U dzieci z nieprawidłową postawą ciała, kształt i usytuowanie poszczególnych części ciała
/ np. wysunięcie głowy i barków do przodu ,czy zapadnięta klatka piersiowa / nie stwarzają optymalnych warunków dla pracy układu oddechowego. Doprowadza to często do
pogorszenia jego mechanicznej sprawności, a to z kolei do zmniejszenia wydolności organizmu. Aby temu zapobiec lub poprawić zaistniałą już niekorzystną sytuację, stosuje się
ćwiczenia oddechowe, poprzez które dąży się do poprawienia ruchomości i kształtu klatki
piersiowej oraz do zwiększenia pojemności życiowej i usprawnienia wentylacji płuc.Przy
wszystkich ćwiczeniach oddechowych należy zwracać uwagę na wydech, który powinien
być pełny i przedłużony. Nie trzeba natomiast specjalnie podkreślać głębokiego wdechu, ponieważ po pełnym wydechu następuje on automatycznie, a jego głębokość uzależniona
jest od aktualnego zapotrzebowania organizmu na tlen.Ćwiczenia oddechowe mogą być wykonywane w różnych pozycjach wyjściowych, które stwarzają odmienne warunki pracy dla układu oddechowego.Przy wszystkich ćwiczeniach oddechowych należy zwracać uwagę na wydech, który powinien być pełny i przedłużony. Nie trzeba natomiast specjalnie podkreślać głębokiego wdechu, ponieważ po pełnym wydechu następuje on automatycznie, a jego głębokość uzależniona jest od aktualnego zapotrzebowania organizmu na tlen.
Ćwiczenia oddechowe mogą być wykonywane w różnych pozycjach wyjściowych, które stwarzają odmienne warunki pracy dla układu oddechowego.
Leżenie tyłem z ugiętymi nogami i stopami opartymi na podłożu jest najbardziej polecaną
pozycją do ćwiczeń oddechowych, ponieważ zapewnia ona największe rozluźnienie ciała, co sprzyja rozszerzalności klatki piersiowej. Ruch przepony przy wdechu jest nieco utrudniony na skutek oporu narządów jamy brzusznej, które w pozycji leżącej przesuwają się w górę.
Leżenie przodem. Klatka piersiowa w tej pozycji jest uciśnięta ciężarem ciała, co stwarza
utrudnienie wdechu, natomiast ułatwia wydech.
Pozycja siedząca zapewnia rozszerzalność klatki piersiowej we wszystkich kierunkach. Pozycja ta wskazana jest szczególnie do ćwiczeń oddechowych wspomaganych ruchami tułowia / skłony,skrętoskłony /.
Pozycja stojąca poza cechami wymienionymi dla pozycji siedzącej, stwarza dodatkowo
ułatwienie dla wdechu, ponieważ przesunięte nieco w dół narządy jamy brzusznej nie stwarzają oporu obniżającej się przeponie.W zależności od sposobu wykonywania, ćwiczenia oddechowe można podzielić na : wolne,wspomagane, sterowane i oporowane.
Ćwiczenia oddechowe wolne. Celem ich jest nauka prawidłowego, swobodnego oddychania,z wykonywaniem wdechu i wydechu przez nos, względnie wydechu przez usta / dla jego zaakcentowania /.
Ćwiczenia oddechowe wspomagane mają na celu poprzez ruchy kończyn i tułowia,
poszerzenie klatki piersiowej przy wdechu i zwężanie przy wydechu, czyli bierne wpływanie
na zmiany jej objętości. W konsekwencji przyczynia się to do zwiększenia ruchomości klatki
piersiowej.
Ćwiczenia oddechowe sterowane polegają na koncentrowaniu uwagi przy oddychaniu
na rozprężeniu określonych partii płuc i uwypuklaniu określonych części klatki piersiowej.
Ćwiczenia oddechowe oporowane przyczyniają się do zwiększenia rozprężalności tkanki
płucnej oraz mobilizacji dodatkowych mięśni oddechowych. Opór może być stawiany zarówno dla wdechu, jak i wydechu.