityki zagranicznej po 1989 roku
10. Pojęcie dwutorowości w polskiej polityce zagranicznej po 1989 roku
11. Relacje polsko-rosyjskie po 1989 roku
12. Stosunki polsko-niemieckie po 1989 roku
13. Grupa Wyszehradzka – powstanie, cele, zasady funkcjonowania, osiągnięcia współpracy
14. NATO w polskiej p polityce zagranicznej
15. Etapy rozwoju stosunków RP-NATO

1. POLITYKA ZAGRANICZNA – „ proces racjonalnego myślenia rządu, uwarunkowany przede wszystkim przez ich sposób odczytywania interesu narodowego, motywacje szczegółowe, analizę sytuacji oraz bilansową ocen swoich własnych możliwości.” – J. Stefanowicz

2. TYPOLOGIA UWARUNKOWAŃ POLITYKI ZAGRANICZNEJ- 1.Uwarunkowania wewnętrzne a)Obiektywne b) subiektywne 2.Uwarunkowania zewnętrzne a) Obiektywne b) subiektywne

3. ŚRODKI POLIT. ZAGR. Wszystkie zasoby i instrumenty przy użyciu których państwa starają się kształtować pożądane postawy i działania zagranicznych podmiotów oraz pożądane stany zjawisk i procesów międzynarodowych .

4. UWARUNKOWANIA WEW. POLITYKI ZAGRANICZNEJ WEW.OBIEKTYWNE : -system społeczno–polityczny, -potencjał gospodarczy i naukowo- techniczny, -potencjał ludnościowy, -środowisko geograficzne państwa)klimat,rzeki,…) WEW.SUBIEKTYWNE: -percepcja środowiska międzynarodowego poprzez własne społeczeństwo i państwo oraz postawy społeczne wobec innych państw i narodów, -koncepcja polityki zagranicznej, -jakość oraz aktywność własnej służby zagranicznej i dyplomacji.

5. UWARUNKOWANIA ZEW. POLITYKI ZAGRANICZNEJ ZEW. OBIEKTYWNE: -trendy ewolucji najbliższego danemu państwu środowiska międzynarodowego, -pozycja państwa w systemie stosunków i ról międzynarod., -struktura i zasięg umownych powiązań międzynarodowych państw oraz obowiązujące prawo międzynarodowe. ZEW SUBIEKTYWNE: -międzynarodowa percepcja danego państwa i narodu oraz oczekiwania i wymagania stawiane danemu państwu przez inne państwa. -koncepcja polityki zagr. innych państw, -jakość oraz aktywność służby zagranicznej i dyplomacji innych państw

6. PODSTAOWE CELE POLIT. ZAGRANICZNEJ a) Rozwój współpracy dwustronnej we wszystkich dziedzinach z państwami Europy, b) Utrwalenie i pogłębienie nowych powiązań regionalnych w naszej cz. Europy c) Utrwalenie i rozwój jak najlepszych stosunków z sąsiadami, d) Współtworzenie nowego ładu europejskiego, opartego na współpracy państw i koordynacji instytucji międzynarodowych zwłaszcza zaś na współtworzeniu ogólnoeuropejskiego systemu bezpieczeństwa

e)Ugruntowanie europejskiej orientacji Polski poprzez stopniowe włączanie jego do struktur integracyjnych i sieci współzależności zach. europejskich i północnoatlantyckich.

7.

8. KIERUNKI POLSKIEJ POLIT. ZAGRANICZNEJ: Po 1989r. nastąpiła reorientacja kierunków polskiej polityki zagranicznej . Pierwszy z nich dotyczył poszukiwania nowych gwarancji bezpieczeństwa i szans rozwoju ekonomicznego poprzez współprace i kontakty z demokratycznymi krajami zach., co zaowocowało wykształceniem się opcji euroatlantyckiej. Drugim kierunkiem była współpraca z transformującymi się krajami Europy Środ., co zaowocowało udziałem Polski w różnych formach współpracy subregionalnej. Trzeci kierunek stanowi polityka wsch. koncentrująca się w pierwszym okresie na likwidacji dotychczasowych więzi zależności imperialnej od ZSRR, a następnie na rozliczeniach historycznych i budowie kontaktów dwustronnych ze wsch. sąsiadami. Na progu transformacji ograniczono do minimum zaangażowanie Polski we współpracę z krajami Afryki, Azji, Ameryki Łacińskiej.

9. PRIORYTETY POLSKIEJ POLIT. ZAGRANICZNEJ I faza 1989-1992 -odzyskanie suwerenności, -umocnienie niepodległości, -wzmocnienie współpracy regionalnej, -umocnienie bezpieczeństwa. II faza 1992-1998 -dążenie do uzyskania członkostwa w NATO, -nawiązanie współpracy z UE i walka o członkostwo, -polityka wobec Europy środk. i wsch.

III faza 1998-2002 -wejście do UE, - Polska w NATO, -polska polityka wsch. IV faza 2003- 2007 -formułowanie nowych priorytetów, -silna Polska, -amerykanizacja polskiej polityki, -Polska polityka wsch. V faza po 2007r.

10. RELACJE POLSKO-ROSYJSKIE Od 1989 roku Polsce i Rosji udało się ułożyć normalne sąsiedzkie relacje, mające oparcie w umowach międzynarodowych. Wśród głównych problemów ostatnich lat zauważalne były spory dotyczące zakresu suwerenności Polski, różnych wizji sąsiedztwa, polityki energetycznej oraz odmiennego spojrzenia na przeszłość