W zakresie stosowania najsurowszej kary (izolacja), skazani pozostają pod wzmożoną obserwacją i utrzymuje się z nimi częstsze kontakty wychowawcze. Kary te nie polegają na izolacji od wpływów wychowawczych, a wręcz przeciwnie. Izolacja ma dotyczyć kontaktów z innymi osadzonymi zaś czas izolacji ma być wykorzystany wychowawczo. Przepisy wprowadzają całą gamę możliwości modyfikowania kar i nagród (wzmocnienia wychowawcze)

^r) w l.Omów nagradzanie i karanie wychowawcze.

Należy tę metodę odróżnić od nagradzania i karania dyscyplinarnego, które ma postać sformalizowaną.

Są to metody wpływu sytuacyjnego, a nie osobistego, gdyż źródłem wzmocnień jest tutaj nie osoba wychowawcy, a czynniki

zewnętrzne.

Często zdarza się, że karna reakcja ulega stłumieniu lub wycofaniu na czas, gdy działa zagrożenie karą (nie przechodzimy przez

jezdnię poza pasami, gdy obserwuje nas policjant). Jeśli zachowanie jest efektem utrwalonego nawyku, karanie czynu nie

spowoduje zmiany. Wzmocnienia muszą dotyczyć ważnych potrzeb jednostki i poprzez pozytywne wzmocnienia (zaspokajanie

potrzeb) możliwe jest utrwalenie w szerszym zakresie pożądanych zachowań i postaw. Karanie zaś wzmaga potrzeby, jest

źródłem wielu skutków ubocznych, m.in. zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń przystosowania.

Reguły nagradzania:

Reakcje, które ulegają wzmocnieniu zostają wyuczone, podczas gdy reakcje nie wzmacniane - wygasają.

l.Prawie każdy bodziec może stanowić wzmocnienie. 2.UstaI cel. 3.Dobierz wzmocnienie. 4.Stwórz sytuację. 5.Przyzwycząj

wychowanka do tej sytuacji. ó.Modeluj zachowania. 7.Z chwilą pojawienia się właściwej reakcji natychmiast ją wzmocnij.

S.Dostarczaj tyle wzmocnień ile trzeba. 9.Wzmcniaj tylko reakcje właściwe. lO.Nie próbuj zmieniać zachowań za jednym

zamachem. Oczekuj stopniowych zmian.

Reguły karania:

Reakcje ukarane zostają stłumione, organizm unika kary lub ucieka od niej. l.Niemal każdy bodziec może działać jako karzący. 2.Należy karać natychmiast po niewłaściwej reakcji. 3.Użyć adekwatnego, co do siły, bodźca, który stłumi niewłaściwe zachowanie. 4. Upewnij się że istnieją alternatywne zachowania właściwe. 5.Karz bez zawiści. 6.Bądź konsekwentny. 7.Karz jedynie niewłaściwe reakcje.

Q -r l.Rodzaje sluib i pracowników w ZK, ich funkcje i zadania.

Dział penitencjarny jest komórką, której pracownicy mają „najbliższy" kontakt z osadzonymi. Najważniejsze ich zadanie to resocjalizacja. Do zakresu najważniejszych czynności działu penitencjarnego należy:

- poznawanie osobowości osadzonych w celu doboru właściwych metod i środków oddziaływania,

- programowanie i realizowanie wobec skazanych oddziaływań resocjalizacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem nauczania, działalności kulturalno - oświatowej i sportowej oraz zatrudnienia,

- rozpoznawanie środowiska osadzonych, a zwłaszcza panujących wśród nich nastrojów i atmosfery oraz zachowań godzących w porządek i bezpieczeństwo,

- zapobieganie wzajemnej demoralizacji,

- przygotowywanie projektów ocen postępów skazanych w resocjalizacji oraz innych projektów decyzji i opinii do rozpatrzenia przez komisję penitencjarną,

- opiniowanie i wnioskowanie w sprawach nagradzania i karania osadzonych,

- sporządzanie opinii o osadzonych,

- przygotowywanie skazanych do społecznie akceptowanego życia po odbyciu kary i udzielanie im pomocy postpenitencjarnej oraz współdziałanie w tym zakresie ze społeczeństwem (organizacjami humanitarnymi, opieką społeczną, rodziną skazanych). Wiele z tych czynności wykonują również funkcjonariusze z innych działów. Resocjalizacja skazanych to proces, na który wpływ mają wszyscy ci, z którymi skazani mają kontakt.

Dział ochrony.

- ochrona przed zagrożeniem zewnętrznym jednostki,

- ochrona społeczeństwa przed osobami pozbawionymi wolności,

- zapobieganie ucieczkom osadzonych z terenu jednostki i innych miejsc, gdzie zgodnie z prawem przebywają (transport pomiędzy jednostkami, do sądu, praca na zewnątrz zakładu itp.),

- zapewnienie bezpieczeństwa osadzonym na terenie zakładu,

- zapobieganie nielegalnym kontaktom osadzonych między sobą i z osobami z zewnątrz,

- ochrona przed wniesieniem na teren jednostki przedmiotów niebezpiecznych i niedozwolonych.

Zadania działu ewidencji to przede wszystkim bardzo szeroko pojmowane ewidencjonowanie osadzonych. Zalicza się do tego:

- przyjmowanie do jednostki i zwalnianie z niej osadzonych,

- wprowadzanie do wykonania postanowień o tymczasowym aresztowaniu i orzeczeń o karach pozbawienia wolności,

- ustalanie terminów upływu tymczasowego aresztowania oraz obliczanie kar (kolejność wykonania kar ustala sąd),

- wydawanie osadzonych do udziału w czynnościach procesowych,

- prowadzenie dokumentów ewidencyjnych, statystycznych i transportowych.