13. Relacje inwestorskie

1. Relacje inwestorskie (investor relations, IR) - część zarządzania strategicznego.

Łączy finanse, komunikację, marketing i przestrzeganie prawa papierów wartościowych.

Umożliwia efektywną komunikację między spółką a społecznością inwestorską.

Przyczynia się do rzetelnej wyceny akcji spółki przez rynek.

Trzeba zachować koordynację komunikatów w ramach public relations i komunikacji marketingowej, żeby zachować spójność przekazu.

System relacji inwestorskich powinien zapewniać, iż społeczność inwestycyjna będzie:

• rozumieć istotę strategii spółki

• rozumieć sposób wdrażania strategii

• będzie na bieżąco informowana o postępach realizacji i istotnych zmianach

• spółka ciągle śledzi zmiany w percepcji i oczekiwaniach społeczności inwestycyjnej, aby dobrze zrozumieć kurs własnych akcji

2. Elementy relacji inwestorskich:

• ujawnianie informacji (dla społeczności inwestorskiej)

• pozyskiwanie informacji zwrotnych (śledzenie reakcji rynku na podejmowane działania)

• wykorzystywanie informacji zwrotnych (np. modyfikowanie istniejącej strategii firmy)

• optymalizacja struktury akcjonariatu (np. podejmowanie ingerencji w strukturę swojego akcjonariatu w celu zwiększenia płynności akcji)

3. korzyści z relacji inwestorskich dla spółki:

• zaufanie do zarządu

• koszt kapitału

• reputacja spółki

• cena akcji

• płynność akcji

4. Asymetria informacyjna na rynku pozyskiwania kapitału - występuję pomiędzy wszystkimi interesariuszami: władze spółki/właściciele; rada nadzorcza/zarząd; spółka/wierzyciele; zarząd/inwestorzy.

Inwestor ma tyle informacji ile ujawnia mu zarząd (który ma nieograniczony dostęp).

Różnice występują także pomiędzy inwestorami mniejszościowymi i większościowymi, profesjonalnymi i pozostałymi.

Asymetria przedkłada się na podejmowane decyzje, podmioty z gorszym dostępem do informacji tracą szanse, lub ponoszą koszty uzyskania informacji.

Przez zjawisko asymetrii informacji wprowadzono system obowiązków informacyjnych spółek publicznych.

5. kategorie odbiorców działań IR: inwestorzy, analitycy, maklerzy, doradcy inwestycyjni, agencje ratingowe, instytucje regulujące rynek giełdowy, media;

6. oczekiwania inwestorów:

• uzyskanie stopy zwrotu przewyższającej koszt zaangażowanego kapitału

• informacje odnoszące się do przyszłości firmy i branży

• przejrzystość (umożliwia zrozumienie na czym polega model biznesowy)

• przewidywalność (inwestorzy źle przyjmują niewykonane deklaracje prognoz finansowych - nawet gdy są lepsze niż przewidywane - świadczą o braku umiejętności planowania i prognozowania)

• informacje niefinansowe: wiarygodność osób zarządzających, jakość przyjętej strategii rozwoju, zdolność do realizacji zadeklarowanej strategii)

*Analitycy i doradcy inwestycyjni potrzebują szerszego zakresu informacji, bo to oni zasilają w informację zarządzających podejmujących decyzję o kupnie i sprzedaży papierów wartościowych. Używają oni różnych wskaźników (wskaźniki kosztowe, wyniki, rentowność, cashflow, dynamika rynku, udział rynkowy, wydatki kapitałowe itp.)

7. Czas poświęcany członkom społeczności inwestycyjnej:

• najbardziej skupia się na inwestorach instytucjonalnych

• im większa spółka tym więcej czasu poświęca się obecnym inwestorom

• małe spółki skupiają się na potencjalnych inwestorach

• ważne są także kontakty z analitykami sell-side

8. cechy efektywnych relacji inwestorskich:

• otwartość (udostępnianie właścicielom informacji o wykorzystywaniu powierzonych jej środków, informowanie o wydarzeniach mogących mieć wpływ na decyzje inwestorów)

• kompleksowość (uwzględnianie punktu widzenia inwestorów i wynikające z niego oczekiwania, przedstawienie logiki danej branży i strategii rozwoju, ukazanie niematerialnych generatorów wartości np. relacje z klientami, jakość produktów)

• ciągłość (relacje inwestorskie nie tylko przed i w trakcie debiutu giełdowego, inwestorzy chcą być traktowani jak partnerzy, a nie dawcy kapitału)

• dwukierunkowość relacji (nie tylko przekazywanie informacji z firmy do społeczności inwestycyjnej, ale zrozumienie oczekiwań rynku wobec spółki - rekomendacje i pytania analityków, opinie inwestorów, reakcje cen akcji)

• zgodność z przepisami (komunikacja zgodna ze standardami określonymi w regulacjach prawnych, niezbędne minimum jakie i w jaki sposób przekazywać informacje, komplikacje następują przy notowaniu na giełdach w kilku krajach - różnorodne systemy prawne)

9. Działania IR:

• przekazywanie informacji, raportów, sprawozdań, prezentacji, notatek prasowych

• wywiady z członkami zarządu w mediach

• artykuły sponsorowane o firmie

• konferencje prasowe z udziałem członków zarządu

• spotkania indywidualne, rozmowy telefoniczne członków zarządu z inwestorami, analitykami

• road-show - cykl spotkań z inwestorami

• strona internetowa firmy

• portale społecznościowe

• wyjazdy studyjne, wizyty analityków, doradców, dziennikarzy inwestycyjnych w siedzibie spółki

• umożliwienie akcjonariuszom uczestnictwa w konferencjach prasowych, walnych zgromadzeniach akcjonariuszy

• decyzje korporacyjne: polityka dywidend, wykup akcji z rynku, emisja nowych akcji

10. rodzaje informacji:

• bieżące - 24h od momenty zdarzenia lub wejścia w posiadanie tych informacji przez spółkę (np. zbycie aktywów o znacznej wartości, emisja obligacji, nabycie lub zbycie własnych papierów wartościowych, złożenia wniosku o ogłoszeniu upadłości spółki)

• okresowe - raporty kwartalne, półroczne i roczne (np. sprawozdania finansowe)

W zakresie polityki informacyjnej spółkom rekomenduje się:

• publikację wynagrodzeń członków rady nadzorczej i zarządu wraz z polit. wynagrodzeń

• korporacyjną stronę internetową w pl i eng

• upublicznianie statutu, regulaminów, życiorysów członków organów spółki, sprawozdań, informacji o walnych zgromadzeniach

• zapewnienie akcjonariuszom możliwości udziału w walnym zgromadzeniu

• upublicznienie oświadczenia o stosowaniu zasad ładu korporacyjnego

Nieprzestrzeganie wymogów informacyjnych skutkuje sankcjami mechanizmu:

• administracyjno - prawnego (KNF może odmówić zatwierdzenia prospektu emisyjnego, nałożyć karę pieniężną, wykluczyć emitenta z obrotu giełdowego)

• cywilnoprawnego (odpowiedzialność cywilną i karną ponosi emitent i osoby odpowiedzialne za upublicznianie nieprawdziwych informacji i nieujawnienie danych)

*Emitent ma prawo nie przekazywać informacji, które mogłyby naruszyć jego interes (np. negocjacje).

*Informacje przesyłane są do KNFu a następnie do publicznej wiadomości.

*Zakaz wykorzystywania informacji poufnej i zakaz manipulacji cenowych w celu ochrony interesów inwestorów.

11. zasady kształtowania IR przed wystąpieniem kryzysu:

• powołanie zespołu antykryzysowego

• analiza możliwości wystąpienia kryzysu

• scenariusze rozwoju kryzysu i działania w odpowiedzi na niego

• lista kluczowych osób spośród społeczności inwestycyjnej z którymi należy prowadzić komunikację w trakcie kryzysu

• opracowanie dokumentacji przydatnej w trakcie komunikowania kryzysowego

• szkolenie pracowników w komunikacji kryzysowej

• ćwiczenia symulacyjne

rekomendowane działania w obliczu kryzysu:

• Wybór osoby przekazującej społeczeństwu kluczowe komunikaty (jakość przekazu zależy także od formy komunikatu - nie tylko od treści)

• Utrzymywanie bliskich i częstych kontaktów z kluczowymi osobami spośród społeczności inwestycyjnej - relacje powinny łagodzić odbiór kryzysu wśród interesariuszy i umożliwiać pozyskanie informacji o odbiorze kryzysu przez rynek

• Złota zasada Machiavellego - dobre wiadomości co jakiś czas, złe wiadomości wszystkie naraz. Zapobiega to rozciąganiu się kryzysu w czasie.

• Liczba kanałów komunikacji - minimalizacja kanałów, aby zapobiec sprzeczności informacji. Mówi się także że informację powinno się udostępnić jak najszybciej i największej liczbie zainteresowanych. Złoty środek - zastosowanie wszystkich niezbędnych kanałów z zachowaniem konsekwencji i spójności w przekazach.

• Przejrzystość i przewidywalność - informacja powinna być prawdziwa, kompletna i zrozumiała.

• Reakcja na kryzys musi być natychmiastowa.

• Informacje sformułowane tak, aby przekaz odzwierciedlał perspektywę odbiorcy.

• Pracownicy niebędący w zespole komunikacji kryzysowej są również świadkami - muszą wiedzieć i wierzyć w to co powinni komunikować, bo mogą być poddawani naciskom w celu ujawnienia informacji.