KŁAMSTWO U DZIECKA

FRAGMENTY PREZENTACJI PRZYGOTOWANEJ PRZEZ

Kinga Kaska

Andrzej Krauze

1. Sentencje związane z kłamstwem

Dziecko kłamie dla przyjemności dorosły ze strachu.

Kłamstwo to jak wypita dobra kawa czujemy się lepiej przez chwilę,

a potem znów jesteśmy znużeni i mamy ochotę na następną.

Kłamstwo i wyobraźnia toczą bezustannie bój o granice prawdomówności.

Są rzeczy na niebie i ziemi których nie da się opisać tylko prawdą.

Kłamstwa dzieci wzruszają,

Kłamstwa dorosłych ranią.

/Krzysztof Eisman/

2. Czym jest kłamstwo?

• kłamstwo to przeciwność prawdy;

• ukrycie prawdy w celu świadomego wprowadzenia w błąd drugiej osoby;

• twierdzenie niezgodne z rzeczywistością;

• pozostawienie istotnych informacji na uboczu i zastąpienie jej nieprawdziwą.

3. Narzędzia kłamstwa

• omijanie części prawdy;

• ukrywanie prawdy,

• wymówki;

• zasłanianie się nieznajomością sprawy;

• zasłanianie się brakiem kompetencji ;

• zapomnienie;

• milczenie

• zmienianie tematu.

4. Narodziny wyobraźni u noworodka

Noworodek wyobraźnię otrzymuje stopniowo i nie natychmiast. Czas na przygotowanie

pokarmu:

• dziecko przeżywa frustrację, dziecko jest głodne;

• stara się zagospodarować czas;

• pracuje wyobraźnia (fantazjowanie, konfabulacja), zaczyna się od głośnego mówienia;

• cel: złagodzenie frustracji.

Przykład:

Dziecko ma wymyć ręce ale mu się nie chce.

M - Siadamy do stołu, idź umyć ręce, proszę.

S- Myłem już ręce.

M- No to pokaż...

S - Popatrz, są zupełnie czyste!

M- I ty to nazywasz „zupełnie czystymi"?

S - Tak!

M- Naprawdę?

S- Ależ nie! Żartuję!

Rodzic nakazuje wymyć ręce w łagodny sposób.

Dziecko pozwala sobie na wymyślenie czegoś, aby tylko nie wykonać tego, czego nie chce.

Rodzic nakazuje wymyć ręce w stanowczym tonem.

Dziecko wykonuje polecenie, a wymyśloną sytuację zamienia w żart.

PRZYKŁAD 1. Słowa pozwalające zaistnieć Czteroletni Bernard stwierdza z dumą na podwórku: „Sam łowię rekiny, a tata pozwala mi prowadzić łódkę!" Bernard: Odkrywa ogromny podziw u kolegów jest w ich oczach bohaterem; Czuje się jak w pierwszych latach jego życia, jest w centrum uwagi nie rodziców ale kolegów. Jak reagować na takie słowa? Nie potępiamy dziecka; Nie lekceważymy; Nie wymierzamy kary (kara w takim wypadku przysporzy dziecku cierpienia i nie pozwoli mu nauczyć się, czym jest rzeczywistość, a czym wyobraźnia). Posłużmy się: dostępnymi nam słowami, które pozwolą łagodnie skorygować dziecięcy punkt widzenia. Używajmy trybu warunkowego w wyjaśnieniu sytuacji. Mama: - Chciałbyś łowić rekiny i prowadzić łódkę. Moglibyśmy się pobawić w łowienie ogromnego rekina, nawet wieloryba, i udawać, że kierujemy największym statkiem świata! Dziecko: - Jestem Zorro i zabiję złoczyńców! Mama: - Chciałbyś być Zorro i chciałbyś zabić złoczyńców? Dziecko: -Tak. Dziecko: -Jestem tatusiem, a ty jesteś mamusią. Mama: - Chciałbyś być tatusiem, a ja byłabym twoją żoną? -Tak. Dziecko: - I co by wtedy było?

Przykład 2. Czy to jest kłamstwo? Na spotkaniu rodzinnym dziewczynka (14 r.ż.)opowiada jak wygląda jej tydzień w domu. „Nie mam czasu dla siebie rodzice każą gotować, sprzątać, prasować i się uczyć”. W rzeczywistości dziewczynka sporadycznie obiera ziemniaki czy odgrzewa przygotowany obiad raz na tydzień pomaga sprzątać i to tylko w łazience. Oceny nie potwierdzają, że dużo poświęca czasu na naukę. W rzeczywistości dużo czasu spędza z koleżankami, na zajęciach pozalekcyjnych, czyta książki. Czy fantazjowanie i bogatą wyobraźnię dziecka można uznać z kłamanie? W dzieciństwie dziecko posługuje się fantazjowaniem i wyobraźnią, którą z czasem zaczyna porównywać z rzeczywistością. Odkrywa jak oddziałuje jego wyobraźnia na dorosłych.     Rola rodziców dziecka kłamiącego? Rodzice powinni: - wspierać i dodawać odwagi dziecku w odkrywaniu prawdy i fałszu; - mieć na uwadze, że dziecko uczy się prawdy po przez kłamstwo; - nie karcić dziecka za kłamstwa; - postępować, „jakby nic się nie stało”; - powinni pokazywać, gdzie znajduje się granica między rzeczywistością a światem wyobraźni; - zachowywać spójność w relacjach przez cały okres rozwoju dziecka; - pamiętać, że kłamstwo nie zawsze tkwi tam, gdzie my je widzimy; - nie wydawać pochopnych osądów.

PDSUMOWANIE

• Noworodek wyobraźnię otrzymuje stopniowo i nie natychmiast;

• Dziecko powoli odróżnia świat wyobraźni od rzeczywistości oraz możliwe od niemożliwego;

• Dziecko przeżywa wydarzenia życiowe w rytmie swojej własnej wrażliwości;

• Język dorosłych nie jest tożsamy z językiem dziecka;

• To, co dorosły uważa za kłamstwo, dla dziecka nie jest kłamstwem;

• Nie potępiamy dziecka za kłamstwa;

• Nie lekceważymy za kłamstwa;

• Nie wymierzamy kary za kłamstwa;

• Kara przysporzy dziecku cierpienia i nie pozwoli mu nauczyć się, czym jest rzeczywistość, a czym wyobraźnia.

• Jak wykonać ekspertyzę grafologiczną Aleksandra Obrębska

• Negocjować możesz wszystko Herb Cohen

• Jak rozpoznać kłamcę Gregory Hartley

• Badania Magazyn Current Directions in Psychological Science 2004

• Taktyki , techniki i metody wykrywania kłamstw stosowane w FBI.

• KŁAMSTWO U DZIECKA Danielle Dalloz

Dziękujemy za uwagę

i

życzymy miłego zgłębiania literatury

UZUPEŁNIENIE TREŚCI PREZENTACJI. PROSZĘ PRZEMYŚLEĆ!!!

H. Malewska i H. Muszyński w swojej książce pt. „Kłamstwo dzieci” podają następującą definicję kłamstwa: „przez kłamstwo rozumiemy każde takie zachowanie się jednostki, któremu towarzyszy motyw wprowadzenia kogoś w błąd”.

PRZYCZYNY KŁAMSTW DZIECIĘCYCH

Wg Lipkowskiego (za: Malewska, Muszyński, 1962):

• Kłamstwa obronne – przed przykrymi konsekwencjami;

• Kłamstwa naśladowcze – rodzice (koledzy) kłamią w taki sam sposób;

• Kłamstwa dla podkreślenia własnej wartości;

• Kłamstwa jako protest przeciwko trudnej sytuacji życiowej (mój ojciec jest pilotem – a w rzeczywistości ojca nie ma).

Wg Kunickiej (za: jw.):

• Kłamstwa, których dorośli uczą dzieci;

• Kłamstwa egoistyczne;

• Kłamstwa świadomie krzywdzące innych;

• Kłamstwa altruistyczne;

• Kłamstwa heroiczne (wzięcie na siebie winy brata, by mu pomóc)

H. Malewska i H. Muszyński dorzucają: kłamstwa dla osobistej korzyści, z fantazji, dla utrzymania dobrych stosunków z innymi, z żartów, z życzliwości.

Malewska H., Muszyński H. (1962). Kłamstwo dzieci. Warszawa: PZWS /książka ma co prawda lat prawie 50, ale dla zainteresowanych zagadnieniem kłamstwa dziecięcego lektura obowiązkowa).

http://www.plasterek.pl/MojeDzieckoKlamie.html