Ustawa o Usługach Turystycznych z 29 sierpnia 1997 r. określa co następuje:

"Art. 36. Ustala się następujące rodzaje obiektów hotelarskich:

1. hotele - obiekty posiadające co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno- i dwuosobowych, świadczące szeroki zakres usług związanych z pobytem klientów,

2. motele - hotele położone przy drogach, zapewniające możliwość korzystania z usług motoryzacyjnych i dysponujące parkingiem,

3. pensjonaty - obiekty posiadające co najmniej 7 pokoi, świadczące dla swoich klientów całodzienne wyżywienie,

4. kempingi - obiekty strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach i przyczepach samochodowych, domkach turystycznych lub innych obiektach stałych, oraz przyrządzanie posiłków i parkowanie samochodów,

5. domy wycieczkowe - obiekty posiadające co najmniej 30 miejsc noclegowych, dostosowane do samoobsługi klientów oraz świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów,

6. schroniska młodzieżowe - obiekty przeznaczone do indywidualnej i grupowej turystyki młodzieżowej, dostosowane do samoobsługi klientów,

7. schroniska - obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy szlakach turystycznych, świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów,

8. pola biwakowe - obiekty nie strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach.

Art. 37. Ustala się dla:

1. hoteli, moteli i pensjonatów - pięć kategorii oznaczonych gwiazdkami,

2. kempingów - cztery kategorie oznaczone gwiazdkami,

3. domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych - trzy kategorie oznaczone cyframi rzymskimi."

 

Rodzaje obiektów zbiorowego zakwaterowania

W badaniu wyodrębnia się następujące grupy turystycznych obiektów zbiorowego zakwaterowania badanych przez GUS:

• HOTEL - obiekt hotelarski zlokalizowany głównie w zabudowie miejskiej dysponujący co najmniej 10 pokojami, w tym większość miejsc w pokojach jedno- i dwuosobowych, świadczący szeroki zakres usług związanych z pobytem gości. Każdy hotel musi świadczyć usługi gastronomiczne. W zależności od wyposażenia i zakresu świadczonych usług wyróżnia się pięć kategorii hoteli: najwyższa - 5 gwiazdek, najniższa - 1 gwiazdka.

• MOTEL - obiekt hotelarski zlokalizowany przy trasach komunikacji drogowej, który poza usługami hotelarskimi przystosowany jest również do świadczenia usług motoryzacyjnych i dysponuje parkingiem. Motel musi posiadać co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno- i dwuosobowych. Każdy motel musi świadczyć usługi gastronomiczne. W zależności od wyposażenia i zakresu świadczonych usług wyróżnia się pięć kategorii moteli: najwyższa- 5 gwiazdek, najniższa - 1 gwiazdka.

• PENSJONAT - obiekt hotelarski, który świadczy usługi hotelarskie łącznie z całodziennym wyżywieniem i dysponuje co najmniej 7 pokojami. Musi świadczyć usługi gastronomiczne. W zależności od wyposażenia i zakresu świadczonych usług wyróżnia się pięć kategorii pensjonatów: najwyższa - 5 gwiazdek, najniższa - 1 gwiazdka.

• INNY OBIEKT HOTELOWY - obiekt noclegowy, podzielony na pokoje, podlegający jednemu zarządowi, świadczący pewne usługi, w tym przynajmniej codzienne sprzątanie pokoi, słanie łóżek i mycie urządzeń sanitarnych (np. obiekt spełniający zadania hotelu, motelu lub pensjonatu, któremu nie została nadana kategoria).

• DOM WYCIECZKOWY - obiekt położony na obszarze zabudowanym lub w pobliżu zabudowy, posiadający co najmniej 30 miejsc noclegowych, dostosowany do samoobsługi klientów oraz świadczący minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów. Każdy dom wycieczkowy musi posiadać przynajmniej jedną placówkę gastronomiczną. W zależności od wyposażenia i zakresu świadczonych usług wyróżnia się trzy kategorie domów wycieczkowych: najwyższa - kat. I, najniższa - kat. III.

• SCHRONISKO - obiekt położony poza obszarem zabudowanym, przy szlakach turystycznych, świadczący minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów. Schronisko posiada przynajmniej jedną palcówkę gastronomiczną. Pojęcie "schronisko" nie obejmuje schronisk młodzieżowych.

• SCHRONISKO MŁODZIEŻOWE - obiekt przeznaczony do indywidualnej i grupowej turystyki młodzieżowej, dostosowany do samoobsługi klientów. Schronisko młodzieżowe jest placówką zlokalizowaną w samodzielnym budynku lub w wydzielonej części budynku. W zależności od wyposażenia i zakresu świadczonych usług wyróżnia się trzy kategorie schronisk młodzieżowych: najwyższa - kat. I, najniższa - kat. III.

• SZKOLNE SCHRONISKO MŁODZIEŻOWE - placówka oświatowo-wychowawcza umożliwiająca rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego.

• OŚRODEK WCZASOWY - obiekt (lub zespół obiektów) noclegowy przeznaczony i przystosowany do świadczenia wyłącznie lub głównie usług związanych z wczasami.

• OŚRODEK KOLONIJNY - obiekt (lub zespół obiektów) noclegowy przeznaczony i przystosowany do świadczenia wyłącznie lub głównie usług związanych z koloniami.

• OŚRODEK SZKOLENIOWO-WYPOCZYNKOWY - obiekt (lub zespół obiektów) noclegowy przeznaczony i przystosowany do przeprowadzania kursów, konferencji, szkoleń, zjazdów itp. Może być także przystosowany do świadczenia usług wczasowych.

• DOM PRACY TWÓRCZEJ - obiekt, w którym są zapewnione właściwe warunki do wykonywania pracy twórczej i wypoczynku twórców, wykorzystywany również (głównie przez ich rodziny) jako ośrodek wczasowy.

• ZESPOŁY OGÓLNODOSTĘPNYCH DOMKÓW TURYSTYCZNYCH - domek turystyczny - budynek niepodpiwniczony, posiadający nie więcej niż cztery pokoje, dostosowany do świadczenia usług typu hotelarskiego. Domki turystyczne mogą tworzyć zespoły ogólnodostępnych domków turystycznych a także organizacyjnie wchodzić w skład innych obiektów noclegowych. W grupie zespoły ogólnodostępnych domków turystycznych mogą znajdować się również miejsca kempingowe.

• KEMPING - teren zwykle zadrzewiony, strzeżony, oświetlony, mający stałą obsługę recepcyjną i wyposażony w urządzenia (sanitarne, gastronomiczne, rekreacyjne) umożliwiające turystom nocleg w namiotach, mieszkalnych przyczepach samochodowych, a także przyrządzanie posiłków oraz parkowanie pojazdów samochodowych. W zależności od wyposażenia i zakresu świadczonych usług wyróżnia się cztery kategorie kempingów: najwyższa - 4 gwiazdki, najniższa - 1 gwiazdka.

• POLE BIWAKOWE - wydzielone miejsce w terenie zadrzewionym, niestrzeżone, oznakowane i ogrodzone prowizorycznie, umożliwiające turystom nocleg w namiotach. Na polu biwakowym znajdują się punkty poboru wody pitnej, podstawowe urządzenia sanitarne i tereny rekreacyjne.

• OŚRODEK WYPOCZYNKU SOBOTNIO-NIEDZIELNEGO I ŚWIĄTECZNEGO - zespół obiektów i urządzeń zlokalizowanych w niedużej odległości od aglomeracji miejskiej w bezpośrednim sąsiedztwie terenów o walorach przyrodniczych korzystnych dla rekreacji, w strefach z zapewnioną komunikacją środkami przewozu publicznego. Ośrodek wyposażony jest zgodnie z potrzebami krótkotrwałego wypoczynku i rekreacji. Umożliwia obsłużenie jednocześnie znacznej liczby osób o różnych upodobaniach. Obiekty noclegowe wchodzące w skład ośrodka mogą być wykorzystywane na potrzeby wczasów.

• ZAKŁAD UZDROWISKOWY - zakład opieki zdrowotnej położony na terenie uzdrowiska i wykorzystujący przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych naturalne zasoby lecznicze uzdrowiska i świadczący usługi noclegowe.

• POZOSTAŁE NIESKLASYFIKOWANE - obiekty, które w czasie niepełnego wykorzystania zgodnie z ich przeznaczeniem lub w części, pełnią funkcję obiektu noclegowego dla turystów. Są to m.in. internaty, domy studenckie, hotele robotnicze itp. Do 2004 roku do tej grupy tej zaliczano również obiekty, które nie spełniają wymogów kategoryzacyjnych dla poszczególnych rodzajów obiektów.

Polityka turystyczna

Polityka turystyczna to wszelkie działania władz państwowych mające na celu zaspokojenie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa, racjonalne wykorzystanie zasobów pracy i  kapitału (w tym środowiska przyrodniczego i  kulturowego) w  sferze gospodarki turystycznej, kształtowanie optymalnych rozmiarów i  struktury ruchu turystycznego oraz stwarzanie warunków do dalszego rozwoju turystyki, z  uwzględnieniem jej licznych funkcji oraz związków z  innymi sferami życia społecznego i  gospodarczego.

System zarządzania turystyką

System ten można określić jako zespół powiązanych ze sobą w  logiczny sposób instytucji i  organizacji szczebla centralnego, regionalnego i  lokalnego, w  których gestii leżą sprawy turystyki, jak również sposób ich oddziaływania na sferę realną procesów gospodarki turystycznej.
Podstawowe elementy takiego systemu można analizować na różnych szczeblach systemu zarządzania turystyką. W  zasadzie we wszystkich krajach można wyróżnić trzy szczeble takiego systemu:
szczebel centralny
szczebel regionalny
szczebel lokalny

System zarządzania turystyką

Na każdym z  tych szczebli funkcjonuje jedna lub kilka instytucji wyposażonych w  określone uprawnienia do kształtowania polityki turystycznej, zarówno w  obszarze popytu jak i  podaży turystycznej.

Szczebel centralny najczęściej tworzą dwa typy instytucji:
1. krajowe organa administracji turystycznej

(National Tourism Administration - NTA)

2. krajowe organizacje turystyczne

(National Tourism Organizations - NTO)

Zadania Ministra w zakresie turystyki

• przygotowywanie rozwiązań systemowych i stymulowanie rozwoju turystyki => wzrost krajowego produktu turystycznego

• opracowywanie i monitorowanie realizacji programów z zakresu turystyki

• prowadzenie spraw związanych z zagospodarowaniem przestrzennym kraju w zakresie turystyki, wypoczynku, ze szczególnym uwzględnieniem programów o charakterze ponadlokalnym (ochrona dziedzictwa historycznego i kulturowego, tworzenie warunków funkcjonowania i rozwoju uzdrowisk i innych miejscowości klimatycznych i inne)

• dokonywanie oceny funkcjonowania sektora usług turystycznych

• prowadzenie spraw związanych z realizacją prac badawczych dotyczących turystyki, zwłaszcza prowadzonych przez Instytut Turystyki, z wdrażaniem wyników prac badawczych oraz sprawozdawczości statystycznej w turystyce

• podejmowanie działań mających na celu zwiększenie konkurencyjności polskiej oferty turystycznej, również poprzez podnoszenie jakości oferowanych usług turystycznych, podejmowanie działań mających na celu ochronę konsumentów usług turystycznych

• prowadzenie spraw związanych ze sprawozdawczością statystyczną w turystyce

• prowadzenie Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych

• prowadzenie spraw związanych z pozyskiwaniem zagranicznych i krajowych środków finansowych przeznaczonych na rozwój turystyki

• współpraca z właściwymi organami administracji publicznej, władzami samorządu terytorialnego oraz organizacjami pozarządowymi przy opracowywaniu rządowych i sektorowych programów mających wpływ na turystykę

• podejmowanie działań mających na celu dostosowywanie zasad świadczenia usług turystycznych do standardów Unii Europejskiej

• inspirowanie i wspieranie kształcenia i szkolenia kadr turystyki, a w szczególności:

• inicjowanie i współpraca w zakresie ustalania zawodów niezbędnych dla rozwoju turystyki oraz podstaw programowych we współdziałaniu z MEN, administracją rządową i organizacjami turystycznymi.

• analizowanie i monitorowanie efektów kształcenia kadr dla turystyki

• wspieranie programów kształcenia i szkolenia kadr dla turystyki w dostosowaniu do potrzeb rynku oraz standardów europejskich

• Prowadzenie wykazu programów kształcenia i szkolenia kadr dla turystyki

• prowadzenie spraw wynikających z nadzoru Ministra nad POT

Departament Turystyki w Ministerstwie Sportu

• opracowywanie, wdrażanie, monitorowanie oraz współudział w tworzeniu strategicznych dokumentów rządowych i programów wpływających na rozwój turystyki,

• prowadzenie działań związanych z rozwojem infrastruktury turystycznej w Polsce,

• dokonywanie oceny funkcjonowania sektora usług turystycznych,

• prowadzenie spraw związanych z realizacją prac badawczych dotyczących turystyki,

• inspirowanie działań i prowadzenie spraw w zakresie kształcenie kadr dla turystyki,

• podejmowanie działań mających na celu podniesienie konkurencyjności polskiej oferty turystycznej,

• programowanie i monitorowanie wykorzystania budżetu w dziale "turystyka
  

Instytut Turystyki

Instytut Turystyki Sp. z o.o. jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa powołaną 27 lipca 2007 roku decyzją Wiceministra Skarbu Państwa Pana Pawła Szałamachy o komercjalizacji Jednostki Badawczo-Rozwojowej Instytut Turystyki z siedzibą w Warszawie.

Jedynym Wspólnikiem przekształconego podmiotu jest Skarb Państwa.

Zgodnie z aktem założycielskim Instytut Turystyki Sp. z o.o. jest jednostką badawczo-rozwojową działającą zgodnie z Ustawą z 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo rozwojowych.

Do statutowych zadań Instytutu Turystyki należą:

1. Działalność wydawnicza,
2. Prowadzenie prac naukowo-badawcze w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych,
3. Prowadzenie prac naukowo-badawcze w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych,
4. Badanie rynku i opinii publicznej
5. Kształcenie ustawiczne dorosłych i prowadzenie pozostałych form kształcenia,
6. Działalność bibliotek, archiwów, muzeów i pozostała działalność kulturalna.
Władzę Instytutu Turystyki stanowi dwuosobowy Zarząd powołany przez Ministra Skarbu Państwa na dwuletnią kadencję.

Samorząd województwa

Regionalna wspólnota samorządowa oraz odpowiednie terytorium, wykonuje zadania o  charakterze wojewódzkim. Zaliczono do nich także takie, które w sposób bezpośredni lub pośredni wpływają na rozwój turystyki w  województwie.

Odpowiada za zadania w zakresie:

• edukacji publicznej, w  tym szkolnictwa wyższego,

• kultury i  ochrony jej dóbr,

• modernizacji terenów wiejskich i  zagospodarowania przestrzennego,

• ochrony środowiska,

• transportu zbiorowego i  dróg publicznych,

• kultury fizycznej i  turystyki,

• ochrony praw konsumentów,

• bezpieczeństwa publicznego,

• przeciwdziałania bezrobociu i  aktywizacji lokalnego rynku pracy.

Ważnym zadaniem samorządu wojewódzkiego jest także określenie strategii rozwoju województwa, uwzględniającej również cele warunkujące rozwój turystyki. Zaliczono do nich:

• pobudzanie aktywności gospodarczej,

• podnoszenie poziomu konkurencyjności i  innowacyjności gospodarki województwa,

• zachowanie wartości środowiska kulturowego i  przyrodniczego przy uwzględnieniu potrzeb przyszłych pokoleń,

• kształtowanie i  utrzymanie ładu przestrzennego.

Zadania własne gminy
W  zakresie związanym z  szeroko rozumianym rozwojem turystyki

• ład przestrzenny, gospodarka nieruchomościami, ochrona środowiska i  przyrody oraz gospodarka wodna,

• gminne drogi, ulice, mosty, place oraz organizacja ruchu drogowego,

• wodociągi i  zaopatrzenie w  wodę, kanalizacja, usuwanie i  oczyszczanie ścieków komunalnych, utrzymanie czystości i  porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypiska i  unieszkodliwianie odpadów komunalnych, zaopatrzenie w  energię elektryczną i cieplną oraz gaz,

• lokalny transport zbiorowy,

• kultura,

• kultura fizyczna i  turystyka, w  tym tereny rekreacyjne i  urządzenia sportowe,

• zieleń gminna i  zadrzewienia,

• porządek publiczny i  bezpieczeństwo obywateli oraz ochrona przeciwpożarowa i  przeciwpowodziowa,

• promocja gminy,

• współpraca z  organizacjami pozarządowymi, współpraca ze społecznościami lokalnymi i  regionalnymi innych państw.

SPECJALISTYCZNE ORGANIZACJE TURYSTYCZNE

Polska Organizacja Turystyczna

Organizacja ta została powołana specjalna ustawą już w  1999 r., a  działalność rozpoczęła 1 stycznia 2000 roku.

Jako państwowa osoba prawna, przejęła ona część kompetencji
zlikwidowanego wcześniej UKFiT w  zakresie promocji turystycznej.

Organami POT są:

prezes, którego kadencja trwa 4 lata, oraz powoływana na 3−letnią kadencję

Rada POT, którą tworzy 18 członków reprezentujących administrację rządową,

jednostki samorządu terytorialnego,

organizacje zrzeszające przedsiębiorców z  różnych sektorów przemysłu turystycznego (w tym samorząd gospodarczy i  zawodowy)

oraz różnego rodzaju organizacje społeczne i  stowarzyszenia turystyczne.

Przy Polskiej Organizacji Turystycznej działają nieformalne zespoły o  charakterze konsultacyjno−informacyjnym:

• Forum Regionów,

• Forum Turystyki Przyjazdowej,

• Forum Polonijne

• Forum Informacji Turystycznej.

• Polska Organizacja Turystyczna
  

ZADANIA POT

• promocja Polski jako kraju atrakcyjnego turystycznie,

• zapewnienie funkcjonowania i  rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej w  kraju i  na świecie,

• inicjowanie, opiniowanie i  wspomaganie planów rozwoju i  modernizacji infrastruktury turystycznej,

• wykonywanie innych zadań powierzonych jej przez organy i  jednostki, które zgodnie z  ustawą współpracują z  POT.
  Najważniejszym zadaniem Polskiej Organizacji Turystycznej jest promowanie Polski za granicą. Cel ten realizowany jest przede wszystkim poprzez działalność przedstawicielstwa zagranicznych POT, których obecnie jest 13.

Regionalne Organizacje Turystyczne

Regionalne Organizacje Turystyczne mają status stowarzyszeń z  możliwością zrzeszania jako członków zwyczajnych zarówno osób fizycznych, jak i  prawnych (możliwość taką daje szczególny zapis w  ustawie o  Polskiej Organizacji Turystycznej, będący przepisem szczególnym w  stosunku do ustawy Prawo o  stowarzyszeniach - Dz.U. z  1990 r., nr 20, poz. 104 z  późn. zm.).

Dlatego też powstałe na podstawie powyższych przepisów Regionalne Organizacje Turystyczne zrzeszają jednostki samorządu terytorialnego (wszystkich szczebli, ze szczególnym uwzględnieniem samorządów województw), organizacje gospodarcze i  zawodowe branży turystycznej, jak również pojedyncze przedsiębiorstwa turystyczne.

Stanowią one tym samym regionalne platformy współpracy wszystkich podmiotów zainteresowanych rozwojem turystyki w  województwie.
Zadania ROT
Podstawowym zadaniem tych organizacji jest wspieranie rozwoju turystyki w  regionach - województwach. Są one jednocześnie niezbędnymi partnerami dla Polskiej Organizacji Turystycznej w  zakresie koordynowania krajowego systemu informacji turystycznej oraz promocji regionalnej za granicą.

Cele szczegółowe Regionalnych Organizacji Turystycznych

• tworzenie i  upowszechnianie wizerunku województwa jako regionu atrakcyjnego turystycznie w  kraju i  za granicą,

• integracja środowisk samorządu terytorialnego, gospodarczego i  zawodowego oraz osób, instytucji i  organizacji zainteresowanych rozwojem turystycznym województwa,

• zwiększanie liczby turystów odwiedzających województwo,

• wzrost wpływów z  turystyki,

• poprawa infrastruktury turystycznej w  województwie,

• stworzenie regionalnego systemu informacji turystycznej oraz włączenie go w  krajowe zarządzanie systemem „it”,

• inicjowanie tworzenia, a  następnie wspomaganie i  współpraca z  lokalnymi organizacjami turystycznymi,

• inicjowanie, opiniowanie i  wspomaganie planów rozwoju i  modernizacji infrastruktury turystycznej,

• koordynacja działań promocyjnych podejmowanych w  województwie,

• stworzenie platformy współpracy podmiotów gospodarczych turystyki z  władzami regionalnymi i  krajowymi.
  

Lokalne Organizacje Turystyczne
Na najniższym poziomie terytorialnym działają lokalne organizacje turystyczne, zrzeszające gminy i  powiaty, a  także miejscowe podmioty gospodarcze i  organizacje społeczne zainteresowane rozwojem turystyki na swoim terenie
Zadania:

• gromadzenie i  aktualizacja informacji na temat miejscowych walorów i  oferty turystycznej,

• tworzenie i  rozwój oferty turystycznej powstałej na bazie lokalnych walorów,

• integracja społeczności lokalnej na rzecz poprawy atrakcyjności turystycznej własnych miejscowości

Polska Agencja Rozwoju Turystyki SA
Agencja ta istnieje na polskim rynku inwestycji turystycznych od 1993 roku. PART SA jest największą i  najstarszą w  Polsce grupą świadczącą usługi doradcze i  finansowe w  zakresie inwestycji turystycznych. Celem działania Polskiej Agencji Rozwoju Turystyki SA jest uczestniczenie w  tworzeniu i  realizacji projektów i  programów wspierających rozwój infrastruktury przemysłu turystycznego oraz wspomaganie rozwoju już istniejących przedsiębiorstw turystycznych w  Polsce
Zadania:
• działalność konsultingową w  zakresie kreowania polskich marek turystycznych, opracowywania strategii rozwoju produktów turystycznych, biznesplanów i  studiów wykonalności,

• działalność inwestycyjną,

• pośrednictwo inwestycyjne i  finansowe - wyszukiwanie źródeł finansowania projektów dla klientów Spółki, kojarzenie partnerów w  celu realizacji inwestycji,

• doradztwo w  zakresie organizacji, budowy strategii,

• kompleksową obsługę inwestorów polegającą na doradztwie prawnym, finansowym oraz poszukiwaniu lokalizacji pod inwestycje turystyczne.

Polska Izba Turystyki

Polska Izba Turystyki jest organizacją samorządu gospodarczego reprezentującą interesy gospodarcze zrzeszonych w  niej podmiotów w  zakresie ich działalności w  dziedzinie turystyki. Izba została zarejestrowana 10 stycznia 1990 r. w  Warszawie na podstawie ustawy o  izbach gospodarczych z  dnia 30 maja 1989 r.

W Polskiej Izbie Turystyki zrzeszonych jest około 400 podmiotów - w  zdecydowanej większości biur podróży, dysponujących około 2 tys. placówek handlowych.
Do statutowych zadań Polskiej Izby Turystyki należy:

• reprezentowanie interesów gospodarczych swoich członków,

• przyczynianie się do rozwoju turystyki,

• organizowanie działań i  współdziałanie w  przedsięwzięciach zapewniających materialne warunki rozwoju gospodarki turystycznej oraz jej doskonalenie,

• podnoszenie poziomu i  kultury obsługi turystów,

• kształtowanie i  upowszechnianie zasad etyki w  działalności gospodarczej.

Regionalne izby turystyczne

Regionalne izby turystyczne, podobnie jak Polska Izba Turystyki, są organizacjami samorządu gospodarczego, reprezentującymi interesy zrzeszonych w nich podmiotów. Ograniczają one jednak terytorialny zakres swojej działalności do poszczególnych regionów, w  granicach których funkcjonują.
Zadania:
reprezentowanie i  ochrona interesów swoich członków,

• stwarzanie warunków do rozwoju i  podnoszenia standardu usług turystycznych,

• organizowanie działań i  współdziałanie w  przedsięwzięciach zapewniających dogodne warunki rozwoju gospodarki turystycznej,

• współdziałanie z  organami władzy rządowej i  samorządowej w  zakresie tworzenia warunków do rozwoju turystyki w  danym regionie,

• opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących gospodarki turystycznej,

• kształtowanie wizerunku turystycznego regionu, m.in. poprzez współpracę z  mediami
promocja regionu,

• kształtowanie i  upowszechnianie zasad etyki w  działalności gospodarczej członków Izby,

• podnoszenie poziomu i  kultury obsługi klientów,

• integrowanie środowiska osób prowadzących działalność gospodarczą w  zakresie turystyki oraz organizowanie ich spotkań o  charakterze szkoleniowym, kulturalnym oraz poświęconych wymianie doświadczeń, dążenie do zrzeszenia w  Izbie wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w  zakresie turystyki i  innych podmiotów, które zainteresowane są rozwojem turystyki.

SPOŁECZNE ORGANIZACJE TURYSTYCZNE

Stowarzyszenia turystyczne

Oprócz organów administracji publicznej, przedsiębiorstw i  organizacji samorządu gospodarczego, ważnym ogniwem w  systemie organizacyjnym turystyki w  Polsce są stowarzyszenia turystyczne. Największe stowarzyszenia, których cele i  działalność statutowa związane są bezpośrednio z  turystyką i  które działają w  skali ogólnokrajowej, to:

Polskie Towarzystwo Turystyczno−Krajoznawcze (PTTK),

Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych (PTSM),

Polskie Zrzeszenie Hoteli,

Polskie Stowarzyszenie Campingu i  Caravaningu (PFCC).

Polskie Towarzystwo Turystyczno−Krajoznawcze

Polskie Towarzystwo Turystyczno−Krajoznawcze (PTTK) powstało w  1950 roku w  wyniku połączenia Polskiego Towarzystwo Tatrzańskie oraz Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Jest spadkobiercą majątku oraz tradycji i  dorobku ideowego obu tych towarzystw.

Jest członkiem organizacji międzynarodowych, m.in. Alliance Internationale de Tourisme, Naturfreunde Internationale. Polskie Towarzystwo Turystyczno−Krajoznawcze to największa turystyczna organizacja społeczna w Polsce, działająca jako stowarzyszenie; posiada osobowość prawną. Terenem jego działalności jest obszar Polski

1

---