PRZEMOC FIZYCZNA

Susan Forward:

„TOKSYCZNI RODZICE”

Prezentację przygotowały:

ANNA ĆWIACZ

KINGA LITWIŃCZUK

Czym jest przemoc fizyczna?

• Przemoc fizyczna- to wywieranie wpływu na proces myślowy, zachowanie lub stan fizyczny osoby pomimo braku jej przyzwolenia przy użyciu siły fizycznej.

• Przemoc w rodzinie - to zamierzone, wykorzystujące przewagę sił działanie przeciw członkowi rodziny, naruszające prawa i dobra osobiste, powodujące cierpienie i szkody. W relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą. Ofiara jest zazwyczaj słabsza, a sprawca silniejszy.

Przemoc fizyczna wobec dzieci, kiedyś a dziś

• Na całym świecie coraz więcej rodziców stosuje przemoc fizyczną wobec własnych dzieci. Stosunkowo jeszcze do niedawna dzieci nie posiadały żadnych praw. Przez całe stulecia rodzice traktowali je często wyłącznie przedmiotowo i mogli robić z nimi praktycznie wszystko, co tylko zechcą. Próbę rozwiązania tego szerokiego i poważnego problemu podjął w 1974 roku Kongres, ogłaszając Ustawę Federalną o prawach dziecka oraz przeciwdziałaniu nadużycia władzy rodzicielskiej, której akt określał przemoc fizyczną jako:

Przemoc fizyczna:

„zadawanie fizycznych ran, takich jak stłuczenia, poparzenia, pręgi, cięcia, złamania kości i czaszki; są one powodowane kopaniem, uderzeniami pięściami, ugryzieniem, biciem, pchnięciem nożem, okładaniem rzemieniem, wymierzaniem klapsa, itd.”

Definicja przemocy fizycznej Susan Forward:

Przemoc fizyczna:

„ jakiekolwiek zachowanie, które wywołuje u dziecka znaczny fizyczny ból, bez względu na to czy pozostawia ślad, czy też nie”

Dlaczego rodzice bija swoje dzieci?

• Wykazują się skrajnym brakiem kontroli oraz nie panowaniem nad własnymi odruchami

• Nie panują nad swoim zmęczeniem, poziomem napięcia nerwowego, niepokojem lub smutkiem, dlatego wyżywają się na dzieciach

• Znęcają się nad dziećmi zawsze wtedy, gdy muszą dać upust swoim nagromadzonym, złym emocjom

• Rodzice sami pochodzą z rodzin, w których byli ofiarami przemocy fizycznej, powielają błędy i złe wzorce

• Używają siły, gdyż jest to dla nich jedyny sposób rozwiązywania problemów i wychowywania dzieci

• Nie rozumieją dzieci, ich potrzeb oraz zachowań

• Mogą być uzależnieni od różnych używek, dlatego nie postępują i nie myślą w sposób racjonalny

• Istnieją rodzice-tyrani, którym bicie dzieci sprawia najwidoczniej przyjemność i przynosi ulgę

Rodzinne piekło, od którego nie ma ucieczki

• Często w rodzinach, w których rodzice uciekają się do przemocy fizycznej, nikt nie przypuszcza, że rozgrywa się dramat. Rodzice stwarzają pozory szanowanej i zgodnej rodziny, a tak naprawdę terroryzują swoje dzieci. Dzieci z kolei żyją w nieustannym, panicznym strachu. W chwilach pozornego spokoju, z przerażeniem czekają kiedy ponownie „ nadejdzie burza”. A gdy już się tak w końcu stanie, nie mogą nigdzie uciec i znaleźć schronienia, mało tego wszelkie próby obrony maltretowanych dzieci, potęgują jeszcze większe wzbudzenie i atak oprawcy. Dzieci szybko zaczynają mieć świadomość, że każdy powód dla rodzica staje się dobry do bicia, dlatego stają się jeszcze bardziej zastraszone, samotne, zagrożone i zranione.

Utrata zaufania i poczucia bezpieczeństwa

• Bardzo łatwo dorosły może zniszczyć zaufanie i poczucie bezpieczeństwa dziecka, stosując wobec niego przemoc fizyczną. Jeżeli zostaną zaburzone najbliższe relacje dziecko-rodzic, tzn. jeżeli rodzic nie otoczy dziecka odpowiednią opieką i nie poszanuje jego praw, to dziecko nie będzie mogło prawidłowo rozwijać się emocjonalnie i w rezultacie pozostanie zamknięte i trudno będzie do niego dotrzeć. Takie dziecko nie znając odpowiednich zachowań rodziców, od wszystkich dorosłych będzie spodziewać się podobnych, złych zachowań. Dorosły stanie się zatem od tej pory największym zagrożeniem, źródłem bólu, napięcia oraz strachu, wobec którego dziecko zacznie przybierać twardy pancerz w celu obrony. Izolując się od innych dzieci wpadają niestety w największą pułapkę, gdyż nie potrafią potem przekroczyć barier związanych z oczekiwaniami, jak będę traktować je osoby drugie. Okazuję się, że odbudowa owego zaufania i poczucia bezpieczeństwa może trwać przez całe dalsze życie.

Jak rodzice ustosunkowują się do faktu, iż biją własne dzieci?

• Proszą o zrozumienie

• Błagają o przebaczenie

• Obiecują, że nigdy już więcej nie podniosą reki na dziecko

• Usprawiedliwiają się: „mam tyle problemów- nic dziwnego, że tak reaguję”

• Zasłaniają się stresem i problemami

• Obwiniają inne osoby za swoje zachowanie

• Nie przyznają się do winy

• „Robię to dla twojego dobra”- rodzice wierzą, iż kary fizyczne są najlepszą metodą wpajania zasad moralnych i zachowania

• Rygorystyczne oraz twarde postępowanie wobec dzieci, chroni je przed zepsuciem

• Bicie dzieci, czyni je twardszymi, odporniejszymi i silniejszymi w przyszłym życiu

• Bicie jako etap, przez który musi przejść każde dziecko

• Kary cielesne niezawodnie uodparniają na ból

Tyran pasywny

• Tyran pasywny- to najczęściej drugi rodzic, który sam bezpośrednio nie bije dziecka, ale jest współodpowiedzialny za stosowanie przemocy fizycznej w swojej rodzinie. Taki rodzic w żaden możliwy sposób nie reaguje na tragedię, która najczęściej rozgrywa się pod jego dachem. Nie ma dla niego usprawiedliwienia, bowiem nie podejmuje najmniejszej próby przerwania zmowy milczenia.

Nienawiść do samego siebie: „To wszystko moja wina”

• W wielu przypadkach maltretowane dzieci obwiniają same siebie za to, że ich rodzice podnoszą na nie rękę. Bite dzieci mają zaburzony obraz własnej osobowości. Rodzice wmawiają im, że są z natury złe i niewiele warte. Najczęściej opiekunowie nie wyjaśniają dzieciom, dlaczego są bite i dodatkowo podczas znęcania się kierują w ich stronę przekleństwa.

• Dzieci będące ofiarami przemocy, mają niską samoocenę, trudności w nawiązywaniu bliższych kontaktów, doskwiera im paraliżujący lęk, brak ufności oraz nieokreślona wściekłość.

• Młode ofiary, które doznały w przeszłości przemocy fizycznej, w życiu dorosłym żywią przekonanie, iż nie zasługują na szczęście i nie mogą być kochane.

Przemoc i miłość- oszałamiająca kombinacja

• Rodzice, którzy nadużywają przemocy fizycznej okazują upozorowaną miłość. Starają się być dobrzy i kochani, co zaburza jeszcze bardziej osobowość dzieci, które czują się w tej mieszance uczuć pogrążone i zagubione.

• Młode ofiary przemocy fizycznej cały czas mają nadzieję, że rodzice zaprzestaną nadużywać przemocy i będą tworzyć szczęśliwą rodzinę.

Stróż rodzinnej tajemnicy

• Dzieci, które zostały skrzywdzone przez rodziców czują się w obowiązku ukrycia tego faktu przed całym światem. Nie są skłonne do opowiadania o przykrych doświadczeniach z okresu dorastania, uniemożliwiając sobie tym samym zdobycie pomocy emocjonalnej.

• Ofiary przemocy fizycznej nawet, gdy zdobędą się na zwierzenia i rozmowę o swoich przeżyciach nie rozmawiają o nich z rodzicami, jest to spowodowane strachem przed rozbiciem obecnej struktury rodzinnej, w której wszyscy udają, że zapomnieli o zaistniałych przykrych sytuacjach.
  
  
  
  

Na uczuciowych rozdrożach

• Maltretowane dzieci przez doznane przykre doświadczenia nieustającego strachu, lęku przed rodzicem są przepełnione złością, która ma swoje ujście w dorosłym życiu.

• Dorosłe ofiary maltretowania mają skłonność do wyładowywania złości z przeszłości na swoich dzieciach. Osoby nie potrafią kontrolować swoich emocji i nieświadomie podnoszą rękę na swoje pociechy.

• Złość, która towarzyszy dorosłym ofiarom przemocy przejawiać się może także w złym stanie emocjonalnym, stanach depresyjnych oraz problemach zdrowotnych.
  
  
  
  
  

Ofiary przemocy fizycznej a ich dorosłe życie

• Niestety w późniejszym życiu dzieci maltretowane przez rodziców identyfikują się z nimi poprzez swoje czyny względem własnych dzieci.

• Istnieją również przypadki, gdy osoby po silnych przeżyciach z przeszłości wychowują swoje dzieci bezstresowo, bez żadnych granic. Nie jest to dobre rozwiązanie, gdyż dzieci by czuły się bezpiecznie muszą znać owe granice, jakich należy przestrzegać.
  
  
  
  

Odświeżenie mitu

• Dzieci, które żyją w rodzinach, w których nadużywa się przemocy fizycznej nie ujawniają tego faktu wśród rówieśników w szkole. Żyją w przekonaniu, iż mają zupełnie "normalne rodziny", jak każdy w ich najbliższym otoczeniu.

• Ofiary przemocy fizycznej żyją w zakłamaniu, wydaje się im, iż udając prawdziwą rodzinę powoli zaczną nią być naprawdę.
  
  
  

Badania mówią, że…

• Bicie dzieci może odcisnąć nieodwracalne piętno na całe ich życie. Dzieci, które są regularnie bite stają się nieufne, bojaźliwe oraz wycofane. Przemoc fizyczna nie niesie z sobą żadnego korzystnego wpływu na dzieci, wręcz całkowicie przeciwnie. Bicie dla samego rodzica może okazać się krótkotrwałym środkiem zaradczym, natomiast w dzieciach budzi wściekłość, wielką chęć zemsty, a także nienawiść zarówno do rodziców, jak i samych siebie. Bilans stosowania kar cielesnych jest równy wyłącznym stratom.

Dorośli- ofiary przemocy fizycznej swoich rodziców

• Rozdrażnieni

• Trapieni ciągłymi frustracjami

• Nieustanie źli na samych siebie

• Zdarza się im płakać bez żadnego powodu

• Mają nieszczęśliwy wyraz twarzy

• Nie potrafią nawiązywać bliskich i przyjacielskich kontaktów z innymi

• Nie potrafią się otworzyć i okazywać emocji

• Ciągle wracają myślami do doznanych za sprawą własnych rodziców krzywd i upokorzeń

• Często dopadają ich depresje, lęki i niekontrolowane napady złości

Uraz na całe życie…

• U znacznej większości osób, które w dzieciństwie doznawały przemocy fizycznej, w pamięci już na zawsze zapiszą się i pozostaną wszystkie złe przeżycia oraz doświadczenia, co może wywierać znaczący wpływ w całym ich późniejszym życiu.

• ANNA ĆWIACZ

• KINGA LITWIŃCZUK